เรื่องของเรื่องก็คือ ดิฉันอยู่กับครอบครัวที่พ่อและยายอยู่บ้านเดียวกัน แต่อยู่มาวันหนึ่งเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ยายต้องออกจากบ้านเนื่องจาก โดนไล่ออกจากบ้านโดยหลานสาวพ่อ (ปล.บ้านที่อยู่นั้นเป็นบ้านที่แฟนฝรั่งของหลานสาวพ่อปลูกให้อยู่เนื่องจากตอบแทนที่เลี้ยงลูกให้) ซึ่งยายก็ได้ย้ายออกไปอยู่กับลุงซึ่งก็คือลูกชายของยายเองอีกที่หนึ่ง ตอนนี้ดิฉันรู้สึกกลายเป็นคนที่ไม่อยากกลับบ้านเอามากๆ เนื่องจากดิฉันต้องทำงานอยู่ต่างจังหวัดและจะเดินทางกลับบ้านทุกเสาร์-อาทิตย์ ดิฉันไม่อยากกลับไปเจอความรู้สึกอึดอัด คือ ด้วยความที่ยายและพ่อรักดิฉันมากทั้งคู่ การกลับไปนอนที่บ้านกับพ่อ ก็จะทำให้ยายรู้สึกทำไมไม่มานอนกับยายบ้าง และถ้าไปนอนกับยาย พ่อก็จะรู้สึกทำไมไม่กลับมานอนบ้าน ฉันไม่อยากรู้สึกลำบากใจอย่างนี้จริงๆ เพราะท่านทั้งสองก็เป็นคนที่ดิฉันรักและเป็นห่วงความรู้สึกด้วยกันทั้งคู่ และการกลับบ้านไปนั้นดิฉันก็ต้องเจอกับหลานสาวพ่อที่ต้องมานั่งกินข้าวที่บ้านของฉันทุกวัน เอาตามตรงดิฉันเสียความรู้สึกมาก ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นดิฉันไม่เคยออกไปนั่งกินข้าวเย็นกับพ่อเลย เพราะดิฉันทำใจให้รู้สึกไม่มีไรเกิดขึ้นและไปนั่งกินข้าวพูดคุยพร้อมหน้าพร้อมตาได้เหมือนกับที่พวกเขาทำได้จริงๆ เหตุการณ์นี้เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ดิฉันพูดได้เต็มปากว่ากระทบกระเทือนจิตใจและเสียใจที่สุดของดิฉันเลย ดิฉันจัดการกับความรู้สึกอึดอัดใจแบบนี้อย่างไรดีค่ะ ทุกวันนี้กลับบ้านไปไม่เคยมีความสุข อยากหาเรื่องออกไปเที่ยวนอกบ้านตลอดทั้งๆที่ความจริงดิฉันเป็นคนที่ติดบ้านมากเมือกลับถึงบ้านแล้วก็ไม่อยากที่จะออกไปไหนเลย
จะจัดการกับความรู้สึกอึดอัดนี้อย่างไรดี