อยากถามในเคสคนญี่ปุ่นที่มีทุนไม่เยอะแล้วอยากจะขายของเป็นแผงลอยเขาทำยังไงครับในเมื่อที่โน่นทางการห้ามให้มีแผงลอย???

คือสงสัยและอยากรู้ว่าประเทศญี่ปุ่นทางการของเขามีวิธีการบริหารเศรษฐกิจอย่างไรให้แก่พลเมืองในกรณีที่พลเมืองของเขายังมีต้นทุนในการเปิดร้านทำมาค้าขายไม่เพียงพอ อย่างบ้านเรานี่ช่วงก่อนหน้านี้จะอนุญาติให้ตั้งแผงขายอาหารได้ หลังๆเห็นว่ามีปัญหาเรื่องที่ทางการอยากจัดพื้นที่ให้สะอาดตาเลยเริ่มมีนโยบายไม่ให้ตั้งแผงขายของขวางทางเดินที่เรียกฟุตบาธ ในกรณีของญี่ปุ่นผมคุ้นๆว่ามีซุ้มหรือแผงขายของขนาดย่อมคล้ายๆบ้านเราอยู่นะครับถ้าจำไม่ผิด แต่เท่าที่ดูผ่านตาเขามีการจัดสรรพื้นที่เป็นย่านสำหรับค้าขายเลยหรือเปล่าครับเห็นดูสะอาดตาและไม่ขวางทางเดินรกตาแบบของบ้านเราเลย อยากรู้ว่าเขามีการบริหารจัดการอย่างไร


ปล.สุดท้ายอยากถามเพิ่มเติมว่าที่ญี่ปุ่นเขามีการพัฒนาเศรษฐกิจในการกระจายความเจริญไปทั่วท้องถิ่นต่างๆทุกอำเภอล้วนมีแบรนด์มีบริษัทมีองค์การใหญ่ๆให้คนทำงานซะหลายที่เลย แถมทุกอำเภอมีการบริการทางการค้าต่างๆหลากหลาย เขาทำอย่างไรให้พื้นที่เมืองเอาอย่างโตเกียวกว้างใหญ่มากเขาทำอย่างไรให้การค้าเศรษฐกิจมีความหลากหลายที่ลงตัวได้ เขาวางแผนเช่นไรให้สามารถบริการต่างๆได้ครอบคลุมความต้องการ ยิ่งไปกว่านั้นเห็นมีคนเล่าให้ฟังว่าที่ญี่ปุ่นมีเมืองระดับกรุงเทพฯมากกว่า10เมืองจริงไหมครับ เราน่าจะวางแผนกระจายความเจริญให้บ้านเราดีไหม สงสัยว่าเขามีการวางแผนพัฒนาเศรษฐกิจแยกกันไหมที่ว่าเมืองโน้นขายด้านนี้ เมืองนี้ขายด้านโน้นเขามีแบ่งไหมครับหรือทุกเมืองเน้นลงทุนเรื่องเดียวกัน เขามีการจัดการในการวางแผนพัฒนาเศรษฐกิจแต่ละพื้นที่ต่างกันเหมือนกันแบบไหนอย่างไร ทำอย่างไรให้แต่ละเมืองแต่ล่ะที่มีการกระจายความเจริญไปทั่วทุกแห่ง(คือใช้พื้นที่เป็นประโยชน์เกิดประโยชน์มาก) คือแบบบางจังหวัดอำเภอเมืองด้วยกันแต่แยกตำบลดันเงียบกริบเฉยๆ ที่ญี่ปุ่นคงมีการการจัดการขยายความเจริญได้ทั่วถึงทุกพื้นที่ส่วนใหญ่ใช่ไหมครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่