หลังจากที่ผมได้เจอกับ ลุงหมอดู แล้วทำให้ผมคิดได้ว่า ชีวิตนี้ น่าโคตรจะน่าเบื่อเลยครับ ย้อนๆขึ้นไปอีกนิดตรงคำว่า "ความน่าเบื่อ" ผมเจอกับพวกร่างทรงองค์เทพมากมาย บางที เป็นคนพวกที่ดี มีศีลธรรม อย่างเช่น พ่อปู่ คนนึง ประวัติของพ่อปู่คนนี้ เคยเป็นขี้เหล้าเมายา และเป็นนักเลงหัวไม้ ที่ครอบครัวและคนในชุมชนละแวกนั้น ต่างระอาใจเป็นอย่างมาก เมาชนิดที่ว่า หวิดโดนรุมกระทืบตายก็ไม่ผิดครับ ตอนที่ผมไปเจอพ่อปู่คนนี้ ก็จะมีใครล่ะที่พาผมไป นอกจาก เพื่อนที่หอพัก ที่แสนจะรักใคร่การได้ไปเจอพวกร่างทรง องค์ทั้งหลาย พ่อเพื่อนตัวดีของผม อยากให้ผมหายครับ และก็ตัดสินใจลากผมตอนที่ผมมีอาการเวียนหัวเพิ่งจะอ้วกเสร็จ ขึ้นรถแท็กซี่ อ้อ ..ผมอ้วกออกมาเป็นน้ำดี สีเขียวๆครับ เพื่อนผมทันได้เห็นว่า ผมเป็นเอเลี่ยนชนิดนึงที่จุติลงบนโลก และเพื่อนคงเห็นว่า ยานแม่คงจะมาทวงผมคืน อย่ากระนั้นเลย ขึ้นรถไปหาพ่อปู่ที่อยู่ชานเมืองจะดีกว่า ทางก็ลึกลับครับ ผมหลับได้อย่างเดียว พร้อมๆกับถือถุงพร้อมอ้วกไปด้วย ดมยาไปตลอดทาง
พอถึงก็นอนรอเลยครับ หมดสภาพระดับเปลไม่รับยก ..พ่อปู่คนนี้ ทรงเป็นเวลา ในสำนักมีเศียรครูอยู่สัก 4-5 เศียร เศียรปู่ฤาษี เศียรพระพิฆเณศ เศียรพระลักษณ์หน้าทอง ฯ ผมก็นอนดู สักพักก็หลับไป ตื่นมาเพราะเพื่อนปลุกว่า ถึงคิวผมแล้ว พ่อปู่เรียกภรรยา ที่ทำหน้าที่หาบายศรีและเครื่องบูชามาให้ผม ภรรยาพ่อปู่ ก็อายุราวๆ สัก 55-65 ปีแล้วนะครับ ไม่ใช่น้อยแล้ว สั่งให้มาลูบหัวผมไว้ ผมลืมตาขึ้นมาเพราะสัมผัสที่รู้สึกเหมือนกับว่า แม่มาหาผม พ่อปู่เอาเทียนที่จุดขึ้นเล่มใหญ่มาใกล้ๆผม แล้วก็วนๆรอบๆหัวของผม สวดสักพัก ผมก็ไม่ไหวครับ ทิ้งตัวลงนอนเลยทีเดียว มันเวียนหัว แล้วก็ให้เพื่อนผมลากผมไป ยังจุดที่อาบน้ำมนต์ เป็นตุ่มใหญ่ๆ ด้วยความที่ผมใส่กางเกงบอลไป เสื้อนี่ก็ถอดออก ครับ จากนั้น พ่อปู่และ ภรรยาพ่อปู่ ก็ช่วยกันสาดน้ำใส่ผมอย่างสุดกำลัง หมดน้ำไป 3 ตุ่มครับ 55555555555 ผมก็รู้สึกว่า เหนือ่ยกว่าเดิมอีก เสร็จก็ทำพิธีเรียกขวัญ ระหว่างนั้น ผมที่โดนน้ำสาดมา ไม่กล้าจะทิ้งตัวลงนอนเลยครับ 3 ตุ่มมังกรไม่ธรรมดานะครับคุณ ง่วงแค่ไหน ก็ฝืนตัวได้ครับ 55555555555555ระหว่างที่ ภรรยาพ่อปู่ ทำพิธีเรียกขวัญ ผมก็ถามพ่อปู่ว่า ทำไมมาเป็นร่างทรงครับ คือ ก่อนที่จะถาม ผมเห็นภาพไว้แล้วล่วงหน้า ผมอยากจะถามเพื่อลองเช็คดูว่า ผมบ้าไปรึปล่าว? พ่อปู่ยิ้มๆ แล้วบอกว่า การเป็นร่างทรงก็มีหลายแบบ อย่างพ่อปู่นี่ กินเหล้าเมาอยุ่ดีๆ หลับก็ฝันไปว่า มีคนมาบอกให้เลิกเหล้า และให้ไหว้องค์ ก็ไม่มีทางเสียล่ะที่นักเลงเหล้าจะเลิกเพราะได้ยินอะไรแบบนี้ เขาก็มาบอกอีกว่าจะเอาให้ตาย พ่อปู่ก็ดื้อเสียด้วย บอกว่าต้องทำให้เห็นก่อนว่ามีจริง ไม่งั้น ไม่มีทางเชื่อ ว่าแล้ว ท่านก็หักก้านร่มที่เป็นเหล็ก แทงใส่หูตัวเอง เลือดออกต้องพาไปโรงพยาบาล เกือบตาย หมอช่วยไว้ ทำแผล สัก 3 วันแผลหายก็ไม่เห็นเป็นอะไร ทั้งๆที่แก้วหูทะลุทะลวงไป ผมได้ฟังแล้วก็อึ้งๆ ก็ยิ้มๆให้กัน พ่อปู่บอกผมมว่า ทำไมไม่คิดสู้ใครเขาเลย ผมก็ งงๆ ตอบไปแบบ มึนๆ ว่า ยังไม่อยากสู้ และไม่มีมแรงเลย
พอดี ภรรยาพ่อปู่ทำพิธีเรียกขวัญเสร้จ ผมถามพ่อปู่ว่า ผมกลัวว่าในหัวผมมีเข็มฝังอยู่ในร่าง เงียบ ไม่มีคำตอบครับ ผมก็ไม่เซ้าซี้ ขึ้นรถกลับบ้านแต่โดยดี กลับหอก็สลบเหมือดครับ เพื่อนมันรักผม ซื้อข้าวมาให้แล้วก็หายไปเลย คงจะไปปรึกษาคนอื่นอีกมาก มาทราบภายหลังว่า พ่อปู่ บอกเพื่อนผมว่า
ผมเป็นของดีที่หาได้ยาก ให้ดุแลให้ดี อนาคตไกล มิน่าล่ะ เพื่อนผมถึงได้ดีกะผมนัก (หึๆๆ น้ำเสียงระทม) สำหรับพ่อปู่ผมคิดเอาเองว่า เป็นพวกที่เบื่อที่จะช่วยคนและมีสิ่งที่ดีจริงๆ (ณ เวลาที่ผมได้เจอนะครับ) ผมว่าท่านตั้งใจช่วยเหลือผมนะ เวลาคุยกัน สายตาแทบจะไม่กระพริบตาสักนิด น้อยมากที่พ่อปู่เวลาทรงจะกระพริบตา ผมจ้องมองอยู่ตลอดเวลา (โคนันมาเอง) ผมก็มองจ้องลึกลงไป ลงไป ไม่เห็นอะไรนอกจากความอยากจะช่วยให้ผมหลุดพ้นจากสิ่งที่มองไม่เห็น พ่อปุ่คนนี้ ผมว่า ใจดีครับ ...ผมได้ไปหาท่านอีก 2 ครั้ง เจอแล้วท่านก็ไม่เหมือนตอนเจอครั้งแรก แววตาเปลี่ยนไป เป็นลุกลี้ลุกลน ถามคำตอบคำแปลกๆ และอีก 1 ครั้ง ผมตั้งเอาไว้ว่า ถ้ามีอะไรที่เปลี่ยนไปจากครั้งแรก ขอให้ไม่เจอกัน ผมไม่อยากเจอ ไม่อยากวุ่นวาย กับใครอีก (ไปเพราะเพื่อนขอร้องให้ไปส่ง ...) สุดท้ายก้ไม่ได้เจอกัน เพราะก่อนผมไปถึงได้สัก 10 นาที พ่อปู่เกิดอาการช้อก หัวใจเต้นผิดปกติ โดนหามส่งโรงพยาบาลครับ จบเรื่องพ่อปู่ชานเมือง
หลังจากนั้น เพื่อนผมพาผมไปหาอาจารย์คนนึง เรียกว่า จารย์หนวดนะคับ จารย์หนวดเป็นกลุ่มของฤาษี ไว้ผมยาว ผมสลวยยิ่งกว่าผู้หญิง เพื่อนผมหลังจากยอมรับว่า พ่อปู่เปลี่ยนไป ก็อุบายพาผมไปหาเพื่อน ที่สนิทกัน โดยบอกว่านัดไว้ตรงนั้น ไปบ้านเพื่อนเพราะเพื่อนจะทำรายงานส่งอาจารย์ให้ โดยพวกผมเป็นพวกไม่มีคอมพิวเตอร์ครับ บ้านเจ้าหมอนี่ มีครบ มันเก่งเรื่องรายงาน ไปถึง ดันเป็นตำหนัก ผมถึงกับหัวร้อน ป้าดดดดดดดโธ่ ...บักห่านี่ ไม่เข็ดไม่หลาบเลย เพื่อนผมต้องการมาสักยันต์ครับ หลังจากที่ คิดลายมาสักระยะ ผมนี่นิสัยไม่ดีอยู่อย่าง ผมติดขี้เกรงใจคน ไม่ค่อยทำให้ใครไม่สบายใจ เมื่อมาแล้ว เพื่อนบอกก็รอได้ พอถึงคิว เพื่อนบอกผมว่า ให้ผมไปนั่งข้างเพราะกลัวเข็ม จารย์หนวดที่สักยันต์เรียกผมก่อน บอกว่าจะสักผม ไม่สักครับ เท่านั้นล่ะ เสียงกระทืบพื้นดังมาก และเสียงความโกรธของจารย์หนวดดังกระหื่มว่า มาลองของกู ผมก็งงครับ บอกว่า จารย์ผมไม่สักหรอก ผมไม่มีเงิน ไม่ได้มาลอง คนที่อยากสักเพื่อนผมครับ ผมแค่มาเป็นเพื่อน แกไม่ยอมครับ บอกว่าจะสักผมให้ได้ ว่าแล้วก็ ให้คนมาจับผม ก้มลง ผมเริ่มมีอาการเกร็งและเริ่มหายใจไม่ค่อยออก เกร็งมากครับ จารย์หนวดสักให้ผม โดยที่ผมก้มหลัง เอามือ 2 มือยันพื้นไว้ ปากพูดว่า กูไม่สัก ตอนนั้ ฮือฮาไปทั้งสำนักเลยครับ เพราะไม่ใช่เสียงผม และเมื่อเข็มแรกทิ่มลงบนหลังของผม เสียงผมก้เปลี่ยนเป็นเสียงผู้ชายที่ทรงพลังมาก กระหึ่มไปทั่วสำนัก พูดภาษาประหลาดตลอดเวลาที่จารย์หนวดสักผม ใช้เเวลาไม่นานครับ จารย์หนวดสักเป็นเสือที่หลังผม ผมก็พูดของผมไป แล้วทิ้งข้อความไว้ว่า ความหายนะจงบังเกิด แล้วก็หัวเราะ ผมรู้ตัวตลอดเวลาคับ แต่บังคับตัวเองไม่ได้ ผมลุกขึ้นแล้วเดินออกมาเลย เพื่อนผมงงครับ เพราะเวลาเพียงไม่นานเรื่องมันดูใหญ่โตมาก ผมเดินขึ้นรถแท็กซี่พร้อมๆกับความรู้สึกที่ประหลาด รู้ตัวแต่บังคับไม่ได้ เพื่อนผมพาผมกลับแบบละอายใจ ว่าพาผมมาเจอแต่เรื่องซวยๆ ครับ ผมจึงงดคุยกะเพือนคนนี้ไปเลย แม้มันจะมาขอโทษผมยังงัยก็ตาม ความเงียบฆ่าคนได้อย่างดีที่สุดครับ
กลับมาผมฝันว่า จารย์หนวดพยายามจะมาเอาผมไปเป็นบริวาร โดยที่ในฝันจารย์หนวดถือมีดหมอมาเพื่อที่จะแทงผม จังหวะที่มีดหมอจะแทงผม ก็เกิดลมหมุน กระแทกจารย์หนวดออกไป ส่วนตัวผมสะบักสะบอมเหมือนพวกโดนรุมตีนมาสัก 20 คนครับ ผมได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เสียงของผีคนแก่ที่ผมเคยเห็นว่า เป็นผีที่เขาส่งมาทำร้ายผม ว่า กูไม่ยอม ก็ต้องไม่ยอม พูดซ้ำๆๆๆอยู่แบบนี้ด้วยความโกรธ ผมเห็นผีคนแก่ว่า แกแข็๋งแรงขึ้นนะครับ แกยืนขึ้นแล้วจากตอนแรกที่แกมักจะนั่งยอง ร้องไห้ว่า แกไม่อยากทำร้ายผม ตอนนี้ แกดูมีพลังมาก จังหวะนั้นแหละครับที่ผมรู้สึกว่า ผมและผีเป็นหนึงเดียวกัน มีความรู้สึกร่วมกันว่า ใครจะมาเอาผมไปเป็นพวก เป็นขี้ข้า ผมไม่ยอมเด็ดขาด หลังจากที่ตื่นมาในตอนเช้า ผมเลือกที่จะไปใส่บาตรที่วัด แล้วนั่งสมาธิ นั่งให้นานอีกนิด ในเวลาที่นั่ง มันร้อนมาก เหงื่อที่หลังผมไหลเป็นน้ำ และสังเกตว่า เป็นเหงื่อที่มีน้ำมันไหลออกมา คงเป็นเพราะ จารย์หนวดแกสักน้ำมันให้ผมนั่นเอง ผมได้แต่สังเวชตัวเองมากครับ แต่ไม่ฟูมฟายแล้ว รู้สึกว่า คำว่าบัดซบที่เคยเจอมา มันยังน้อยไป ตอนนี้ ผมมีศัตรูคนใหม่แล้ว (ซึ่งคนเก่ายังไม่ได้หายไปไหนเลย) กลับห้องไปนอนดีกว่า ครับ อาบน้ำเสียใหม่ รอยสักเนี่ยมันไม่มีสีนะครับ มันเหลือเพียงรอยแดงๆของรอยเข็มเป็นรูปเสือ เมื่อผมคิดถึงวันที่ผมเสียท่าจารย์หนวด ผมแค้นใจมากเลยครับ เมื่อคิดตรงนี้ ตัวผมร้อนมาก และก็พูดภาษาแปลกๆออกมาทันที อาการร้อนตรงรอยสักเกิดขึ้น มันปวดมาก เป็นอาการปวดในกระดูกส่วนที่ถูกจารย์หนวดสักให้ กินยาครับ ไทลินอลเพื่อนคู่คิด (คิดไม่ออกก็กรอกไทลินอลนอน) หลับไปอีก ก็ฝันไปว่า ผมได้เดินไปที่เวิ้งว้าง มันเป็นสีล้มๆนะครั้บ เหมือนทุ่งหญ้าสีส้ม ตอนพระอาทิตย์ใกล้ตกดิน ผมกลัวครับ มองหาใครไม่เจอเลย แต่ได้ยินเสียงคนคุยกันชัดว่า เขาประชุมเพื่อต่อต้านจารย์หนวด คนที่มาประชุมพอทราบได้ว่า โกรธแค้น และชักชวนพรรคพวก เอาคืนจารย์หนวด เสียงที่คุ้นที่สุดคือ เสียงผียายแก่ที่อยู่กับผม แกพูดประมาณว่า ในบรรดาผีที่อยู่กับผม ทุกคนโกรธหมด (ผมได้ยินอย่างนั้นแล้วก็ เข่าทรุดครับ บรรดาผีที่อยู่กับผมทั้งหมด แปลว่าอะไร? ) ผมหมดแรงนั่งลงกับพื้น ไม่คิดจะไปหาต้นตอของเสียง มันรู้สึกในฝันเลยนะครับว่า ผมมีผีเยอะมาก ผีนะครับ ไม่ใช่เทวดา 555555555555 มิน่า..พวกคนมีอาคม มองผมทีไรต้องกระชับมีดหมอทุกรายไป ไม่แปลกใจที่เขามักบริกรรมคาถาเป่าใส่ผม เพื่อป้องกันตัวเอง ผมนั่งอยู่อย่างนั้นในฝันอย่างหมดเรี่ยวแรง ร้องไห้แบบ ระบายแค้นและระบายทุกข์ในคราวเดียวกัน แหกปากร้อง อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ..........กูเป็นบ้าไปเสีย เลยจะดีมั้ย?????
ใจมันตอบว่าไม่ดีครับ ผมก็ว่าไม่ดี ไม่กล้าจะหลุดโลก ฟังๆไป ผีพวกนี้เข้าข้างผม และโกรธแค้นแทนผม มาก ในจังหวะนั้นแหละครับ ผมได้ยินเสียงเหมือนช่อฟ้าใบระกาที่วัด ที่ผมไปทำบุญบ่อยๆ ดังขึ้น เสียงกริ๊งๆๆๆๆๆๆ เบาๆแต่ดังสนั่นในฝันของผม ผมเงยหน้าขึ้นมองหาต้นเสียง เสียงแบบนี้ทำให้ผมคิดถึงวัด และพระประธานที่วัดครับ ในแดนสนธยาสีส้มของผม กับความฝันที่ทำให้ผม ต้องเปลี่ยนชีวิตไป...ผมรู้สึกตอนนั้นตอนได้ยินเสียงใบระกาดัง ว่า "ทำไมกูอ่อนแออย่างนี้วะ ต่อไปนี้กูก็จะไม่ยอมใครหน้าไหนเหมือนกัน ไม่ว่าคนหรือ ผี หรืออะไร ชีวิตนี้ กูเกิดมาแล้ว กูก็ไม่ยอมให้ใครมาเหยียบหยามเอาไปจากกูเหมือนกัน กูไม่ยอม" ไม่ยอม พลันมีแสงสว่างเกิดขึ้นจุดนึง จุดเล็กนั้น ได้เพิ่มความสว่างเป็นวงกว้าง กว้างขึ้นเรื่อยๆ มันเป็นแสงเดียวกับ การลืมตาตื่นของผม คราบน้ำตายังมีอยู่เลยครับ เปียกหมอนด้วยจิ (ไม่ใช่นำ้ลายนะครับ อิๆ) ผมลุกขึ้นได้ก็ก้มกราบพระ กราบหมอน ลุกไปหยิบหลวงปู่แหวนบนหิ้งพระมาสวม ความรู้สึกอบอุ่นหัวใจเกิดขึ้นมาทันที เหรียญลป.แหวนที่ผมได้มาจากการบูชาจากตู้พระหน้าหอ เหรียญเพียง 150 บาท ผมจับเหรียญที่ห้อยคอพลิกไป พลิกมา พบคำว่า เราสู้ ทำให้ผม คิดได้ว่า ผมควรเปลี่ยนแปลงตัวเองเสียที ....นั่นละ่ครับ จุดเปลี่ยนในชีวิตผมจุดใหญ่มากกกกก
นี่ยังไม่นับกับ ร่างทรงองค์เทพ ที่ผมได้มี (มิตร) เรื่องด้วยนะครับ เยอะแยะจนขี้เกียจไปจำเลย การเกิดเป็นคนในชาตินึง ของผม ไม่ได้ง่ายเลย ความทรมานกับการมีอะไรประหลาดแบบนี้ มันเยอะเสียจน ทำให้ชีวิตผมวิ่นๆ เยินๆ นะครับว่ามั้ย?
กลางคืน ผมก็ฝันว่า ผมได้ต่อสู้กับเหล่าผี โดยมีเหล่าผีนั้นแหละเป็นพวก ด้วยทุกวันผมมักจะตั้งใจว่า ผมไม่ทำร้ายใครก่อน แต่ถ้าใครมาไม่ดี กูก็ยินดีสนองให้ 5555555555555 ตอนนั้นยอมรับว่า บ้าครับ การตั้งใจแบบนี้ ดีอย่างนึง เวลาที่เวทนากายเข้าครอบงำด้วยความปวดหัวอย่างรุนแรง และปวดกระดูกอย่างรุนแรงจากรอยเข็มอาคมของจารย์หนวดแล้ว มันทำให้ผมฮึดสู้ โดยการเพิ่งความรู้สึกเข้าไป ณ จุดที่ปวด ปวดกระดูกกก็เพ่งไปที่กระดูก พร้อมกับพูดว่า พุท โธ ไปเรื่อยๆ ช่วงแรก ปวดจนสลบครับ ถ้าไม่ได้อยู่ข้างนอก ผมเลือกทน แต่ถ้าใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกหอ ผมเลือกกินยา ผมไปนั่งที่พระประธานที่วัด ภาพประธาน และภาพของเทียนที่วัดมันติดตาผมมากครับ ในเวลาที่ผมเลือกจะทนสู้กับความเจ็บปวดนี้ ผมนี้จะเข้ามาทันที อาจจะเป็นเพราะผมบอกพระทุกวันว่า ผมขอตายกับพระเท่านั้น มันสุดจิตสุดใจแล้วที่จะกลัวอะไรจริงๆครับ เมื่อเพ่งกระดูก ภาพไฟจากเปลวเทียนหน้าพระประธานคลุมจุดที่เจ็บของผม สังเกตที่หลังของผมมันมีนำ้มันออกมาพร้อมกับเหงื่อ นำ้มันเหม็นๆ ไม่รุ้ว่า มันมาจากไหน ? ก็เดาเอาครับ พอมันคลาย ผมก็บอกตัวเอง ว่า กูจะไม่ใช่คนที่แพ้ใครอีก ....ไม่กลัว ไม่แพ้ ไม่ทำร้ายใครก่อน ...
ผมและกรรมของเขา ตอน รอยสักอาคม
พอถึงก็นอนรอเลยครับ หมดสภาพระดับเปลไม่รับยก ..พ่อปู่คนนี้ ทรงเป็นเวลา ในสำนักมีเศียรครูอยู่สัก 4-5 เศียร เศียรปู่ฤาษี เศียรพระพิฆเณศ เศียรพระลักษณ์หน้าทอง ฯ ผมก็นอนดู สักพักก็หลับไป ตื่นมาเพราะเพื่อนปลุกว่า ถึงคิวผมแล้ว พ่อปู่เรียกภรรยา ที่ทำหน้าที่หาบายศรีและเครื่องบูชามาให้ผม ภรรยาพ่อปู่ ก็อายุราวๆ สัก 55-65 ปีแล้วนะครับ ไม่ใช่น้อยแล้ว สั่งให้มาลูบหัวผมไว้ ผมลืมตาขึ้นมาเพราะสัมผัสที่รู้สึกเหมือนกับว่า แม่มาหาผม พ่อปู่เอาเทียนที่จุดขึ้นเล่มใหญ่มาใกล้ๆผม แล้วก็วนๆรอบๆหัวของผม สวดสักพัก ผมก็ไม่ไหวครับ ทิ้งตัวลงนอนเลยทีเดียว มันเวียนหัว แล้วก็ให้เพื่อนผมลากผมไป ยังจุดที่อาบน้ำมนต์ เป็นตุ่มใหญ่ๆ ด้วยความที่ผมใส่กางเกงบอลไป เสื้อนี่ก็ถอดออก ครับ จากนั้น พ่อปู่และ ภรรยาพ่อปู่ ก็ช่วยกันสาดน้ำใส่ผมอย่างสุดกำลัง หมดน้ำไป 3 ตุ่มครับ 55555555555 ผมก็รู้สึกว่า เหนือ่ยกว่าเดิมอีก เสร็จก็ทำพิธีเรียกขวัญ ระหว่างนั้น ผมที่โดนน้ำสาดมา ไม่กล้าจะทิ้งตัวลงนอนเลยครับ 3 ตุ่มมังกรไม่ธรรมดานะครับคุณ ง่วงแค่ไหน ก็ฝืนตัวได้ครับ 55555555555555ระหว่างที่ ภรรยาพ่อปู่ ทำพิธีเรียกขวัญ ผมก็ถามพ่อปู่ว่า ทำไมมาเป็นร่างทรงครับ คือ ก่อนที่จะถาม ผมเห็นภาพไว้แล้วล่วงหน้า ผมอยากจะถามเพื่อลองเช็คดูว่า ผมบ้าไปรึปล่าว? พ่อปู่ยิ้มๆ แล้วบอกว่า การเป็นร่างทรงก็มีหลายแบบ อย่างพ่อปู่นี่ กินเหล้าเมาอยุ่ดีๆ หลับก็ฝันไปว่า มีคนมาบอกให้เลิกเหล้า และให้ไหว้องค์ ก็ไม่มีทางเสียล่ะที่นักเลงเหล้าจะเลิกเพราะได้ยินอะไรแบบนี้ เขาก็มาบอกอีกว่าจะเอาให้ตาย พ่อปู่ก็ดื้อเสียด้วย บอกว่าต้องทำให้เห็นก่อนว่ามีจริง ไม่งั้น ไม่มีทางเชื่อ ว่าแล้ว ท่านก็หักก้านร่มที่เป็นเหล็ก แทงใส่หูตัวเอง เลือดออกต้องพาไปโรงพยาบาล เกือบตาย หมอช่วยไว้ ทำแผล สัก 3 วันแผลหายก็ไม่เห็นเป็นอะไร ทั้งๆที่แก้วหูทะลุทะลวงไป ผมได้ฟังแล้วก็อึ้งๆ ก็ยิ้มๆให้กัน พ่อปู่บอกผมมว่า ทำไมไม่คิดสู้ใครเขาเลย ผมก็ งงๆ ตอบไปแบบ มึนๆ ว่า ยังไม่อยากสู้ และไม่มีมแรงเลย
พอดี ภรรยาพ่อปู่ทำพิธีเรียกขวัญเสร้จ ผมถามพ่อปู่ว่า ผมกลัวว่าในหัวผมมีเข็มฝังอยู่ในร่าง เงียบ ไม่มีคำตอบครับ ผมก็ไม่เซ้าซี้ ขึ้นรถกลับบ้านแต่โดยดี กลับหอก็สลบเหมือดครับ เพื่อนมันรักผม ซื้อข้าวมาให้แล้วก็หายไปเลย คงจะไปปรึกษาคนอื่นอีกมาก มาทราบภายหลังว่า พ่อปู่ บอกเพื่อนผมว่า
ผมเป็นของดีที่หาได้ยาก ให้ดุแลให้ดี อนาคตไกล มิน่าล่ะ เพื่อนผมถึงได้ดีกะผมนัก (หึๆๆ น้ำเสียงระทม) สำหรับพ่อปู่ผมคิดเอาเองว่า เป็นพวกที่เบื่อที่จะช่วยคนและมีสิ่งที่ดีจริงๆ (ณ เวลาที่ผมได้เจอนะครับ) ผมว่าท่านตั้งใจช่วยเหลือผมนะ เวลาคุยกัน สายตาแทบจะไม่กระพริบตาสักนิด น้อยมากที่พ่อปู่เวลาทรงจะกระพริบตา ผมจ้องมองอยู่ตลอดเวลา (โคนันมาเอง) ผมก็มองจ้องลึกลงไป ลงไป ไม่เห็นอะไรนอกจากความอยากจะช่วยให้ผมหลุดพ้นจากสิ่งที่มองไม่เห็น พ่อปุ่คนนี้ ผมว่า ใจดีครับ ...ผมได้ไปหาท่านอีก 2 ครั้ง เจอแล้วท่านก็ไม่เหมือนตอนเจอครั้งแรก แววตาเปลี่ยนไป เป็นลุกลี้ลุกลน ถามคำตอบคำแปลกๆ และอีก 1 ครั้ง ผมตั้งเอาไว้ว่า ถ้ามีอะไรที่เปลี่ยนไปจากครั้งแรก ขอให้ไม่เจอกัน ผมไม่อยากเจอ ไม่อยากวุ่นวาย กับใครอีก (ไปเพราะเพื่อนขอร้องให้ไปส่ง ...) สุดท้ายก้ไม่ได้เจอกัน เพราะก่อนผมไปถึงได้สัก 10 นาที พ่อปู่เกิดอาการช้อก หัวใจเต้นผิดปกติ โดนหามส่งโรงพยาบาลครับ จบเรื่องพ่อปู่ชานเมือง
หลังจากนั้น เพื่อนผมพาผมไปหาอาจารย์คนนึง เรียกว่า จารย์หนวดนะคับ จารย์หนวดเป็นกลุ่มของฤาษี ไว้ผมยาว ผมสลวยยิ่งกว่าผู้หญิง เพื่อนผมหลังจากยอมรับว่า พ่อปู่เปลี่ยนไป ก็อุบายพาผมไปหาเพื่อน ที่สนิทกัน โดยบอกว่านัดไว้ตรงนั้น ไปบ้านเพื่อนเพราะเพื่อนจะทำรายงานส่งอาจารย์ให้ โดยพวกผมเป็นพวกไม่มีคอมพิวเตอร์ครับ บ้านเจ้าหมอนี่ มีครบ มันเก่งเรื่องรายงาน ไปถึง ดันเป็นตำหนัก ผมถึงกับหัวร้อน ป้าดดดดดดดโธ่ ...บักห่านี่ ไม่เข็ดไม่หลาบเลย เพื่อนผมต้องการมาสักยันต์ครับ หลังจากที่ คิดลายมาสักระยะ ผมนี่นิสัยไม่ดีอยู่อย่าง ผมติดขี้เกรงใจคน ไม่ค่อยทำให้ใครไม่สบายใจ เมื่อมาแล้ว เพื่อนบอกก็รอได้ พอถึงคิว เพื่อนบอกผมว่า ให้ผมไปนั่งข้างเพราะกลัวเข็ม จารย์หนวดที่สักยันต์เรียกผมก่อน บอกว่าจะสักผม ไม่สักครับ เท่านั้นล่ะ เสียงกระทืบพื้นดังมาก และเสียงความโกรธของจารย์หนวดดังกระหื่มว่า มาลองของกู ผมก็งงครับ บอกว่า จารย์ผมไม่สักหรอก ผมไม่มีเงิน ไม่ได้มาลอง คนที่อยากสักเพื่อนผมครับ ผมแค่มาเป็นเพื่อน แกไม่ยอมครับ บอกว่าจะสักผมให้ได้ ว่าแล้วก็ ให้คนมาจับผม ก้มลง ผมเริ่มมีอาการเกร็งและเริ่มหายใจไม่ค่อยออก เกร็งมากครับ จารย์หนวดสักให้ผม โดยที่ผมก้มหลัง เอามือ 2 มือยันพื้นไว้ ปากพูดว่า กูไม่สัก ตอนนั้ ฮือฮาไปทั้งสำนักเลยครับ เพราะไม่ใช่เสียงผม และเมื่อเข็มแรกทิ่มลงบนหลังของผม เสียงผมก้เปลี่ยนเป็นเสียงผู้ชายที่ทรงพลังมาก กระหึ่มไปทั่วสำนัก พูดภาษาประหลาดตลอดเวลาที่จารย์หนวดสักผม ใช้เเวลาไม่นานครับ จารย์หนวดสักเป็นเสือที่หลังผม ผมก็พูดของผมไป แล้วทิ้งข้อความไว้ว่า ความหายนะจงบังเกิด แล้วก็หัวเราะ ผมรู้ตัวตลอดเวลาคับ แต่บังคับตัวเองไม่ได้ ผมลุกขึ้นแล้วเดินออกมาเลย เพื่อนผมงงครับ เพราะเวลาเพียงไม่นานเรื่องมันดูใหญ่โตมาก ผมเดินขึ้นรถแท็กซี่พร้อมๆกับความรู้สึกที่ประหลาด รู้ตัวแต่บังคับไม่ได้ เพื่อนผมพาผมกลับแบบละอายใจ ว่าพาผมมาเจอแต่เรื่องซวยๆ ครับ ผมจึงงดคุยกะเพือนคนนี้ไปเลย แม้มันจะมาขอโทษผมยังงัยก็ตาม ความเงียบฆ่าคนได้อย่างดีที่สุดครับ
กลับมาผมฝันว่า จารย์หนวดพยายามจะมาเอาผมไปเป็นบริวาร โดยที่ในฝันจารย์หนวดถือมีดหมอมาเพื่อที่จะแทงผม จังหวะที่มีดหมอจะแทงผม ก็เกิดลมหมุน กระแทกจารย์หนวดออกไป ส่วนตัวผมสะบักสะบอมเหมือนพวกโดนรุมตีนมาสัก 20 คนครับ ผมได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เสียงของผีคนแก่ที่ผมเคยเห็นว่า เป็นผีที่เขาส่งมาทำร้ายผม ว่า กูไม่ยอม ก็ต้องไม่ยอม พูดซ้ำๆๆๆอยู่แบบนี้ด้วยความโกรธ ผมเห็นผีคนแก่ว่า แกแข็๋งแรงขึ้นนะครับ แกยืนขึ้นแล้วจากตอนแรกที่แกมักจะนั่งยอง ร้องไห้ว่า แกไม่อยากทำร้ายผม ตอนนี้ แกดูมีพลังมาก จังหวะนั้นแหละครับที่ผมรู้สึกว่า ผมและผีเป็นหนึงเดียวกัน มีความรู้สึกร่วมกันว่า ใครจะมาเอาผมไปเป็นพวก เป็นขี้ข้า ผมไม่ยอมเด็ดขาด หลังจากที่ตื่นมาในตอนเช้า ผมเลือกที่จะไปใส่บาตรที่วัด แล้วนั่งสมาธิ นั่งให้นานอีกนิด ในเวลาที่นั่ง มันร้อนมาก เหงื่อที่หลังผมไหลเป็นน้ำ และสังเกตว่า เป็นเหงื่อที่มีน้ำมันไหลออกมา คงเป็นเพราะ จารย์หนวดแกสักน้ำมันให้ผมนั่นเอง ผมได้แต่สังเวชตัวเองมากครับ แต่ไม่ฟูมฟายแล้ว รู้สึกว่า คำว่าบัดซบที่เคยเจอมา มันยังน้อยไป ตอนนี้ ผมมีศัตรูคนใหม่แล้ว (ซึ่งคนเก่ายังไม่ได้หายไปไหนเลย) กลับห้องไปนอนดีกว่า ครับ อาบน้ำเสียใหม่ รอยสักเนี่ยมันไม่มีสีนะครับ มันเหลือเพียงรอยแดงๆของรอยเข็มเป็นรูปเสือ เมื่อผมคิดถึงวันที่ผมเสียท่าจารย์หนวด ผมแค้นใจมากเลยครับ เมื่อคิดตรงนี้ ตัวผมร้อนมาก และก็พูดภาษาแปลกๆออกมาทันที อาการร้อนตรงรอยสักเกิดขึ้น มันปวดมาก เป็นอาการปวดในกระดูกส่วนที่ถูกจารย์หนวดสักให้ กินยาครับ ไทลินอลเพื่อนคู่คิด (คิดไม่ออกก็กรอกไทลินอลนอน) หลับไปอีก ก็ฝันไปว่า ผมได้เดินไปที่เวิ้งว้าง มันเป็นสีล้มๆนะครั้บ เหมือนทุ่งหญ้าสีส้ม ตอนพระอาทิตย์ใกล้ตกดิน ผมกลัวครับ มองหาใครไม่เจอเลย แต่ได้ยินเสียงคนคุยกันชัดว่า เขาประชุมเพื่อต่อต้านจารย์หนวด คนที่มาประชุมพอทราบได้ว่า โกรธแค้น และชักชวนพรรคพวก เอาคืนจารย์หนวด เสียงที่คุ้นที่สุดคือ เสียงผียายแก่ที่อยู่กับผม แกพูดประมาณว่า ในบรรดาผีที่อยู่กับผม ทุกคนโกรธหมด (ผมได้ยินอย่างนั้นแล้วก็ เข่าทรุดครับ บรรดาผีที่อยู่กับผมทั้งหมด แปลว่าอะไร? ) ผมหมดแรงนั่งลงกับพื้น ไม่คิดจะไปหาต้นตอของเสียง มันรู้สึกในฝันเลยนะครับว่า ผมมีผีเยอะมาก ผีนะครับ ไม่ใช่เทวดา 555555555555 มิน่า..พวกคนมีอาคม มองผมทีไรต้องกระชับมีดหมอทุกรายไป ไม่แปลกใจที่เขามักบริกรรมคาถาเป่าใส่ผม เพื่อป้องกันตัวเอง ผมนั่งอยู่อย่างนั้นในฝันอย่างหมดเรี่ยวแรง ร้องไห้แบบ ระบายแค้นและระบายทุกข์ในคราวเดียวกัน แหกปากร้อง อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ..........กูเป็นบ้าไปเสีย เลยจะดีมั้ย?????
ใจมันตอบว่าไม่ดีครับ ผมก็ว่าไม่ดี ไม่กล้าจะหลุดโลก ฟังๆไป ผีพวกนี้เข้าข้างผม และโกรธแค้นแทนผม มาก ในจังหวะนั้นแหละครับ ผมได้ยินเสียงเหมือนช่อฟ้าใบระกาที่วัด ที่ผมไปทำบุญบ่อยๆ ดังขึ้น เสียงกริ๊งๆๆๆๆๆๆ เบาๆแต่ดังสนั่นในฝันของผม ผมเงยหน้าขึ้นมองหาต้นเสียง เสียงแบบนี้ทำให้ผมคิดถึงวัด และพระประธานที่วัดครับ ในแดนสนธยาสีส้มของผม กับความฝันที่ทำให้ผม ต้องเปลี่ยนชีวิตไป...ผมรู้สึกตอนนั้นตอนได้ยินเสียงใบระกาดัง ว่า "ทำไมกูอ่อนแออย่างนี้วะ ต่อไปนี้กูก็จะไม่ยอมใครหน้าไหนเหมือนกัน ไม่ว่าคนหรือ ผี หรืออะไร ชีวิตนี้ กูเกิดมาแล้ว กูก็ไม่ยอมให้ใครมาเหยียบหยามเอาไปจากกูเหมือนกัน กูไม่ยอม" ไม่ยอม พลันมีแสงสว่างเกิดขึ้นจุดนึง จุดเล็กนั้น ได้เพิ่มความสว่างเป็นวงกว้าง กว้างขึ้นเรื่อยๆ มันเป็นแสงเดียวกับ การลืมตาตื่นของผม คราบน้ำตายังมีอยู่เลยครับ เปียกหมอนด้วยจิ (ไม่ใช่นำ้ลายนะครับ อิๆ) ผมลุกขึ้นได้ก็ก้มกราบพระ กราบหมอน ลุกไปหยิบหลวงปู่แหวนบนหิ้งพระมาสวม ความรู้สึกอบอุ่นหัวใจเกิดขึ้นมาทันที เหรียญลป.แหวนที่ผมได้มาจากการบูชาจากตู้พระหน้าหอ เหรียญเพียง 150 บาท ผมจับเหรียญที่ห้อยคอพลิกไป พลิกมา พบคำว่า เราสู้ ทำให้ผม คิดได้ว่า ผมควรเปลี่ยนแปลงตัวเองเสียที ....นั่นละ่ครับ จุดเปลี่ยนในชีวิตผมจุดใหญ่มากกกกก
นี่ยังไม่นับกับ ร่างทรงองค์เทพ ที่ผมได้มี (มิตร) เรื่องด้วยนะครับ เยอะแยะจนขี้เกียจไปจำเลย การเกิดเป็นคนในชาตินึง ของผม ไม่ได้ง่ายเลย ความทรมานกับการมีอะไรประหลาดแบบนี้ มันเยอะเสียจน ทำให้ชีวิตผมวิ่นๆ เยินๆ นะครับว่ามั้ย?
กลางคืน ผมก็ฝันว่า ผมได้ต่อสู้กับเหล่าผี โดยมีเหล่าผีนั้นแหละเป็นพวก ด้วยทุกวันผมมักจะตั้งใจว่า ผมไม่ทำร้ายใครก่อน แต่ถ้าใครมาไม่ดี กูก็ยินดีสนองให้ 5555555555555 ตอนนั้นยอมรับว่า บ้าครับ การตั้งใจแบบนี้ ดีอย่างนึง เวลาที่เวทนากายเข้าครอบงำด้วยความปวดหัวอย่างรุนแรง และปวดกระดูกอย่างรุนแรงจากรอยเข็มอาคมของจารย์หนวดแล้ว มันทำให้ผมฮึดสู้ โดยการเพิ่งความรู้สึกเข้าไป ณ จุดที่ปวด ปวดกระดูกกก็เพ่งไปที่กระดูก พร้อมกับพูดว่า พุท โธ ไปเรื่อยๆ ช่วงแรก ปวดจนสลบครับ ถ้าไม่ได้อยู่ข้างนอก ผมเลือกทน แต่ถ้าใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกหอ ผมเลือกกินยา ผมไปนั่งที่พระประธานที่วัด ภาพประธาน และภาพของเทียนที่วัดมันติดตาผมมากครับ ในเวลาที่ผมเลือกจะทนสู้กับความเจ็บปวดนี้ ผมนี้จะเข้ามาทันที อาจจะเป็นเพราะผมบอกพระทุกวันว่า ผมขอตายกับพระเท่านั้น มันสุดจิตสุดใจแล้วที่จะกลัวอะไรจริงๆครับ เมื่อเพ่งกระดูก ภาพไฟจากเปลวเทียนหน้าพระประธานคลุมจุดที่เจ็บของผม สังเกตที่หลังของผมมันมีนำ้มันออกมาพร้อมกับเหงื่อ นำ้มันเหม็นๆ ไม่รุ้ว่า มันมาจากไหน ? ก็เดาเอาครับ พอมันคลาย ผมก็บอกตัวเอง ว่า กูจะไม่ใช่คนที่แพ้ใครอีก ....ไม่กลัว ไม่แพ้ ไม่ทำร้ายใครก่อน ...