วีนเเตก ไปใช้บริการสถานที่เเห่งหนึ่งในตัวเมืองเกี่ยวกับเรื่องเงินๆทองๆ(ไม่ใช่ธนาคาร) คือเดินเข้าไปในอาคาร
ตัวเอง: ขอโทษนะคะมาส่งเอกสารการสมัครค่ะ
จนท.1: ทางนี้ค่ะ
รอ....... ในระหว่างที่รอมีชายคนหนึ่งมาทำธุระพร้อมยืนเอกสารของเขา จนท.คนนั้นรับเเล้วนำมาวางใกล้ๆกับเอกสารของข้าพเจ้า สักพักบอกผู้ชายคนนั้นว่าให้เดินไปช่อง5พร้อมกับหยิบเอกสารของข้าพเจ้าส่งไปเฉยเลย (คือไม่ดูเลยยยยเรื่องเงินๆทองๆน่ะจ้าา) ฉันที่นั่งอยู่เหลือบมองไปบนโต๊ะจนท.คนนั้นอ้าวววววเอกสารฉันไปไหนเเล้ว เลยถาม
ข้าพเจ้า:เอ่อพี่ค่ะ คือหนูต้องทำอะไรต่อไหมค่ะ
จนท.1 : เดี๋ยวนำเอกสารการสมัครนี้ไปที่ช่อง2น่ะ อ้าวววเอกสารน้องไปไหนเเล้วอ่ะ เห็นไหม
ข้าพเจ้า: ถอนหายใจในใจเบาๆ ส่งผิดคนหรือป่าวค่ะกับผู้ชายเมื่อกี้
จนท.1: เออน่าจะ เดี๋ยวไปหาก่อน
หาาาาาาาาาา........... จนเจอ (ขอโทษสักคำยังไม่มี)
จนท.1: เดี๋ยวนำเอกสารนี้ไปให้เจ้าหน้าที่ช่อง2 น่ะ
ข้าพเจ้า: ค่ะ .....เเล้วก็เดินไปยังช่องสองไปวางเอกสารในตะกร้า
จนท.2: น้องๆ กลับไปช่องเดิมก่อนไปรอช่องเดิมก่อน
ข้าพเจ้า:เอ่อคือหนูไม่ได้มาจากช่องไหนเลยค่ะ(มันมีทั้งหมด9ช่องไม่รวมด่านเเรกที่ข้าพเจ้าผ่านมา) คือพี่ที่รับเอกสารตรงที่นั่งข้างประตูอ่ะค่ะให้มายืนเอกสารที่ช่องนี้ เพื่อมาเปิดบัญชี
จนท.2:กลับไปๆช่องเดิมก่อน
พูดอยู่เเบบนั้นหลายครั้ง จนคนในนั้นหันมามองเเล้ว ตรูทำไงล่ะทีนี้ กลับไปด่านเเรกก็ได้ว่ะ
จนท.1:มีอะไรหรอกลับมาทำไม
ข้าพเจ้า:คือจนท.ช่อง2บอกให้กลับมาที่เดิมก่อน
จนท.1:ไปยื่นเลยค่ะ
อ้าวววววตรูงงเด้ เริ่มโกรธเเล้วน่ะ เเต่ก็เดินไปช่อง2 อีกครั้ง
จนท.2:ว่าไง คือ..... (เสร็จเเล้วก็หยิบเอกสารในตะกร้าหน้าเคาเตอร์มาเปิดดู ) อ๋อกรอกหมดเเล้ว ยิ้มมมมมมม งั้นรอสักครู่นะคะ
ข้าพเจ้า:ยิ้มมมมมมมค่ะ ในใจน่ะอืมมมมม
จนท.3 เเก่ๆ :คุณ..........(ชื่อข้าพเจ้าเอง)
ข้าพเจ้า:ค่ะ
จนท.3: เปิดบัญชีใช่ไหม ถ้าเปิดไปถ่ายเอกสารบัตรมา1เเผ่น
ดีน่ะที่ข้าพเจ้ามีสำรอง
ข้าพเจ้า:นี่ค่ะ
จนท.3:ไปเขียนใบฝากมา ฝากเท่าไหรก็เขียนมาเท่านั้นเขียนมาให้ครบล่ะ
ตรูฟังจากคำพูดที่คุณป้าจนท.คนนี้พูดเเล้วโมโหมาก ก็เฉยๆ
ข้าพเจ้า:นี่ค่ะ มีอะไรต้องเเก้ไขอีกไหมค่ะ
จนท.3:มี เเก้ตรงนี้ด้วยเปิดบัญชี100 เเต่เขียนมา500
ข้าพเจ้า: อ่อขอโทษค่ะตอนเเรกจะฝากขั่นต่ำ500 เเต่พี่อีกคน(ด่านเเรก)บอกว่าขั้นต่ำ100 ก็ได้ ขอโทษนะคะที่ไม่ได้เเก้
จนท.3.......ไม่ตอบ.........
ข้าพเจ้า: เอ่อคือเเต่ละเดือนอ่ะค่ะหนูต้องการให้หักจากบัญชีเดือน500นะคะเพื่อเป็นเงินฝากประจำ
จนท.3 : เเก้ตรงนี้ก่อนเถอะเรื่องอื่นไม่ต้องพูดก่อน เอาทีละเรื่อง
ข้าพเจ้า:ขอโทษค่ะคือบอกไว้ก่อนกลัวลืมอ่ะค่ะ (สีหน้าเริ้มมาเเล้ว ไม่พอใจอย่างมากขั้นสุดๆ)
จนท3: ไม่ต้องมาทำสีหน้า
ข้าพเจ้า:........... สีหน้านี้เเหละทั้งปีทั้งชาติ เสร็จเเล้วใช่ไหม
พูดเสร็จก็หยิบสมุดบัญชีเดินตรงไปยังประตูทางออกเลย
ทั้ง3 คุณป้าคนที่3 เเย่สุดทั้งคำพูดน้ำเสียงการให้บริการคือเเย่สุดๆ
ดูวุ่นวายไปหมด ทำงานกับคนเเต่จิตวิทยาด้านการพูดเเย่มาก (หรือเห็นเราเป็นเด็ก ถ้ากับผู้รากมากดีสงสัยน้ำเสียงคงอีกโทน หรือไม่ก็คลานเข่าไปเปิดประตูให้ล่ะมั้ง)
เรื่องนี้ที่มาเเชร์ให้ฟังก็ไม่ได้มีเจตนาอะไรหรอก เเต่คือเราไป เราก็ทำไม่ถูกไม่คล่อง อย่างน้อยก็พูดกับเราบอกเราดีดี เขียนตรงนี้ไปตรงนั่น เเละที่สำคัญหางเสียงที่พูดออกมานับคำได้
เฮ่อ..
คิดเห็นอย่างไรกับคำพูดที่ว่า ใช่,ใช่ค่ะ ตรงนั้น,ค่ะตรงนั้นค่ะ เสร็จเเล้ว,เสร็จเเล้วค่ะ
ตัวเอง: ขอโทษนะคะมาส่งเอกสารการสมัครค่ะ
จนท.1: ทางนี้ค่ะ
รอ....... ในระหว่างที่รอมีชายคนหนึ่งมาทำธุระพร้อมยืนเอกสารของเขา จนท.คนนั้นรับเเล้วนำมาวางใกล้ๆกับเอกสารของข้าพเจ้า สักพักบอกผู้ชายคนนั้นว่าให้เดินไปช่อง5พร้อมกับหยิบเอกสารของข้าพเจ้าส่งไปเฉยเลย (คือไม่ดูเลยยยยเรื่องเงินๆทองๆน่ะจ้าา) ฉันที่นั่งอยู่เหลือบมองไปบนโต๊ะจนท.คนนั้นอ้าวววววเอกสารฉันไปไหนเเล้ว เลยถาม
ข้าพเจ้า:เอ่อพี่ค่ะ คือหนูต้องทำอะไรต่อไหมค่ะ
จนท.1 : เดี๋ยวนำเอกสารการสมัครนี้ไปที่ช่อง2น่ะ อ้าวววเอกสารน้องไปไหนเเล้วอ่ะ เห็นไหม
ข้าพเจ้า: ถอนหายใจในใจเบาๆ ส่งผิดคนหรือป่าวค่ะกับผู้ชายเมื่อกี้
จนท.1: เออน่าจะ เดี๋ยวไปหาก่อน
หาาาาาาาาาา........... จนเจอ (ขอโทษสักคำยังไม่มี)
จนท.1: เดี๋ยวนำเอกสารนี้ไปให้เจ้าหน้าที่ช่อง2 น่ะ
ข้าพเจ้า: ค่ะ .....เเล้วก็เดินไปยังช่องสองไปวางเอกสารในตะกร้า
จนท.2: น้องๆ กลับไปช่องเดิมก่อนไปรอช่องเดิมก่อน
ข้าพเจ้า:เอ่อคือหนูไม่ได้มาจากช่องไหนเลยค่ะ(มันมีทั้งหมด9ช่องไม่รวมด่านเเรกที่ข้าพเจ้าผ่านมา) คือพี่ที่รับเอกสารตรงที่นั่งข้างประตูอ่ะค่ะให้มายืนเอกสารที่ช่องนี้ เพื่อมาเปิดบัญชี
จนท.2:กลับไปๆช่องเดิมก่อน
พูดอยู่เเบบนั้นหลายครั้ง จนคนในนั้นหันมามองเเล้ว ตรูทำไงล่ะทีนี้ กลับไปด่านเเรกก็ได้ว่ะ
จนท.1:มีอะไรหรอกลับมาทำไม
ข้าพเจ้า:คือจนท.ช่อง2บอกให้กลับมาที่เดิมก่อน
จนท.1:ไปยื่นเลยค่ะ
อ้าวววววตรูงงเด้ เริ่มโกรธเเล้วน่ะ เเต่ก็เดินไปช่อง2 อีกครั้ง
จนท.2:ว่าไง คือ..... (เสร็จเเล้วก็หยิบเอกสารในตะกร้าหน้าเคาเตอร์มาเปิดดู ) อ๋อกรอกหมดเเล้ว ยิ้มมมมมมม งั้นรอสักครู่นะคะ
ข้าพเจ้า:ยิ้มมมมมมมค่ะ ในใจน่ะอืมมมมม
จนท.3 เเก่ๆ :คุณ..........(ชื่อข้าพเจ้าเอง)
ข้าพเจ้า:ค่ะ
จนท.3: เปิดบัญชีใช่ไหม ถ้าเปิดไปถ่ายเอกสารบัตรมา1เเผ่น
ดีน่ะที่ข้าพเจ้ามีสำรอง
ข้าพเจ้า:นี่ค่ะ
จนท.3:ไปเขียนใบฝากมา ฝากเท่าไหรก็เขียนมาเท่านั้นเขียนมาให้ครบล่ะ
ตรูฟังจากคำพูดที่คุณป้าจนท.คนนี้พูดเเล้วโมโหมาก ก็เฉยๆ
ข้าพเจ้า:นี่ค่ะ มีอะไรต้องเเก้ไขอีกไหมค่ะ
จนท.3:มี เเก้ตรงนี้ด้วยเปิดบัญชี100 เเต่เขียนมา500
ข้าพเจ้า: อ่อขอโทษค่ะตอนเเรกจะฝากขั่นต่ำ500 เเต่พี่อีกคน(ด่านเเรก)บอกว่าขั้นต่ำ100 ก็ได้ ขอโทษนะคะที่ไม่ได้เเก้
จนท.3.......ไม่ตอบ.........
ข้าพเจ้า: เอ่อคือเเต่ละเดือนอ่ะค่ะหนูต้องการให้หักจากบัญชีเดือน500นะคะเพื่อเป็นเงินฝากประจำ
จนท.3 : เเก้ตรงนี้ก่อนเถอะเรื่องอื่นไม่ต้องพูดก่อน เอาทีละเรื่อง
ข้าพเจ้า:ขอโทษค่ะคือบอกไว้ก่อนกลัวลืมอ่ะค่ะ (สีหน้าเริ้มมาเเล้ว ไม่พอใจอย่างมากขั้นสุดๆ)
จนท3: ไม่ต้องมาทำสีหน้า
ข้าพเจ้า:........... สีหน้านี้เเหละทั้งปีทั้งชาติ เสร็จเเล้วใช่ไหม
พูดเสร็จก็หยิบสมุดบัญชีเดินตรงไปยังประตูทางออกเลย
ทั้ง3 คุณป้าคนที่3 เเย่สุดทั้งคำพูดน้ำเสียงการให้บริการคือเเย่สุดๆ
ดูวุ่นวายไปหมด ทำงานกับคนเเต่จิตวิทยาด้านการพูดเเย่มาก (หรือเห็นเราเป็นเด็ก ถ้ากับผู้รากมากดีสงสัยน้ำเสียงคงอีกโทน หรือไม่ก็คลานเข่าไปเปิดประตูให้ล่ะมั้ง)
เรื่องนี้ที่มาเเชร์ให้ฟังก็ไม่ได้มีเจตนาอะไรหรอก เเต่คือเราไป เราก็ทำไม่ถูกไม่คล่อง อย่างน้อยก็พูดกับเราบอกเราดีดี เขียนตรงนี้ไปตรงนั่น เเละที่สำคัญหางเสียงที่พูดออกมานับคำได้
เฮ่อ..