นาทีช่วยชีวิต...เพื่อนมนุษย์ บนท้องถนนกรุงเทพ ฯ!!!

กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่ผมเขียนขึ้นมาเพื่อแบ่งปัน และถ่ายทอดประสบการ์ที่ได้ช่วยชีวิตคนบนท้องถนน

ผมทำงานแถอารีย์เป็นพนักงานออฟฟิค หรือที่เรียกว่ามนุษย์เงินเดือน พาหนะที่ใช้เป็นมอเตอร์ไซต์ และเส้นทางที่ใช้ไปทำงานก็จะเป็น ถนนเลียบด่วนมาก ( อันแรก็สาหัสละ)  พระราม 9 หรือบางทีก็สลับวิ่งมาลาดพร้าวทะลุ สะพานควายยบ้าง (ติดบรร....เทิง)
ทุกๆวันที่ผมไปทำงาน ทั้งขาไปและขากลับ ผมมักเจอกับรถฉุกเฉินพยาบาลบ้าง รถร่วมกตัญญูหรือรถปอเต็กตึ้งบ้าง นั่นหมายถึง ชีวิตคนที่อยู่บนท้องถนนที่อันแสนจะติดแง๊ก พวกเขาต้องฝ่าฟันกับรถที่มันโคตร.....พ..โคตร ..แ ..จะติดบนถนนกรุงเทพฯนี้

ทุกๆครั้งที่ผมเจอผมไม่รอช้า ทางไหนช่วยได้ผมก็จะช่วย หลบหลีกบ้าง นำทางบ้าง หาช่อง หาทาง เพื่อให้เค้าไปส่งผู้ป่วย ผู้บาดเจ็บได้โดยเร็วที่สุด

ยาวๆละ เข้าเรื่องเลยดีกว่า
เมื่อวานก่อนก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ผมใช้เส้นทางลาดพร้าวในการไปทำงาน อากาศก็แสนจะร้อน รถก็แสนจะติด ผมขับเลาะๆๆๆมาเรื่อยๆ จนมาถึง Union mall ผมขับชิดซ้ายเพื่อเข้าปากทางลาดพร้าว ผมเจอผู้หญิงและผู้ชาย ยืนแบกผู้หญิงอีกคนนึงที่สภาพตอนนั้น ยืนไม่ได้ ตัวซีดดดด ผมจอดรถถามพี่เค้า " พี่เป็นไร  มีไรให้ช่วยไหม" ผู้หญิงคนที่ยืนอยู่บอกว่า "เรียกแทกซี่ มีคนเจ็บ เลือดออก ปวดท้อง" ไอ้เราก็จอดรถแล้วก็ช่วยเค้าเรียก ช่วงเวลาเร่งด่วนนั้น ก็เจอแต่แท๊กซี่ที่ไม่ว่างเลย ยยยยย  ผมหันไปมองผู้หญิงที่ปวดท้อง อาการชัดไม่ค่อยดี บิดไปบิดมา  ผมเลยถามว่า "พี่ไปรพ.ไร" พี่ผู้ชายตอบ "ราชวิถี" สำเนียงตอนนั้นรู้ว่าเค้าไม่ใช่คนไทย ผมก็ถามกลับไปอีก "มีประกันอะไรไหม รพ.ไรใกล้ๆ" เค้าบอกว่าไม่มี  อาการคนผู้หญิงที่ปวดท้องเริ่มไม่ดีขึ้น เลือดเริ่มไหลมาอีก ผมเลยตัดสินใจ "พี่......ไปกับผม ไปมอไซต์ เอาพี่เค้าขึ้นหลังแล้วพี่ซ้อนไปด้วย" ในใจแมร่งตรูจะไปเส้นไหนหว้าา ตำรวจจะจับป๊าววเนี่ย แต่ช่างมัน ช่วยชีวิตคนทั้งทีกลัวอะไรเล่า!!!

"จับผมน่ะ อย่าหลับ กอดผมไว้ พี่ นั่งดีๆ จับนางไว้อย่าให้หลับ" อารมณ์ตอนนั้น แมร่งงโคตรจะตื่นเต้น แต่ด้วยความมีสตือยู่บ้างเลย พร้อมกับสกิลเด็กแว๊นซ์สมัยมอปลาย ทะลุทะลวง จนถึง อารีย์  พี่ผู้ชายลั่นออกมา "พี่มันไกลจังเลยยยย แฟนผมจะไม่ไหวแล้วว" ผมก็แหกปากลั่นเลย "โทษๆ ครับๆๆ ข้างหลังผมมีคนเจ็บ โทษๆๆๆๆ ขอทางนะพี่ พี่จับแฟนพี่ไว้ " เสี้ยวนาทีผมไม่รุว่าตัวเองผ่านมรสุมรถติดมาได้ยังไง ผมรู้เพียงแต่ว่า ผมต้องส่งเค้าให้ถึงรพ.ไวที่สุด .... เมื่อมาถึงสนามเป้า อยู่ดีดีนางก็ทิ้งมือ จากผม ผมหันไปตีขาและบอกว่า "อย่าหลับบบบบบบบ จะถึงแล้ว กอดไว้ก่อน" วินาทีนั้นผมแมร่งจินตนาการไปไกลละ จะให้นางมาตายตรงนี้ไม่ได้ แมร่งจะถึงอยู่แล้ว ....ผมมุ่งหน้าแต่ราชวิถี อยู่ดีดี นางก็มีอาการขยับตัว ผมแมร่งโคตรดีใจจเลย มุ่งหน้าทะลุอนุสาวรีย์ และส่งนางเข้าฉุกเฉิน ของรพ.ราชวิถีสำเร็จ

ผู้หญิงที่ปวดท้องถึงมือหมอ ตัวผมเองเหมือนเอาภูเขาออกจากอก ในใจแมร่งโคตรภูมิใจที่ได้ช่วยชีวิตคนในครั้งนี้

ก่อนกลับผมไปบอกกับแฟนเค้าที่เป็นผู้ชาย "พี่แฟนพี่ปลอดภัยละ ถึงมือหมอล่ะ รอให้เค้าตรวจผมไปทำงานก่อนน่ะ" ผู้ชายคนนั้นถามขึ้นว่า " ค่ามอเตอร์ไซต์เท่าไหร่ " 555 ผมหัวเราะและตอบกลับไป " ไม่เป็นไรพี่ ช่วยเหลือกัน ผมยินดีช่วย"  พี่ผู้ชายคนนั้นก้มลง กราบผม ผมยืนอึ้ง คนในนั้นหันมามอง (เขิลจุง) ผมช้อนพี่เค้าขึ้นมาแล้วบอกว่า "แค่นี้เองไม่เป็นไร แฟนพี่ปลอดภัยล่ะ" และผมก็ออกไปทำงาน

สุดท้ายผมแค่ต้องการอยากจะบอกว่า "ชีวิตคนสำคัญเหลือกว่าสิ่งอื่นใด เพราะฉะนั้นการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเอง มันได้บุญกุศลยิ่งกว่าการทำบุญไหนๆเสียอีก"  

ปล.ทั้งคู่ไม่ใช่คนไทยแต่เป็นชาวกัมพูชาที่มาทำงานที่นี่!!และขอบพระคุณพี่ๆที่ให้ทาง บนท้องถนนจนทำให้ผมไปส่งผู้หญิงคนนั้นได้ทันเวลา ยิ้ม กราบน้ำใจงามๆๆๆๆๆ