เราเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้หญิงด้วยกันซึ่งบางคนอาจมองว่าแปลก ที่ผ่านมาเราเชื่อมาตรอดว่าความรักแบบนี้มันก็ไม่ต่างจากผู้ชายกับผู้หญิงปกติดเท่าไหร่นัก (ปัจจุบันเราก็มีแฟนเป็นผู้หญิงนะ) ท่าเราอดทนเชื่อมั่นมันจะผ่านเหตุการต่างๆไปได้ แต่ตอนนี้เราเริ่มไม่มั่นใจและว่ามันจะเป็นไปได้จริงๆ ก่อนน่าที่เราจะคบกับแฟนคนปัจจุบัน เราก้อมีแฟนเป็นผู้หญิงอีกแหละคนนั้นคบกันมาได้ตั่ง 7 ปีเลยนะสุดท้ายมันก็ต้องเลิกกัน เหตุผลคือ อยู่ไกลกัน ไม่มีเวลาให้กัน ต่างคนก็ต่างแอบคุณกับคนอื่น กับคนนี้เราเป็นคนรอมาตรอดคุยกันสามสี่วันครั้งบ้างอาทิตย์ละครั้งบ้างคุยกันไม่ถึง20นาทีเค้าก็วางสุดท้ายเราก็จับได้ว่าเค้าแอบคุยกับอื่นไม่ใช่ครั้งเดียวนะที่เราจับได้เราให้อภัยตรอด แล้วเค้าก็พูดจากับเราไม่ค่อยดีเท่าไหร่ สุดท้ายมันก็ต้องเลิกกันแต่ตอนนั้นเราก็ยังคิดนะว่าความรักในแบบที่เราเป็นมันต้องรักกันได้ เราก็เลยเริ่มใหม่อีกครั้ง คนนี้ครอบครัวเค้ารับไม่ได้และไม่มีใครรู้ด้วยว่าเค้ากับเราเป็นแฟนกันอันนั้นเรารู้ดีว่ามันยากที่จะทำให้ผู้ใหญ่รับได้ในสิ่งที่พวกเราเป็น เพราะบ้านเราก็เคยรับไม่ได้เหมือนกันแต่พอเราเรียนจบทำงานได้เค้าก็เฉยๆ การคบกันของเรามีข้อห้ามคือ
1.ห้ามคนที่บ้านแฟนรู้เรื่องเราเด็จขาด ซึ่งเราก็ไม่สามารถไปบ้านเค้าได้
2.เป็นเพื่อนในเฟรสบุ๊คได้แต่ห้ามโพสหรือเม้นอะไรก็แล้วแต่ที่แสดงถึงความเป็นแฟนกัน รวมถึงรูปคู่ต่างๆที่เราไปไหนมาไหนด้วยกัน ที่เดียวที่เราสามารถแสดงว่าเราเป็นแฟนกันได้คือ IG ที่เดียวเท่านั้น ซึ่งไม่มีคนในครอบครัวเค้าเล่น แล้วเพื่อนเค้าก็มีไม่กี่คน
3.การออกไปเที่ยวของเราแต่ระครั้งมีเวลาที่จำกัดเพื่อป้องกันคนที่บ้านเค้ารู้ว่าเค้าแอบออกมาเที่ยวกับเรา เค้าจะออกมาจากบ้านได้คือหลัง7โมงเช้าและต้องกลับให้ถึงบ้านก่อน4โมงเย็น เราอยู่ กทม. เค้าอยู่ ราชบุรี ส่วนใหญ่เราจะนัดเจอกันที่นครปฐมอันนี้ก็คือการป้องกันไม่ให้คนที่บ้านเค้าบังเอินมาเห็นเรา เราต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปรอเค้าเสมอ ที่ๆเรานัดเจอกันนั้น ต้องใกล้ๆใช้เวลาเดินทางให้น้อยที่สุดเพื่อที่เค้าจะได้กลับบ้านให้ทันเวลา
4.เวลาอยู่ข้างนอกด้วยกันเราจะให้คำเรียกแทนกันว่า พี่.....เราก็จะเรียกชื่อเค้า แต่เวลาอยู่ด้วยกันปกติที่อยู่ด้วยกันสองคนเราเรียกแทนกันว่า เค้า เตง อ้วน ลืมบอกไปว่าเราอายุมากกว่าน้องเค้า 4 ปี ปัจจุบันเรา อายุ26 เค้าอายุ22 ตอนนี้เราคบกันมาได้สองปีและ โดยที่ คนที่บ้านเค้าไม่มีใครรู้เลย
5.เวลาที่เค้าอยู่ข้างนอกห้อง เราห้ามโทรไปหาเค้าเด็ดขาด อันนี้เรื่องใหญ่มากๆๆๆๆๆๆๆๆ เวลาที่เราลืมดูนาฬิกา หลังเวลาเที่ยว หรือหลังห้าโมงเย็น เราโดนว่าตรอด ว่าทำไมไม่ดูมั่งว่านี่กี่โมงแล้วโทรมาทำไมอยากให้คนที่บ้านเค้ารู้มากนักหรอว่าเราเป็นอะไรกันเราไม่อยากคุยกับเค้าแล้วใช่มั้ยถึงทำแบบนี้กายเป็นว่าเราทะเลาะกันทุกครั้งที่เราลืมดูนาฬิกาแล้วโทรไป
ถามว่าเหนื่อยมั้ยมันเหนื่อยนะบ้างทีเราท้อมาก บางทีทะเลาะกัน เราเริ่มกลับมาถามตัวเองบ่อยๆว่าทำไมเราต้องเป็นแบบนี้ เราอดทนได้นานแค่ไหนท่ามันยังเป็นแบบนี้อยู่ และเริ่มกลับมาคิดว่าเพศสภาพแบบนี้มันจะอยู่ด้วยกันได้จริงๆหรอว่ะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยมีความคิดแบบนี้ในสมองเลยนะพูดตรงๆ กันคนก่อนที่ว่าแย่แล้วนะอันนั้นเวลาไปข้างนอกเราจะเป็นคนเดินแล้วชอบเกาะแขนจับมืออะไรแบบนี้อ่ะเวลาเดินกับเพื่อนก็เหมือนกันนะเราเป็นคนชอบเดิมเหมือนดูนู้นดูนี้ไปแต่ไม่ดูคนที่ไปด้วยเดินลอยๆไรงี้อ่ะเลยต้องจับเพื่อนเราทุกคนรู้ดีเพราะเคยหลงกัน ทีนี้เราเดินจับมือเค้าเว้ยเค้าสะบัดมือเราทิ้งแล้วบอกกับเราว่าจะมาจับทำไมอายคนอื่นเราก็อึ่งและอึ่งแบบนี้ทุกครั้งที่เค้าพูดกับเราแบบนี้ถามว่าเคยคุยกันเรื่องนี้มั้ยเราบอกเค้าตั่งแต่ครั้งแรกที่เราโดยเค้าพูดแบบนั้นใส่ ว่าเธอกับเราเป็นผู้หญิงกับผู้หญิงนะเดินด้วยกันมันก็เหมือนเพื่อนแหละเค้าดูไม่ออกหรอกอีกอย่างคนที่อายน่าจะเป็นเรามากกว่านะเธอจะแคสายตาคนอื่นทำไม แล้วเราหล่ะเธอไม่ห่วงเราหรอท่าเกิดว่าเราเดินหลงกันอ่ะ คนนั้นเค้าเป็นคนไม่มั่นใจตัวเองอ่ะเค้าอ้วนกว่าเราซึ่งเราก็อ้วนนะแต่เค้าอ้วนกว่าเราเยอะมาก คนนั้นเค้ากลัวสายตาคนอื่นมากๆๆๆซึ่งเราก็พยายามเป็นกำลังใจให้นะ คอยปลอยคอยอะไรจนหลังๆมาก็ปกติ เฮ้ย....!!!! แต่ละคน เอากลับมาสู่ปัจจุบันอีกครั้ง ตอนนี้ไม่มั่นใจเลยอ่ะกับความรักในแบบที่เราเป็นอยู่ มันดูเหมือนว่าเราพยายามมากไปเราทำได้ทุกเรื่องที่เค้าต้องการให้เราทำ เราไม่ออกไปเที่ยวกับเพื่อนเลิกสังสัน จากเมื่อก่อนเราติดเพื่อนมากๆๆๆๆๆๆติดชนิดที่เพื่อนชวนไปท่าไม่ไปไม่ใช่เราอ่ะ ตอนนี้เลิกหมดและ ชีวิตประจำวันคืนตื่นเช้าไปทำงานเลิกงานกลับบ้านวนไปอยู่แบบนี้เวลาที่เราออกมันจะต้องมีเรื่องให้ต้องทะลาะกันงอนกันตรอดเราเหนื่อยอะเลยเลือกที่จะไม่ไปดีกว่า ถามว่าเราเคยคุยกับผู้ชายมั้ยเราเคยนะ คือเป็นมาแล้วทุกแบบในช่วงสับสนอ่ะ เคยคุยกับผู้ชาย คุยกับทอม เคยลองเป็นทอมอันนี้ไม่โอเคเป็นไม่ได้เลยเพราะเรามีความอยากสวยอยากงามมากเกินไปอยากแต่งหน้าทาเล็บ เลยลองคบทอมมันโอนะคนแรก คนที่2 แล้วก้อคนที่คบกันมา7ปีนั้นก็ทอม หลังๆมาดูเหมือนว่ามันจะมีความเป็นผู้ชายมากเกินไปซึ่งมันเหมือนอยู่กับผู้ชายเกินอ่ะ พอเริ่มคุยกับผู้หญิงด้วยกันหรือที่เรียกเลสเบี้ยนอะก็เริ่มรู้สึกดีกว่ามันโอเคกว่า เออไม่รู้ดิมันสบายใจ กับแฟนเราเวลาอยู่ด้วยกันมันมีความสุขมากเลยนะ ไม่รู้เราคิดเองคนเดียวหรือป่าวเราเลยเลือกที่จะไปหาเค้าเดือนระสองถึงสามครั้งอ่ะ เพื่อลดการทะเลาะกันเพราะเวลาไม่ได้เจอกันนานๆชอบทะเลาะกันไม่รู้ทำไม ส่วนมากก็วันเสาร์หรือวันหยุดของเราแต่ตรงกับเค้าอะแต่ท่ามีคนไดคนนึงที่บ้านเค้าหยุดตรงกันด้วยก็จะไม่ได้ออกมานะ เราก็ไม่รู้เหมือนกันอะว่าท่ามันเป็นแบบนี้ต่อไปมันจะไปกันลอดมั้ยได้แต่ให้กำลังใจตัวเองเสมอว่าท่าเราจับมือสู้กับปัญหาไปด้วยกันมันต้องได้ดิ มันเหมือนเรากำลังหลอกตัวเองอยู่หรือป่าวไม่รู้นะ เราเลยอยากมาขอความเห็นจากเพื่อนๆที่ได้อ่านเรื่องของเราช่วยแชร์ความคิดให้เราหน่อยตอนนี้เราท้อมาก เราไม่อยากให้มันจบด้วยการเลิกกันไม่อยากไปทำความรู้จักกับใครใหม่เพราะกว่าจะรักกันได้มันยากนะ เสียดายเวลาด้วย เราไม่ได้ทนเพราะรักนะ เรารักเค้าจริงๆเลยเปรี่ยนตัวเองเพื่อให้เรารักกันได้ ช่วยแชร์กันหน่อยนะเราจะได้เอามาปรับใช้กับความรักของเราครั้งนี้
ความรักขอเพศเดียวกันมันจะรักกันได้จริงๆหรอ..?
1.ห้ามคนที่บ้านแฟนรู้เรื่องเราเด็จขาด ซึ่งเราก็ไม่สามารถไปบ้านเค้าได้
2.เป็นเพื่อนในเฟรสบุ๊คได้แต่ห้ามโพสหรือเม้นอะไรก็แล้วแต่ที่แสดงถึงความเป็นแฟนกัน รวมถึงรูปคู่ต่างๆที่เราไปไหนมาไหนด้วยกัน ที่เดียวที่เราสามารถแสดงว่าเราเป็นแฟนกันได้คือ IG ที่เดียวเท่านั้น ซึ่งไม่มีคนในครอบครัวเค้าเล่น แล้วเพื่อนเค้าก็มีไม่กี่คน
3.การออกไปเที่ยวของเราแต่ระครั้งมีเวลาที่จำกัดเพื่อป้องกันคนที่บ้านเค้ารู้ว่าเค้าแอบออกมาเที่ยวกับเรา เค้าจะออกมาจากบ้านได้คือหลัง7โมงเช้าและต้องกลับให้ถึงบ้านก่อน4โมงเย็น เราอยู่ กทม. เค้าอยู่ ราชบุรี ส่วนใหญ่เราจะนัดเจอกันที่นครปฐมอันนี้ก็คือการป้องกันไม่ให้คนที่บ้านเค้าบังเอินมาเห็นเรา เราต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปรอเค้าเสมอ ที่ๆเรานัดเจอกันนั้น ต้องใกล้ๆใช้เวลาเดินทางให้น้อยที่สุดเพื่อที่เค้าจะได้กลับบ้านให้ทันเวลา
4.เวลาอยู่ข้างนอกด้วยกันเราจะให้คำเรียกแทนกันว่า พี่.....เราก็จะเรียกชื่อเค้า แต่เวลาอยู่ด้วยกันปกติที่อยู่ด้วยกันสองคนเราเรียกแทนกันว่า เค้า เตง อ้วน ลืมบอกไปว่าเราอายุมากกว่าน้องเค้า 4 ปี ปัจจุบันเรา อายุ26 เค้าอายุ22 ตอนนี้เราคบกันมาได้สองปีและ โดยที่ คนที่บ้านเค้าไม่มีใครรู้เลย
5.เวลาที่เค้าอยู่ข้างนอกห้อง เราห้ามโทรไปหาเค้าเด็ดขาด อันนี้เรื่องใหญ่มากๆๆๆๆๆๆๆๆ เวลาที่เราลืมดูนาฬิกา หลังเวลาเที่ยว หรือหลังห้าโมงเย็น เราโดนว่าตรอด ว่าทำไมไม่ดูมั่งว่านี่กี่โมงแล้วโทรมาทำไมอยากให้คนที่บ้านเค้ารู้มากนักหรอว่าเราเป็นอะไรกันเราไม่อยากคุยกับเค้าแล้วใช่มั้ยถึงทำแบบนี้กายเป็นว่าเราทะเลาะกันทุกครั้งที่เราลืมดูนาฬิกาแล้วโทรไป
ถามว่าเหนื่อยมั้ยมันเหนื่อยนะบ้างทีเราท้อมาก บางทีทะเลาะกัน เราเริ่มกลับมาถามตัวเองบ่อยๆว่าทำไมเราต้องเป็นแบบนี้ เราอดทนได้นานแค่ไหนท่ามันยังเป็นแบบนี้อยู่ และเริ่มกลับมาคิดว่าเพศสภาพแบบนี้มันจะอยู่ด้วยกันได้จริงๆหรอว่ะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยมีความคิดแบบนี้ในสมองเลยนะพูดตรงๆ กันคนก่อนที่ว่าแย่แล้วนะอันนั้นเวลาไปข้างนอกเราจะเป็นคนเดินแล้วชอบเกาะแขนจับมืออะไรแบบนี้อ่ะเวลาเดินกับเพื่อนก็เหมือนกันนะเราเป็นคนชอบเดิมเหมือนดูนู้นดูนี้ไปแต่ไม่ดูคนที่ไปด้วยเดินลอยๆไรงี้อ่ะเลยต้องจับเพื่อนเราทุกคนรู้ดีเพราะเคยหลงกัน ทีนี้เราเดินจับมือเค้าเว้ยเค้าสะบัดมือเราทิ้งแล้วบอกกับเราว่าจะมาจับทำไมอายคนอื่นเราก็อึ่งและอึ่งแบบนี้ทุกครั้งที่เค้าพูดกับเราแบบนี้ถามว่าเคยคุยกันเรื่องนี้มั้ยเราบอกเค้าตั่งแต่ครั้งแรกที่เราโดยเค้าพูดแบบนั้นใส่ ว่าเธอกับเราเป็นผู้หญิงกับผู้หญิงนะเดินด้วยกันมันก็เหมือนเพื่อนแหละเค้าดูไม่ออกหรอกอีกอย่างคนที่อายน่าจะเป็นเรามากกว่านะเธอจะแคสายตาคนอื่นทำไม แล้วเราหล่ะเธอไม่ห่วงเราหรอท่าเกิดว่าเราเดินหลงกันอ่ะ คนนั้นเค้าเป็นคนไม่มั่นใจตัวเองอ่ะเค้าอ้วนกว่าเราซึ่งเราก็อ้วนนะแต่เค้าอ้วนกว่าเราเยอะมาก คนนั้นเค้ากลัวสายตาคนอื่นมากๆๆๆซึ่งเราก็พยายามเป็นกำลังใจให้นะ คอยปลอยคอยอะไรจนหลังๆมาก็ปกติ เฮ้ย....!!!! แต่ละคน เอากลับมาสู่ปัจจุบันอีกครั้ง ตอนนี้ไม่มั่นใจเลยอ่ะกับความรักในแบบที่เราเป็นอยู่ มันดูเหมือนว่าเราพยายามมากไปเราทำได้ทุกเรื่องที่เค้าต้องการให้เราทำ เราไม่ออกไปเที่ยวกับเพื่อนเลิกสังสัน จากเมื่อก่อนเราติดเพื่อนมากๆๆๆๆๆๆติดชนิดที่เพื่อนชวนไปท่าไม่ไปไม่ใช่เราอ่ะ ตอนนี้เลิกหมดและ ชีวิตประจำวันคืนตื่นเช้าไปทำงานเลิกงานกลับบ้านวนไปอยู่แบบนี้เวลาที่เราออกมันจะต้องมีเรื่องให้ต้องทะลาะกันงอนกันตรอดเราเหนื่อยอะเลยเลือกที่จะไม่ไปดีกว่า ถามว่าเราเคยคุยกับผู้ชายมั้ยเราเคยนะ คือเป็นมาแล้วทุกแบบในช่วงสับสนอ่ะ เคยคุยกับผู้ชาย คุยกับทอม เคยลองเป็นทอมอันนี้ไม่โอเคเป็นไม่ได้เลยเพราะเรามีความอยากสวยอยากงามมากเกินไปอยากแต่งหน้าทาเล็บ เลยลองคบทอมมันโอนะคนแรก คนที่2 แล้วก้อคนที่คบกันมา7ปีนั้นก็ทอม หลังๆมาดูเหมือนว่ามันจะมีความเป็นผู้ชายมากเกินไปซึ่งมันเหมือนอยู่กับผู้ชายเกินอ่ะ พอเริ่มคุยกับผู้หญิงด้วยกันหรือที่เรียกเลสเบี้ยนอะก็เริ่มรู้สึกดีกว่ามันโอเคกว่า เออไม่รู้ดิมันสบายใจ กับแฟนเราเวลาอยู่ด้วยกันมันมีความสุขมากเลยนะ ไม่รู้เราคิดเองคนเดียวหรือป่าวเราเลยเลือกที่จะไปหาเค้าเดือนระสองถึงสามครั้งอ่ะ เพื่อลดการทะเลาะกันเพราะเวลาไม่ได้เจอกันนานๆชอบทะเลาะกันไม่รู้ทำไม ส่วนมากก็วันเสาร์หรือวันหยุดของเราแต่ตรงกับเค้าอะแต่ท่ามีคนไดคนนึงที่บ้านเค้าหยุดตรงกันด้วยก็จะไม่ได้ออกมานะ เราก็ไม่รู้เหมือนกันอะว่าท่ามันเป็นแบบนี้ต่อไปมันจะไปกันลอดมั้ยได้แต่ให้กำลังใจตัวเองเสมอว่าท่าเราจับมือสู้กับปัญหาไปด้วยกันมันต้องได้ดิ มันเหมือนเรากำลังหลอกตัวเองอยู่หรือป่าวไม่รู้นะ เราเลยอยากมาขอความเห็นจากเพื่อนๆที่ได้อ่านเรื่องของเราช่วยแชร์ความคิดให้เราหน่อยตอนนี้เราท้อมาก เราไม่อยากให้มันจบด้วยการเลิกกันไม่อยากไปทำความรู้จักกับใครใหม่เพราะกว่าจะรักกันได้มันยากนะ เสียดายเวลาด้วย เราไม่ได้ทนเพราะรักนะ เรารักเค้าจริงๆเลยเปรี่ยนตัวเองเพื่อให้เรารักกันได้ ช่วยแชร์กันหน่อยนะเราจะได้เอามาปรับใช้กับความรักของเราครั้งนี้