การขับรถบนท้องถนนในประเทศไทย มันเหนื่อยล้ากว่าที่อื่นจริงหรือเปล่า

คือสังเกตว่าเวลาขับรถบนถนนหลัก ถนนมิตรภาพก็ตามจะต้องคอยพะวงเดี๋ยวถนนซ่อม ถนนไม่ระนาบ บางที่ไม่มีป้ายบอกตอนกลางคืนอีกว่าซ่อมทางอยู๋ดีๆก็กลายเป็นถนนขรุขระไม่มีหน้ายางมะตอยไปเลย ไม่รวมกับถนนไม่มีเลนส์ไม่มีสะท้อนแสงบนถนนในยามค่ำคืน อันตรายมาก
บางทีรถอิแต๋นขนอ้อย ขนซังข้าวมีไฟท้ายเป็นสีขาวเลยไม่รู้ว่า อันนั้นกำลังย้อนศรมาหรืออะไร ต้องเพ่งมากๆ
ตอนกลางวันก็พะวง จะมีหมา วัว ควายมาข้ามไหม ต้องมานั่งอ่านใจผู้ร่วมเส้นทางว่าจะเปลี่ยนเลนส์เลี้ยวโดยกระทันหัน
แถมไม่พอจะย้อนศร ทั้งรถเล็ก รถใหญ่
ฟังแล้วการขับรถบนถนนในประเทศไทยต้องใช้ความเหนื่อยล้ามาก ทั้งสายตาที่เพ่งมากกว่าปกติจริงหรือไม่คะ
พอถึงที่หมายล้ามาก ตาจะแดงถ้าขับไกล 100กมขึ้น ต้องใช้น้ำตาเทียมเลยทีเดียว