เรื่องเกิดขึ้นตอนที่เราเข้าเรียนคาบจีนกับเพื่อนค่ะ แต่ห้องไม่ว่างเลยต้องไปตรงอื่นแทน อาจารย์บอกว่าสอนไม่ได้เพราะที่นั่งไม่พอเลยเป็นคาบว่าง เราก็นั่งเล่นกับเพื่อนนั่งคุยกับเพื่อนกันปกติ จนมีรุ่นพี่ผู้ชายสามคนเดินมาจากทางด้านหลัง แล้วก็มีรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งเดินมาถามว่า “เราเคยเจอกันมาก่อนไหมครับ” ตอนนั้นเราก็งงอยู่ว่าใครแต่ก็ไม่รู้เลยตอบไปว่า ไม่นะคะ แล้วพี่แกก็เดินออกไป เราก็นั่งลงที่โต๊ะหินอ่อนเพราะเขาไปแล้ว จากนั้นไม่นาน 2-3 นาทีหลังจากที่รุ่นพี่3คนลับสายตาไปแล้ว เพื่อนเราก็พูดขึ้นมาว่า! “เห้ยก*ได้ยินพี่เขาคุยกันว่าเชี้*สิวโคตรเยอะแล้วเขาก็ขำกันอ่ะ” ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าจริงไหมเพราะเราไม่ได้ยินแต่น่าจะจริง ตอนนี้เราจำหน้าพี่แกไม่ได้ แค่ลางๆยังจำไม่ได้เลย ไม่มีโอกาสได้บอกเลยเสียดายมากค่ะ อยากจะบอกพี่แกว่า ในโลกนี้มันไม่มีใครอยากเป็นสิวหรอกค่ะมีแต่คนไม่อยากเป็นสิวกัน บางคนเป็นก็อยากหาย พี่มาทำตัวแบบนี้พี่โคตรทุเร*เลยนะคะในฐานะรุ่นน้องที่ต้องได้ยินตลอดว่าต้องดูรุ่นพี่เป็นแบบอย่าง มันดูเหมือนครอบครัวพี่เลี้ยงพี่เลี้ยงแบบส่งๆอ่ะค่ะ ทุกคนคิดเห็นยังไงกับคนแบบนี้หรอคะ
คนแปลกหน้าทำนิสัยอาจจะยัง