รู้แล้วว่าคนที่รักเราที่สุดคือใคร

เมื่อวานแพ้ปลาล้าเป็นผื่นขึ้นทั้งตัว เป็นจ้ำแดงๆเหมือนลมพิษด้วยและคันมากจนรู้สึกหายใจไม่สะดวก เลยไปหาหมอที่คลีนิคที่เคยรักษา หมอฉีดยามาแล้วสั่งให้พักผ่อน แต่เราไม่ได้พักก็ไปทำงานปกติเพราะเห็นว่าไม่น่าจะเป็นอะไรมาก แต่พอทำงานได้สักพักก็รู้สึกเหนื่อยหายใจเร็วและหอบ แน่นหน้าอก เลยไปหาพยาบาลที่ห้องพยาบาลเลยบอกให้ไปโรงพยาบาล(ที่เล่ารายละเอียดอยากให้เพื่อนๆที่อ่านดูแลตัวเองดีๆอาการแพ้น่ากลัวกว่าที่คิด เพราะสรุปเกือบช็อคตายดีที่ไปรพ.ทัน)  
***ใครรักเราที่สุด...***พ่อค่ะ*** คนที่อยู่ใกล้ชิดคอยดูแลไม่ห่างตั้งแต่เล็กจนโต และเป็นคนที่เราจะคิดถึงเป็นคนแรกเสมอ พอเราไปถึงรพ.นอนรอสักพักพ่อก็มา มาถึงเราก็กอดพ่อร้องไห้(กลัวตายค่ะ..มันน่ากลัวจริงๆมันแน่นหวิวไปหมด ภาพมืดเป็นระยะๆ) พอมาที่ห้องพักดูอาการพ่อก็มาชวนคุยด้วยหลายๆเรื่อง พ่อถามถึงเรื่องแต่งงานว่าเครียดหรือเปล่า ถึงทำให้เป็นแบบนี้ คือมันไม่ใช่หรอกค่ะ มันเป็นอาการแพ้ยาไม่เกี่ยวกัน แต่พ่อกังวลกลัวเราเครียดเรื่องนี้ พ่อเลยบอกว่า..ผู้หญิงสมัยนี้มีผัวเป็น10เป็นเรื่องธรรมดา แต่งงานไปไม่ดีก็เลิก ถ้าเขาดีมันก็ดีเกิดอะไรขึ้นพ่อรับผิดชอบเองเพราะพ่อเป็นคนหามาเอง จำไว้นะลูกนี่มันยุคปัจจุบัน ไม่ใช่เต่าล้านปี ผู้หญิงได้ผู้ชายแล้วทิ้งมันเป็นเรื่องปกติแล้ว ถ้าไม่ดีเราก็อย่าไปทน เชื่อพ่อ พ่อมีเมียมาหลายคนแอบแม่อีกตั้งเยอะ เองเป็นลูกพ่อ มันต้องใจกล้าแบบพ่อสิ...อ่ะนะนี่หล่ะพ่อเรา ผู้ชายที่ทำให้ยิ้มได้เสมอ..รักพ่อค่ะ ขอบคุณนะคะพ่อ พ่อคือกำลังใจที่ดีที่สุดของหนู