.."หัวใจที่โหยหาในอดีต".. ดนตรี กวี และวิถีชีวิตของบางคนในบางมุมของสังคม (By นายพระรอง)

.



เชื่อว่าทุคคนก็คงเคยมีความคิด ที่อยากจะแก้ไขอะไรบางอย่างที่ผิดพลาด แต่โอกาศนั้นมันก็ผ่านพ้นไปแล้ว
หรืออยากเปลี่ยนสิ่งแย่ๆในปัจจุบัน ให้กลับไปเป็นเหมือนวันวานเก่าๆที่เราเคยมี "ภาพจำ" ที่ดีงาม

ซึ่งมันก็เกิดเป็นคำถามที่บางแง่มุมอาจถามว่า..?
ทำไมเรายังเพ้อฝันในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

หรือบางแง่มุมก็อาจเป็นคำถามที่เป็นการถามหาสาเหตุว่า..?
อะไรที่ทำให้เรา ต้องอยู่กับปัจจุบันที่เราไม่ชอบใจ

ซึ่งสุดท้าย คำตอบทุกอย่างมันก็ย้อนไปที่ ตัวเรา เองนั้นแหละ ที่มีส่วนร่วมกับทุกอย่างที่เกิดขึ้น แม้ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม
ดังนั้นทุกครั้งที่เรา เกิดความคิดโหยหาถึงอดีต มันคงจะดีกว่านี้แน่ หากว่าความคิดนั้น สอนให้เราไม่เดินไปสู่สิ่งแย่ๆที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต ซึ่งเรื่องแบบนี้ มันขึ้นอยู่กับว่าหัวใจใครจะจำมันได้หรือเปล่า หรือคอยแต่จะเอาแต่โหยหาอดีตโดยที่จะไม่คิดแก้ไขตัวเองเลย

สุดท้ายก็ขอหยิบเอาคำกล่าวแรงๆ แต่ก็เสียดแทงเข้ากลางประเด็น มาทิ้งท้ายกันหน่อยว่า

เจ็บแล้วจำเป็นคน เจ็บแล้วทนเป็นควาย

---

ซึ่งใครตีความไม่ออกว่าผมหมายถึงสิ่งในในกวีบทนี้ ผมก็ขอชี้มือไปที่ รัฐธรรมนูญ 2560 แล้วกันครับ เพราะนั้นเป็นสิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกว่าไม่อยากจะต้องฝากอนาคตไว้กับรัฐธรรมนูญฉบับที่ทำท่าจะเป็นปัญหาในอนาคตครับ

ขอบคุณครับ
นายพระรอง