ตั้งแต่เช้า. ที่รุ้ว่าต้องใช้เงินจ่ายค่าเทอมก่อนกำหนด ที่คิดไว้คือสิ้นเดือน. แต่มันเปงเหตุสุวิสัยที่สุดท้ายต้องมาจ่ายเงินค่าเทอม ก่อน2 สัปดาห์.

พอรุ้เรื่องเราก้มองดูว่าจะพอทำไรได้ เพือจัดการปัญหา แล้วเรา ก็คำนวนที่พอหาได้ ซึ่งมันขาดอีก 1 มื่น สี่พันบาท. และด้วยความ ว่าแม่เรา ขาย เป็นลูกจ้างร้านได้เงินเป็นเดือนๆ คงไม่มีเงินนมากพอหรอก แล้ว เราก้ตัวคนเดียว ไม่มีพี่น้อง.  แต่ณตอนนั้น รู้สึกว่า เรามีแฟน ที่เขาจะช่วยเราได้. เพราะเราแค่ขอยืมมา. สิ้นเดือนเราจะคืน. เพราะเราก็ทำงานไปด้วย มีเงินเดือน. แต่เรา ไม่ได้ มีมากเหมือนกับเขา ที่มีเงินเดือน มากกว่าเรา มากกว่าเท่าตัว. เราคบเค้ามา 5 ปี ซึ่งเรารู้ว่าเขาพอช่วยเราได้. แต่สุดท้ายเขาก็มาด่าเรา แระบอกไม่มี. และมาพุดว่าทำไมพึ่งบอก.ซึ่งมันยังมีเวลาอีก 5 วัน เราก้ตอบได้แค่ว่า เราพึ่งรู้ เลยหาทางจัดการช่วยเหลือตัวเอง. แต่สุดท้ายไม่ทันจริงๆโดยเราอาจต้องลง เรียนใหม่   เรา จึงตัดสินใจบอก. แต่สุดท้าย. แฟนเราทำการปฏิเสธ พร้อมคำด่า. และเราเลย บอกไม่เปงไร ถึงแม้เรารุ้ ว่าเขาจะช่วยเราได้ แต่เขาไม่ช่วย เท่านั้นเอง. เราตัดสินใจ. เอาโทรศัพท์ ไปขาย. แต่เขากับมมองว่าเราใช้อารม. ประชด ซึ่ง เรา ทำผิดตรงไหน มันเป็นวิธีเดียว ที่ได้เงินมา แต่กลับด่าเราอีกว่าชีวิตมีแต่ปัญหา. เราเลือกไม่ให้เกิดปัญหาได้หรอ นอกจากเรา ต้องแก้มัน.


สุดท้าย. เราผิดหรอ ที่ คิดว่า ในวันที่เรามีปัญหา เขากับทิ้งเรา เขากับไม่ช่วยทั้งๆที่เขามีทางช่วย เราแค่ขอยืม ไม่ได้ขอ. เราโดนด่า
เราผิดหรอที่สุดท้าย บอกว่าขอเลือกเดินออกไป จากเขา เพราะเราคิดว่า เราจะอยู่กับคนแบบนี้ได้หรอ ไม่ใช่เพราะเราโกรธ ที่เขาไม่ช่วยเรา แต่ลองมองอนาคตต่อไปสิ แค่นี้เขายังมองว่าเรา เป็นปัญหา เลยและ สุดท้าย เรื่องที่มันใหญ่กว่านี้. มัน ไม่ทำให้รู้สึก มีปัญหา กว่านี้หรอ. ชีวิตเราไม่รู้หรอก จะมีไรเกิดขึ้นอีก. แต่ตอนนี้เรา คิดผิดหรอที่จะตัด คนที่ ไม่มีเราออกไป. และมันหลายครั้ง ไม่ว่าเราขอความช่วยเหลือเรื่องอื่น หรือเรามีปัญหา เขามักจะไม่อยู่ข้างเรา เลยสักครั้ง. ทั้งที่ถ้าเรามี เงินเราก้ให้เขาได้เต็มที่แต่แค่มี ช่วงนี้ ที่เราต้องจ่ายโปรเจค ค่าเทอมเยอะเท่านั้นเลยสะดุด