ขออภัยหากเรียบเรียงไม่สละสลวยนะคะ
สวัสดีค่ะ ตอนนี้จขกท อายุ 29 ค่ะ เเต่งงานเเล้ว เเต่ยังไม่มีลูก เรียนจบชีวะ ป.โท ที่ไทย ได้ทุนเรียนต่อ ปเอกในไทย เเต่ลึกๆ ก็รู้สึกว่าอาจจะไม่ได้อยากเป็นอาจารย์ เพราะไม่ชอบการพรีเซนต์งาน เเก้ไม่ได้เลยค่ะ ปากสั่นตลอด เลยหยุดเรียนที่ ปโท ทั้งๆที่ที่บ้านอยากให้เรียนต่อ จากนั้นเลยออกมาหางาน เเต่หางานที่ตรงสายไม่ได้เลย อาจจะเป็นเพราะเป็นคนไม่สู้คน ไม่มั่นใจในตัวเอง พูดสัมภาษณ์ไม่เก่ง เเละงานตรงสายหายาก เพราะเรียนสายนึง เเต่ไปทำวิจัยอีกสายนึง ตอนสมัครงานก็มักจะโดนตรงที่ว่าไม่มีประสบการณ์ทำเเลปเรื่องนั้นๆมาก่อน เลยได้ไปทำงานเอกสาร ในมหาวิทยาลัย
ทุกๆวัน มีความรู้สึกว่าตนเองไม่ค่อยประสบความสำเร็จ เพราะทำงานไม่ตรงสาย เเละคนที่ทำงานก็มักจะพูดว่าเรียนเก่งเเล้วมาทำงานเเบบนี้เสียดาย
ขอเล่าก่อนว่า ที่ผ่านมาเรียนค่อนข้างดี ได้ top 5 ของกลุ่มตลอด พอไม่ได้งานตรงสาย ก็รู้สึกนอยๆ บวกกับเลือกที่จะไม่เรียน ปเอก อีก (ความคิดเเบบนี้ผิดที่ จขกท เองที่สร้างกรอบให้ตนเอง เเละที่บ้านก็คาดหวัง)
ตอนนี้มาต่างประเทศเรียน diploma ด้านคอม รู้สึกว่าตั้งความหวังกับตัวเองมากเกินไป ทำให้เครียดมาก ไม่มีความสุขกับชีวิตเลย อยากได้คะเเนนดีๆ ต้องพิสูจน์ตัวเอง คิดว่าเพราะลึกๆ รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้เดินตามทางเดิม (คือเรียนปเอกต่อ) เเละอายุเริ่มเยอะเเต่ต้องมาเริ่มเรียนใหม่
สรุปเลยเเล้วกันค่ะ 55555
คือมีความรู้สึกว่าชีวิตไม่มีความสุขค่ะ ที่ผ่านมาตั้งเเต่เด็ก ตั้งใจเรียนมาตลอด เเต่กลับรู้สึกว่าไม่ประสบความสำเร็จในการงาน เเละตอนนี้เหมือนต้องมาเริ่มใหม่ (เดิมตรีรวมโท 7ปี) เรียนอีกสายนึงที่ก็ไม่รู้ว่าจะหางานทำได้ไหม เพราะไม่มั่นใจในตัวเอง ถึงจะเรียนได้ดีเเรกๆ เเต่ตอนนี้เครียดมากเเละเริ่มปฏิเสธที่จะเรียน ไม่อยากทำการบ้าน นอนไม่หลับ เเต่ก็ไม่อยากพลาดอีกด้วย (คือเรียนจบมาเเล้วไม่ได้ทำงานตรงสาย หรือไม่ชอบงานอีก) ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีค่ะ เห็นเพื่อนๆบางคน ไม่ต้องคิดเยอะ เรียนบ้างไม่เรียนบ้าน เเต่เพื่อนมีทางของตัวเอง สุดท้ายก็รอดกันหมด ดูมีความสุข เเต่ตัวเองไม่มีความสุขเลยค่ะ TT บางครั้งก็ถามตัวเองว่า เราพยายายามตั้งใจเรียน เพื่ออะไร เเละก็เป็นคนชอบเก็บเงิน เเต่ก็เหมือนเดิม มีคำถามว่านี่เราเก็บไปมันดีจริงๆใช่ไหม 55555
ตอนนี้อยู่ต่างประเทศสงสัยค่ะว่า เราควรตั้งใจเรียน เพื่อที่จะได้เกรดดี เเต่ก็กลัวถ้าไม่ได้งานก็จะนอยอีก หรืออุตส่าห์อยู่ต่างประเทศควรจะเปิดหูเปิดตาทำอย่างอื่น เเต่พอจะไม่ตั้งใจเรียน ก็กังวลเรื่องเรียน เเย่จังเลยค่ะ ทำใจให้เดินสายกลางไม่ได้เลย
อยากมาถามประสบการณ์ทุกคนว่าควรใช้ชีวิตยังไงดีค่ะ ไม่อยากไม่มีความสุขเเบบนี้ไปตลอดชีวิตค่ะ ไม่รู้ด้วยว่าอะไรคือความสุข คิดว่าคือการมีเงินเยอะๆ เเต่ก็ไม่ชอบการเเสดงออกกับสังสรรค์ จะไปขายของออนไลน์ ก็ไม่กล้าทำ ไม่อยากพูด
สุดท้าย นอกจากวิธีเปลี่ยนความคิดให้ตัวเองมีความสุขเเล้ว มีวิธีหาเงินของคนพูดไม่ค่อยเก่ง เพื่อนน้อยไหมคะ 🙏🙏🙏
ปล เป็นคนไม่ชอบเที่ยว ไม่ออกกำลังกาย ไม่ชอบทำอะไรเลย ไม่เเต่งตัว เเต่งหน้า วันๆ นอนเล่นเฟสบุ๊คเฉยๆ
เเละก็เบื่อด้วยค่ะ
รู้สึกชีวิตไม่มีความสุขเลย
สวัสดีค่ะ ตอนนี้จขกท อายุ 29 ค่ะ เเต่งงานเเล้ว เเต่ยังไม่มีลูก เรียนจบชีวะ ป.โท ที่ไทย ได้ทุนเรียนต่อ ปเอกในไทย เเต่ลึกๆ ก็รู้สึกว่าอาจจะไม่ได้อยากเป็นอาจารย์ เพราะไม่ชอบการพรีเซนต์งาน เเก้ไม่ได้เลยค่ะ ปากสั่นตลอด เลยหยุดเรียนที่ ปโท ทั้งๆที่ที่บ้านอยากให้เรียนต่อ จากนั้นเลยออกมาหางาน เเต่หางานที่ตรงสายไม่ได้เลย อาจจะเป็นเพราะเป็นคนไม่สู้คน ไม่มั่นใจในตัวเอง พูดสัมภาษณ์ไม่เก่ง เเละงานตรงสายหายาก เพราะเรียนสายนึง เเต่ไปทำวิจัยอีกสายนึง ตอนสมัครงานก็มักจะโดนตรงที่ว่าไม่มีประสบการณ์ทำเเลปเรื่องนั้นๆมาก่อน เลยได้ไปทำงานเอกสาร ในมหาวิทยาลัย
ทุกๆวัน มีความรู้สึกว่าตนเองไม่ค่อยประสบความสำเร็จ เพราะทำงานไม่ตรงสาย เเละคนที่ทำงานก็มักจะพูดว่าเรียนเก่งเเล้วมาทำงานเเบบนี้เสียดาย
ขอเล่าก่อนว่า ที่ผ่านมาเรียนค่อนข้างดี ได้ top 5 ของกลุ่มตลอด พอไม่ได้งานตรงสาย ก็รู้สึกนอยๆ บวกกับเลือกที่จะไม่เรียน ปเอก อีก (ความคิดเเบบนี้ผิดที่ จขกท เองที่สร้างกรอบให้ตนเอง เเละที่บ้านก็คาดหวัง)
ตอนนี้มาต่างประเทศเรียน diploma ด้านคอม รู้สึกว่าตั้งความหวังกับตัวเองมากเกินไป ทำให้เครียดมาก ไม่มีความสุขกับชีวิตเลย อยากได้คะเเนนดีๆ ต้องพิสูจน์ตัวเอง คิดว่าเพราะลึกๆ รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้เดินตามทางเดิม (คือเรียนปเอกต่อ) เเละอายุเริ่มเยอะเเต่ต้องมาเริ่มเรียนใหม่
สรุปเลยเเล้วกันค่ะ 55555
คือมีความรู้สึกว่าชีวิตไม่มีความสุขค่ะ ที่ผ่านมาตั้งเเต่เด็ก ตั้งใจเรียนมาตลอด เเต่กลับรู้สึกว่าไม่ประสบความสำเร็จในการงาน เเละตอนนี้เหมือนต้องมาเริ่มใหม่ (เดิมตรีรวมโท 7ปี) เรียนอีกสายนึงที่ก็ไม่รู้ว่าจะหางานทำได้ไหม เพราะไม่มั่นใจในตัวเอง ถึงจะเรียนได้ดีเเรกๆ เเต่ตอนนี้เครียดมากเเละเริ่มปฏิเสธที่จะเรียน ไม่อยากทำการบ้าน นอนไม่หลับ เเต่ก็ไม่อยากพลาดอีกด้วย (คือเรียนจบมาเเล้วไม่ได้ทำงานตรงสาย หรือไม่ชอบงานอีก) ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีค่ะ เห็นเพื่อนๆบางคน ไม่ต้องคิดเยอะ เรียนบ้างไม่เรียนบ้าน เเต่เพื่อนมีทางของตัวเอง สุดท้ายก็รอดกันหมด ดูมีความสุข เเต่ตัวเองไม่มีความสุขเลยค่ะ TT บางครั้งก็ถามตัวเองว่า เราพยายายามตั้งใจเรียน เพื่ออะไร เเละก็เป็นคนชอบเก็บเงิน เเต่ก็เหมือนเดิม มีคำถามว่านี่เราเก็บไปมันดีจริงๆใช่ไหม 55555
ตอนนี้อยู่ต่างประเทศสงสัยค่ะว่า เราควรตั้งใจเรียน เพื่อที่จะได้เกรดดี เเต่ก็กลัวถ้าไม่ได้งานก็จะนอยอีก หรืออุตส่าห์อยู่ต่างประเทศควรจะเปิดหูเปิดตาทำอย่างอื่น เเต่พอจะไม่ตั้งใจเรียน ก็กังวลเรื่องเรียน เเย่จังเลยค่ะ ทำใจให้เดินสายกลางไม่ได้เลย
อยากมาถามประสบการณ์ทุกคนว่าควรใช้ชีวิตยังไงดีค่ะ ไม่อยากไม่มีความสุขเเบบนี้ไปตลอดชีวิตค่ะ ไม่รู้ด้วยว่าอะไรคือความสุข คิดว่าคือการมีเงินเยอะๆ เเต่ก็ไม่ชอบการเเสดงออกกับสังสรรค์ จะไปขายของออนไลน์ ก็ไม่กล้าทำ ไม่อยากพูด
สุดท้าย นอกจากวิธีเปลี่ยนความคิดให้ตัวเองมีความสุขเเล้ว มีวิธีหาเงินของคนพูดไม่ค่อยเก่ง เพื่อนน้อยไหมคะ 🙏🙏🙏
ปล เป็นคนไม่ชอบเที่ยว ไม่ออกกำลังกาย ไม่ชอบทำอะไรเลย ไม่เเต่งตัว เเต่งหน้า วันๆ นอนเล่นเฟสบุ๊คเฉยๆ
เเละก็เบื่อด้วยค่ะ