สวัสดีค่ะ (เราไม่ขอเอ่ยชื่อนะคะ.)
เราอยู่ต่างประเทศ (นอร์เวย์) มาได้ 13 ปีแล้ว เรียนจบ เราก็หางานทำ
ตอนนี้เราอายุ 23 ปี มาอยู่ต่างประเทศตั้งแต่10 ขวบ.
(ข้ามขั้นเรื่องราวมาถึงปัจจุบันที่เกิดปัญหานะคะ)
ปี2013 แม่เราได้คลอดน้องสาวของเราเองมา1 คน พวกเราแฮปปี้มาก จนน้องสาวเราโตขึ้น โต ขึ้น
อายุเต็มที่จะเข้าอนุบาลได้.
แล้ว สวัสดิการที่นี่เขาจะต้องให้เด็กไปเช็คสุขภาพ นำ้หนัก ส่วนสูง การเจริญเติบโต และไหวพริบของเด็ก.
ที่นี้ ที่นี่จะมีองค์กรนึงที่เป็นองค์กรสำหรับเด็ก ที่บ้านมีปัญหา พ่อแม่ติดยา หรือ ตีเด็ก เวลามีปัญหานี้มา
พวกนั้นจะเข้ามาเอาเด็กไปทันที.
(บอกไว้ก่อนนะคะว่า องค์กร,หมอ ,ครุ ,พยาบาลที่โรงเรียน เขารู้กัน )
จากนั้นพยาบาลที่ตรวจน้องเรา มันบอกว่าน้องสาวเราพัตณาการพูดช้า ( ซึ่งมันไม่เกี่ยวเลย เด็กต่างประเทศพูดช้ากว่าน้องเราก็มี)
พยาบาลคนนี้ได้ติดต่อกับองค์กรเด็ก และพวกนั้นก็ได้มาสร้างความ
ให้กับครอบครัวเรา.
แม่เรายอมให้พวกนั้นเข้ามา (ถ้าไม่ยอมพวกมันขู่ที่จะเอาน้องเราไปจากแม่เรา เพราะพวกนี้มันมีอำนาจ) เด็กที่ประเทศนี้ ถือเป็นสมบัติของชาติ และพวกนี้สามารถโกหก เอาเด็กไปได้. คือพูดง่ายๆว่าเหมือนเราคลอดลูกมา มันสามารถเอาอำนาจนั้นเอาลูกเราไปได้ โดยที่เราจะยินยอม หรือ ไม่ยินยอมก็ตาม.
แม่เราต้องยอม และพวกนั้นอยู่ดูครอบครัวเรามาจนที่บ้านเรามีปัญหาอีกครั้ง พ่อเลี้ยงเราไปละเมิดทางเพศกับเด็กผู้ชายที่เรียนห้องเรียนเดียวกับน้องเรา
แล้วเขาได้โดนจับไป. แม่เราแย่มากตอนนั้น พวกองค์กรได้เอาน้องเราไปโดยที่ไม่บอกแม่เรา เอาไปไว้ที่บ้านครูประจำชั้น และมาบอกแม่เราทีหลัง.
องค์กรเด็กได้พาแม่เราไปที่ศูนย์ของพวกมันในวันเดียวกันกับที่พ่อเลี้ยงเราโดนตำรวจับ. แม่โทรมาหาเราตอนตี1 เรานอนแล้วเพราะต้องตื่นเล้าไปทำงาน
วันรุ่งขึ้นเราไปทำงาน แต่เราไม่สามารถทำงานได้ เราได้เอาแต่ร้องไห้ และเราก็ร้องไห้ ขอให้เพื่อนรวมงานช่วยหาคนแทนเราให้ที เพราะเราจะไปหาแม่.
วันเดียววัน เราได้นั่งรถไปที่ศูนย์นั้น เราดฝเห็นแม่เราแล้วใจคนที่มันเป็นลูก เห็นแม่ตัวเองร้องไห้แบบนั้นเป็นครั้งแรกในชีวิต มันเจ็บปวดมาก.
เจ็บใจมาก เพราะแม่เราเล่าให้ฟังทีหลังว่า พวกมันได้เอาแม่เราไปทิ้งไว้ที่โรงแรมแถวนั้น แล้วให้แม่เราเดินไปเอง แม่เราป่วย เขาไม่คุ้นที่ แม่เราโทรมาร้องไห้ไปด้วย. จนเราได้เจอหน้าน้อง. วันเดียวกันพวกมันให้เรากลับบ้านพร้อมน้องได้ แต่อย่าให้พ่อของน้องเรามายุ่ง เพื่อเป็นการกันความปลอดภัยให้กับน้องเรา.
พวกเราก็ทำตาม แม่เราได้ย้ายไปอยู่กับน้าของแม่อีกเมืองนึง อยู่ที่นั่นเกือบปี แต่ในระยะเวลานั้นมันได้ขู่แม่เราสารพัด ถ้าเราไม่ทำตามมันจะเอาน้องไปจากแม่. พอมาถึง7เดือนได้ที่แม่อยู่กับน้าของแม่ พวกมันก็ปล่อยแม่เรากลับบ้าน แล้วก็บอกว่าพวกมันไม่ได้อยากเอาน้องเราไป. ช่วงนั้นก็ผ่านๆมา จนถึงเดือนสิงหาปีที่แล้ว พวกมันกลับมาอีก แล้วบอกแม่เราว่า พวกมันจะเอาน้องเราไป หลังจากแม่เราเพิ่งกลับมาจากเที่ยวเมืองไทยได้นาน. แม่เราแย่มากๆๆๆๆๆๆๆเราก็ไม่รู้จะช่วยยังไง พอดีเรากลับไทยช่วงเดือน ตุลา เราได้ไปที่ศาลเจ้าพ่อเขาใหญ่ ที่ ปากช่อง ด้วยความที่เราไม่ค่อยรู้นัก เราได้ไปกับพี่สะใภ้เรา เขาก็บอกวิธีการบน เราก็ไม่รู้ว่าเราบนผิด บนถูกแต่เราก็ตั้งใจมาก เพราะเราอยากช่วยแม่. พอเรากลับมา เรื่องมันก็แย่ขึ้นกว่าเดิม ทนายฝั่งแม่ให้แม่รีบย้ายมาอยู่กับเรา เพราะทนายบอกว่า ถ้าแม่อยู่ตรงนั้น มันจะเป็นผลเสียต่อรูปคดีเพื่อที่จะไปต่อสู้ในชั้นศาล และ ไม่ดีสำหรับน้องเราที่ต้องอยู่ตรงนั้น. เราก็ทำตามทุกอย่างที่ทนายสั่ง ทีนี้ย้ายอะไรเสร็จสับ พวกองค์กรก็ได้เขามาดูเรื่อยๆ เวลาพวกมันมาคุยกับแม่เรา พวกมันจะเอาสมุดมาด้วยคนละเหล่ม แล้วจดสิ่งที่เราพูดทั้งหมด แม่ได้บอกกับเราว่า เวลาแม่เราพูดอะไรไป พวกมันก็จะเขียนไปอีกแบบนึง สมมุติว่า มันถามน้องเราชอบอะไร น้องเราตอบไปว่าชอบเล่นกับแมว พวกมันก็เขียนว่า เด็กมีภาวะคุยแต่กับแมว อะไรๆก็ลงที่แมว มีปัญหาอะไรก็ไปเล่นกับแมว เพื่อที่ตัวเองมีความสุข อ่าอันนี้คือพวกองกรเขียน แต่เราไม่ได้พูดแบบนั้น.
มันเขียนทุกอย่างที่เป็นข้อลบกับแม่ ปั้นนำ้ให้เป็นตัวได้. วันที่ 5-8 เดือนนี้ แม่ได้ขึ้นศาลเยาวชน เพราะพวกนั้นจะเอาน้องเราไป แล้วเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาศาลตัดสินว่า พวกองค์กรชนะคดี คือแม่เราหมดสิทธิ์การเป็นแม่ของน้องเราทางกฎหมาย และพวกองค์กรได้หาพ่อและแม่ใหม่ให้กับน้องเรา เมื่อวันจันทร์ พวกมันมาเอาน้องเราไปจากแม่เรา มันมาเก็บเสื้อผ้าน้องเรา ของๆน้องเราไป เรามาทันเห็นหน้าน้องเราแค่แปปเดียว น้องเราร้องไห้ พวกมันไม่ให้น้องเรามาเจอแม่เลยก่อนที่จะเอาน้องเราไป. แม่เราร้องไห้เหมือนคนเป็นบ้า ไม่มีสติ หมอได้มาพูดคุยในวันเดียวกัน เพื่อที่ให้แม่เราใจเย็นลง แต่แม่เราอยู่ในอาการช๊อคมาก เราก็ทำอะไรไม่ได้ เราโกรธพวกนั้นมาก ทั้งๆที่เราก็ให้ความร่วมมือกับพวกมันมาตลอด ตั้งแต่วันจันทร์เราก็ไม่ได้เห็นหน้าน้องเราอีกเลย พวกมันได้อำนาจสิทธิ์ดูแลน้องเรา แล้วก็หาบ้านให้น้องเรา ไปอยู่กับคนอื่น เมืองอื่นที่อยู่ไกล น้องเราตัวคนเดียว เราคิดถึงน้องเรามาก เราอยากเอาปืนยิงพวกมันทิ้งให้หมด แต่พวกศาล และพวกองค์กร มันรู้กันเหมือนบ้านเรา ยัดใต้โต๊ะคือจบ. แม่เราแย่มากเราก็เสียใจมาก จนเราทำงานไม่ได้ ช่วงนี้หัวหน้าเราให้เราหยุดพัก หัวหน้าเราเป็นคนดีมาก ท่านแคร์ลูกน้องมากๆ เราโชคดีตรงนี้. แต่เราอยากจะถามเพื่อนว่า มีใครรู้จักหมอที่เก่งๆที่ทำให้น้องเรากลับมาได้มั้ย ( เราไม่อยากยุ่งกับสายดำนะ) ขอเป็นหมอสายขาว สายธรรม ช่วยแม่กับน้องเราที ตอนนี้คือมืด8ด้านแล้ว. เราหมดหวังแล้ว ใครที่ว่าต่างประเทศดี ใช่ค่ะดีแค่สวัสดิการ แต่ต้องมาเจอก้วยตัวเอง ถึงจะรู้ว่าโลกใบนี้ สิ่งที่ไม่ยุติธรรม สิ่งที่ไม่ถูกต้องมันมีกันทุกประเทศ. ไม่ใช่แค่ที่ไทย.
ขอร้องทุกๆท่านนะคะ ใครพอรู้จักหมอเก่ง ให้เขาสวดหรืออะไรก็ได้ ขอให้บอกหน่อยนะคะ เราทุกข์ใจมาก.
ปัญญาในต่างแดน , ครอบครัว
เราอยู่ต่างประเทศ (นอร์เวย์) มาได้ 13 ปีแล้ว เรียนจบ เราก็หางานทำ
ตอนนี้เราอายุ 23 ปี มาอยู่ต่างประเทศตั้งแต่10 ขวบ.
(ข้ามขั้นเรื่องราวมาถึงปัจจุบันที่เกิดปัญหานะคะ)
ปี2013 แม่เราได้คลอดน้องสาวของเราเองมา1 คน พวกเราแฮปปี้มาก จนน้องสาวเราโตขึ้น โต ขึ้น
อายุเต็มที่จะเข้าอนุบาลได้.
แล้ว สวัสดิการที่นี่เขาจะต้องให้เด็กไปเช็คสุขภาพ นำ้หนัก ส่วนสูง การเจริญเติบโต และไหวพริบของเด็ก.
ที่นี้ ที่นี่จะมีองค์กรนึงที่เป็นองค์กรสำหรับเด็ก ที่บ้านมีปัญหา พ่อแม่ติดยา หรือ ตีเด็ก เวลามีปัญหานี้มา
พวกนั้นจะเข้ามาเอาเด็กไปทันที.
(บอกไว้ก่อนนะคะว่า องค์กร,หมอ ,ครุ ,พยาบาลที่โรงเรียน เขารู้กัน )
จากนั้นพยาบาลที่ตรวจน้องเรา มันบอกว่าน้องสาวเราพัตณาการพูดช้า ( ซึ่งมันไม่เกี่ยวเลย เด็กต่างประเทศพูดช้ากว่าน้องเราก็มี)
พยาบาลคนนี้ได้ติดต่อกับองค์กรเด็ก และพวกนั้นก็ได้มาสร้างความ
แม่เรายอมให้พวกนั้นเข้ามา (ถ้าไม่ยอมพวกมันขู่ที่จะเอาน้องเราไปจากแม่เรา เพราะพวกนี้มันมีอำนาจ) เด็กที่ประเทศนี้ ถือเป็นสมบัติของชาติ และพวกนี้สามารถโกหก เอาเด็กไปได้. คือพูดง่ายๆว่าเหมือนเราคลอดลูกมา มันสามารถเอาอำนาจนั้นเอาลูกเราไปได้ โดยที่เราจะยินยอม หรือ ไม่ยินยอมก็ตาม.
แม่เราต้องยอม และพวกนั้นอยู่ดูครอบครัวเรามาจนที่บ้านเรามีปัญหาอีกครั้ง พ่อเลี้ยงเราไปละเมิดทางเพศกับเด็กผู้ชายที่เรียนห้องเรียนเดียวกับน้องเรา
แล้วเขาได้โดนจับไป. แม่เราแย่มากตอนนั้น พวกองค์กรได้เอาน้องเราไปโดยที่ไม่บอกแม่เรา เอาไปไว้ที่บ้านครูประจำชั้น และมาบอกแม่เราทีหลัง.
องค์กรเด็กได้พาแม่เราไปที่ศูนย์ของพวกมันในวันเดียวกันกับที่พ่อเลี้ยงเราโดนตำรวจับ. แม่โทรมาหาเราตอนตี1 เรานอนแล้วเพราะต้องตื่นเล้าไปทำงาน
วันรุ่งขึ้นเราไปทำงาน แต่เราไม่สามารถทำงานได้ เราได้เอาแต่ร้องไห้ และเราก็ร้องไห้ ขอให้เพื่อนรวมงานช่วยหาคนแทนเราให้ที เพราะเราจะไปหาแม่.
วันเดียววัน เราได้นั่งรถไปที่ศูนย์นั้น เราดฝเห็นแม่เราแล้วใจคนที่มันเป็นลูก เห็นแม่ตัวเองร้องไห้แบบนั้นเป็นครั้งแรกในชีวิต มันเจ็บปวดมาก.
เจ็บใจมาก เพราะแม่เราเล่าให้ฟังทีหลังว่า พวกมันได้เอาแม่เราไปทิ้งไว้ที่โรงแรมแถวนั้น แล้วให้แม่เราเดินไปเอง แม่เราป่วย เขาไม่คุ้นที่ แม่เราโทรมาร้องไห้ไปด้วย. จนเราได้เจอหน้าน้อง. วันเดียวกันพวกมันให้เรากลับบ้านพร้อมน้องได้ แต่อย่าให้พ่อของน้องเรามายุ่ง เพื่อเป็นการกันความปลอดภัยให้กับน้องเรา.
พวกเราก็ทำตาม แม่เราได้ย้ายไปอยู่กับน้าของแม่อีกเมืองนึง อยู่ที่นั่นเกือบปี แต่ในระยะเวลานั้นมันได้ขู่แม่เราสารพัด ถ้าเราไม่ทำตามมันจะเอาน้องไปจากแม่. พอมาถึง7เดือนได้ที่แม่อยู่กับน้าของแม่ พวกมันก็ปล่อยแม่เรากลับบ้าน แล้วก็บอกว่าพวกมันไม่ได้อยากเอาน้องเราไป. ช่วงนั้นก็ผ่านๆมา จนถึงเดือนสิงหาปีที่แล้ว พวกมันกลับมาอีก แล้วบอกแม่เราว่า พวกมันจะเอาน้องเราไป หลังจากแม่เราเพิ่งกลับมาจากเที่ยวเมืองไทยได้นาน. แม่เราแย่มากๆๆๆๆๆๆๆเราก็ไม่รู้จะช่วยยังไง พอดีเรากลับไทยช่วงเดือน ตุลา เราได้ไปที่ศาลเจ้าพ่อเขาใหญ่ ที่ ปากช่อง ด้วยความที่เราไม่ค่อยรู้นัก เราได้ไปกับพี่สะใภ้เรา เขาก็บอกวิธีการบน เราก็ไม่รู้ว่าเราบนผิด บนถูกแต่เราก็ตั้งใจมาก เพราะเราอยากช่วยแม่. พอเรากลับมา เรื่องมันก็แย่ขึ้นกว่าเดิม ทนายฝั่งแม่ให้แม่รีบย้ายมาอยู่กับเรา เพราะทนายบอกว่า ถ้าแม่อยู่ตรงนั้น มันจะเป็นผลเสียต่อรูปคดีเพื่อที่จะไปต่อสู้ในชั้นศาล และ ไม่ดีสำหรับน้องเราที่ต้องอยู่ตรงนั้น. เราก็ทำตามทุกอย่างที่ทนายสั่ง ทีนี้ย้ายอะไรเสร็จสับ พวกองค์กรก็ได้เขามาดูเรื่อยๆ เวลาพวกมันมาคุยกับแม่เรา พวกมันจะเอาสมุดมาด้วยคนละเหล่ม แล้วจดสิ่งที่เราพูดทั้งหมด แม่ได้บอกกับเราว่า เวลาแม่เราพูดอะไรไป พวกมันก็จะเขียนไปอีกแบบนึง สมมุติว่า มันถามน้องเราชอบอะไร น้องเราตอบไปว่าชอบเล่นกับแมว พวกมันก็เขียนว่า เด็กมีภาวะคุยแต่กับแมว อะไรๆก็ลงที่แมว มีปัญหาอะไรก็ไปเล่นกับแมว เพื่อที่ตัวเองมีความสุข อ่าอันนี้คือพวกองกรเขียน แต่เราไม่ได้พูดแบบนั้น.
มันเขียนทุกอย่างที่เป็นข้อลบกับแม่ ปั้นนำ้ให้เป็นตัวได้. วันที่ 5-8 เดือนนี้ แม่ได้ขึ้นศาลเยาวชน เพราะพวกนั้นจะเอาน้องเราไป แล้วเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาศาลตัดสินว่า พวกองค์กรชนะคดี คือแม่เราหมดสิทธิ์การเป็นแม่ของน้องเราทางกฎหมาย และพวกองค์กรได้หาพ่อและแม่ใหม่ให้กับน้องเรา เมื่อวันจันทร์ พวกมันมาเอาน้องเราไปจากแม่เรา มันมาเก็บเสื้อผ้าน้องเรา ของๆน้องเราไป เรามาทันเห็นหน้าน้องเราแค่แปปเดียว น้องเราร้องไห้ พวกมันไม่ให้น้องเรามาเจอแม่เลยก่อนที่จะเอาน้องเราไป. แม่เราร้องไห้เหมือนคนเป็นบ้า ไม่มีสติ หมอได้มาพูดคุยในวันเดียวกัน เพื่อที่ให้แม่เราใจเย็นลง แต่แม่เราอยู่ในอาการช๊อคมาก เราก็ทำอะไรไม่ได้ เราโกรธพวกนั้นมาก ทั้งๆที่เราก็ให้ความร่วมมือกับพวกมันมาตลอด ตั้งแต่วันจันทร์เราก็ไม่ได้เห็นหน้าน้องเราอีกเลย พวกมันได้อำนาจสิทธิ์ดูแลน้องเรา แล้วก็หาบ้านให้น้องเรา ไปอยู่กับคนอื่น เมืองอื่นที่อยู่ไกล น้องเราตัวคนเดียว เราคิดถึงน้องเรามาก เราอยากเอาปืนยิงพวกมันทิ้งให้หมด แต่พวกศาล และพวกองค์กร มันรู้กันเหมือนบ้านเรา ยัดใต้โต๊ะคือจบ. แม่เราแย่มากเราก็เสียใจมาก จนเราทำงานไม่ได้ ช่วงนี้หัวหน้าเราให้เราหยุดพัก หัวหน้าเราเป็นคนดีมาก ท่านแคร์ลูกน้องมากๆ เราโชคดีตรงนี้. แต่เราอยากจะถามเพื่อนว่า มีใครรู้จักหมอที่เก่งๆที่ทำให้น้องเรากลับมาได้มั้ย ( เราไม่อยากยุ่งกับสายดำนะ) ขอเป็นหมอสายขาว สายธรรม ช่วยแม่กับน้องเราที ตอนนี้คือมืด8ด้านแล้ว. เราหมดหวังแล้ว ใครที่ว่าต่างประเทศดี ใช่ค่ะดีแค่สวัสดิการ แต่ต้องมาเจอก้วยตัวเอง ถึงจะรู้ว่าโลกใบนี้ สิ่งที่ไม่ยุติธรรม สิ่งที่ไม่ถูกต้องมันมีกันทุกประเทศ. ไม่ใช่แค่ที่ไทย.
ขอร้องทุกๆท่านนะคะ ใครพอรู้จักหมอเก่ง ให้เขาสวดหรืออะไรก็ได้ ขอให้บอกหน่อยนะคะ เราทุกข์ใจมาก.