สวัสดีค่ะ เราเพิ่งเจอเหตุการณ์นี้มาแบบผ่านมาไม่กี่วันนี้นี่เอง เราไม่อยากให้มานั่งคิดได้เเละหายไป
เราได้พูดคุยกับเพื่อนถึงเรื่องที่เจอ และคิดว่า มันคงดีถ้าได้ลองถ่ายทอดให้ผู้หญิงหรือใครก็ได้ที่กำลังประสบเรื่องแบบเดียวกันได้ลองอ่านและคิดดู
เรื่องเริ่มจากเมื่อหลายเดือนที่แล้วเรามีโอกาสได้พบผู้ชายคนหนึ่งค่ะ เป็นผู้ชายที่ตรงกับสเปคเราเลยแหละ บอกเลยว่าตลอดระยะเวลาที่รู้จักกันมา เขาเป็นผู้ชายที่ใจดีและทำให้เรารู้สึกดีด้วยตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน จนรู้สึกตัวอีกทีเขาก็กลายมาเป็นคนพิเศษของเราและทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงความสัมพันธ์ทางกายด้วย จนอยู่มาวันหนึ่งเขามีธุระที่ต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดเป็นเวลาสองถึงสามอาทิตย์ เราก็เริ่มรู้สึกได้ว่าเขาแปลกไป การตอบกลับการกระตือรือร้นที่จะได้เจอกันมันไม่เหมือนเดิม เราสงสัยแต่ก็ไม่คิดจะพูดอะไร รอจนเขากลับมา พอเจอกัน เราสองคนก็ตัดสินใจเปิดอกคุย สรุปคือ เขาตกลงคบกับผู้หญิงที่ทำงานอยู่บริษัทเดียวกันแต่อยู่สาขาที่เขาไปดูงานแล้วนั่นเอง เราไม่คิดจะถามถึงผู้หญิงคนนั้นเลย เพราะใจก็รู้ว่าเราเองก็ไม่มีสิทธิอะไรมากมายอยู่แล้ว เพราะถ้าคิดย้อนดีๆ เราต่างคนต่างก็ไม่เคยนิยามหรือคุยกันว่าเป็นแฟนจริงจังกันเลย มีแต่คุยกันเล่นๆขำๆว่านี่พวกเราก็ทำตัวเหมือนแฟนกันแล้วนะอะไรเเบบนี้ มันก็คือ friend with benefit ที่ลึกซึ้งหน่อยนั่นแหละ
พวกเราตัดสินใจห่างกัน ไม่เจอกัน ครั้งสุดท้ายที่เราเจอเขา เราไม่ร้องไห้เลย ยังกอดยังยิ้มให้ปกติหัวเราะกัน แต่ในใจเราคือจุก แอบคิดเหมือนกันว่าตัวเองพลาดตรงไหน ทำไมเขาไม่เลือกเรา ผ่านไปสองสามอาทิตย์ เราก็ส่งข้อความไปหาเขา บอกตรงๆว่าที่เราส่งไปเพราะคิดถึง เราสองคนก็กลับมาติดต่อกันอีกครั้ง...เพราะคิดถึงอยากกลับมาเจอกัน
จุดพีคคือตรงนี้...เราตัดสินใจไปเจอเขา เป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ และตัดสินใจคุยกันว่าให้ต่างคนต่างบล็อกไลน์และเบอร์ของกันและกันซะ เพื่อป้องกันการกลับมาหากัน เราตัดสินใจได้เด็ดขาดเพราะคำพูดของเขา เขาบอกว่าอยากเจออยากจะเป็นเพื่อน แต่เราต่างก็รู้ว่าถ้าเจอมันจะไม่จบแค่เจอแน่นอน เขาคิดถึงแต่เขาให้ใจไม่ได้ 'เพราะแฟนเขารักเขามาก'
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หืมมมมม บอกเลยว่าตูมาร้องให้เพราะคำพูดนี้ของเมิงนี่แหละ! ละไม่คิดเหรอว่าที่ตูดีด้วยมาตลอดตูไม่รักเมิงเลยอิเห็บหมา(หยาบเพื่อสื่ออารมณ์) ถ้าฉันไม่แคร์เธอนะ ฉันไม่แสร้งยิ้มหัวเราะให้เธอสบายใจตอนเราต้องจากกันหรอกพ่อต้นตีนเป็ด แต่คือยังอยากเจอเราต่อ เดี๋ยวนะ?!!!
คือ พอมาถึงตรงนี้ เรารู้สึกว่าเราเป็นเหมือนเครื่องระบายอารมณ์ทางเพศของเขาเลย เราบอกเขาตลอดว่าที่ผ่านมาตั้งแต่เจอกันเรามีเขาแค่คนเดียว มันแย่มากเลยนะที่ถูกพูดหรือโดนคนที่เราจริงใจด้วยพูดใส่เหมือนเราไร้ค่าแบบนี้ แล้วเราก็เริ่มคิด...
ลงคิดดูนะคะ ถ้าเราเป็นผู้หญิงที่มีแฟน ถ้าเรารู้ว่าแฟนเราทำแบบนี้เราจะโอเคเหรอ เราคงเสียใจด้วยอะไรหลายๆอย่าง เขานอกกายแน่ๆแหละ นอกใจมั้ยระบุไม่ได้ แต่ที่แน่ๆเลยคือ เราคงเกลียดเเละสงสารผู้หญิงที่เป็นเหมือนเครื่องระบายอารมณ์ทางเพศให้เเฟนเราไปพร้อมๆกัน
พ่อแม่ไม่ได้เกิดเรามา เพื่อมานั่งยอมโดนเขาดูถูกหรือให้ใครมามองว่าเป็นของไร้ค่า เราทุกคนมีค่าค่ะ และมันไม่ได้วัดกันที่เยื่อพรหมจารี แต่มันอยู่ที่การกระทำและการวางตัวของเรา
เราตัดสินใจดึงกระชากตัวเองออกมา ถึงจะเจ็บหรือจุกก็ต้องทน
เขาจะนอกใจแฟนก็ปล่อยเขาไป แต่เราจะเอาตัวเองไปอยู่ในวงจรของเขาไม่ได้!!!
คิดดีๆนะคะ...ผู้ชายน้อยกว่าผู้หญิงก็จริง แต่อย่าเอาตัวเองไปเจ็บตัวเจ็บใจเพื่อเเย่งผู้ชายจากใครเลย
เรานึกถึงหน้าพ่อแม่ก่อนนอนคืนนั้น ว่าท่านไม่ได้เลี้ยงเรามาให้ไปเป็นของตายหรือเครื่องอะไรของใครนะ อย่าให้น้ำพักน้ำเเรงพ่อแม่กับเวลาชีวิตเราต้องเสียไปอย่างไร้ค่าเพราะอะไรพรรค์นี้
แค่หนึ่งชั่วโมง ถ้าเราออกไปเจอโลกเราอาจจะเจอคนที่ดีมากๆหนึ่งคน...เรามานั่งจมกับคนที่เขาไม่เห็นค่าเรา เราจะเสียโอกาสเจอคนดีๆตั้งกี่คน?
เศร้าได้ค่ะ เศร้าเลย แต่อย่าเศร้าแล้ววนไปมาอยู่แค่นั้น เศร้าแล้วส่องผู้ชายค่ะ...จะได้ไม่เสียเวลาเปล่า เราเอาตอนที่เศร้าเนี่ยมาทำงาน โหมงานจนเป็นยายเพิ้งเลย สะใจตัวเองดี งานเสร็จด้วย ^^
อยากได้ค่ะ (ตรงๆนะ) คนเหมือนกัน กรี๊ดใส่หมอนซะ เรานี่อยากหรือคิดถึงวันเก่าๆเราไปต่อยมวยค่ะ บางทีหงุดหงิดจนอยากเตะให้กระสอบทรายทะลุ สะใจดี
แต่งสวยค่ะ อย่าให้เขาคิดว่าเราขาดเขาไม่ได้ ผู้หญิงอย่าหยุดสวยค่ะ
และสุดท้าย ไปฟังเพลงนี้ซะ เพราะมันใช่จริงๆ อย่ารับสาย อย่าเอาเขากลับ อย่าแม้แต่กลับไปเป็นเพื่อน ถ้าเรายังหาผู้ใหม่ที่ดีกว่าไม่ได้ 55555

เราต้องเป็นคนกำหนดคุณค่าของเราเอง ไม่ใช่คนอื่นค่ะ อย่าให้คนอื่นมาทำให้คุณค่าเราต่ำลง
ไม่ฝากแต่ชวนมาคิด "เขาเลวได้ แต่เราต้องไม่เลวด้วย"
เราได้พูดคุยกับเพื่อนถึงเรื่องที่เจอ และคิดว่า มันคงดีถ้าได้ลองถ่ายทอดให้ผู้หญิงหรือใครก็ได้ที่กำลังประสบเรื่องแบบเดียวกันได้ลองอ่านและคิดดู
เรื่องเริ่มจากเมื่อหลายเดือนที่แล้วเรามีโอกาสได้พบผู้ชายคนหนึ่งค่ะ เป็นผู้ชายที่ตรงกับสเปคเราเลยแหละ บอกเลยว่าตลอดระยะเวลาที่รู้จักกันมา เขาเป็นผู้ชายที่ใจดีและทำให้เรารู้สึกดีด้วยตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน จนรู้สึกตัวอีกทีเขาก็กลายมาเป็นคนพิเศษของเราและทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงความสัมพันธ์ทางกายด้วย จนอยู่มาวันหนึ่งเขามีธุระที่ต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดเป็นเวลาสองถึงสามอาทิตย์ เราก็เริ่มรู้สึกได้ว่าเขาแปลกไป การตอบกลับการกระตือรือร้นที่จะได้เจอกันมันไม่เหมือนเดิม เราสงสัยแต่ก็ไม่คิดจะพูดอะไร รอจนเขากลับมา พอเจอกัน เราสองคนก็ตัดสินใจเปิดอกคุย สรุปคือ เขาตกลงคบกับผู้หญิงที่ทำงานอยู่บริษัทเดียวกันแต่อยู่สาขาที่เขาไปดูงานแล้วนั่นเอง เราไม่คิดจะถามถึงผู้หญิงคนนั้นเลย เพราะใจก็รู้ว่าเราเองก็ไม่มีสิทธิอะไรมากมายอยู่แล้ว เพราะถ้าคิดย้อนดีๆ เราต่างคนต่างก็ไม่เคยนิยามหรือคุยกันว่าเป็นแฟนจริงจังกันเลย มีแต่คุยกันเล่นๆขำๆว่านี่พวกเราก็ทำตัวเหมือนแฟนกันแล้วนะอะไรเเบบนี้ มันก็คือ friend with benefit ที่ลึกซึ้งหน่อยนั่นแหละ
พวกเราตัดสินใจห่างกัน ไม่เจอกัน ครั้งสุดท้ายที่เราเจอเขา เราไม่ร้องไห้เลย ยังกอดยังยิ้มให้ปกติหัวเราะกัน แต่ในใจเราคือจุก แอบคิดเหมือนกันว่าตัวเองพลาดตรงไหน ทำไมเขาไม่เลือกเรา ผ่านไปสองสามอาทิตย์ เราก็ส่งข้อความไปหาเขา บอกตรงๆว่าที่เราส่งไปเพราะคิดถึง เราสองคนก็กลับมาติดต่อกันอีกครั้ง...เพราะคิดถึงอยากกลับมาเจอกัน
จุดพีคคือตรงนี้...เราตัดสินใจไปเจอเขา เป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ และตัดสินใจคุยกันว่าให้ต่างคนต่างบล็อกไลน์และเบอร์ของกันและกันซะ เพื่อป้องกันการกลับมาหากัน เราตัดสินใจได้เด็ดขาดเพราะคำพูดของเขา เขาบอกว่าอยากเจออยากจะเป็นเพื่อน แต่เราต่างก็รู้ว่าถ้าเจอมันจะไม่จบแค่เจอแน่นอน เขาคิดถึงแต่เขาให้ใจไม่ได้ 'เพราะแฟนเขารักเขามาก' [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ แต่คือยังอยากเจอเราต่อ เดี๋ยวนะ?!!!
คือ พอมาถึงตรงนี้ เรารู้สึกว่าเราเป็นเหมือนเครื่องระบายอารมณ์ทางเพศของเขาเลย เราบอกเขาตลอดว่าที่ผ่านมาตั้งแต่เจอกันเรามีเขาแค่คนเดียว มันแย่มากเลยนะที่ถูกพูดหรือโดนคนที่เราจริงใจด้วยพูดใส่เหมือนเราไร้ค่าแบบนี้ แล้วเราก็เริ่มคิด...
ลงคิดดูนะคะ ถ้าเราเป็นผู้หญิงที่มีแฟน ถ้าเรารู้ว่าแฟนเราทำแบบนี้เราจะโอเคเหรอ เราคงเสียใจด้วยอะไรหลายๆอย่าง เขานอกกายแน่ๆแหละ นอกใจมั้ยระบุไม่ได้ แต่ที่แน่ๆเลยคือ เราคงเกลียดเเละสงสารผู้หญิงที่เป็นเหมือนเครื่องระบายอารมณ์ทางเพศให้เเฟนเราไปพร้อมๆกัน
พ่อแม่ไม่ได้เกิดเรามา เพื่อมานั่งยอมโดนเขาดูถูกหรือให้ใครมามองว่าเป็นของไร้ค่า เราทุกคนมีค่าค่ะ และมันไม่ได้วัดกันที่เยื่อพรหมจารี แต่มันอยู่ที่การกระทำและการวางตัวของเรา
เราตัดสินใจดึงกระชากตัวเองออกมา ถึงจะเจ็บหรือจุกก็ต้องทน เขาจะนอกใจแฟนก็ปล่อยเขาไป แต่เราจะเอาตัวเองไปอยู่ในวงจรของเขาไม่ได้!!!
คิดดีๆนะคะ...ผู้ชายน้อยกว่าผู้หญิงก็จริง แต่อย่าเอาตัวเองไปเจ็บตัวเจ็บใจเพื่อเเย่งผู้ชายจากใครเลย
เรานึกถึงหน้าพ่อแม่ก่อนนอนคืนนั้น ว่าท่านไม่ได้เลี้ยงเรามาให้ไปเป็นของตายหรือเครื่องอะไรของใครนะ อย่าให้น้ำพักน้ำเเรงพ่อแม่กับเวลาชีวิตเราต้องเสียไปอย่างไร้ค่าเพราะอะไรพรรค์นี้
แค่หนึ่งชั่วโมง ถ้าเราออกไปเจอโลกเราอาจจะเจอคนที่ดีมากๆหนึ่งคน...เรามานั่งจมกับคนที่เขาไม่เห็นค่าเรา เราจะเสียโอกาสเจอคนดีๆตั้งกี่คน?
เศร้าได้ค่ะ เศร้าเลย แต่อย่าเศร้าแล้ววนไปมาอยู่แค่นั้น เศร้าแล้วส่องผู้ชายค่ะ...จะได้ไม่เสียเวลาเปล่า เราเอาตอนที่เศร้าเนี่ยมาทำงาน โหมงานจนเป็นยายเพิ้งเลย สะใจตัวเองดี งานเสร็จด้วย ^^
อยากได้ค่ะ (ตรงๆนะ) คนเหมือนกัน กรี๊ดใส่หมอนซะ เรานี่อยากหรือคิดถึงวันเก่าๆเราไปต่อยมวยค่ะ บางทีหงุดหงิดจนอยากเตะให้กระสอบทรายทะลุ สะใจดี
แต่งสวยค่ะ อย่าให้เขาคิดว่าเราขาดเขาไม่ได้ ผู้หญิงอย่าหยุดสวยค่ะ
และสุดท้าย ไปฟังเพลงนี้ซะ เพราะมันใช่จริงๆ อย่ารับสาย อย่าเอาเขากลับ อย่าแม้แต่กลับไปเป็นเพื่อน ถ้าเรายังหาผู้ใหม่ที่ดีกว่าไม่ได้ 55555
เราต้องเป็นคนกำหนดคุณค่าของเราเอง ไม่ใช่คนอื่นค่ะ อย่าให้คนอื่นมาทำให้คุณค่าเราต่ำลง