หงุดหงิดกับพฤติกรรมหัวหน้าหรือ ผจก.ฝ่าย ของเรามากเลยตอนนี้
1.เวลาขอข้อมูลอะไร เราก็หามาให้ ส่งอีเมลให้ไปหมดแล้ว เวลาผ่านไป เดินมาถามเราว่าจำเรื่องนี้ได้ไหม? พี่หาเมลไม่เจออ่ะ ช่วย forward เมลให้หน่อยนะ ครั้งแรกยังพอทน ก็หาให้ ส่งให้ใหม่ ไม่คิดไรเท่าไหร่ เวลาผ่านไปอีกช่วงระยะเวลานึง ถามถึงเรื่องเดิมอีกละ ให้ส่งให้อีกเราก็ต้องส่ง แต่เริ่มรู้สึกไม่โอเคละ มันคืออะไร สิ่งที่ขอส่งไปให้หลายเดือนแล้วทำไมไม่ดู ทำไมไม่ทำ แล้วถ้าเพิ่งจะว่างทำหรือเพิ่งนึกได้ ก็ควรจะไปหาเองก่อนไหม ส่งไปให้ตั้งหลายรอบละ แล้วเราก็งานเยอะ งานยุ่ง ต้องเสียเวลามานั่งหาอีเมลเดิมๆ ทั้งที่ส่งไปให้แล้วไม่รู้จักดู คือเรามองว่าหัวหน้าเราเอาง่ายอ่ะ เอาสะดวก และขี้เกียจหาอ่ะ ดูจากนิสัยที่เห็นมาหลายๆครั้งนะ
2.ชอบมาถามเรื่องราวในอดีต ว่า "เราจำเรื่องนี้ เรื่องนั้น ได้ไหม?"จบท้ายประโยคด้วยคำว่า "พี่จำไม่ได้แล้วอ่ะ" หรือ "พี่ลืมไปแล้วอ่ะ เราจำได้ไหม" แล้วก็หัวเราะ 555 หลายๆเรื่องที่เขายิงคำถามมาเป็นเรื่องที่เราเคยคุยกันแล้ว แต่เขาชอบพูดว่าลืม แล้วคิดว่าเราจำได้เหรอ? ว้นๆนึงเราทำงานหลายอย่างมาก รับรู้ทั้งปัญหาและเหตุการณ์จิปาถะ ล้านแปดอย่างที่ต้องจำอยู่ในสมอง เขาคงคิดว่าเราจำได้ ก็จำได้แต่ไม่หมดทุกเรื่อง บางเรื่องต้องใช้เวลานึก ไตร่ตรอง ว่าที่มาคืออะไร ถึงจะตอบได้ แต่ปัญหาคือมันเหมือนกับหัวหน้าเราเลือกที่จะไม่จำอะไรเลย ให้ลูกน้องจำให้หมด นึกอยากจะทำงานเรื่องไหน ก็เรียกไปถาม มันใช่เหรอ?? ตัวเองบอกลืม ลูกน้องไม่มีสิทธิลืมเหรอ? หลายครั้งก็หงุดหงิด นึกในใจกรุไม่ใช่คอมพิวเตอร์นะเว้ย ที่จะเก็บทุกเรื่องราวไว้ในความจำได้มากมาย อยากหาอะไรก็มาค้นๆ ก็เจอ บางทีลำคาญ เลยตอบไปว่า "ลืมเหมือนกันค่ะ" "จำไม่ได้เหมือนกันค่ะ" "หาไม่เจอเหมือนกันค่ะ" "น่าจะไม่มีแล้วค่ะ" คือลำคาญ หัดจำเองบ้าง สมองก็มี วันไหนเราตายไปจะได้ช่วยตัวเองได้ ไม่ใช่เอะอะอะไรก็ถาม ถาม ถาม 5555
3.มาสายตลอด เวลาเริ่มงานปกติคือ 8 โมง เขามาถึง 9.00-9.30 เกือบทุกวัน ยกเว้นมีประชุมเช้าและสำคัญจริงๆ ถึงมาเร็วได้ หลายๆครั้งมีประชุมประจำสัปดาห์ก็เข้าประชุมช้าตลอด จนใครๆเขาก็รู้ฉายากันหมดแล้ว เราเป็นลูกน้องรู้สึกอายแทน กระดากใจแทน ที่ไม่คิดจะปรับปรุงตัวให้คนอื่นเขาว่าอยู่ได้ เคยได้ยินเขาพูดว่าจะปรับเวลาใหม่ จะพยายามมาแต่เช้า สุดท้ายทำได้อยู่วันสองวัน ก็สายเหมือนเดิมจนเป็นเรื่องปกติ ที่ทำงานเราระดับ ผจก.ขึ้นไปไม่ต้องสแกนนิ้วมือเข้า-ออกงาน แต่ระดับพนักงานต้องสแกนทุกคน ขาด ลา มาสาย โดนหักเงินไม่เหลือซากค่ะ ยุติธรรมชิบ... ถึงได้สบายกันแบบนี้ เงินเดือนก็เยอะกว่าไม่รู้กี่เท่าตัว เฮ้อ... ขนาดเจ้าของบริษัทยังมาทำงานก่อน 8 โมง เกือบทุกวันนะคะ เว้นแต่รถติดมากๆ แต่พวก ผจก.นี่ มีสิทธิพิเศษอะไรไม่รู้ เข้าสายตลอด ฉันละงงใจจริงๆ ผลกระทบที่เกิดขึ้นกับเราคือ ถ้ามีเอกสารที่ต้องเซ็นช่วงเช้าเร่งด่วน รอหัวหน้าคนนี้ไม่ได้นะ ไม่ทันการ ก็แกเล่นมาสายสะขนาดนี้ บางวันแกไลน์มาบอกว่าวันนี้เข้าสายนะ จะเอารถไปเข้าศูนย์ บางทีก็ไปธุระส่วนตัว แล้วค่อยมาทำงาน ไม่ต้องลางานด้วยนะ ดีจัง เป็นพนักงาน ถ้าลูก พ่อแม่ ป่วย มีธุระส่วนตัว แปบเดียวก็ต้องลานะคะ หายไป 1 ชม ก็ต้องลา วันเสาร์ไหนไม่มีประชุมก็ไม่เข้าเลย มีเอกสารรอเซ็นต้องรอเช้าวันจันทร์ถัดไป ซึ่งก็มาสายอีก เอกสารจึงฝากคนส่งเอกสารไปไม่ทัน ต้องสแกนส่งอีเมลไปให้แทนแล้วส่งตัวจริงตามไปให้วันอังคารทำให้ต้องทำงาน 2 รอบ เสียเวลาอีก
จริงๆ มีอีก ตอนนี้นึกได้ 3 ข้อค่ะ ไม่รู้ใครเจอหัวหน้าแบบไหนกันมาบ้าง รับมือกันยังไง มาแชร์กันบ้างนะคะ
ลำคาญหัวหน้า
1.เวลาขอข้อมูลอะไร เราก็หามาให้ ส่งอีเมลให้ไปหมดแล้ว เวลาผ่านไป เดินมาถามเราว่าจำเรื่องนี้ได้ไหม? พี่หาเมลไม่เจออ่ะ ช่วย forward เมลให้หน่อยนะ ครั้งแรกยังพอทน ก็หาให้ ส่งให้ใหม่ ไม่คิดไรเท่าไหร่ เวลาผ่านไปอีกช่วงระยะเวลานึง ถามถึงเรื่องเดิมอีกละ ให้ส่งให้อีกเราก็ต้องส่ง แต่เริ่มรู้สึกไม่โอเคละ มันคืออะไร สิ่งที่ขอส่งไปให้หลายเดือนแล้วทำไมไม่ดู ทำไมไม่ทำ แล้วถ้าเพิ่งจะว่างทำหรือเพิ่งนึกได้ ก็ควรจะไปหาเองก่อนไหม ส่งไปให้ตั้งหลายรอบละ แล้วเราก็งานเยอะ งานยุ่ง ต้องเสียเวลามานั่งหาอีเมลเดิมๆ ทั้งที่ส่งไปให้แล้วไม่รู้จักดู คือเรามองว่าหัวหน้าเราเอาง่ายอ่ะ เอาสะดวก และขี้เกียจหาอ่ะ ดูจากนิสัยที่เห็นมาหลายๆครั้งนะ
2.ชอบมาถามเรื่องราวในอดีต ว่า "เราจำเรื่องนี้ เรื่องนั้น ได้ไหม?"จบท้ายประโยคด้วยคำว่า "พี่จำไม่ได้แล้วอ่ะ" หรือ "พี่ลืมไปแล้วอ่ะ เราจำได้ไหม" แล้วก็หัวเราะ 555 หลายๆเรื่องที่เขายิงคำถามมาเป็นเรื่องที่เราเคยคุยกันแล้ว แต่เขาชอบพูดว่าลืม แล้วคิดว่าเราจำได้เหรอ? ว้นๆนึงเราทำงานหลายอย่างมาก รับรู้ทั้งปัญหาและเหตุการณ์จิปาถะ ล้านแปดอย่างที่ต้องจำอยู่ในสมอง เขาคงคิดว่าเราจำได้ ก็จำได้แต่ไม่หมดทุกเรื่อง บางเรื่องต้องใช้เวลานึก ไตร่ตรอง ว่าที่มาคืออะไร ถึงจะตอบได้ แต่ปัญหาคือมันเหมือนกับหัวหน้าเราเลือกที่จะไม่จำอะไรเลย ให้ลูกน้องจำให้หมด นึกอยากจะทำงานเรื่องไหน ก็เรียกไปถาม มันใช่เหรอ?? ตัวเองบอกลืม ลูกน้องไม่มีสิทธิลืมเหรอ? หลายครั้งก็หงุดหงิด นึกในใจกรุไม่ใช่คอมพิวเตอร์นะเว้ย ที่จะเก็บทุกเรื่องราวไว้ในความจำได้มากมาย อยากหาอะไรก็มาค้นๆ ก็เจอ บางทีลำคาญ เลยตอบไปว่า "ลืมเหมือนกันค่ะ" "จำไม่ได้เหมือนกันค่ะ" "หาไม่เจอเหมือนกันค่ะ" "น่าจะไม่มีแล้วค่ะ" คือลำคาญ หัดจำเองบ้าง สมองก็มี วันไหนเราตายไปจะได้ช่วยตัวเองได้ ไม่ใช่เอะอะอะไรก็ถาม ถาม ถาม 5555
3.มาสายตลอด เวลาเริ่มงานปกติคือ 8 โมง เขามาถึง 9.00-9.30 เกือบทุกวัน ยกเว้นมีประชุมเช้าและสำคัญจริงๆ ถึงมาเร็วได้ หลายๆครั้งมีประชุมประจำสัปดาห์ก็เข้าประชุมช้าตลอด จนใครๆเขาก็รู้ฉายากันหมดแล้ว เราเป็นลูกน้องรู้สึกอายแทน กระดากใจแทน ที่ไม่คิดจะปรับปรุงตัวให้คนอื่นเขาว่าอยู่ได้ เคยได้ยินเขาพูดว่าจะปรับเวลาใหม่ จะพยายามมาแต่เช้า สุดท้ายทำได้อยู่วันสองวัน ก็สายเหมือนเดิมจนเป็นเรื่องปกติ ที่ทำงานเราระดับ ผจก.ขึ้นไปไม่ต้องสแกนนิ้วมือเข้า-ออกงาน แต่ระดับพนักงานต้องสแกนทุกคน ขาด ลา มาสาย โดนหักเงินไม่เหลือซากค่ะ ยุติธรรมชิบ... ถึงได้สบายกันแบบนี้ เงินเดือนก็เยอะกว่าไม่รู้กี่เท่าตัว เฮ้อ... ขนาดเจ้าของบริษัทยังมาทำงานก่อน 8 โมง เกือบทุกวันนะคะ เว้นแต่รถติดมากๆ แต่พวก ผจก.นี่ มีสิทธิพิเศษอะไรไม่รู้ เข้าสายตลอด ฉันละงงใจจริงๆ ผลกระทบที่เกิดขึ้นกับเราคือ ถ้ามีเอกสารที่ต้องเซ็นช่วงเช้าเร่งด่วน รอหัวหน้าคนนี้ไม่ได้นะ ไม่ทันการ ก็แกเล่นมาสายสะขนาดนี้ บางวันแกไลน์มาบอกว่าวันนี้เข้าสายนะ จะเอารถไปเข้าศูนย์ บางทีก็ไปธุระส่วนตัว แล้วค่อยมาทำงาน ไม่ต้องลางานด้วยนะ ดีจัง เป็นพนักงาน ถ้าลูก พ่อแม่ ป่วย มีธุระส่วนตัว แปบเดียวก็ต้องลานะคะ หายไป 1 ชม ก็ต้องลา วันเสาร์ไหนไม่มีประชุมก็ไม่เข้าเลย มีเอกสารรอเซ็นต้องรอเช้าวันจันทร์ถัดไป ซึ่งก็มาสายอีก เอกสารจึงฝากคนส่งเอกสารไปไม่ทัน ต้องสแกนส่งอีเมลไปให้แทนแล้วส่งตัวจริงตามไปให้วันอังคารทำให้ต้องทำงาน 2 รอบ เสียเวลาอีก
จริงๆ มีอีก ตอนนี้นึกได้ 3 ข้อค่ะ ไม่รู้ใครเจอหัวหน้าแบบไหนกันมาบ้าง รับมือกันยังไง มาแชร์กันบ้างนะคะ