..."เงิน"... ดนตรี กวี ปรัชญา (ประสาชาวบ้าน By นายพระรอง)

เงินหนอเงิน ไม่รู้...............ทำไม
ใจหนอใจ วุ่นวาย..............สับสน
จนหนอจน จนต้อง............ดิ้นรน
คนหนอคน ทนสู้...............เพื่อเงิน

*กวีบทนี้เป็นกลอนแปด ที่ผู้เขียนกระแดะวางรูปแบบให้เหมือนเป็นโคลงสี่ฯเฉยๆนะครับ


คำว่าเงิน ถ้าว่ากันตามหลักปรัชญา มักเป็นตัวร้าย ที่ถูกใช้แทนความลุ่มหลง โหยหา
ในทางการเมืองก็เช่นกัน ที่เรื่องใดมีเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง มักถูกมองว่าเป็นเรื่องของการทุจริต คอรัปชั่น
แต่ถ้าว่ากันตามประสาชาวบ้านที่ขัดสน มันคือเรื่องของงาน ชีวิต,ครอบครัวและปากท้อง
แต่ถ้ามองในมุมมองของชาวบ้านผู้มีฐานะ มือคือเรื่องของโอกาศ ที่สามารถดลบันดาลได้ด้วยทุนทรัพย์ที่มี

ดังนั้น คำว่า "เงิน" นี้ มีหลายมิติหลายมุมมอง ขึ้นว่ากับคนจะเลือกมองแบบไหน หรือว่าอยู่มุมไหนของสังคมเป็นผู้มอง
ว่าแล้วก็ขอตัวไป ทำงานหา "เงิน"ก่อนนะครับ เพราะถึงเงินจะไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับผมในตอนนี้ แต่ "อีแก่ที่บ้าน" มันยังให้ความสำคัญอยู่ ซึ่งผมก็ไม่รู้จะเอาหลักกงหลักการอะไรไปเถียงกับมัน เลยต้องยอมทนทำๆตามมันไปครับ

---

ป.ล.ช่วงนี้ผมหยุดเขียนบทความก่อนนะครับ รู้สึกว่าบรรยากาศไม่เอื้ออำนวย ไว้ดีขึ้นเมื่อไรจะกลับมาเขียนต่อ
และอีกอย่าง ต่อไปนี้ผมจะตั้งกะทู้(ที่เน้นแต่งกวีสะท้อนมุมมองความคิดเป็นหลัก)เป็นแบบสนทนานะครับ ป้องกันแก๊งค์ "อีแอบ" ที่เลียบแฉลบมาทำให้เสียอารมณ์อยู่เรื่อย

ขอบคุณครับ
นายพระรอง