มีใครที่เลือกห่างสักพัก(ไม่ได้เลิก)กับเเฟนเเล้วกลับไปรักกันได้จริงๆบ้างมั้ยคะ
ตอนนี้เลือกทางนี้อยู่ เราอยากพูดอะไรหลายอย่างมากเเต่พอเลือกที่ห่างกันสักพัก เราก็ทำอะไรไม่ได้เเล้วในตอนนี้ พออยู่กับตัวเองมีคำถามเเต่ก็ไร้คำตอบในหลายๆอย่าง ห่างกันมาสักพักได้1-2อาทิตย์เเล้วคับ พอเข้าอาทิตย์ที่สองเราเป็นฝ่ายทนไม่ไหวทักไปถามไถ่ เช่นเป็นไงบ้าง เค้าก็มีตอบเเต่เเค่ตอบคำถามที่ผมส่งไปไม่ได้ต่อยอด ผ่านมาอีกสองวันเค้าก็เหมือนจะกลับมาคุยกับเรา เล่าเรื่องเค้าให้ฟังจิปาถะ มีถามเรื่องเราเล็กน้อย เเต่ไม่ได้คุยกันบ่อยเหมือนตอนเป็นเเฟน หลักๆก็ไม่ถึงสิบปีะโยคเเล้วเเยกย้ายในเเต่ละวัน เราก็เริ่มจะปล่อยวางกับความหนักใจของตัวเองได้บ้าง เเต่ก็ไม่ได้หมายถึงเลิกรักเค้าได้หรอกค่ะ คือเราคบกันมาปีกว่าเเล้วก่อนหน้าเราอยู่กับเค้าบ่อยทีนี้ช่วงนี้ต้องห่างกันเพราะความจำเป็น เราก็มีผิดใจกันบ้าง เเต่มันดันไม่เคลียร์จนวันนึงเค้าบอกเราว่าเค้าเริ่มเหนื่อยเเต่เราเองกลับไม่อยากปล่อยเค้าไป เค้าก็คงจะรู้ในเรื่องนั้นดีเลยเสนอทางนี้
ทีนี้เค้าบอกเราว่าจะกลับมาเเน่(ปกติเค้าพูดอะไรจะรักษาคำพูดพอตัว)ก็เลยทำให้เรากลายเป็นฝ่ายรอไปโดยอัตโนมัต เราพยายามใช้ชีวิตของตัวเองโดยไม่คาดหวังอยู่ เเต่มันก็เเอบหวังลึกๆ อาจจะเพราะคสพ.มันดูคลุมเครือด้วยมั้ยคะ จะเพื่อนก็ไม่ใช่จะเเฟนก็เรียกได้ไม่เต็มปาก เเล้วก็ไม่ได้มีกำหนดเวลาที่เเน่นอนด้วย กำลังจะนัดเจอกันเพราะมันดันเป็นวันสำคัญของเราน่ะค่ะ เราทำอะไรได้บ้างคะ ควรพูดกับเค้ามั้ยคะว่าเรารู้สึกยังไงหรือหาข้อตกลงร่วมหรือว่ามันยังเร็วไป ควรปล่อยเค้าไว้สักเดือนสองเดือนให้เค้าอยู่กับตัวเองจริงๆดีกว่ารึเปล่าคะ
อีกใจยอมรับเลยค่ะว่ากลัว กลัวว่าถ้าเค้าอยู่กับตัวเองไปพักนึงเค้าจะไม่ต้องการเราอีกต่อไปเเล้ว
จริงๆเราในตอนนี้เเค่อยากใช้ชีวิตในอนาคตร่วมกับเค้า ก็เลยไม่อยากให้มันจบ เเต่สองสามวันนี้อย่างที่เล่าไปเค้าก็ไม่ได้หายไปเลยนะคะ เเค่คุยน้อย😿😿😿

มีช่วงที่บางทีเค้าคิดว่าตัวเองไม่ดีพอเเล้วเราสื่อสารไม่ค่อยดี เราพูดไม่ค่อยเก่งด้วยน่ะค่ะปลอบคนไม่ค่อยเป็น เค้าชอบพูดเหมือนกับเค้าเป็นต้นเหตุที่ทำให้เราเจ็บอยู่เสมอๆน่ะค่ะ เเต่เราอยากที่จะปรับ ถึงเเม้มันจะเจ็บเเต่มันก็ต้องมีกันบ้าง ซึ่งเรายอมรับได้เเต่เรากลัวว่าเค้าจะคิดว่าตัวเค้าไม่ดีพอจนอยากถอยเเล้วให้เราไปเจอคนที่ดีกว่า เราไม่อยากให้มันบานปลายไปถึงอะไรเเบบนั้นน่ะค่ะ วันสำคัญที่เราจะเจอกันเหมือนเป็นวันเดียวที่เราจะเเก้อะไรได้หลายทางเเต่เรากลับกังวลเพราะมันเหมือนโอกาสของเราน่ะค่ะ เรากลัวว่าจะพลาดประมาณนั้นค่ะ😭😭😭😭

เค้ามีเพื่อนมีสังคมใหม่โดยรวมสภาพเเวดล้อมก็ดูมีความสุขดีเลยค่ะ เค้าเล่าเรื่องเพื่อนให้ฟังบ้าง บางทีเราก็เเอบรส.อิจฉานิดๆ เค้าเป็นคนที่บางทีก็อยากเป็นที่รักของทุกคนน่ะค่ะพอเปลี่ยนที่มีสังคมใหม่ เพื่อนใหม่ งานใหม่ๆ เค้าก็เหมือนจัดลำดับความสำคัญเเปลกๆ เพราะงั้นเราก็เลยเเอบน้อยใจน่ะค่ะถึงเเม้เค้าจะทำหน้าที่เเฟนให้เราดี หาเวลาให้เราไม่หายไปไหน เเต่เค้ามักจะคิดเรื่องเพื่อนบ่อยๆน่ะค่ะ เราไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในจุดไหนของเค้ากันเเน่

พูดตามตรงไม่อยากเลิกค่ะ เเต่ไปปรึกษาที่ไหนก็เเนะนำว่าให้เลิกเสมอ เราจริงจังกับคสพ.ครั้งนี้มาก อยากหาทางออกอื่นที่ไม่ใช่การเลิกค่ะ 😿😿

ขอบคุณที่รับฟังนะคะ ตอนนี้มันหนักหน่วงมากเลยอาจจะเพราะเราทำอะไรไม่ได้เลยในตอนนี้ด้วย เราจะรับฟังทุกคอมเม้นนะคะ🙏🏻🙏🏻