เเค่อยากระบายเรื่องพ่อเเม่เลิกกัน

สวัสดีค่ะหนูอายุ16เมื่อปีที่เเล้วพ่อเเม่หนูเลิกกันเพราะพ่อเห็นข้อความที่แม่คุณกับผู้ชายคนอื่นเเต่หนูรู้อยู่เเล้วว่าเเม่หนูคุญกับใครบ้าง..พ่อหนูทะเลาะกับเเม่หนูนั้งมองเเล้วร้องไห้..ไม่กี่วันต่อมาเเม่บอกว่าเเม่ทำงานควบกะต้องค้างที่โรงงาน..จากนั้นเเม่ก็ไม่กลับบ้านเเละขาดการติดต่อ..ตอนหนูจะจบม.3ช่วงนั้นเป็นช่วงเข้าค่าย...หนูเศร้าและเครียดมากถึงขนานฆ่าตัวตายได้..หนูอยู่กับพ่อ..พ่อบอกว่าไม่อยากให้ไปเข้าค่าย..เเต่หนูต้องไปไม่งั้นหนูไม่จบม.3เเน่..หนูคิดว่าหนูจะเป็นผีเฝ้าค่ายลูกเสือเเล้วในใจอยากฆ่าตัวตายให้รู้เเล้วรู้รอด..เเต่หนูก็นึกตลอดว่ายังคงมีคนอื่นที่เเย่กว่าเราคนที่ไม่มีพ่อเเม่ไม่เคยได้รับความอบอุ่น..หลังจากเจ้าค่ายเสร็จเข้าสู่ช่วงสอบ..หนูไม่ได้อ่านหนังสือเลย..หนูร้องไห้ทุกวันหลังจากเเม่ไม่อยู่..เเม่ติดต่อกลับมาหาหนูเเต่..ไม่ให้บอกพ่อ..เเต่ทำไงได้หนูโกหกไม่ได้พ่อดูโทรศัพท์หนู..เเละบอกว่าทำยังไงก็ได้ให้เเม่กลับมาบอกให้พูดถึงพ่อ...เเต่มันทำให้เครียดเเละเรียนไม่รู้เรื่องไปอีก..เพราะพ่อกดดันตลอดบอกว่าถ้าอยากให้ครอบครัวเป็นเหมือนเดิมก็ต้องคุยกับเเม่ให้รู้เรื่อง...เเต่หนูรู้ดีว่าเเม่เป็นยังไงเเม่ไม่มาหรอก...วันสอบก็มาถึงหนูสอบตังใจเท่าที่จะทำได้หลังสอบหนูก็ไปเเอบร้องไห้..ปิดเทอมผลการเรียนออกเกรดหนูโอเครกว่าที่คิด..หนูย้ายโรงเรียนจากเพื่อนๆที่รู้จักเเละพ่อก็เช่นกันพ่อไปทำงานที่อื่นใกล้จากบ้าน..สภาพจิตใจกับอะใหม่ๆทำให้หนูกลัว..กลัวที่จะมีเพื่อนใหม่กลัวที่จะค้องรับผิดชอบอะไรหลายๆอย่าง...ปิดเทอมผ่านไป..ถึงวันเเรกกับโรงเรียนใหม่...เหมือนที่หนูคิดหนูไม่มีเพื่อนเลย..เเต่ก็ค่อยๆรู้จักกันเเต่ยังไงก็เหมือนอยู่คนเดียว..เเล้วก็หนูเป็นหัวหน้าห้อง..เเต่หนูไม่ชอบเลยหนูไม่ได้อยากจะเป็น..หนูเยื่อกับชีวิตที่เป็นอยู่..ที่บ้านหนูอยู่กับยายเเละก็พี่ชาย..หนูได้ค่าขนมอาทิตละ500มันก็เยอะอยู่ถ้าเป็นเมื่อก่อนเพราะจะกลับมาบ้านทุกเดือนเพื่อซื้อของเข้าบ้านเเต่เดี๋ยวนี้พ่อไม่ค่อยกลับมาบ้านเพราะพ่อมีนี้สินเยอะเงิน500ร้อยในเเต่ละอาทิตก็ต้องบันให้กับค่าน้ำมันไปโรงเรียนค่าสบู่ยาสีฟันเเฟ้บซักผ้า..เเต่ดีหน่อยที่หนู่ไม่ได้เเต่งหน้าหรือใช่ครีม...เเต่บางวันหนูก็อด..ตอนนี้ก็จะสองปีเเล้วที่พ่อกับเเม่เลิกกัน...ทั้งสองคนมีคนใหม่..ยายก็ไม่เคยชมหนูเลยขนานตอนพิมพ์หนูร้องไห้ยาบเดินมาเห็นยายบอกว่า.. "เป็นอะไรพ่อตายรึไงร้องไห้น่ะ"..เเต่หนูชินเเล้วนะถึงจะเจ็บๆในใจ..เเต่ยายค่อยดูเเลบ้านหนูรักยาย..
......โอเครหนูเเค่อยากระบาย..หนูรู้ว่าเเค่นี้มันไม่เท่าไหรหรอก..หนูคิดว่าคนที่เจอหนักกว่าหนูก็มี
       ขอบคุณที่บางคนอาจอ่านมาถึงตรงนี้ขอบคุณมากค่ะที่อ่านจบ 😂