อายุ 107 ปีอยู่ชนบทต่างจังหวัดอยู่กินตามมีตามเกิด อาหารพื้นบ้านย้ำพริกปลาป่นผักพื้นบ้าน(ลวกบ้างสดบ้าง) เนื้อสัตว์นานๆจะได้กินสักที ผลไม้ก็พื้นๆตามท้องถิ่นกล้วยน้ำหว้า,มะขามหวาน,แตงโม ของหวานขนมสมัยใหม่ไม่เคยรู้จักเค็กขนมปัง การดูแลรักษาตัวเองก็อีกแหละตามมีตามเกิด ไม่มียาวิตามินอาหารเสริมซุปได่รังนกไม่เคยแตะ ป่วยก็แค่ปวดหัวตัวร้อนธรรมดาไม่มีโรคหนักๆ(ตอนนี้ก็แค่เป็นโรคคนแกธรรมดา) สรุป..ท่านนี้เรียกว่าตามโบราณดั่งเดิมทั้งนั้น ทีนี้มาดูอีกฝั่ง 76 ปีที่เพิ่งเสียไปไม่นาน เนื่องจากเป็นครอบคนัวพ่อค้าค่อนข้างมีถานะอาศัยในเขตเมืองเจริญ การใช้ชีวิตแทบจะตรงกันข้ามกับท่านแรกอย่สงสิ้น้เชิง กินเีดีอยู่ดีอาหารการกินเพียบพร้อมด้วยสารอาการตามหลักโภชนา การดูแลตนเองดีเลิศอาหารเสริมวิตามินเพียบนื่องจากมีฐานะ ไปตรวจสุขภาพพบหมอเป็นประจำปฎิบัติอน่างเคร่งครัด แต่พอแกตัวสารพัดโรครุมเร้าความดันหัวใจมาพร้อมและก็จากไปด้วยโรคหัวใจ..ทำให้แปลกใจ!เป็นนักกนาว่าคนที่ิยู่ดีกินดีดูแลตัวเองดีใก้ลหมอ ทำไม?ถึงได้อายุสั้นก่วาอีกคน(107 ปี) อะไร?เป็นแัจจัยจริงของช่วงชีวิตของทั้งสองท่าน แสดงว่าความรู้ตามตำราที่ว่าไว้บางทีก็ไม่ถูกต้องเสมอไปใช่ไหม?
อายุ 107 ปียังอยู่สะบายกับอายุ 76 ปีจากไปเมื่อวันวาน.