โรคบีดีดี

อาการของโรคบีดีดีผมคิดว่าผมเป็นโรคนี้ เริ่มแรกเท่าที่ผมจำได้ ผมเคียดเรื่องหัวของผมเพราะว่ามันเถิก จนผมต้องเอาดินสอเขียนคิ้วมาเขียนขอบเส้นผมให้มันออกมาดูไม่เถิก ซึ่งมันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับตอนนั้นมาก ผมเคยคิดว่าสันยกำหัวเถิกได้ที่ไหน แต่ก้รู้ว่ามันเปนความคิดที่บ้า อย่างที่สอง ผมคิดว่าคนมองผมเป็นทอม แฟนผมก้เคยบอกว่าเหมือนทอมแต่หลังจากนั้น ผมก็คิดไปเองว่าที่คนมองเราเพราะเราเหมือนทอมป่าว มีอยุ่ช่วงหนี่งนมผมแตกหนุ่ม มันก้นุนออกมาเหมือนผุ้หญิง ผมก้เคลียดอีก ตอนเริ่มแรก ที่เป็น หัวเถิก ผมยังมีเพื่อนอยุ่ หลังจากเป็นโรคนี้ก้ไม่มีเพื่อนเลย ผมเพิ่งค้นหาโรคนี้เจอในกูเกิ้ล ผมจึงเข้าใจว่าผมเป็นโรคนี้ ก่อนหน้านั้นผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นโรคอะไร เคยคาดว่า เป็นโรคย้ำคิดย้ำทำบ้าง ซึมเศร้า และกลัวการเข้าสังคม แต่เข้าสังคมกลัวจิงๆคับ ผมจำไม่ได้แล้วว่าชีวิตปกติมันใช้กันอย่างไง เพราะ ทุกเวลา สมองของผมจะคิดว่า เราต้องทำยังไง เราต้องทำอย่างนี้ มันถึงจะเหมือนคนปกติที่สุด จะเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น(ตลอดเวลาเลย) แต่ผมคิดว่ายิ่งผมคิดเรื่องแบบนี้เท่าไรมันก็ยิ่งเป็นเท่านั้น แต่ก็ไม่สามารถควบคุมความคิดได้แล้ว มันสายไปแล้ว ผมอยากใช้ชีวิตปกติ ที่เหมือนเคยใช้ตอนเด็ก อยู่คนเดียวก็เป็น
ผมอยากรู้มันจะแก้ได้รึป่าว แต่มันเลวร้ายมาก สำหรับผมจิงๆ ผมอาจจะดูเหมือนว่าเสแสร้งพูดหรือเสแสร้งทำ มันก้จิง แต่ผมไม่อาจบังคับมันได้แล้ว ผมไม่อยากเป็นคนคิดเยอะ ผมจะทำยังไงดีคับ ตอนนี้ผมอาจจะดูว่าเสแสร้งพูดรึป่าว ผมอยากบอกคับผมต้องการความช่วยเหลือ ผมไม่รุ้ว่าจะเสแสร้งไปทำไม ถ้าผมสามารถควบคิดความคิดและสามารถใช้ความคิดได้เหมือนคนอื่น ผมจะบอกทุกรายละเอียด ที่ผมเคยเป็นอยู่ตอนนี้ บางทีผมพูดคุณก้ไม่ค่อยเข้าใจ