เมื่อลูกเจอเหตุการณ์แบบนี้ แม่ควรทำยังไง ?

เหตุการณ์นี้เพิ่งเกิดขึ้น เริ่มเลยคือ เรามีลูกสาวหนึ่งคน อายุ7ปี เราพาลูกสาวเราไปบ้านเพื่อนของเรา เราพาไปบ่อยไปเกือบทุกวัน ไปไหนด้วยกันตลอด วันนี้ไปกินเนื้อย่าง เรื่องมีอยู่ว่า วันนี้ก้กินเนื้อย่างกันปกติ หน้าบ้านเพื่อน แล้วลูกสาวเราบอกว่าให้ปลอกมะม่วงให้กินหน่อย แล้วก้บอกว่า เดี๋ยวมานะแม่ เราก้ปลอกมะม่วงจนเสร็จ ก้เอะใจเอ๊ะทำไมลูกสาวไม่มากินมะม่วงสักที เราก้เลยเดินไปดูในห้องนอนเพื่อน ถามเพื่อนที่อยู่ในห้อง ว่าเห็นลูกสาวเราไหม เพราะปกติลูกสาวจะชอบเข้ามาเล่นในห้องกับน้อง คือลูกของเพื่อน เราขอบอกก่อนว่า เราพาลูกเรามาบ้านนี้ประจำ จนเราจะกลายเป็นส่วนนึงของบ้านนี้ไปแล้ว เราเลยไว้ใจทุกอย่าง ไม่เคยห่วงลูกเราเลยว่าจะมีใครคิดอะไรไม่ดีกับลูกเราเพื่อนเราตอบว่าไม่เห็น ไม่ได้เข้ามาในห้องเลย เราก้เลยเอะใจ แล้วตอนนั้นประตูห้องครัวก้ปิดอยู่ เราเลยรีบเดินไปเปิด เพราะคิดว่าลูกคงเล่นซน เลยปิดประตู จะแอบไปดูว่าดื้ออะไรรึป่าว เรากำลังจะเปิดประตู ลูกสาวเราเปิดมาก่อน หน้าตาตกใจ แบบซีดๆ แล้วก้มีลุงของเพื่อนยืนอยู่ด้านหลัง เราสังเกตุเห็นว่ามันผิดปกติ เพราะลูกสาวเราเป็นคนร่าเริง เราถามว่าหายไปไหนมา ปลอกมะม่วงรอตั้งนาน ลูกสาวเราบอกว่า มาเข้าห้องน้ำ แล้วก้ถามอีก แต่ถามอีกอย่างตอบอีกอย่าง เรารับรู้ถึงความผิดปกติ เราเลยชวนลูกเรากลับบ้าน เราถามลูกตลอดทาง ลูกไม่ตอบ บอกแต่ว่าไม่มีอะไร แต่เราว่ามันต้องมีอะไร เราเป็นคนใจร้อน เวลาลูกทำผิด ลูกจะไม่ค่อยกล้าบอกเราตรงๆเพราะกลัวเราตี เราเลยเก็บอารมณ์ถามลูกด้วยเสียงนิ่มๆ ก้ได้คำตอบที่แสนจะปวดใจ ลูกสาวเราบอกทั้งน้ำตาว่า หนูมาเข้าห้องน้ำ ลุงเดินตามหนูมา หนูเข้าห้องน้ำปิดประตู เปิดออกมาเจอลุง ลุงจับแขนหนู ไม่ให้หนูออกไป แล้วเอานิ้วแหย่จิ๊มิหนู บอกหนูว่าอย่าบอกใคร เราน้ำตาไหลเลย เราถามลูกว่าทำไมไม่หนี ลูกตอบว่า หนูหนีไม่ได้ ลุงจับหนูไว้ เราถามว่าทำไมถึงไม่ร้อง ลูกตอบว่า หนูทำอะไรไม่ถูก ไม่กล้าแม้กระทั่งจะบอกแม่ เพราะกลัวแม่ตี เราเสียใจมาก คิดมาก นอนไม่หลับ เราบอกสามีเรา สามีเราบอกว่า ให้เราสอนลูก ใจเย็นๆ มันก้ยังไม่มีอะไรมาก แล้วลูกก้ยังไม่ได้เป็นอะไร อีกอย่างลูกก้จะอายเค้า โตขึ้นลูกอาจจะลืม แต่ก้อาจจะมีคนพูดขึ้นมาให้ลูกคิดอีกทีหลัง เราเลยไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ใจนึงเราอยากจะบอกเพื่อนเรา ให้รู้กันไปเลย แต่เราก้กลัวลูกอาย เพราะเรารู้ว่าถ้าเรื่องมันแดงออกไป ปากต่อปาก ลูกเราจะมีคนพูดถึง เป็นปมไปตลอด แต่เราจะลืมเรื่องนี้ยังไง ลูกเราจะรู้สึกยังไง โตไปจะจำเรื่องนี้ได้ไหม เรานอนไม่หลับเลย นี่ก้ตีสี่ครึ่งแล้ว เราผิดเองใช่ไหม ที่ปล่อยลูกมากเกินไปทั้งๆที่ลูกเราเป็นผู้หญิง กำลังจะโตเป็นสาว เราเป็นแม่ที่ไม่ดีเลยใช่ไหมที่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับลูกเราในวัยแบบนี้ เราเสียใจ ทำอะไรไม่ถูก  ตอนคุยกับลูกเราร้องไห้ไปพร้อมกับลูก มันจุกในอก เราสอนลูกตลอดว่าอย่าให้ใครมาทำแบบนี้ ถ้ามีคนมาทำให้ร้องให้คนช่วย ให้รีบบอกแม่ แต่ลูกกลับไม่กล้าบอกเรา เพราะกลัวเราด่า เราตี เราตบหน้าตัวเองต่อหน้าลูก ลูกเราร้องไห้บอกว่าแม่อย่าทำตัวเอง แม่ไม่ได้ผิด หนูผิดแม่ตีหนูเลย แม่ไม่ได้ผิด เรายิ่งเจ็บใจมากกว่าเดิม ถ้าลูกเราเป็นอะไรไปมากกว่านี้ โดนไปมากกว่านี้เราจะทำยังไง เราควรเปลี่ยนตัวเองให้ลูกไว้ใจที่จะบอกเราทุกเรื่องใช่ไหม ไม่ใช่ทำให้เค้ากลัวเรา จนไม่กล้าบอกอะไรกับเรา เราต้องทำยังไง หรือนี่มันคือบทเรียนให้เราสนใจลูกมากกว่านี้ ดูแลไม่ให้คาดสายตามากกว่านี้ แม่เราสอนเราว่า ให้ดูลูกดีๆลูกสาสคนเดียวเสียแล้วเสียเลย เรานึกถึงคำแม่ เรายิ่งเสียใจ 😥😥😥😢😢😢 จิตใจเราแย่มากๆเลย