จะเรียกว่า ระบาย หรือ เรียกว่า ปรึกษา หรือ อะไรดี
คือ ทำงานประจำที่นี้มาได้ 2 ปี แล้วค่ะ แต่เปลี่ยนตำแหน่ง จากแอดแผนกช่าง ไปเป็น แอดมินแผนกบัญชี เข้างาน 08.00-17.30 ทำงาน จ-ศ เงินเดือน 1 หมื่นถ้วน สวัสดิการ ประกันสังคม โบนัส (ผลประกอบการจะมากน้อย ก็ ครึ่งเดือน ทุกปี) แน่นอนค่ะ เป็นงานที่ดีเลยทีเดียว ....พนักงานในบริษัท มีทั้งหมด 15 คน ออฟฟิศก็เป็นบ้านหลังหนึ่ง ...งานไม่ได้แบกหาม แต่มีแต่เอกสาร เอกสาร และเอกสาร เครียดเรื่องตัวเลข เป็นเรื่องปกติ โดนลูกค้าด่าเป็นเรื่องปกติ แต่กับเพื่อนร่วมงาน ที่มีปัญหา ...
ผิวเผินทุกคนมีมิตรไมตรีหากัน แต่เรา เราคนเดียวที่ทุกคนต้องมาลงอารมณ์ใส่ เพราะเราคือแอดมินที่ต้องเป็นศูนย์กลาง รองรับอารมณ์ทุกคน สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือ ยิ้มรับอย่างเดียว ไม่เคยต่อว่าต่อขานกัน ซึ่งในใจลึกๆเราเครียดมาก เพราะว่าเบื่อ ไม่ได้ดั่งใจทุกคนโยนและด่ามาที่เราหมด พอเกิดปัญหา เราก็แก้ไปตามงานนั้นๆไป แน่นอน เหมือนจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แต่ลึกแล้ว เราเบื่อกับอารมณ์ผู้คนที่มาลงที่เรา เราหาทางออกโดยเข้าวัด ฟังเพลง หากิจกกรม แต่ภาวะความเครียด ก็ยังไม่หายไป ...ตอนนี้เราคิดจะลาออกจากงาน เพื่อ ออกไปขายกับข้าวถุง หน้าบ้านเล็กๆ ซึ่งแม่พ่อ ญาติ กลัวว่า จะไม่ประสบผลสำเร็จ เพราะเศรษฐกิจไม่ได้ดี และภาระหนี้ก็ยังคงตายตัว ...แต่เราเองก็ เครียดกับสภาวะในที่ทำงาน จนจัดการกับอาการเครียดตัวเองเริ่มไม่ไหว...ท่านไหนที่เคยเจอปัญหาแบบนี้ พอมีวิธีแนะนำเราไหม เราคิดผิดไหมที่จะออกไปขายของ มีอะไรแนะนำเราไหม เรารู้สึกว่า เราตันคิดไม่ออก พยายามนิ่งแล้วถอยออกมา ก็ยังคิดไม่ตก ขอคำแนะนำด้วยค่ะ
ไม่ได้เบื่องาน แต่เบื่ออารมณ์ของคนในที่ทำงาน
คือ ทำงานประจำที่นี้มาได้ 2 ปี แล้วค่ะ แต่เปลี่ยนตำแหน่ง จากแอดแผนกช่าง ไปเป็น แอดมินแผนกบัญชี เข้างาน 08.00-17.30 ทำงาน จ-ศ เงินเดือน 1 หมื่นถ้วน สวัสดิการ ประกันสังคม โบนัส (ผลประกอบการจะมากน้อย ก็ ครึ่งเดือน ทุกปี) แน่นอนค่ะ เป็นงานที่ดีเลยทีเดียว ....พนักงานในบริษัท มีทั้งหมด 15 คน ออฟฟิศก็เป็นบ้านหลังหนึ่ง ...งานไม่ได้แบกหาม แต่มีแต่เอกสาร เอกสาร และเอกสาร เครียดเรื่องตัวเลข เป็นเรื่องปกติ โดนลูกค้าด่าเป็นเรื่องปกติ แต่กับเพื่อนร่วมงาน ที่มีปัญหา ...
ผิวเผินทุกคนมีมิตรไมตรีหากัน แต่เรา เราคนเดียวที่ทุกคนต้องมาลงอารมณ์ใส่ เพราะเราคือแอดมินที่ต้องเป็นศูนย์กลาง รองรับอารมณ์ทุกคน สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือ ยิ้มรับอย่างเดียว ไม่เคยต่อว่าต่อขานกัน ซึ่งในใจลึกๆเราเครียดมาก เพราะว่าเบื่อ ไม่ได้ดั่งใจทุกคนโยนและด่ามาที่เราหมด พอเกิดปัญหา เราก็แก้ไปตามงานนั้นๆไป แน่นอน เหมือนจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แต่ลึกแล้ว เราเบื่อกับอารมณ์ผู้คนที่มาลงที่เรา เราหาทางออกโดยเข้าวัด ฟังเพลง หากิจกกรม แต่ภาวะความเครียด ก็ยังไม่หายไป ...ตอนนี้เราคิดจะลาออกจากงาน เพื่อ ออกไปขายกับข้าวถุง หน้าบ้านเล็กๆ ซึ่งแม่พ่อ ญาติ กลัวว่า จะไม่ประสบผลสำเร็จ เพราะเศรษฐกิจไม่ได้ดี และภาระหนี้ก็ยังคงตายตัว ...แต่เราเองก็ เครียดกับสภาวะในที่ทำงาน จนจัดการกับอาการเครียดตัวเองเริ่มไม่ไหว...ท่านไหนที่เคยเจอปัญหาแบบนี้ พอมีวิธีแนะนำเราไหม เราคิดผิดไหมที่จะออกไปขายของ มีอะไรแนะนำเราไหม เรารู้สึกว่า เราตันคิดไม่ออก พยายามนิ่งแล้วถอยออกมา ก็ยังคิดไม่ตก ขอคำแนะนำด้วยค่ะ