วันพุธที 7 กันยายน 2559 วันนี้ ครบ 2 เดือนเต็ม หลังจากวันแรกที่หนูมาผ่าตัด เมื่อวันที่ 7 กรกฏาคม 2559 อาการไม่ดีขึ้นเลย วันนี้ น้าแสบ ลุงอั๋น (เพื่อนพ่อ) มาเยี่ยมหนูด้วยนะลูก ปะป๊า ป้าปุ๊ก ป้าเอ พี่ปุ๋ย พี่โฟกัส ก็มา พี่ปุ๋ยเอารองเท้ากับของเล่นมาให้หนูด้วยนะลูก ทันทีที่ได้เข้าเยี่ยม แม่ต้องตกใจและช็อคกับอาการของหนู หมอบอกอาการหนูเเย่ลงเรื่อยๆ ตอนนี้ความดันอยู่ที่ 28 จากเมื่อคืนว่า 30 ก็ว่าต่ำที่สุดแล้ว สักพักป้าเอ๋(เพื่อนพ่อ)โทรมาหาพ่อ บอกว่า หลวงปู่ที่เคยดูให้หนูบอกว่า หนูมาได้แค่นี้ ให้ปล่อยหนูไปสบายเถอะ อยู่แบบนี้เค้าทรมาน อย่าให้เค้าทรมานอีกเลย เค้ามาได้เเค่นี้จริงๆ แล้วพ่อก็เดินมาเล่าให้แม่ฟังว่าหลวงปู่บอกมาแบบนี้ สิ้นคำพูดพ่อแม่ร่ำไห้ไม่หยุด เสียใจเหลือเกินใจเเม่สลายแม่ลูกเอ๋ย พ่อเดินไปคุยกับหมอที่เตียงหนู ถามคุณหมอว่า ถามตรงๆเลยว่าตอนนี้หนูอยู่ได้เพราะยาที่ให้ใช่ไม๊ หมอบอกตรงๆเลยนะว่าใช่ค่ะ เพราะตอนนี้ให้ยาความดัน ยากระตุ้นหัวใจ ในปริมาณที่สูงที่สุดเท่าที่น้องจะรับไหวถึง 4 ตัว ให้ปริมาณมากขนาดนี้เเล้ว แต่ความดันหนูยังอยู่แค่นี้ แม่เลยตัดสินใจถามหมอขิให้หมอตอบตรงๆเลยว่า น้องอยู่แบบนี้ น้องทรมานไม๊ หมอบอกว่า “ทรมานค่ะ” ด้วยอุแกรณ์ต่างๆมากมาย (ใจแม่ไม่เหลือเเล้ว) พ่อถามหมอว่า ถ้าถอดยาออก…..น้องจะไปใช่ไม๊ครับ หมอตอบว่า ใช่ค่ะ พ่อตัดสินใจให้หมอถอยยาทุกตัวออก หมอบอกว่า ทางครอบครัวตัดสินใจแล้วนะคะ จริงๆอล้วตอนนี้น้องก็ทรมานค่ะ หมอบอกให้แม่กับพ่อใช้เวลาอยู่กับหนูก่อนที่จะปล่อยให้หนูจากไป แม่น้ำตาไหลไม่หยุด พ่อก็คอยบอกว่าอย่าร้องไห้ให้ลูกเห็น แต่มันก็อดไม่ได้ พ่อให้แม่บอกลูกว่าให้หนูไปดี ไม่ต้องห่วงทุกคน แม่เดินไปหอมหนูไปจับหัวลูบหัวหนูพยามกลั้นน้ำตาแต่ก็ทำไม่ได้เลย
“น้องไอซ์..หนูเหนื่อยไม๊ลูก วันนี้หนูสู้มาครบสองเดือนแล้วนะลูก หนูรู้ไม๊หนูเก่งมาก หนูเป็นคนที่อดทนมากๆ หนูเป็นเด็กที่เข้มแข็งมาก หนูสู้มาก แม่รักหนูมากนะ มากที่สุด้ลยน้องไอซ์ หนูรู้ใช่ไม๊ แม่ไม่ได้ทิ้งหนูนะลูก ไม่ใช่ว่าแม่ไม่รักหนูนะลูกที่เเม่ต้องยอมปล่อยให้หนูไปจากแม่ ใจจริงแม่ไม่อยากให้หนูไปจากแม่เลย แต่แม่คงต้องให้หนูพักแล้ว หนูเหนื่อยมามากแล้ว หนูสู้มานานแล้ว ไม่มีเด็กคนไหนเก่งเท่าน้องไอซ์ลูกแม่อีกแล้ว น้องไอซ์หนูเก่งที่สุดในโลกเลยรู้ไม๊ครับ หลับนะลูก หลับพักผ่ออนให้สบาย ต่อไปจากนี้หนูจะไม่ต้องทรมานอีกแล้ว หนูไม่ต้องไปโรงบาลบ่อยๆ หนูไม่ต้องกินยาทุกวันแล้วนะ พักเถอะลูกแม่ไปให้สบาย ไม่ต้องห่วงแม่ ไม่ต้องห่วงพ่อและพี่เอิร์ท ไม่ว่าหนูจะอยู่ที่ไหนก็ตามแม่จะรักหนูตลอดไปแม่จะไม่ลืมหนูเลยแม้แต่วันเดียว” พูดไปร้องไห้ไป
• พอแม่และพอบอกลาหนูแล้ว พยาบาลก็เอาเครื่องเล่นซีดีใส่บทสวดมนต์มาวางบนหัวหนูและเปิดให้หนูฟัง แม่น้ำตาไหลจะเป็นสายเลือดแล้วตอนนี้ พ่อบอกว่า หนูสู้เพื่อพ่อแม่มานานมากแล้ว อย่าร้องไห้!!...ทำให้ลูกได้ไม๊ 😢😢😢😢
พยาบาลให้แม่เอาเสื้อผ้าหนูมาให้เค้า พยาบาลจะเปลี่ยนชุดให้หนู หนูจะได้ใส่ชุดหล่อที่หนูชอบกลับบ้านแล้วนะลูก แม่เตรียมเสื้อกล้ามลายเซเว่นที่หนูชอบมาก เวลาหนูใส่ทีไรจะชี้ที่เสื้อแล้วพูดว่า ….เว่นๆสวย ตลอดเลย แล้วก็เตรียมเสื้อเชิ๊ตคอปกสีเหลืองตัวหล่อกับกางเกงยีนส์คู่ใจ ที่สำคัญที่สุดขาดไม่ได้คือ หมวกสีแดงลายมิ้กกี้เม้าส์ หนูชอบมากในนี้ และแม่ยังเอาน้องดีนี่ตุ๊กตาที่หนูชอบอุ้มเป็นน้องของหนูมาให้หนูด้วย หนูจะได้ไม่เหงาจะได้มีเพื่อนนะลูก พอแม่เดินออกมาเพื่อที่จะให้พยาบาลเริ่มเปลี่ยนชุด เดินออกมาจากประตูยังไม่ถึง 5 นาทีเลย พยาบาลวิ่งออกมาตาม บอกว่าตอนนี้ อัตราการเต้นหัวใจของหนูเหลือเเค่ 20 (อะไรนะเมื่อกี้ก่อนที่จะเดินออกมา 70กว่าๆอยู่เลย) เท่านั้นแม่รีบวิ่งเข้าไปทันทีไปให้ไวที่สุด วิ่งเข้าไปถึงเตียงหนูพร้อมกับที่หน้าจอเหลือศูนย์พอดีต่อหน้าต่อตา แม่ใจสลายแล้ว ล้มทั้งยืน ไม่มีแล้ว แม่กอดพ่อแล้วร้องไห้ไม่หยุด พ่อเองก็ร้องไห้เสียใจไม่น้อยเช่นกัน ต่อจากนาทีนี้ไปจะไม่มีรอยยิ้มของเด็กน้อยคนนี้ เสียงเจื้อยเเจ้วขี้อ้อนของหนูอีกแล้ว ความหวังที่ให้หนูกลับมามันไม่มีแล้ว แม่ต้องยอมแพ้แล้ว..ใช่ไม๊ หนูจากแม่ไปจริงๆแล้วใช่ไม๊ แม่ไม่รู้จะพูดะไรอีกแล้วจุกเหลือเกิน รู้แค่ว่าต้องนี้มันเจ็บหัวใจเหลือเกิน ร้องไห้จนตัวชาไปหมดเเล้ว คุณหมอลงเวลา 15:20 นาฬิกา น้องไอซ์ได้จากแม่ไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมาตลอดกาลชั่วนิรันดร์
จากนั้นแม่ก็เดินอย่างคนไร้สติออกมารอข้างนอกเพื่อให้พยาบาลทำความสะอาดร่างกายเปลี่ยนชุดให้หนู ถอดสายอุปกรณ์ต่างๆให้หนู พอเสร็จแล้วก็มีคุณลุงเจ้าหน้าที่(ห้องเย็น) มาพาหนูและแม่ไปที่ตึกพยาธิ(ห้องเย็น)เพื่อทำเอกสารฝากหนูไว้ที่นี่คืนนึง เพราะทางโรงพยาบาลยังไม่ให้เอาหนูกลับวันนี้ให้มารับพรุ่งนี้เช้า แม่ก้มลงกระซิบข้างๆหูหนูบอกหนูว่า “นอนที่นี่คืนนึงนะลูกคุณหมอยังไม่ให้แม่เอาหนูกลับ เดี๋ยวพรุ่งนี้เเม่สัญญาว่าจะรีบมารับหนูแต่เช้านะครับน้องไอซ์)
จากนั้น แม่ พ่อ น้าแสบ ลุงอั๋น ก็ไปจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายก่อนให้เรียบร้อยและเตรียมจะกลับบ้านเพื่อไปจัดงานให้หนู ระหว่างจะไปขึ้นรถที่น้าเเสบจอดใต้ตึก ต้องเอาบัตรไปให้คิดค่าจอดที่เคาเตอร์หน้าลิฟท์ก่อน ระหว่างรออยู่ๆยามที่หน้าเคาเตอร์ก็ถามขึ้นมาว่า “พี่ๆเด็กที่มาด้วยล่ะหายไปไหนแล้ว” คือยามคนนี้ไม่เคยเจอน้องไอซ์เลยนะ ลุงอั๋นบอกว่า “คนไหน?ไม่มีนะ มากันเเค่ ผู้ใหญ่ 4 คนนี่” จบคำ ยามทำหน้าตกใจถามกลับมาว่าจริงเหรอล้อเล่นเปล่า ก็ผมเห็นมีเด็กมาด้วยอ่ะเมื่อกี้ เราก็ยืนยังนะว่าไม่มีๆเค้าก็ไม่เชื่อ (คือด้วยความหวังดีของพี่ยามแกกลัวเด็กหาย) แม่เลยลองถามเค้าดูว่าว่าที่เห็นเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชาย ยามบอกว่าผู้หญิงมั้งเพราะหน้าตาคล้ายๆเด็กผู้หญิง แม่เลยบอกว่าสงสัยคงไม่ใช่(น้องไอซ์ล่ะ) เค้าทำหน้า งงๆ ลุงอั๋นเลยบอกไปว่า น้องไอซ์เพิ่งเสียเนี้ยะ ยามก็ยิ่งตกใจหาว่าเราหลอกเค้า แม่เลยลองถามอีกรอบ ว่าลักษณะรูปร่างที่เห็นยังไง เค้าตอบมาคือ ใช่เลย ใช่น้องไอซ์เลยล่ะ สงสัยน้องไอซ์ไม่อยากอยู่ที่นี่คงตามแม่จะกลับบ้านแน่ๆ ที่ยามตอนแรกเห็นเหมือนเด็กผู้หญิง เพราะหนูหนูเหมือนผู้หญิงแล้วหนูน่ารักตาโตด้วย เเม่เลยเรียกหนูกลับบ้าน “กลับบ้านกันนะลูกน้องไอซ์” หนูคงไม่อยากนอนที่แคบๆเย็นๆใช่ไม๊ลูก ถึงทำให้คนอื่นเห็นว่าหนูตามแม่กลับ แม่จะได้เรียกหนูกลับด้วยกัน พอเดินถึงรถ น้าแสบก็เรียกหนูขึ้นรถ น้าเเสบบอกว่า รถคันนี้มันเป็นรถของน้องไอซ์ เพราะน้าแสบรับส่งหนูไปมาๆ รพ.ตั้งแต่หนูเกิดจนวันสุดท้ายที่หนูอยู่ กลับบ้านกันเถอะนะลูก ก่อนทีเราจะกลับบ้าน แม่ให้น้าแสบแวะเอาของๆแม่ที่ฝากไว้บ้านตาก่อน พอถึงบ้านตาแม่ก็ลงจากรถเดินไปจะถึงที่ประตูห้องตา ก็เจอตากะยายนก เดินออกมาพอดี แล้วพูดว่า “นั่นไงมาจริงๆ” แม่ก็ งง สองตายายพูดอะไร ยายนกบอกว่า เมื่อกี้นี้ก่อนที่แม่จะเดินไปถึงที่ห้อง ตากะยายนั่งอยู่ในครัวหลังบ้านได้ยินเสียงเหมือนมีคนมาเล่นของในตะกร้าที่ห้องกลาง หล่นดังโครม เลยเดินมาดูที่ห้องกลาง เเต่กลับไม่มีอะไรเลย แล้วก็เดินออกมาหน้าประตูบ้านเจอกับแม่พอดี ยายนกว่า สงสัยน้องไอซ์จะมาบอกยายกับตาว่าแม่มาหา แน่ๆเลย
• พอถึงบ้านแม่ก็เอาของๆหนูยกมาวางหน้าบ้าน พี่เอิร์ทเห็น ของๆหนู คงดีใจคิดว่าหนูได้กลับบ้านเเล้ว ถามหาน้องไอซ์ใหญ่เลย …….. แม่เดินเข้ามาหาพี่เอิร์มพาพี่เอิร์ทขึ้นไปบนห้อง กอดพี่เอิร์ทบอกกับพี่เอิร์ทว่าน้องไปแล้วนะ น้องไม่กลับมาแล้วเท่านั้นพี่เอิร์ทก็ร้องไห้ใหญ่เลย แม่เลยปลอบพี่เอิร์ทว่า ต่อไปนี้น้องไม่ต้องเจ็บต้องทรมานแล้วลูก พรุ่งนี้เราจะไปรับน้องกลับบ้านกันนะ คืนนี้เเม่นอนแทบไม่หลับเลย คิดถึงแต่น้องไอซ์ใจจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ตอนประมาณตีสอง แม่ก็ได้ยินเสียงพ่อนอนละเมอ ซึ่งปกติพ่อไม่เคยนอนละเมอเลย แม่เลยลุกมาเปิดไฟมาดูพ่อ พ่อก็ยังละเมอเหมือนเรียกหาใครสักคน แม่เลยเขย่าตัวปลุกพ่อให้ตื่น พ่อสะดุ้งตื่นทันทีที่ตื่นมาปุ๊ป คำแรกที่พ่อพูดคือ “ลูกล่ะๆ ไอซ์มา มาตรงโน้นๆ” พ่อบอกว่าไม่ได้ละเมอ เหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่นแล้วน้องไอซ์ก็นั่งรถสามล้อคันโปรดของน้องไอซ์มาชนที่ขาพ่อสองทีเหมือนตอนที่หนูยังอยู่ ทำไมๆมีแต่คนได้เจอหนูทำไมแม่ไม่เจอหนูบ้าง แม่คิดถึงหนูเหลือเกิน
• วัน พฤหัส ที่ 8 กันยายน 2559 วันนี้พ่อ แม่ พี่เอิร์ท ลุงชา ต้องไปรับหนูกลับแต่เช้า พอถึง…แม่เดินเข้าไปข้างใน เจ้าหน้าที่เอาหนูออกจากช่องเย็น แม่น้ำตาไหลอีกแล้ว😢😢 สงสารลูกแม่ตัวแข็งไปหมดเลย แต่แปลก ตรงที่…หน้าตาหนูดูอวบอิ่มสดใสผลขาว เหมือนเด็กน้อยกำลังนอนหลับ นอนยิ้ม ไม่เหมือนเมื่อวานเลยตัวดำมาก ลูกแม่ไปดีแล้วคงไม่ต้องทรมานเเล้วเนอะลูก ระหว่างทางที่พาหนูกลับบ้าน แม่ต้องคอยเรียกหนูกลับตลอดทางเพื่อไม่ให้หนูแวะที่ไหน พอมาถึงวัด เปิดประตูรถ หนูได้เจอป้าฟ้าคนแรกเลยป้าฟ้ามารอรับหนูแต่เช้า มีเพื่อนๆพ่อหลายคนมาช่วยงานของหนูอย่างดีมากๆ ดอกไม้ก็สวย โลงก็สวย ลายกนก 5 ชั้น จากลุงเก๋ รูปหน้าโลง น่ารักมากจากป้าเอ๋ เริ่มรดน้ำให้หนู ตอน 16:00 น. ไม่คิดเลยว่าจะมีคนมางานหนูเยอะขนาดนี้ พอรดน้ำเสร็จ จะเอาหนูนอนในโลง ตอนฉีดยาก่อน แต่สรุปฉีดไม่ได้ เพราะหนูโดนเจาะจากโรงพยาบาลมาหลายที่มากมาย เลยต้องนอนในโลงเย็น(อีกแล้ว) สงสารหนูจังเลย หนาวไม๊ลูก
• วัน ศุกร์ ที่ 9 -11 กันยายน 2559 วันงานหนูมีคนมาเยอะแยะเลยลูกแม่ มีคนรักหนูมากมาย ปู่ย่าตายาย ยายทวด ปู่ทวด ป๋ายาย ลุงจ๊อดก็มา มากันเยอะเยะไปหมด ดีใจจังที่ทุกคนรักลูกของแม่คนนี้
#icekung# 📌📌📌part 8 📌📌📌
“น้องไอซ์..หนูเหนื่อยไม๊ลูก วันนี้หนูสู้มาครบสองเดือนแล้วนะลูก หนูรู้ไม๊หนูเก่งมาก หนูเป็นคนที่อดทนมากๆ หนูเป็นเด็กที่เข้มแข็งมาก หนูสู้มาก แม่รักหนูมากนะ มากที่สุด้ลยน้องไอซ์ หนูรู้ใช่ไม๊ แม่ไม่ได้ทิ้งหนูนะลูก ไม่ใช่ว่าแม่ไม่รักหนูนะลูกที่เเม่ต้องยอมปล่อยให้หนูไปจากแม่ ใจจริงแม่ไม่อยากให้หนูไปจากแม่เลย แต่แม่คงต้องให้หนูพักแล้ว หนูเหนื่อยมามากแล้ว หนูสู้มานานแล้ว ไม่มีเด็กคนไหนเก่งเท่าน้องไอซ์ลูกแม่อีกแล้ว น้องไอซ์หนูเก่งที่สุดในโลกเลยรู้ไม๊ครับ หลับนะลูก หลับพักผ่ออนให้สบาย ต่อไปจากนี้หนูจะไม่ต้องทรมานอีกแล้ว หนูไม่ต้องไปโรงบาลบ่อยๆ หนูไม่ต้องกินยาทุกวันแล้วนะ พักเถอะลูกแม่ไปให้สบาย ไม่ต้องห่วงแม่ ไม่ต้องห่วงพ่อและพี่เอิร์ท ไม่ว่าหนูจะอยู่ที่ไหนก็ตามแม่จะรักหนูตลอดไปแม่จะไม่ลืมหนูเลยแม้แต่วันเดียว” พูดไปร้องไห้ไป
• พอแม่และพอบอกลาหนูแล้ว พยาบาลก็เอาเครื่องเล่นซีดีใส่บทสวดมนต์มาวางบนหัวหนูและเปิดให้หนูฟัง แม่น้ำตาไหลจะเป็นสายเลือดแล้วตอนนี้ พ่อบอกว่า หนูสู้เพื่อพ่อแม่มานานมากแล้ว อย่าร้องไห้!!...ทำให้ลูกได้ไม๊ 😢😢😢😢
พยาบาลให้แม่เอาเสื้อผ้าหนูมาให้เค้า พยาบาลจะเปลี่ยนชุดให้หนู หนูจะได้ใส่ชุดหล่อที่หนูชอบกลับบ้านแล้วนะลูก แม่เตรียมเสื้อกล้ามลายเซเว่นที่หนูชอบมาก เวลาหนูใส่ทีไรจะชี้ที่เสื้อแล้วพูดว่า ….เว่นๆสวย ตลอดเลย แล้วก็เตรียมเสื้อเชิ๊ตคอปกสีเหลืองตัวหล่อกับกางเกงยีนส์คู่ใจ ที่สำคัญที่สุดขาดไม่ได้คือ หมวกสีแดงลายมิ้กกี้เม้าส์ หนูชอบมากในนี้ และแม่ยังเอาน้องดีนี่ตุ๊กตาที่หนูชอบอุ้มเป็นน้องของหนูมาให้หนูด้วย หนูจะได้ไม่เหงาจะได้มีเพื่อนนะลูก พอแม่เดินออกมาเพื่อที่จะให้พยาบาลเริ่มเปลี่ยนชุด เดินออกมาจากประตูยังไม่ถึง 5 นาทีเลย พยาบาลวิ่งออกมาตาม บอกว่าตอนนี้ อัตราการเต้นหัวใจของหนูเหลือเเค่ 20 (อะไรนะเมื่อกี้ก่อนที่จะเดินออกมา 70กว่าๆอยู่เลย) เท่านั้นแม่รีบวิ่งเข้าไปทันทีไปให้ไวที่สุด วิ่งเข้าไปถึงเตียงหนูพร้อมกับที่หน้าจอเหลือศูนย์พอดีต่อหน้าต่อตา แม่ใจสลายแล้ว ล้มทั้งยืน ไม่มีแล้ว แม่กอดพ่อแล้วร้องไห้ไม่หยุด พ่อเองก็ร้องไห้เสียใจไม่น้อยเช่นกัน ต่อจากนาทีนี้ไปจะไม่มีรอยยิ้มของเด็กน้อยคนนี้ เสียงเจื้อยเเจ้วขี้อ้อนของหนูอีกแล้ว ความหวังที่ให้หนูกลับมามันไม่มีแล้ว แม่ต้องยอมแพ้แล้ว..ใช่ไม๊ หนูจากแม่ไปจริงๆแล้วใช่ไม๊ แม่ไม่รู้จะพูดะไรอีกแล้วจุกเหลือเกิน รู้แค่ว่าต้องนี้มันเจ็บหัวใจเหลือเกิน ร้องไห้จนตัวชาไปหมดเเล้ว คุณหมอลงเวลา 15:20 นาฬิกา น้องไอซ์ได้จากแม่ไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมาตลอดกาลชั่วนิรันดร์
จากนั้นแม่ก็เดินอย่างคนไร้สติออกมารอข้างนอกเพื่อให้พยาบาลทำความสะอาดร่างกายเปลี่ยนชุดให้หนู ถอดสายอุปกรณ์ต่างๆให้หนู พอเสร็จแล้วก็มีคุณลุงเจ้าหน้าที่(ห้องเย็น) มาพาหนูและแม่ไปที่ตึกพยาธิ(ห้องเย็น)เพื่อทำเอกสารฝากหนูไว้ที่นี่คืนนึง เพราะทางโรงพยาบาลยังไม่ให้เอาหนูกลับวันนี้ให้มารับพรุ่งนี้เช้า แม่ก้มลงกระซิบข้างๆหูหนูบอกหนูว่า “นอนที่นี่คืนนึงนะลูกคุณหมอยังไม่ให้แม่เอาหนูกลับ เดี๋ยวพรุ่งนี้เเม่สัญญาว่าจะรีบมารับหนูแต่เช้านะครับน้องไอซ์)
จากนั้น แม่ พ่อ น้าแสบ ลุงอั๋น ก็ไปจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายก่อนให้เรียบร้อยและเตรียมจะกลับบ้านเพื่อไปจัดงานให้หนู ระหว่างจะไปขึ้นรถที่น้าเเสบจอดใต้ตึก ต้องเอาบัตรไปให้คิดค่าจอดที่เคาเตอร์หน้าลิฟท์ก่อน ระหว่างรออยู่ๆยามที่หน้าเคาเตอร์ก็ถามขึ้นมาว่า “พี่ๆเด็กที่มาด้วยล่ะหายไปไหนแล้ว” คือยามคนนี้ไม่เคยเจอน้องไอซ์เลยนะ ลุงอั๋นบอกว่า “คนไหน?ไม่มีนะ มากันเเค่ ผู้ใหญ่ 4 คนนี่” จบคำ ยามทำหน้าตกใจถามกลับมาว่าจริงเหรอล้อเล่นเปล่า ก็ผมเห็นมีเด็กมาด้วยอ่ะเมื่อกี้ เราก็ยืนยังนะว่าไม่มีๆเค้าก็ไม่เชื่อ (คือด้วยความหวังดีของพี่ยามแกกลัวเด็กหาย) แม่เลยลองถามเค้าดูว่าว่าที่เห็นเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชาย ยามบอกว่าผู้หญิงมั้งเพราะหน้าตาคล้ายๆเด็กผู้หญิง แม่เลยบอกว่าสงสัยคงไม่ใช่(น้องไอซ์ล่ะ) เค้าทำหน้า งงๆ ลุงอั๋นเลยบอกไปว่า น้องไอซ์เพิ่งเสียเนี้ยะ ยามก็ยิ่งตกใจหาว่าเราหลอกเค้า แม่เลยลองถามอีกรอบ ว่าลักษณะรูปร่างที่เห็นยังไง เค้าตอบมาคือ ใช่เลย ใช่น้องไอซ์เลยล่ะ สงสัยน้องไอซ์ไม่อยากอยู่ที่นี่คงตามแม่จะกลับบ้านแน่ๆ ที่ยามตอนแรกเห็นเหมือนเด็กผู้หญิง เพราะหนูหนูเหมือนผู้หญิงแล้วหนูน่ารักตาโตด้วย เเม่เลยเรียกหนูกลับบ้าน “กลับบ้านกันนะลูกน้องไอซ์” หนูคงไม่อยากนอนที่แคบๆเย็นๆใช่ไม๊ลูก ถึงทำให้คนอื่นเห็นว่าหนูตามแม่กลับ แม่จะได้เรียกหนูกลับด้วยกัน พอเดินถึงรถ น้าแสบก็เรียกหนูขึ้นรถ น้าเเสบบอกว่า รถคันนี้มันเป็นรถของน้องไอซ์ เพราะน้าแสบรับส่งหนูไปมาๆ รพ.ตั้งแต่หนูเกิดจนวันสุดท้ายที่หนูอยู่ กลับบ้านกันเถอะนะลูก ก่อนทีเราจะกลับบ้าน แม่ให้น้าแสบแวะเอาของๆแม่ที่ฝากไว้บ้านตาก่อน พอถึงบ้านตาแม่ก็ลงจากรถเดินไปจะถึงที่ประตูห้องตา ก็เจอตากะยายนก เดินออกมาพอดี แล้วพูดว่า “นั่นไงมาจริงๆ” แม่ก็ งง สองตายายพูดอะไร ยายนกบอกว่า เมื่อกี้นี้ก่อนที่แม่จะเดินไปถึงที่ห้อง ตากะยายนั่งอยู่ในครัวหลังบ้านได้ยินเสียงเหมือนมีคนมาเล่นของในตะกร้าที่ห้องกลาง หล่นดังโครม เลยเดินมาดูที่ห้องกลาง เเต่กลับไม่มีอะไรเลย แล้วก็เดินออกมาหน้าประตูบ้านเจอกับแม่พอดี ยายนกว่า สงสัยน้องไอซ์จะมาบอกยายกับตาว่าแม่มาหา แน่ๆเลย
• พอถึงบ้านแม่ก็เอาของๆหนูยกมาวางหน้าบ้าน พี่เอิร์ทเห็น ของๆหนู คงดีใจคิดว่าหนูได้กลับบ้านเเล้ว ถามหาน้องไอซ์ใหญ่เลย …….. แม่เดินเข้ามาหาพี่เอิร์มพาพี่เอิร์ทขึ้นไปบนห้อง กอดพี่เอิร์ทบอกกับพี่เอิร์ทว่าน้องไปแล้วนะ น้องไม่กลับมาแล้วเท่านั้นพี่เอิร์ทก็ร้องไห้ใหญ่เลย แม่เลยปลอบพี่เอิร์ทว่า ต่อไปนี้น้องไม่ต้องเจ็บต้องทรมานแล้วลูก พรุ่งนี้เราจะไปรับน้องกลับบ้านกันนะ คืนนี้เเม่นอนแทบไม่หลับเลย คิดถึงแต่น้องไอซ์ใจจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ตอนประมาณตีสอง แม่ก็ได้ยินเสียงพ่อนอนละเมอ ซึ่งปกติพ่อไม่เคยนอนละเมอเลย แม่เลยลุกมาเปิดไฟมาดูพ่อ พ่อก็ยังละเมอเหมือนเรียกหาใครสักคน แม่เลยเขย่าตัวปลุกพ่อให้ตื่น พ่อสะดุ้งตื่นทันทีที่ตื่นมาปุ๊ป คำแรกที่พ่อพูดคือ “ลูกล่ะๆ ไอซ์มา มาตรงโน้นๆ” พ่อบอกว่าไม่ได้ละเมอ เหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่นแล้วน้องไอซ์ก็นั่งรถสามล้อคันโปรดของน้องไอซ์มาชนที่ขาพ่อสองทีเหมือนตอนที่หนูยังอยู่ ทำไมๆมีแต่คนได้เจอหนูทำไมแม่ไม่เจอหนูบ้าง แม่คิดถึงหนูเหลือเกิน
• วัน พฤหัส ที่ 8 กันยายน 2559 วันนี้พ่อ แม่ พี่เอิร์ท ลุงชา ต้องไปรับหนูกลับแต่เช้า พอถึง…แม่เดินเข้าไปข้างใน เจ้าหน้าที่เอาหนูออกจากช่องเย็น แม่น้ำตาไหลอีกแล้ว😢😢 สงสารลูกแม่ตัวแข็งไปหมดเลย แต่แปลก ตรงที่…หน้าตาหนูดูอวบอิ่มสดใสผลขาว เหมือนเด็กน้อยกำลังนอนหลับ นอนยิ้ม ไม่เหมือนเมื่อวานเลยตัวดำมาก ลูกแม่ไปดีแล้วคงไม่ต้องทรมานเเล้วเนอะลูก ระหว่างทางที่พาหนูกลับบ้าน แม่ต้องคอยเรียกหนูกลับตลอดทางเพื่อไม่ให้หนูแวะที่ไหน พอมาถึงวัด เปิดประตูรถ หนูได้เจอป้าฟ้าคนแรกเลยป้าฟ้ามารอรับหนูแต่เช้า มีเพื่อนๆพ่อหลายคนมาช่วยงานของหนูอย่างดีมากๆ ดอกไม้ก็สวย โลงก็สวย ลายกนก 5 ชั้น จากลุงเก๋ รูปหน้าโลง น่ารักมากจากป้าเอ๋ เริ่มรดน้ำให้หนู ตอน 16:00 น. ไม่คิดเลยว่าจะมีคนมางานหนูเยอะขนาดนี้ พอรดน้ำเสร็จ จะเอาหนูนอนในโลง ตอนฉีดยาก่อน แต่สรุปฉีดไม่ได้ เพราะหนูโดนเจาะจากโรงพยาบาลมาหลายที่มากมาย เลยต้องนอนในโลงเย็น(อีกแล้ว) สงสารหนูจังเลย หนาวไม๊ลูก
• วัน ศุกร์ ที่ 9 -11 กันยายน 2559 วันงานหนูมีคนมาเยอะแยะเลยลูกแม่ มีคนรักหนูมากมาย ปู่ย่าตายาย ยายทวด ปู่ทวด ป๋ายาย ลุงจ๊อดก็มา มากันเยอะเยะไปหมด ดีใจจังที่ทุกคนรักลูกของแม่คนนี้