มันเป็นอาการอะไรคะ

สวัสดีค่ะ ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ เราเป็นห่วงยายมาก ตอนนี้ยายเรามีอาการผิดปกติในสายตาเรามากๆค่ะ เพราะปกติแกจะเป็นคนกระฉับกระเฉง ถึงจะอายุถึง 80 แล้ว แต่แกก็ยังตื่นเช้ามาทำงานของแกตลอด เช่น ปอกหมาก ถอนหญ้า (ห้ามแล้วค่ะแต่แกบอกว่านั่งเฉยๆมันน่าเบื่อ) จนเมื่อ 4-5 วันที่ผ่านมา เริ่มจากวันแรก แกละเมอค่ะ เรานอนข้างแกตลอดเราได้ยิน แกละเมอว่า อย่าพึ่งเอาไปเลย หนาว ถ้าไม่หนาวจะไปเอง สบายแบบนั้นใครจะไม่ไป เรานอนอยุ่ได้ยินเต็ม 2 หูเลยค่ะ เลยหาผ้าห่มมาห่มให้แกอีกผืน แล้วตั้งแต่วันนั้นมาแกก็ผิดปกติในสายตาเราไปเลยค่ะ หลังจากเราตื่นเช้าวันต่อมาประมาน 7 โมงได้ ปกติแกจะตื่นก่อนเราค่ะประมาน 6 โมงกว่าๆ แต่ถ้าอากาศหนาวๆแกจะตื่น ประมาน 8-9 โมงประมาณนี้ค่ะ แต่วันนั้นแกตื่น บ่าย 3 โมงเลยค่ะ เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ลุก บอกแค่ว่าหนาว เราก็ได้แต่หาผ้าห่มแล้วก็มาเช็ดตัวให้ พอแกตื่น ให้กินข้าวแกเขี่ยๆ แล้วไม่กินค่ะ ปกติแกเป็นคนกินข้าวเก่งมาก มันแปลกมากๆในสายตาเราค่ะ จนตกค่ำวันนั้นแกก็ไม่กิน แล้วก็ตกกลางคืน แกจะมีตะกร้าหมากค่ะ เอาไว้กินหมากซึ่งในตระกร้าก็จะมีพลู หมาก ปูนแดง ศรีผึ้ง ฯ แกไม่นอนค่ะ นั่งค้นของในตระกร้าแล้วเอาเก็บแบบนั้นวนไปวนมา จนเราพูดตรงๆเลยนะคะ เราก็มีธุระต้องตื่นตั้งแต่เช้าเรารำคาญมากๆ (ห่วงด้วยแหละค่ะว่าทำไมแกไม่ยอมนอน) เลยถามแกว่า ตี 2 ตี 3 แล้วทำไมยังไม่นอนอีก จะนอนตอนเช้าหรอ ถ้างั้นเงียบๆหน่อยนะหนูมีธุระต้องตื่นแต่เช้า แกหันมาตอบว่าจะนอนก็นอนไปสิใครไปห้ามนอน (ยายจะพูดกับเรากูปกติค่ะ) เราก็คิดในใจว่าปกติแกไม่เคยเป็นแบบนี้ เอาของในตระกร้าหมากมาดุแล้วก้เก็บแล้วก็ทำวนไป ยิ่งคิดเรายิ่งนอนไม่หลับค่ะ สรุปคืนนั้นไม่ได้นอนค่ะ วันต่อมาก็เป็นเหมือนเดิมค่ะ แกไม่ยอมหลับยอมนอน ข้าวปลาไม่กิน เป็นห่วงมากๆ แล้วแกก็เริ่มพูดค่ะพูดคนเดียว เราเลยไปเล่าให้เพื่อนบ้านฟังเพื่อนบ้านบอกปกติของคนแก่ค่ะ เขาจะชอบพูดคนเดียว เราก็โอเคไม่มีอะไรก็ไม่มีจนคืนที่ 3 เราชวนเพื่อนบ้านมานอนด้วยเพื่อพิสูจน์ค่ะว่ายายเราไม่ยอมหลับยอมนอนจริงๆ คืนนั้นนอกจากเรากับเพื่อนบ้านไม่ได้นอนแล้ว ยังรู้สึกกลัวมากๆ เพราะแกพูดคนเดียวแบบเป้นเรื่องเป็นราวทั้งวันทั้งคืนเลยค่ะ เพื่อนบ้านเข้าใจเราทันที เล่าให้คนอื่นฟังมีแต่คนบอกปกติของคนแก่ แต่เราอยู่กับแกมานานคะ เรารู้ว่าไม่ปกติ วันที่ 4 เลยพาไปหาหมอค่ะ หมอบอกว่าปกติของคนแก่ค่ะ แต่หมอไมได้อธิบายเรื่องทำไมแกไม่ยอมนอนแต่ให้ยานอนหลับมาแทนค่ะ ระหว่างที่คุยกับหมอแกก็ยังคุยคนเดียวของแกค่ะ แถมยังมีทีท่าว่าจะจำเราไม่ได้ด้วย พอตกกลางคืนเราเอายาให้แกกินค่ะ แกกินข้าวไปไม่ถึงช้อนด้วยซ้ำ พอให้ยาไปแกเริ่มดูง่วงๆค่ะ แล้วก็เข้าห้องไป เราก็โล่งอกไปหน่อยค่ะแกไม่ได้นอนมา 3 วันติดกลัวว่าแกจะเป็นอะไรไป แต่ว่าโล่งใจได้ไม่นานค่ะ แกตะโกนออกมาจากห้องดังมากค่ะ ว่า โอโฮ จุดขนาดนี้จะเผาบ้านทิ้งหรือไงไม่ต้องหลับต้องนอนแล้ว เราเปิดประตูไปดูก็ไม่มีอะไรค่ะ แล้วเราก็บอกแกว่านอนได้แล้วเดี๋ยวจะไม่ไหวเอา แกตอบกลับว่าจะนอนได้ไงดูไอ้เด็กคนนั้นจุดไฟจะเผาบ้านแล้วน่ะ เราท้อเลยค่ะ ทำไมรู้สึกว่าอาการแกเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ ผอมลงแบบเห็นได้ชัด แล้วก็เริ่มโวยวายแบบนี้หลายครั้งมากๆ เช่น อ้าวใครมาน่ะ นั่งก่อนๆ จะไปไหนหรอ แล้วก็คุยคนเดียวต่อยาวเลยค่ะ แล้วก็อีกหลายเรื่องคือเยอะมากๆ จนเราก็ท้อค่ะ แต่ยังดีที่แกยังหลับบ้างแล้วถึงจะเป็นเพราะฤทธิ์ยานอนหลับแต่ก็ยังร้สึกว่าแกได้พักบ้างแล้ว แล้วเมื่อวานเรานั่งคุยกับแก แกไม่มองเราเลยค่ะคุยไม่ค่อยรู้เรื่องด้วย ตาดูล็อกแล็กตลอดเวลา เราควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ