พยายามจะไม่คิดมาก พยายามที่จะปล่อยมันไป เราเคยเป็นท้าวแชร์ค่ะ ...เริ่มเพราะอยากเก็บเงิน อยากลองดูว่าแชร์เนี่ยมันสร้างให้เราดีขึ้นได้มั้ย ทำมาได้ปีกว่า จำเป็นต้องปิดบ้านลงเพราะ ล้ม เจอคนโกงเย้อะมาก กลายเป็นว่า ต้องมาเป็นหนี้เกือบครึ่งแสน ชดใช้แทนทุกอย่าง .. ตกงาน หนี้บัตรเครดิต เป็นจุดตกต่ำที่สุดในชีวิต ขายทุกสิ่งทุกอย่างที่มีจนหมด หมดทุกทางทุกอย่าง เครียด คิดอยากจะไปจากโลกนี้มาก .. แต่เหนหน้าลูกแล้วทำไม่ลง ได้แต่บอกตัวเองว่าต้องอยู่ .... มันเป็นอะไรที่ตกต่ำที่สุดในชีวิต ไม่มีเงินแม้จะกินข้าวสักบาท ไม่กล้าบอกใคร ไม่กล้าบอกพ่อแม่ ไม่กล้าบอกแฟน เก็บอัดอั้นยุคนเดียว ... คิดท้อ ท้อมากๆตอนนี้ ไม่ว่าจะ ลูกแชร์ หรือคนรุ้จัก ต่างบ่ายหน้าหนี ... ต่างเอาเราไปประจานต่างๆนาๆ อายค่ะ ... เครียด ไปหมด ได้แต่ภาวนาขอให้ลูกเจอฟ้าที่สดใสสักที เพราะอะไรคนล้มถึงต้องซ้ำ เพื่อความสะใจหรอ? เราไม่เข้าใจคนเหล่านี้เลยจิงๆ บางทีคำพุดมันอาจจะทำลายชีวิตคนนึงๆเลยก้อได้น้ะ พวกเค้าจะคิดกันเป็นมั้ยว่ามันไม่สมควร ?
ทำไมเวลาเราล้มมีแต่คนจ้องจะเหยียบซ้ำ