ผมโชคร้ายครับ

สวัสดีครับวันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องของผมแต่เรื่องนี้โ้ไม่ได้โชคร้ายมากถึงขนาดที่ต้องตั้งชื่อว่า"ผมโชคร้ายมากเลยครับ"
okเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า
เมื่อวานก่อนครับผมได้ซื้ออุปกรณ์มาทำแพนเค้ก(ผมขาดนม กับ ขวดบีบ)ตอนนั้นผมมีแป้งแพนเค้กอยู่ที่บ้านอยู่แล้ว เมื่อผมซื้อเสร็จผมก็กลับบ้านมาทำ
แต่พอเปิดกล่องแป้งทำแพนเค้ก มดครับ มดอยู่เต็มถุงเลย(ผมซื้อแป้งทำแพนเค้กที่เป็นกล่อง แล้วมีถุงแป้งข้างในอะครับ)
ผมก็ไม่ได้เปิดถุงไว้นะ กล่องก็ยังเป็นสภาพเดียวกับที่ผมซื้อมานะ ผมลองพยายามเอามดออกโดยใช้ตะร่อนแป้งดูแต่มดก็ยังจะทะลุไปได้
(มดไม่ได้มีแค่2 3ตัวแต่มันมีเยอะมาก) ผมว่าถ้าคีบมดออกทีละตัวคงเสียเวลา+กับผมไม่รู้จะทำยังไงต่อ ผมก็เลยต้องไปซื้อแป้งทำแพนเค้กใหม่
ซึ่งตอนที่ผมซื้อแป้งมาผมซื้อที่ซีคอน แต่ถ้าผมไปซีคอนผมต้องขับรถไปตั้ง7กม. ผมเลยจะไปโลตัสเอ็กเพรสดูซึ่งห่างจากผมไป1กม.ผมก็ลองไปดู
พอผมไปถึงผมก็จอดรถแล้วเข้าไปดู ปรากฏว่ามันไม่มีขาย+กับผมไม่ได้เอาโทรศัพท์ไป ผมเลยต้องขับรถกลับบ้าน พอผมถึงบ้านผมก็ไปเปิดแผนที่ดู
มันมีMINI Bigc อยู่ผมเลยขับไปดูซึ่งก็อยู่ห่างกับผมไป1กม.เหมือนกัน ตอนนั้นผมหิวมากผมเลยรีบขับรถไป พอไปถึงผมก็หาอยู่ซักพักหนึ่ง
ในที่สุดผมก็เจอแถมเหลือกล่องสุดท้ายด้วย น้ำตาผมนี้แทบไหล ผมก็ไปจ่ายเงินและกลับบ้าน
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ต้องเก็บแป้งแพนเค้กในตู้เย็น