เปิดปก…อกนักเขียน
“วลาลี”ค้นหาชีวิตเจอ! ปล่อยผลงานเล่มแรก“ฤ จะพ่ายรักเมียสำรอง”
ต้องขอบคุณนักเขียนเจ้าของนามปากกา“วลาลี” หรือตัวจริง ผึ้ง – พรลภัส หรี่วงษ์ ที่สละเวลาให้สัมภาษณ์ ได้อ่าน“เมียรักของมาเฟีย” ชอบพระเอกสุขุม ลุ่มลึก สุดท้ายพอมีเมีย เสียงสองอ้อนเมียเลยล่ะ ซึ่งเรื่องนี้นักเขียนกระซิบบอกเป็นอิโรติกเรื่องแรก พลอตดีอยู่แล้ว ส่วนสำนวนเลิฟซีนภาษาสวย ละมุนไม่ดุเดือด และจะบอกว่าหากใครท้อแท้ต่อชีวิต! อ่านบทสัมภาษณ์นี้ให้จบ อะไรที่เคยผ่านหนักหนาสาหัสอย่างไร นักเขียนท่านนี้ก็ผ่านมันมาได้โดยมีกำลังใจจาก ‘ครอบครัวที่รัก’ ส่วนผลงานนักเขียนได้นำนิยายพีเรียดที่เคยเขียนไว้ครั้งแรกมารีไร้ต์ คาดว่าได้อ่านกันเร็วๆ นี้ ใครที่รัก…ชื่นชอบผลงานอย่าลืมเป็นกำลังใจด้วยนะ โดยผึ้งเปิดอกหมดเปลือกชีวิตและผลงาน
%e0%b8%a7%e0%b8%b2%e0%b8%87%e0%b8%a3%e0%b8%b9%e0%b8%9b-2
“อาชีพหลักเป็นแม่ค้าขายผลไม้ที่ตลาดไทค่ะ จริงๆ สามีจะขายเองเป็นส่วนใหญ่ ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการค่ะ ”ผึ้ง” เริ่มงานเขียนจากนามปากกา ”ช่อพุดร้อย” กับนิยายแนวพีเรียดเมื่อช่วงต้นปี 59 แต่คงด้วยยังไม่จริงจังนักจึงหยุดเขียนไปพักใหญ่ และเพราะอาจจะมาจากโรคซึมเศร้าเล่นงานหนักด้วยผลมาจากอุบัตเหตุที่ทำให้กายจากคนปกติเป็นพิการถาวร มันมาถึงจุดพีคสุดๆ ตรงที่ลูกชายคนโตไม่มีโอกาสได้เรียนต่อ ม.3 จำต้องออกมาช่วยงานพ่อและดูแลตัวผึ้งด้วย คือมันเหมือนมาหยุดที่ความคิดถามตัวเองซ้ำๆ เฮ้ย! แกจะมีชีวิตอยู่เป็นภาระเป็นตัวถ่วงครอบครัวตัวเองไปถึงเมื่อไหรวะ 5 ปีนี่มันน่าจะเกินพอ แล้ว คือขอย้อนนิดว่าตลอดมาลูกชายมีฝันอยากเป็นทหาร อยากเรียนเตรียมทหารมาก แต่เพราะแม่กลายเป็นคนพิการมีแค่เงินเดือนคนพิการที่ 800 บาทแค่กินยังไม่พอเลย จากผู้หญิงทำงานกลับต้องนั่งๆ นอนๆ เพราะยังหาจุดยืนในการเริ่มต้นชีวิตใหม่อย่างคนเป็นอัมพาตครึ่งตัวตั้งแต่เอวลงไปยังไงดี มันคว้างมากๆ ค่ะ จมอยู่กับอดีตติดกับวังวนสงสารตัวเอง สุดท้ายก็เลือกจะหนีจากทุกข์ด้วยการฆ่าตัวตายสองครั้งๆ สุดท้ายคือช่วงเปิดเทอมปี 59 ที่ผ่านมา และนั่นคือจุดเปลี่ยนที่ยิ่งใหญ่ค่ะ (เพิ่งเคยสัมภาษณ์นักเขียนแล้วเจอประสบการณ์ทำให้เราน้ำตาซึม)
%e0%b8%a3%e0%b8%b9%e0%b8%9b-3
ซึ่งผึ้งได้พบจิตรแพทย์ขอสงวนนามท่านนะคะ แต่ท่านให้ผึ้งมากกว่ายาเริ่มจากเปิดมุมมองใหม่ให้มองมุมที่หากคนที่เป็นวันนั้นคือสามีผึ้งจะทำเช่นไร? แล้วหากสามีผึ้งเลือกทำแบบผึ้งๆ จะรู้สึกเช่นไร? ใช่! สามีผึ้งเขาห่วงผึ้งมาก ตลอดที่ผ่านมา 5 ปีอยู่เคียงข้างดูแลอย่างดี เหนื่อยแค่ไหนพี่เขาบอกทนได้ ลำบากแค่ไหนก็พร้อมสู้ สิ่งเดียวที่พี่เขาขอคืออย่าจากไปอย่าทำร้ายตัวเองอีก อย่ามาคิดทิ้งกันไปง่ายๆ ภาพวันนั้นยังติดตามาถึงทุกวันนี้ภาพที่สามพ่อลูกกอดผึ้งไว้แล้วร้องให้ นั่นแหละค่ะคือจุดเปลี่ยนที่ยิ่งใหญ่อีกครั้ง ผึ้งเริ่มเห็นว่าตลอดมาฉันช่างเห็นแก่ตัวจริงๆ ฉันไม่เคยมองคนรอบข้างเลย ไม่เคยมองความโชคดีที่ตัวเองมีมากกว่าคนอื่นๆ เลยปิดหูปิดตาบ้าบอกับความเสียดายของที่ต่อให้ร้องไห้จนตายก็ไม่ได้มันคืนกลับมา เริ่มอ่าน เริ่มดูธรรมะที่ทั้งคุณหมอและพยาบาลท่านหามาฝาก แล้วก็ไปเจอคำถามง่ายๆ แต่มีคนทำได้น้อยมากนั่นคือ “ตื่นเช้ามาคนเรามีสองทางให้เลือกทุกวันอยู่แล้ว 1.เลือกจะอยู่อย่างทุกข์ และ 2.อยู่อย่างสุข เชื่อเถอะค่ะใครก็ต้องตอบแบบไม่ต้องคิดอยู่แล้ว ขออยู่อย่างสุขแน่ๆ อยู่แล้วแต่มีกี่คนที่ทำได้บ้าง? เอาจริงๆ เรายังไม่รู่เลยว่าไอ้สองคำเนี้ยมันมีความหมายว่าอะไรจริงไหมค่ะ แต่อย่างไรผึ้งก็ผ่านช่วงที่เป็นหลุมดำของชีวิตมาได้เพราะกำลังใจที่ดีจากสามีและลูกกับหนึ่งเพื่อนแท้อย่างอัง”อังศุมาลินทร์” เจ้าของผลงานที่หลายๆ คนคงรู้จักกันดีอย่าง”เจ้าสาวรอรัก” ที่คอยเป็นทั้งกำลังใจเป็นที่ปรึกษาให้คำแนะนำทุกๆ อย่างขอบคุณจากใจนะคะอัง
%e0%b8%a3%e0%b8%b9%e0%b8%9b-4
เอาละเล่าประสบการณ์แย่ๆ ไปแล้วขอเล่าถึงสิ่งดีๆ หลังจากหันหลังให้ความตายกันบ้างนะคะ เริ่มจากกลับมาเขียนนิยายอีกครั้งแต่รอบนี้เลือกเขียนแนวโรมานต์เล็กๆ และเนื้อเรื่องไม่ยาวมากนักในนามปากกาใหม่“พิรุฬห์ ทอรุ้ง” กับเรื่อง“ฤ จะพ่ายรักเมียสำรอง” เป็นนิยายล่าสุดค่ะ แต่แล้วผึ้งก็เจองานหินเข้าให้เมื่อตอนจบต้องมีซีนหรือฉาก NC ถึงจะปิดต้นฉบับได้ทำไงทีนี้ นั่งจ้องหน้าจอเปล่าๆ 4วันเต็มค่ะ แล้วก็เกิดลูกฮึดบวกลูกบ้าเปิดไปหน้าเว็ปธัญวลัยเลยค่ะ ความที่คิดว่าจะลองเขียนเฉยๆ และทำใจไว้แล้วว่าคงไม่มีใครอ่าน ที่สำคัญคงมีแต่คนจะด่ามากกว่า จึงไม่ใช้นามปากกาพิรุฬห์ พอดีตอนนั้นกำลังนั่งรถกลับจากไปรับกล้วยที่กาญฯ เลยเอาชื่อรีสอร์ทหลังที่เพิ่งพักมาเสียเลยจึงเกิดนามปากกา“วลาลี” ขึ้นมาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาได้นามปากกาแล้ว เอาไงต่อดี จะตั้งชื่อพระนางว่าอะไรเริ่มเรื่องอย่างไรถึงจะปูเข้าฉากNC25+หว่าบอกเลยค่ะว่าไม่มีอะไรในสมองนอกจากจะเขียนฉากNC25+จริงๆ คือเรื่อง”เมียรักของมาเฟีย” แม้แต่ชื่อเรื่องยังไม่มีเลย พลอตคงไม่ต้องบอกเนอะ ไม่มีเช่นกันแหะๆ บอกมาถึงตรงนี้แฟนเฮียอลันอย่าเพิ่งเทกันนะคะ เพราะหลังจากที่เขียนแค่บทนำแล้วมีแฟนๆ เป็นหลักร้อยคนอ่านคือ 5000 กว่าก็ตกใจมากๆ ว่า เฮ้ย! คือที่กลัวมาตลอดนี่เราคิดเองเออเองนี่นาก็เริ่มเร่งมือเขียน“ฤ จะพ่ายรักเมียสำรอง” ให้จบแล้วหันมาทุ่มเทให้กับ“เมียรักของมาเฟีย”เต็มที่ ขนาดนั่งรถไปรับกล้วยมาขายกับสามีก็เขียนและพยายามอัปลงเวบตลอดแล้วก็เปิดตัวนามปากกา”วลาลี” อย่างเต็มภาคภูมิ แต่บอกก่อนว่าที่ผ่านมาไม่เคยบอกสามีเลย จนหนังสือลงขายในอีบุ๊กถึงบอกสามี พี่เขาดีใจมากที่เห็นผึ้งกลับมาสู้และพอใจมีความสุขไม่ได้สนใจถามว่าผึ้งได้เงินยังไง พี่เขาสนใจแค่ผึ้งมีความสุขค่ะ ผึ้งได้จากนิยายมันยิ่งใหญ่กว่าเงินค่ะ ให้อธิบายความรู้สึก 3 หน้าคงไม่พอ แค่วันนี้ผู้หญิงคนหนึ่งที่เลือกทางเดินสายน้ำหมึกมีความสุขมากก็พอค่ะ(ยิ้มหวาน) ผึ้งฝากถึงใครก็ตามที่กำลังหมดหวังคิดว่าตัวเองไม่เหลืออะไรก็ยินดีพูดคุยพร้อมแลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิตด้วยความยินดีที่เฟซบุ๊ก “วลาลี ศุภนิมิต” ได้เสมอนะคะ สุดท้ายนี้ขอฝากนิยายของ“วลาลี” ไว้ในห้องใจของสาวๆ ที่ชอบแนวสายอิโรติกหวานๆ แต่นางเอกมักชอบหลงผิดว่าตัวเองเป็นนางร้ายเสียเกือบทุกเรื่อง อิอิ ตอนนี้ผึ้งเอานิยาย“เจ้าสาวนาคา” ผลงานเรื่องแรกที่เริ่มหัดเขียนมาเกลาใหม่ และพีเรียดเรื่องที่ 2 “จุติใหม่สาปนางฤาจะถอน” แนวโรมานซ์ พีเรียด จากนั้นจะเริ่มเขียนภาคต่อ“เมียรักของมาเฟีย” ซึ่งมี 2 เรื่องคือ ภรรยาแสนร้ายของนายมาเฟีย และ เมียยอดเสน่หาของนายยากูซ่า ปมทุกอย่างจะปิดที่เรื่องนี้ค่ะ และมีผลงานเขียนร่วมกับเพื่อนรัก อัง ”อังศุมาลินทร์” ซึ่งของอังเรื่อง เงาใจเงารัก ส่วนของผึ้งเรื่อง เล่ห์ร้อนซ่อนกลรัก ผึ้งขอฝากผลงานและข้อคิด ชีวิตไม่จำเป็นต้องรวยที่สุดเราก็สุขได้หากเรารวยความรักและอบอุ่นจากครอบครัวค่ะ(ยิ้ม)”
%e0%b8%a7%e0%b8%b2%e0%b8%87-5
คำถามนิยายของ“วลาลี” : เรื่องอะไรที่เป็นต้นเรื่องของภาคต่อ
เฉลยคำถามนิยายของ“ธันยชนก 79” : เงาใจอสูร
ทราบคำตอบเขียนชื่อ – ที่อยู่และคำตอบให้ชัดเจน ลงไปรษณียบัตร ส่งมาที่
เปิดปก..อกนักเขียน
เลขที่ 32/15 ซ.ลาดพร้าว 23 แขวงจันทรเกษม เขตจตุจักร กรุงเทพฯ 10900
ผู้ตอบถูก 3 ท่าน ได้รับหนังสือจาก วลาลี / ช่อพุดร้อย (ขอบคุณที่สนับสนุนของรางวัล
%e0%b8%84%e0%b8%a3%e0%b8%ad%e0%b8%9a%e0%b8%84%e0%b8%a3%e0%b8%b1%e0%b8%a7%e0%b8%97%e0%b8%b5%e0%b9%88%e0%b9%83%e0%b8%ab%e0%b9%89%e0%b8%81%e0%b8%b3%e0%b8%a5%e0%b8%b1%e0%b8%87%e0%b9%83%e0%b8%88
%e0%b8%81%e0%b9%88%e0%b8%ad%e0%b8%99%e0%b8%aa%e0%b8%b8%e0%b8%94%e0%b8%97%e0%b9%89%e0%b8%b2%e0%b8%a2 %e0%b8%ad%e0%b8%b5%e0%b8%9a%e0%b8%b8%e0%b9%8a%e0%b8%81
บันเทิงจุติใหม่สาปนางฤาจะถอน, ช่อพุดร้อย, พิรุฬห์ ทอรุ้ง, ภรรยาแสนร้ายของนายมาเฟีย, ฤ จะพ่ายรักเมียสำรอง, วลาลี, วลาลี ศุภนิมิต, อัง ”อังศุมาลินทร์”, เจ้าสาวนาคา, เปิดปก..อกนักเขียน, เมียยอดเสน่หาของนายยากูซ่า, เมียรักของมาเฟีย, แม่ค้าขายผลไม้ที่ตลาดไท
หลังจากเรารู้ตัวว่าพิการ
“วลาลี”ค้นหาชีวิตเจอ! ปล่อยผลงานเล่มแรก“ฤ จะพ่ายรักเมียสำรอง”
ต้องขอบคุณนักเขียนเจ้าของนามปากกา“วลาลี” หรือตัวจริง ผึ้ง – พรลภัส หรี่วงษ์ ที่สละเวลาให้สัมภาษณ์ ได้อ่าน“เมียรักของมาเฟีย” ชอบพระเอกสุขุม ลุ่มลึก สุดท้ายพอมีเมีย เสียงสองอ้อนเมียเลยล่ะ ซึ่งเรื่องนี้นักเขียนกระซิบบอกเป็นอิโรติกเรื่องแรก พลอตดีอยู่แล้ว ส่วนสำนวนเลิฟซีนภาษาสวย ละมุนไม่ดุเดือด และจะบอกว่าหากใครท้อแท้ต่อชีวิต! อ่านบทสัมภาษณ์นี้ให้จบ อะไรที่เคยผ่านหนักหนาสาหัสอย่างไร นักเขียนท่านนี้ก็ผ่านมันมาได้โดยมีกำลังใจจาก ‘ครอบครัวที่รัก’ ส่วนผลงานนักเขียนได้นำนิยายพีเรียดที่เคยเขียนไว้ครั้งแรกมารีไร้ต์ คาดว่าได้อ่านกันเร็วๆ นี้ ใครที่รัก…ชื่นชอบผลงานอย่าลืมเป็นกำลังใจด้วยนะ โดยผึ้งเปิดอกหมดเปลือกชีวิตและผลงาน
%e0%b8%a7%e0%b8%b2%e0%b8%87%e0%b8%a3%e0%b8%b9%e0%b8%9b-2
“อาชีพหลักเป็นแม่ค้าขายผลไม้ที่ตลาดไทค่ะ จริงๆ สามีจะขายเองเป็นส่วนใหญ่ ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการค่ะ ”ผึ้ง” เริ่มงานเขียนจากนามปากกา ”ช่อพุดร้อย” กับนิยายแนวพีเรียดเมื่อช่วงต้นปี 59 แต่คงด้วยยังไม่จริงจังนักจึงหยุดเขียนไปพักใหญ่ และเพราะอาจจะมาจากโรคซึมเศร้าเล่นงานหนักด้วยผลมาจากอุบัตเหตุที่ทำให้กายจากคนปกติเป็นพิการถาวร มันมาถึงจุดพีคสุดๆ ตรงที่ลูกชายคนโตไม่มีโอกาสได้เรียนต่อ ม.3 จำต้องออกมาช่วยงานพ่อและดูแลตัวผึ้งด้วย คือมันเหมือนมาหยุดที่ความคิดถามตัวเองซ้ำๆ เฮ้ย! แกจะมีชีวิตอยู่เป็นภาระเป็นตัวถ่วงครอบครัวตัวเองไปถึงเมื่อไหรวะ 5 ปีนี่มันน่าจะเกินพอ แล้ว คือขอย้อนนิดว่าตลอดมาลูกชายมีฝันอยากเป็นทหาร อยากเรียนเตรียมทหารมาก แต่เพราะแม่กลายเป็นคนพิการมีแค่เงินเดือนคนพิการที่ 800 บาทแค่กินยังไม่พอเลย จากผู้หญิงทำงานกลับต้องนั่งๆ นอนๆ เพราะยังหาจุดยืนในการเริ่มต้นชีวิตใหม่อย่างคนเป็นอัมพาตครึ่งตัวตั้งแต่เอวลงไปยังไงดี มันคว้างมากๆ ค่ะ จมอยู่กับอดีตติดกับวังวนสงสารตัวเอง สุดท้ายก็เลือกจะหนีจากทุกข์ด้วยการฆ่าตัวตายสองครั้งๆ สุดท้ายคือช่วงเปิดเทอมปี 59 ที่ผ่านมา และนั่นคือจุดเปลี่ยนที่ยิ่งใหญ่ค่ะ (เพิ่งเคยสัมภาษณ์นักเขียนแล้วเจอประสบการณ์ทำให้เราน้ำตาซึม)
%e0%b8%a3%e0%b8%b9%e0%b8%9b-3
ซึ่งผึ้งได้พบจิตรแพทย์ขอสงวนนามท่านนะคะ แต่ท่านให้ผึ้งมากกว่ายาเริ่มจากเปิดมุมมองใหม่ให้มองมุมที่หากคนที่เป็นวันนั้นคือสามีผึ้งจะทำเช่นไร? แล้วหากสามีผึ้งเลือกทำแบบผึ้งๆ จะรู้สึกเช่นไร? ใช่! สามีผึ้งเขาห่วงผึ้งมาก ตลอดที่ผ่านมา 5 ปีอยู่เคียงข้างดูแลอย่างดี เหนื่อยแค่ไหนพี่เขาบอกทนได้ ลำบากแค่ไหนก็พร้อมสู้ สิ่งเดียวที่พี่เขาขอคืออย่าจากไปอย่าทำร้ายตัวเองอีก อย่ามาคิดทิ้งกันไปง่ายๆ ภาพวันนั้นยังติดตามาถึงทุกวันนี้ภาพที่สามพ่อลูกกอดผึ้งไว้แล้วร้องให้ นั่นแหละค่ะคือจุดเปลี่ยนที่ยิ่งใหญ่อีกครั้ง ผึ้งเริ่มเห็นว่าตลอดมาฉันช่างเห็นแก่ตัวจริงๆ ฉันไม่เคยมองคนรอบข้างเลย ไม่เคยมองความโชคดีที่ตัวเองมีมากกว่าคนอื่นๆ เลยปิดหูปิดตาบ้าบอกับความเสียดายของที่ต่อให้ร้องไห้จนตายก็ไม่ได้มันคืนกลับมา เริ่มอ่าน เริ่มดูธรรมะที่ทั้งคุณหมอและพยาบาลท่านหามาฝาก แล้วก็ไปเจอคำถามง่ายๆ แต่มีคนทำได้น้อยมากนั่นคือ “ตื่นเช้ามาคนเรามีสองทางให้เลือกทุกวันอยู่แล้ว 1.เลือกจะอยู่อย่างทุกข์ และ 2.อยู่อย่างสุข เชื่อเถอะค่ะใครก็ต้องตอบแบบไม่ต้องคิดอยู่แล้ว ขออยู่อย่างสุขแน่ๆ อยู่แล้วแต่มีกี่คนที่ทำได้บ้าง? เอาจริงๆ เรายังไม่รู่เลยว่าไอ้สองคำเนี้ยมันมีความหมายว่าอะไรจริงไหมค่ะ แต่อย่างไรผึ้งก็ผ่านช่วงที่เป็นหลุมดำของชีวิตมาได้เพราะกำลังใจที่ดีจากสามีและลูกกับหนึ่งเพื่อนแท้อย่างอัง”อังศุมาลินทร์” เจ้าของผลงานที่หลายๆ คนคงรู้จักกันดีอย่าง”เจ้าสาวรอรัก” ที่คอยเป็นทั้งกำลังใจเป็นที่ปรึกษาให้คำแนะนำทุกๆ อย่างขอบคุณจากใจนะคะอัง
%e0%b8%a3%e0%b8%b9%e0%b8%9b-4
เอาละเล่าประสบการณ์แย่ๆ ไปแล้วขอเล่าถึงสิ่งดีๆ หลังจากหันหลังให้ความตายกันบ้างนะคะ เริ่มจากกลับมาเขียนนิยายอีกครั้งแต่รอบนี้เลือกเขียนแนวโรมานต์เล็กๆ และเนื้อเรื่องไม่ยาวมากนักในนามปากกาใหม่“พิรุฬห์ ทอรุ้ง” กับเรื่อง“ฤ จะพ่ายรักเมียสำรอง” เป็นนิยายล่าสุดค่ะ แต่แล้วผึ้งก็เจองานหินเข้าให้เมื่อตอนจบต้องมีซีนหรือฉาก NC ถึงจะปิดต้นฉบับได้ทำไงทีนี้ นั่งจ้องหน้าจอเปล่าๆ 4วันเต็มค่ะ แล้วก็เกิดลูกฮึดบวกลูกบ้าเปิดไปหน้าเว็ปธัญวลัยเลยค่ะ ความที่คิดว่าจะลองเขียนเฉยๆ และทำใจไว้แล้วว่าคงไม่มีใครอ่าน ที่สำคัญคงมีแต่คนจะด่ามากกว่า จึงไม่ใช้นามปากกาพิรุฬห์ พอดีตอนนั้นกำลังนั่งรถกลับจากไปรับกล้วยที่กาญฯ เลยเอาชื่อรีสอร์ทหลังที่เพิ่งพักมาเสียเลยจึงเกิดนามปากกา“วลาลี” ขึ้นมาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาได้นามปากกาแล้ว เอาไงต่อดี จะตั้งชื่อพระนางว่าอะไรเริ่มเรื่องอย่างไรถึงจะปูเข้าฉากNC25+หว่าบอกเลยค่ะว่าไม่มีอะไรในสมองนอกจากจะเขียนฉากNC25+จริงๆ คือเรื่อง”เมียรักของมาเฟีย” แม้แต่ชื่อเรื่องยังไม่มีเลย พลอตคงไม่ต้องบอกเนอะ ไม่มีเช่นกันแหะๆ บอกมาถึงตรงนี้แฟนเฮียอลันอย่าเพิ่งเทกันนะคะ เพราะหลังจากที่เขียนแค่บทนำแล้วมีแฟนๆ เป็นหลักร้อยคนอ่านคือ 5000 กว่าก็ตกใจมากๆ ว่า เฮ้ย! คือที่กลัวมาตลอดนี่เราคิดเองเออเองนี่นาก็เริ่มเร่งมือเขียน“ฤ จะพ่ายรักเมียสำรอง” ให้จบแล้วหันมาทุ่มเทให้กับ“เมียรักของมาเฟีย”เต็มที่ ขนาดนั่งรถไปรับกล้วยมาขายกับสามีก็เขียนและพยายามอัปลงเวบตลอดแล้วก็เปิดตัวนามปากกา”วลาลี” อย่างเต็มภาคภูมิ แต่บอกก่อนว่าที่ผ่านมาไม่เคยบอกสามีเลย จนหนังสือลงขายในอีบุ๊กถึงบอกสามี พี่เขาดีใจมากที่เห็นผึ้งกลับมาสู้และพอใจมีความสุขไม่ได้สนใจถามว่าผึ้งได้เงินยังไง พี่เขาสนใจแค่ผึ้งมีความสุขค่ะ ผึ้งได้จากนิยายมันยิ่งใหญ่กว่าเงินค่ะ ให้อธิบายความรู้สึก 3 หน้าคงไม่พอ แค่วันนี้ผู้หญิงคนหนึ่งที่เลือกทางเดินสายน้ำหมึกมีความสุขมากก็พอค่ะ(ยิ้มหวาน) ผึ้งฝากถึงใครก็ตามที่กำลังหมดหวังคิดว่าตัวเองไม่เหลืออะไรก็ยินดีพูดคุยพร้อมแลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิตด้วยความยินดีที่เฟซบุ๊ก “วลาลี ศุภนิมิต” ได้เสมอนะคะ สุดท้ายนี้ขอฝากนิยายของ“วลาลี” ไว้ในห้องใจของสาวๆ ที่ชอบแนวสายอิโรติกหวานๆ แต่นางเอกมักชอบหลงผิดว่าตัวเองเป็นนางร้ายเสียเกือบทุกเรื่อง อิอิ ตอนนี้ผึ้งเอานิยาย“เจ้าสาวนาคา” ผลงานเรื่องแรกที่เริ่มหัดเขียนมาเกลาใหม่ และพีเรียดเรื่องที่ 2 “จุติใหม่สาปนางฤาจะถอน” แนวโรมานซ์ พีเรียด จากนั้นจะเริ่มเขียนภาคต่อ“เมียรักของมาเฟีย” ซึ่งมี 2 เรื่องคือ ภรรยาแสนร้ายของนายมาเฟีย และ เมียยอดเสน่หาของนายยากูซ่า ปมทุกอย่างจะปิดที่เรื่องนี้ค่ะ และมีผลงานเขียนร่วมกับเพื่อนรัก อัง ”อังศุมาลินทร์” ซึ่งของอังเรื่อง เงาใจเงารัก ส่วนของผึ้งเรื่อง เล่ห์ร้อนซ่อนกลรัก ผึ้งขอฝากผลงานและข้อคิด ชีวิตไม่จำเป็นต้องรวยที่สุดเราก็สุขได้หากเรารวยความรักและอบอุ่นจากครอบครัวค่ะ(ยิ้ม)”
%e0%b8%a7%e0%b8%b2%e0%b8%87-5
คำถามนิยายของ“วลาลี” : เรื่องอะไรที่เป็นต้นเรื่องของภาคต่อ
เฉลยคำถามนิยายของ“ธันยชนก 79” : เงาใจอสูร
ทราบคำตอบเขียนชื่อ – ที่อยู่และคำตอบให้ชัดเจน ลงไปรษณียบัตร ส่งมาที่
เปิดปก..อกนักเขียน
เลขที่ 32/15 ซ.ลาดพร้าว 23 แขวงจันทรเกษม เขตจตุจักร กรุงเทพฯ 10900
ผู้ตอบถูก 3 ท่าน ได้รับหนังสือจาก วลาลี / ช่อพุดร้อย (ขอบคุณที่สนับสนุนของรางวัล
%e0%b8%84%e0%b8%a3%e0%b8%ad%e0%b8%9a%e0%b8%84%e0%b8%a3%e0%b8%b1%e0%b8%a7%e0%b8%97%e0%b8%b5%e0%b9%88%e0%b9%83%e0%b8%ab%e0%b9%89%e0%b8%81%e0%b8%b3%e0%b8%a5%e0%b8%b1%e0%b8%87%e0%b9%83%e0%b8%88
%e0%b8%81%e0%b9%88%e0%b8%ad%e0%b8%99%e0%b8%aa%e0%b8%b8%e0%b8%94%e0%b8%97%e0%b9%89%e0%b8%b2%e0%b8%a2 %e0%b8%ad%e0%b8%b5%e0%b8%9a%e0%b8%b8%e0%b9%8a%e0%b8%81
บันเทิงจุติใหม่สาปนางฤาจะถอน, ช่อพุดร้อย, พิรุฬห์ ทอรุ้ง, ภรรยาแสนร้ายของนายมาเฟีย, ฤ จะพ่ายรักเมียสำรอง, วลาลี, วลาลี ศุภนิมิต, อัง ”อังศุมาลินทร์”, เจ้าสาวนาคา, เปิดปก..อกนักเขียน, เมียยอดเสน่หาของนายยากูซ่า, เมียรักของมาเฟีย, แม่ค้าขายผลไม้ที่ตลาดไท