ตัวดิฉันเองรู้สึกทุกข์ใจ เมื่อคุณยายล้มป่วย สงสารท่านมาก
ไม่อยากให้ท่านทรมาน แต่ก็ไม่อยากให้ท่านจากไป
ตอนนี้คุณยายยังอาการไม่น่าเป็นห่วง แต่สอบถามคุณหมอ ก็ไม่ฟันธงว่า
คุณยายจะหาย หากมีอาการแทรกซ้อน อาจจะหนักจนถึงขั้นเสียชีวิต
ทุกวันนี้ ดิฉันพยายามดูแลท่านทุกวันให้ดีที่สุด แต่กลับบ้านมาร้องไห้ทุกวัน
เพราะทำใจไม่ได้เลยค่ะ กลัวท่านเป็นอะไรไป
ดิฉัน อยู่กับคุณยายมาตั้งแต่เกิดค่ะ ผูกพันกันมาก ไม่กี่วันนี้ ท่านบอกกับดิฉันว่า
หากยายเป็นอะไรไป ไม่ต้องเสียใจนาน เพราะได้ดูแลยายดีที่สุดแล้ว

อยากสอบถาม ว่าคนที่เคยผ่านมาเขามีวิธีเตรียมใจอย่างไร
หากเราต้องสูญเสีย คนที่เป็นที่รักไป อยากให้ตัวเองเข้มแข็งหากเวลานั้นมาถึง
ดิฉันเคยปฏิธรรม เคยระลึกเสมอถึงการ เกิดแก่เจ็บตาย
แต่พอเกิดเหตุการณ์นี้ ดิฉันกลับทำใจไม่ได้ เครียดมากค่ะ