รีวิวการใช้ชีวิตคนเดียวบนโลกใบนี้

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เราใช้ชีวิตคนเดียวบนโลกใบนี้ หลายคนคงต้องสงสัยว่า ญาติพี่น้องเราไปไหนกันหมด ก่อนอื่นเลยเราอยากเท้าความถึงกระทู้ก่อนหน้านี้นั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้เราถึงต้องออกมาใช้ชีวิตคนเดียว ก่อนหน้านี้เราเคยมีครอบครัวที่อยู่เคียงข้างมาตลอดแต่วันนึงเราเลือกทางเดินที่ผิดพลาด เป็นหนี้เป็นสินทำคนในครอบครัวเดือดร้อน ​มันสร้างบาดเเผลลอยที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตเรา เราจึงเลือกที่จะออกมาเผชิญกับชีวิตที่เราเลือกทางเดินนี้เองเพียงคนเดียวลำพัง เราตัดสินใจออกมาจากบ้านซึ่งตอนนั้นเราไม่รู้เลยว่าจะเอายังใงกับชีวิตต่อดี จะไปอยู่ไหนหรือจะนอนที่ไหนความรู้สึก ณ ตอนนั้นมันเป็นอะไรที่เเย่มากๆ มืดแปดด้าน คิด ฆตต. ตลอดเวลา ไม่รู้จะเเก้ปัญหานั้นอย่างไร เอาเป็นว่าชีวิตเราตอนนั้นเหมือนคนเร่ร่อน ต่างกันเเค่เรายังมีงานทำทำให้เรายังก้าวผ่านปัญหาในช่วงนั้นมาได้บ้าง เราเคยอยู่ในจุดที่ต้องแอบอาศัยนอนที่ร้านขายของ ซึ่งตอนนั้นเราทำเป็นพนักงานขายเบอร์เก้อช่วงหลังเลิกงาน
ตามภาพเลย ​ชีวิตตอนนั้นไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อทำได้เเค่ฮิลใจตัวเองให้อยู่ผ่านวันนี้ไปให้ได้ ซึ่งมันก็ลำบากมากๆ ณ ตอนนั้นเรามีตังติดตัวเเค่ 1,000 บาทพร้อมกับหนี้สินที่ติดตัวออกมา เกือบเเสน หลายครั้งที่มีความคิดที่จะหนี้ไปเลย แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทำให้เราเลือกที่จะอยู่ตรงจุดนี้ ยอมครับว่าเหนื่อยเเละท้อเเท้มาก ทุกอย่างมันเเย่มากจริงๆจากวันนั้นจนถึงวันนี้เป็นระยะเวลา 2 เดือนเเล้วที่เราออกมาใช้ชีวิตคนเดียวทำงานหาเงินใช้หนี้ทุกวัน ย้ำว่าทุกวัน อะไรที่ทำเเล้วได้เงินเราทำหมด  หลายอย่างในชีวิตที่ไม่เคยคิดว่าจะทำได้ทุกอย่างมันเข้ามาในหัว ก็คือไม่ลองก็ไม่รู้ เราใช้คำนี้ยึดมาตลอด เหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง อดบ้าง กินบ้าง เเต่มันก็เพื่อให้เราข้ามปัญหานี้ไปได้ เราค่อยๆแก้ปัญหาในเเต่ละวันไปทุกปัญหามันมีทางออก คำนี้มันมีอยู่จริงนะทุกคน แก้ปัญหาที่อยู่ตรงหน้าให้มันผ่านไปก่อนปัญหาไหนที่มันยังมาไม่ถึงไม่ต้องไปกดดันตัวเองให้เเก้ ใช้ชีวิตกับตัวเองในปัจจุบันให้ดีที่สุด ตอนนี้เราก็ยังใช้หนี้ไม่หมดหรอกนะเเต่มันก็ดีขึ้นปัญหา หลายๆอย่างมันถูกคลี่คลายลงไปเยอะมากก การที่เราออกมาตั้งกระทู้นี้ก็เพื่อหวังว่ามันจะช่วยเป็นกำลังใจให้กับคนที่เจอปัญหาแบบเราซึ่งเรารู้ว่าการต่อสู้กับปัญหาโดยลำพังมันยากเย็นขนาดไหน เราผ่านมันมาเเล้ว เราเชื่อว่าคนที่มาอ่านก็ต้องผ่านมันไปได้เหมือนกัน