โกรธพ่อนี่บาปมั้ยคะ?

พ่อเราเป็นคนที่อารมณ์ร้อนมากค่ะ เเต่การอารมณ์ร้อนของพ่อมันทำให้เรารู้สึกเเย่มากค่ะซึ่งเเม่เราก็รู้สึกเเบบนี้เหมือนกัน ยกตัวอย่างเลยนะคะ ครั้งนึงเราอ่านหนังสือเตรียมสอบในห้องนอนอยู่เเล้วน้องเราพูดจาไม่ดีอะไรซักอย่างกับพ่อซึ่งเราไม่ทราบเหมือนกันว่าเรื่องอะไร เราโดนเรียกออกไปนั่งกับน้องค่ะซึ่งเราโดนด่าค่ะว่าเป็นพี่ประสาอะไรทำไมถึงปล่อยให้น้องทำตัวเเบบนี้เเละพ่อก็โมโหมากกับเรา ซึ่งเรางงมากค่ะกลืนน้ำตาลงคอจนโดนว่าเสร็จเเล้วไปร้องไห้ในห้องน้ำ บางทีพ่อหาของไม่เจอค่ะ จะเรียกทุกคนมาเเล้วบอกให้หาให้เจอ ถ้าหาไม่เจอพ่อหงุดหงิดเลยค่ะเรากับน้องจะโดนโมโหใส่เลยค่ะว่าบ้านรก เเล้วพ่อเป็นคนที่เวลาหิวจะโมโหค่ะ คือเเม่เราบางทีทำงานต้องเลิกค่ำซึ่งบางครั้งกลับมาทำอาหารเย็นช้าก็จะเจอพ่อโมโหค่ะส่วนเรากับน้องก็โดนหางเลขอีกตามเคย จนทำให้เรากลายเป็นคนวิตกจริตค่ะ บางทีได้ยินพ่อพูดกับเเม่ซึ่งไม่ได้ทะเลาะกันนะคะเเต่ได้ยินเสียงถึงห้อง เราจะคิดไปไกลเลยค่ะว่าทะเลาะกันรึเปล่า ทำให้บางทีเราต้องวิ่งออกมาดูเผื่อว่าทะเลาะกันจริงเราจะได้พาน้องไปที่อื่น ซึ่งทุกอย่างที่กล่าวมามันทำให้เรารู้สึกว่าเราโกรธพ่อเเละผูกพันธ์กับพ่อน้อยลงค่ะ เราเคยบอกเเม่ไปตรงๆนะคะเเต่เเม่ก็เอ็ดเราเเล้วบอกว่านั่นพ่อนะห้ามคิดเเบบนั้นเด็ดขาดมันบาป เเต่เราก็เป็นคนธรรมดานี่เเหละค่ะ มีอะไรมากระทบใจก็ต้องโกรธบ้างเเล้วเเต่สถานการณ์ เลยอยากรู้ว่าการโกรธพ่อเนี่ยบาปจริงใช่มั้ยคะไม่ว่ากรณีใด
ปล.ขอโทษนะคะที่พิมพ์ยาว