ผมไม่มั่นคงครับ... ขึ้นๆ ลงๆ
ช่วงที่จิตมันดี... ทำอะไรก็ดีครับ จิตไม่ดีก็ตรงกันข้าม...

ล้มแล้วลุกแบบนี้ร้อยกว่าครั้งแล้วครับ...
จริงอยู่ว่าชีวิตเราเริ่มต้นใหม่ได้ในทุกวัน... แต่ถ้ามัวแต่เริ่มต้นใหม่มันก็ไม่เป็นชิ้นเป็นอันซักที...

เพราะเวลาจิตมันเสีย... ชีวิตช่วงนั้นก็เหมือนคนอยู่ในมุมมืด คนอื่นๆเขาเฮฮากัน อั่ยเราก็หน้าจ๋อย ไม่อยากพานพบผู้คน...
สติก็ไม่แจ่มใส ใช้เงินเปลือง หลงๆลืมๆ ทำอะไรก็ไม่ตั้งใจ ขี้เกียจ ปล่อยปะละเลยตัวเอง เหมือนคนอยากจะตายซะงั้น...

เวลาเป็นแบบนี้แล้วมันพลาดอะไรหลายอย่างจริงๆ ครับ...

เลยอยากทำให้จิตเป็นกุศลเดินในทางสว่างอย่างมั่นคงครับ...
จะได้โลดโผนโจนทะยาน ได้ไกล ประสบความก้าวหน้าไปเรื่อยๆ สนุกกับการสร้างสรรค์ชีวิตครับ...

เพื่อตัวเอง เพื่อผู้อื่น... เพื่อโลกใบนี้ครับ...

ขอบคุณครับ...