ก็เหมือนผู้คนในชีวิตอะครับ ต่างพากันมีเเฟนไป บางคนก็เปลี่ยนเเฟนยังกะเปลี่ยนเสื้อผ้า ก็อยากจะถามอยู่หรอกว่าเเฟนหาง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ตกลงอยากมีเเค่คนเเก้เหงาหรือคนร่วมชีวิตด้วย คนสมัยก่อนนู๊นน มีเขียนจดหมาย ส่งเพลงถึงกันมันเลยอาจจะรู้สึกว่าการได้เจอกันในเเต่ละครั้งมันมีคุณค่ามาก เเต่ในสมัยนี้คุยปุ้บเจอปับ เป็นเเฟนกันเฉยยย บางทีผมก็อิจฉานะครับที่ใครเขาก็มี ผมอยากมีเเบบไปตลอดนะเเต่ก็ยังอยู่บนคานอะครับ55 ผมรู้สึกว่าการเริ่มต้นใหม่บ่อยๆมันไม่ดีอะ เหมือนเเพ้ เหมือนเราจริงจังไม่พอ เเต่พอจะเริ่มจริงใจทีไรใจก็พังทุกที ตอนนี้มีใครบางคนเข้ามาในชีวิตเเล้วครับ จะลองดูอีกสักตั้ง เเม้จะเสียน้ำตาก็เหอะ