เคยกังวลการวางตัวไม่เป็นในสังคมไหมค่ะ แบบน้ำตาซึมทั้งวันทำไมวางตัวไม่เป็นเลยTT

ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี เอาเป็นว่าเป็นคนที่กังวลการพบเจอผู้คน การคุย การวางตัวต้องทำยังไงต่อดี มันมาเป็นช่วงๆแล้วแต่สถานการณ์    
- จำความได้ตอนเด็กๆเป็นเด็กขี้อาย ไม่พูดมาก แต่ก็ยังไม่ถึงกับกังวลในการวางตัว เป็นครอบครัวเล็กๆ มีพ่อแม่พี่ชายน้องชาย บ้านตัวเองตอนนั้นไม่ติดกับบ้านใครเลย จึงชอบไปเล่นบ้านยายเพราะมีเพื่อนเล่นเยอะ จน ป.4 รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยชอบไปเล่นกับเพื่อนเท่าไหร่ ไม่รู้จะวางตัวยังไง คิดมากก็เลยไม่ค่อยไปล้ะ ตอนนั้นความคิดเริ่มเปลี่ยน จบ ป.6 ไปเรียนมัธยม ต้องไปอยู่บ้านย่า ต้องอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ 20 กว่าคน มีลุงป้าน้าอา เราอยู่บ้านย่านี่เงียบกริบไม่พูดมากไม่สนิทกับใครเลย ชอบเก็บตัวในห้อง เพราะไม่รู้ว่าออกนอกห้องไปแล้วจะเจอหน้ากันหลายคนไม่รู้จะคุยอะไรดี จะอยู่จะนั่งตรงไหนดีเนี้ยะ แต่ชอบเล่นกับเด็กนะค่ะ ชอบอุ้มเดินเล่น แต่การพูดคุยกับคนในบ้านยังเหมือนเดิมค่ะ เงียบๆ ถามคำตอบคำ จนน้าชายบอกว่า ( ไม่พาปากมารึ ลืมปากไว้ที่บ้าน ) ไม่กินข้าวถ้าไม่หิวจริง ตอนนั้นเครียดมากๆ ไปเรียนกลับ เงียบ เข้าห้อง แถมต้องเจอเพื่อนใหม่อีกโอ้ยยยยยยย เครียด ทำตัวยังไงว่ะ สับสนมากกกก คิดมากจริงๆ
- จบม.ต้น อยากย้ายอยู่หอใน มีที่พักให้ฟรี คิดว่าน่าจะดีกว่าอยู่บ้านย่า มีเพื่อนอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ช่วงนั้น มีแฟนค่ะชอบใจลอย คุณครูต้องเรียกบ่อยๆเพราะชอบมองนอกหน้าต่าง 555 เรียนๆๆ จบ ม6 สอบเข้ามหาลัยติดราชภัฎ ตอนนี้ฝึกงานแล้วค่ะ แต่การอยู่ในสังคมยังเหมือนเดิม ยิ่งโตยิ่งเครียดนะค่ะรู้สึกตัวเองตามคนอื่นไม่ทัน มาฝึกงานมีฝึกการเป็นวิทยาการด้วย จากคนพูดน้อยมาเป็นวิทยาการมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยน้ะ สมองไม่ดีด้วยจำยาก จนพี่เค้าบอกว่า (ต้องไปฝึกพูดให้คล่องกว่านี้น้ะ) มันน่าจะเกี่ยวกับที่เราเป็นคนพูดน้อยรึป่าว
-ใครเคยเป็นแบบนี้บ้างค่ะ
   วางตัวไม่เป็น คิดมาก การวางตัวการอยู่กับผู้คนห่วยแตกมาก แค่นี้ทำไมทำไม่ได้น้ะ ร้องไห้บ่อยๆ ทำไมต้องเป็นแบบนี้เรื่องง่ายๆที่ใครๆก็ทำได้ ทำไมยากเกลือเกิน กะความพอดีไม่ถูกจะต้องทำตัวยังไงกัน อยากเข้ากับคนง่ายน้ะแต่กลับกันเข้ากับคนยากมากๆกลับหอร้องไห้เลยแหละ ไม่ชอบตัวเองเลย....
  
ตอนนี้นอนกัดฟันหนักมาก นอนกัดฟันทุกคืน ตื่นมาเมื่อยปากเมื่อยคอ

เห็นในเน็ตบอกว่าการนอนกัดฟันก็อาจเกิดจากความเครียดทางด้านจิตใจที่เราต้องรับมือระหว่างการทำงานก็เป็นได้ อาจแบ่งประเภทความเครียดอาจออกได้เป็นสองประเภท คือ ความเครียดที่เกิดจากปัจจัยภายในและความเครียดที่เกิดจากปัจจัยภายนอก

ปัจจัยภายในอาจหมายถึงอาหารที่คุณรับประทานเข้าไป ระดับความแข็งแรงของร่างกาย ความมั่นคงทางอารมณ์ สุขภาพองค์รวมและสภาพความเป็นอยู่ที่ดี และจำนวนชั่วโมงการนอนหลับที่ได้รับในแต่ละคืน ปัจจัยภายนอกของความเครียดทางจิตใจ ประกอบด้วย สิ่งแวดล้อมที่คุณอยู่ในแต่ละวัน ปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ เมื่ออยู่ที่บ้าน และวิธีที่เราใช้รับมือกับเรื่องท้าทายต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะค่ะ

เรื่องง่ายของคนอื่น มันเป็นปัญชีวิตของเรามากๆตอนนี้เครียด น้ำตาซึมตลอดเวา โปรดเข้าด้วยว่าคนแบบนี้มีจริง
   

หากมีข้อความใดที่ไม่เข้าใจถามได้นะค่ะ เพราะเวลาพูดก็เรียบเรียงคำพูดที่ทำให้คนฟังเข้ายากเหมือนกัน T T
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่