อาการกระวนกระวาย ช่วงใกล้มืด ขอวิธีเเก้ครับ

รบกวนสอบถามผู้รู้นะครับผมไม่รู้จะเเก้ปัญญานี้อย่างไร เพราะมันเป็นมานานมาก ๆ เเล้วผมรู้สึกว่าผมมีปัญหาอะไรสักอย่างที่ผิดปกติเเน่ ๆ
ปัจจุบันผมอายุ 26 ปี อาการที่ผมเป็นคือ เวลาจากใครสักคนที่เราอยากอยู่ด้วยเเละมีความสุข ไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัวหรือคนรัก (จากในที่นี้คือไม่ได้หมายถึงเสียชีวิตนะครับ) ผมมักจะมีอาการกระวนกระวายกระสับกระส่าย อึดอัด โหยหา อ้างว้าง เเละบางครั้งอาจร้องไห้ด้วยเหมือนใจจะขาด อาการที่ผมเป็นจะเป็นหนัก ๆ ช่วงเวลาจากกันช่วงใกล้มืด (โพล้เพล้) ผมจะคอยมองหาคน ๆ นั้น หรือมองท้องฟ้ามันจะเป็นหนักมาก ๆ ครับ เเต่พอท้องฟ้ามืดสนิทผมจะมีอาการดีขึ้นบ้างเเต่เมื่อถึงเวลานอนผมจะไม่กล้าหลับตาเเละกลัวที่มืดมาก ๆ (โดยปกติผมนอนปิดไฟมืดสนิทเเต่เวลามีอาการเเบบนี้ผมจะกลัวที่มืดในเวลานอนครับ) บางครั้งอาจจะมีเผลอหลับไปบ้าง เเต่พอตื่นมาจะรีบลุกเเละหาหรือ มอง คนๆ นั้นรอบๆตัวผมทันที ผมไม่ทราบจริง ๆ ว่าอาการที่เป็นอยู่เกิดจากสาเหตุใด ส่วนตัวผมคิดว่าผมคงขาดความอบอุ่นจากครอบครัวเเน่ ๆ เพราะ น้องสาวผมก็เป็นเคยเล่าสู่กันฟัง
ผมโตมาในครอบครัวที่ ไม่ค่อยให้กำลังใจ มีเเต่ตอกย้ำความรู้สึก ทำดีไม่เคยชมเเถมยังเห็นผิดเป็นถูก มันจะเป็นสาเหตุหลักได้หรือป่าวครับ
ผมลืมบอก ผมเคยฝึกตัวเองด้วยการสวดมนต์ นั่งสมาธิ ไปถือศีล๘ เดินจงกรม มันก็ช่วยได้บ้างเป็นบางครั้งครับ ผมทุกข์ใจจริง ๆ รบกวนขอกำลังใจเเละขอคำเเนะนำดี ๆ นะครับ ผมอยากหายเป็นปกติเหลือเกิน มันทรมาร