ไม่เกิดก็ไม่ทุกข์

ระหว่างชีวิตที่ต้องเติบโตขึ้นทุกวัน ก็ต้องพบกับความพลัดพราก
ทวด ปู่ย่า ตายาย พ่อแม่ที่เป็นที่รัก   ต่อสู้ดิ้นรนมีที่ทางเป็นสิบสิบไร่สุดท้ายก็ตาย ทิ้ง สมบัติ จะมีก็ทุกข์ไม่มีก็ทุกข์   
เค้าจะหายไปทีละคน แม้เเต่ร่างกายเราเอง
ก็ห้ามไม่ให้เจ็บป่วยไม่ให้แก่ก็ยังไม่ได้ มีลูกก็ทุกข์เพราะห่วงลูก จะรีบตายก็ตาไม่หลับ
วันนี้ต้องมาเห็นคนที่เลี้ยงดูเรามาคนที่เรารักที่สุดนอนติดเตียง เค้า กำลัง
จะหนีเราไปอีกคน มองทีไรก็น้ำตาไหล ไม่อยากให้ถึงวันนั้น ไม่อยากให้เวลาเดินเลย
ถ้าขอพรได้จริง ตายไปขอให้หมดไปในชีวิตนี้ขอให้ไม่เกิดมารับรู้อีก ใจเปราะบาง​
ไม่อยากเกิดมาพบเจอ  
ถ้าไม่เกิดก็ไม่คงไม่ต้องมาเจอความทุกข์การพลัดพราก