สิ่งที่เรารัก กับ คนที่เรารัก มันน่าจะเอามาเป็นปัญหาชีวิตคู่มั๊ยครับ

ผมคนหนึ่งชอบตกปลามาก ก่อนแต่งไม่ค่อยมีเวลาตกหรอกครับ พอแต่งงานและย้ายที่ทำงานใหม่ ทำให้มีเวลาว่างมากขึ้น ประกอบกับยังไม่มีลูก แฟนผมเค้าไม่อยากให้ผมตกปลา เพราะกลัวบาป และกลัวถ้ามีลูกแล้วจะไม่สมบูรณ์ ผมรับปากเค้าว่าจะลดเวลาตกเป็ดลง แต่บางครั้งก็มีแอบไปตก เคยรับปากว่า ถ้าตกมากก็จะให้หักเบ็ดทิ้ง ตอนหลัง ขอเค้าไปตกทุกครั้ง เค้าก็ไม่ว่า กลับทำตัวเฉยๆ พอกลับมาก็มีปัญหาจะให้เราหักเบ็ดตัวเอง ตำหนิเราว่า ยิ่งไม่พูดก็ยิ่งทำ ไอ้เราก็ขอแล้ว แต่นางดันไม่พูดเอง แล้วก็ให้เราเลือกระหว่างเบ็ดกับแฟน มันเหมือนเค้ารับไม่ได้กับการที่เราเป็นตัวของเราป่าว การตกเบ็ดผมมันเป็นปัญหาชีวิตคู่ขนาดนั้นเลยเหรอ ทั้งที่ก็นอนด้วยกันทุกคืน ทำกับข้าวกินกันตลอด ทำงานก็ที่เดียวกัน กลับก็พร้อมกัน เราขอมีเวลาของเรากับการตกเบ็ดไม่ได้เลยเหรอ ผมทำตัวกับชีวิตคู่ไม่ดีรึป่าวครับ พาเค้าเที่ยว พาไปกินข้าว ดูหนังเดินห้าง ก็บ่อย ไม่เห็นจะต้องอะไรมากมายกับการตกเป็ดเลย เราไม่เสียสละเวลากับชีวิตคู่ หรือว่าอะไร ช่วยให้คำปรึกษาผมหน่อยครับ