คิดว่ารักลูกไม่เท่ากันมีจริงไม่ค่ะ

พ่อเเม่เราบอกว่าเขารักลูกเท่ากันค่ะ เเต่เราไม่รู้สึกอย่างงั้นเลย
เช่นตอนเรียนเราห่างจากพี่สองปีค่ะพี่เราไม่อยากเรียนวิทย์คณิตเพราะมันไม่ชอบค่ะ
พ่อก็ให้เรียนสายศิลป์ได้ เเต่พอเราขอบ้างเพราะเราไม่อยากเรียนวิทย์คณิตเเล้วเราเหนื่อยค่ะเเกบอกไม่ได้เเถมไปสมัครเเล้วฝากไว้กับครูที่รู้จักกันทั้งที่ไม่ได้บอกเราค่ะ ถามว่าเราอยากเรียนวิทย์คณิตเราไม่เคยอยากเรียนเลยค่ะเเต่เราไม่เคยปฏิเสธหรือตอบโต้จนกระทั้งวันนึงเราบอกว่าเราเหนื้อย เขาบอกว่าเหนื่อยอะไร็เเค่เรียนหนังสือ เราบอกก่อนว่าเราเรียนได้เเต่ไม่ได้เก่งทุกครั้งที่คะเเนนเราน้อยเราตะกดดันตัวเองติวเพิ่มตลอดจนการนอนตีสอนตื่นไปอาบน้ำตอนตีสี่เป็นเรื่องปกติเลยค่ะ
เเต่ฝังใจเราที่สุดคือตอนที่เราสอบได้3.5ครั้งเเรกในชีวิตเราถามเขาว่าเสียใจไม่เขาบอกว่าทำไม่ได้ก็ไปเลี้ยงควายเราเข้าใจว่าเขาอาจจะหงุดหงิดกับงานเเต่เร่เสียใจค่ะ
ล่าสุดเราทะเลากับพี่เเล้วพี่ชายต่อยเราเรากับโดนด่าเเล้วเขาบอกว่าเราเอาเเต่ใจเราทะเลาะกับพี่เรื่องที่เราว่ามันเเล้วขึ้นกูค่ะ เราทะเลากันเพราะเราเป็นคนทำความสะอาดบ้านค่ะบ้านเราเป็นบ้านสามชั้นเเล้วเราทำความสะอาดทุกวันค่ะเราก็เลยบ่นว่าช่วยทำหน่อยได้มั้ยมันบอกว่าไม่ใช่หน้าที่กู เราก็น้อยใจค่ะเพราะเราทำคนเดียวทั้งบ้านผ้าเราก็ซักก
ขนาดผ้าขี้เเมวที่มันเอาไปนอนในห้องมันโยนออกมาให้เราซักเรายังไม่ว่าเลยเเต่วันนี้เราไม่ไว้ด่ามันพูดไม่ดีใส่มันต่อยเราค่ะ
เราถามว่าทำไมต้องต่อยมันบอกว่าเเล้วทำไมเเล้วพ่อก็ได้ยินที่เราทะเลาะกันค่ะ
เขาให้พี่ขึ้นบ่นห้องเเต่กับว่าเราต่อเเล้วก็ว่าเราเอาเเต่ใจตัวค่ะ

เราน่อยใจค่ะว่าทำไมเราถึงกลายเป็นคนผิดเสมอเลย