สวัสดีค่ะ ( กระทู้แรกในรอบ 3 ปี )
ตามหัวเรื่องเลยค่ะ...
แม่ของดิฉัน มีลูกสองคน เธอเลี้ยงดิฉันกับพี่ชาย มาตั้งแต่ดิฉันอายุ 2 ขวบ จนตอนนี้ ดิฉันอายุ 19 ปีแล้วค่ะ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ดิฉันไม่เคยรู้เรื่องพ่อจากปากแม่เลย เพราะถามไปแม่ก็ไม่ค่อยอยากจะพูดถึงพ่อเท่าไหร่ แต่ก็มีคุณยายเล่าเรื่องพ่อให้ฟังบ้าง บางครั้งท่านก็ไม่แน่ใจ ว่าพ่อยังมีชีวิตอยู่ไหม เพราะตั้งแต่แม่ทะเลาะกับพ่อ พ่อหายไปก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย ด้วยความอยากรู้ของดิฉัน ว่าพ่อยังมีชีวิตอยู่ไหม มีความเป็นอยู่ยังไง ก็เลยลองพิมพ์ ชื่อนามสกุลของพ่อ ค้นหาใน Facebook ดูค่ะแต่ไปเจอคนที่ ชื่อคล้ายๆ พ่อ เลยคิดว่าอาจจะเป็นคนรู้จักหรือญาติพี่น้องทางฝั่งของเขา ดิฉันลองทักไปถามว่า..... (พี่ ก เป็นนามสมมุตินะคะ)
ดิฉัน : พอจะรู้คนชื่อ นาย............. ไหมค่ะ
พี่ ก : รู้จักค่ะ ทำไมหรอค่ะ
ดิฉัน : หนูชื่อน.ส.......เป็นลูกสาวนาย.........
ค่ะ ก็ถาม คุยกันไปเรื่อยๆ และพี่ ก ส่งรูปพ่อมาให้ดู พอได้รูป ก็ถามยายว่าใช่พ่อจริงไหม ยายบอกว่าใช่ เลยลองไปถามแม่ดูบ้าง ด้วยความดีใจและตื่นเต้นของเราเลยไม่ทันคิด... แม่ก็บอกว่าใช่ ตามด้วยคำพูดนี้ ( จะไปตามหามันทำไหม ถ้ามันดีจริง มันมาถามข่าว มาส่งเสียตั้งนานแล้วลูกทั้งคน แต่นี้ไม่ นึกว่าตายไปแล้ว ) คือตอนนั้นคิดว่าจะโดนแม่บ่นยาว แต่ไม่ค่ะ พอมานั่งนึกประโยคที่แม่พูด มันก็จริง เลยเลิกติดต่อ เลิกถามถึง เลิกได้ประมาณ อาทิตย์หนึ่ง พี่ ก แชทมาขอเบอร์โทรศัพท์ให้พ่อ คือตอนนั้น ดีใจและอยากลองคุยกับพ่อบ้าง เลยให้เบอร์ไปค่ะ พ่อก็โทรมา เขาเล่าถึงตอนที่ออกจากบ้านไปตอนนั้น เขาบอกไม่เคยลืมยังรู้สึกผิดมาตลอด ด่าว่า โทษตัวเองอย่างงั้น อย่างงี้ จนเราน้ำตาไหลเลยละค่ะ เลยลองไปเล่าเรื่องวันนี้ที่พ่อโทรมาให้แม่ฟังอีกครั้ง จนแม่น้ำตาไหลเลยละค่ะ เราก็ทำเป็นไม่เห็นว่าแม่ร้องไห้ เลยทำเป็นเปลี่ยนเรื่องคุยไป พอมาอีกวันดิฉันก็รอพ่อโทรมา รอแล้วรออีก รอตั้งแต่ตื่นจากที่นอน จนจะค่ำมืดอะค่ะ เลยเพ่อพูดกับแม่ว่าา.. "แม่ ทำไหมวันนี้เขาไม่โทรมาเลยอ่ะ" แม่พูดมาประโยคหนึ่ง "ลูกไม่ได้เลี้ยงเขาจะรักเท่าลูกเลี้ยงหรอ" ลืมบอกไปว่า พ่อมีลูกกับผู้หญิงคนใหม่ 2 คน (ครอบครัวใหม่ค่ะ) แล้วประโยคที่แม่พูดจำติดสมองมาเลยค่ะ นึกถึงพ่อตอนไหน ประโยคนี้ก็ลอยมา คิดถึงพ่อทุกวัน ด้วยความเห่อพ่อ.... จนเริ่มสับสน ว่าควรทำตัวยังไง เลิกคิดถึงเขารึป่าว อยู่กับคนที่เลี้ยงดูเรามาดีกว่าเนอะ...
แต่พ่อก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เราเกิดมา นี้แหละค่ะ จุดที่ปวดหัว....
หรือไม่ต้องไปคิดไรมาก อยู่กับแม่เราก็มีความสุขดีแล้ว ตามนี้ใช่ไหม55555. 😂
#เหมือนมาเล่าเผื่อมีความเห็นดีๆ จะได้เก็บไปคิด
อาจจะพิมพ์วนไปวนมา อ่านไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ ขออภัยนะที่นี้ด้วยนะคะ ใครมีความเห็น อยากแนะนำอะไรดีๆ ได้นะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ 💕
ทำตัวไม่ถูก เมื่อได้คุยกับพ่อแท้ๆ ที่ไม่ได้เลี้ยงดู ไม่เคยเจอหน้ามา 17 ปี
ตามหัวเรื่องเลยค่ะ...
แม่ของดิฉัน มีลูกสองคน เธอเลี้ยงดิฉันกับพี่ชาย มาตั้งแต่ดิฉันอายุ 2 ขวบ จนตอนนี้ ดิฉันอายุ 19 ปีแล้วค่ะ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ดิฉันไม่เคยรู้เรื่องพ่อจากปากแม่เลย เพราะถามไปแม่ก็ไม่ค่อยอยากจะพูดถึงพ่อเท่าไหร่ แต่ก็มีคุณยายเล่าเรื่องพ่อให้ฟังบ้าง บางครั้งท่านก็ไม่แน่ใจ ว่าพ่อยังมีชีวิตอยู่ไหม เพราะตั้งแต่แม่ทะเลาะกับพ่อ พ่อหายไปก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย ด้วยความอยากรู้ของดิฉัน ว่าพ่อยังมีชีวิตอยู่ไหม มีความเป็นอยู่ยังไง ก็เลยลองพิมพ์ ชื่อนามสกุลของพ่อ ค้นหาใน Facebook ดูค่ะแต่ไปเจอคนที่ ชื่อคล้ายๆ พ่อ เลยคิดว่าอาจจะเป็นคนรู้จักหรือญาติพี่น้องทางฝั่งของเขา ดิฉันลองทักไปถามว่า..... (พี่ ก เป็นนามสมมุตินะคะ)
ดิฉัน : พอจะรู้คนชื่อ นาย............. ไหมค่ะ
พี่ ก : รู้จักค่ะ ทำไมหรอค่ะ
ดิฉัน : หนูชื่อน.ส.......เป็นลูกสาวนาย.........
ค่ะ ก็ถาม คุยกันไปเรื่อยๆ และพี่ ก ส่งรูปพ่อมาให้ดู พอได้รูป ก็ถามยายว่าใช่พ่อจริงไหม ยายบอกว่าใช่ เลยลองไปถามแม่ดูบ้าง ด้วยความดีใจและตื่นเต้นของเราเลยไม่ทันคิด... แม่ก็บอกว่าใช่ ตามด้วยคำพูดนี้ ( จะไปตามหามันทำไหม ถ้ามันดีจริง มันมาถามข่าว มาส่งเสียตั้งนานแล้วลูกทั้งคน แต่นี้ไม่ นึกว่าตายไปแล้ว ) คือตอนนั้นคิดว่าจะโดนแม่บ่นยาว แต่ไม่ค่ะ พอมานั่งนึกประโยคที่แม่พูด มันก็จริง เลยเลิกติดต่อ เลิกถามถึง เลิกได้ประมาณ อาทิตย์หนึ่ง พี่ ก แชทมาขอเบอร์โทรศัพท์ให้พ่อ คือตอนนั้น ดีใจและอยากลองคุยกับพ่อบ้าง เลยให้เบอร์ไปค่ะ พ่อก็โทรมา เขาเล่าถึงตอนที่ออกจากบ้านไปตอนนั้น เขาบอกไม่เคยลืมยังรู้สึกผิดมาตลอด ด่าว่า โทษตัวเองอย่างงั้น อย่างงี้ จนเราน้ำตาไหลเลยละค่ะ เลยลองไปเล่าเรื่องวันนี้ที่พ่อโทรมาให้แม่ฟังอีกครั้ง จนแม่น้ำตาไหลเลยละค่ะ เราก็ทำเป็นไม่เห็นว่าแม่ร้องไห้ เลยทำเป็นเปลี่ยนเรื่องคุยไป พอมาอีกวันดิฉันก็รอพ่อโทรมา รอแล้วรออีก รอตั้งแต่ตื่นจากที่นอน จนจะค่ำมืดอะค่ะ เลยเพ่อพูดกับแม่ว่าา.. "แม่ ทำไหมวันนี้เขาไม่โทรมาเลยอ่ะ" แม่พูดมาประโยคหนึ่ง "ลูกไม่ได้เลี้ยงเขาจะรักเท่าลูกเลี้ยงหรอ" ลืมบอกไปว่า พ่อมีลูกกับผู้หญิงคนใหม่ 2 คน (ครอบครัวใหม่ค่ะ) แล้วประโยคที่แม่พูดจำติดสมองมาเลยค่ะ นึกถึงพ่อตอนไหน ประโยคนี้ก็ลอยมา คิดถึงพ่อทุกวัน ด้วยความเห่อพ่อ.... จนเริ่มสับสน ว่าควรทำตัวยังไง เลิกคิดถึงเขารึป่าว อยู่กับคนที่เลี้ยงดูเรามาดีกว่าเนอะ...
แต่พ่อก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เราเกิดมา นี้แหละค่ะ จุดที่ปวดหัว....
หรือไม่ต้องไปคิดไรมาก อยู่กับแม่เราก็มีความสุขดีแล้ว ตามนี้ใช่ไหม55555. 😂
#เหมือนมาเล่าเผื่อมีความเห็นดีๆ จะได้เก็บไปคิด
อาจจะพิมพ์วนไปวนมา อ่านไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ ขออภัยนะที่นี้ด้วยนะคะ ใครมีความเห็น อยากแนะนำอะไรดีๆ ได้นะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ 💕