เรื่องของผมจริงๆค่อนข้างยาว แต่จะพยายามย่อมาให้เหลือน้อยที่สุด จะได้อ่านง่ายๆนะครับ
ผมคิด เรียบเรียง เป็นเวลาหลายสัปดาห์ก่อนที่จะมาตั้งกระทู้นี้ ว่าจะพิมพ์ออกมายังไงดี
คือผมกับแฟนคบกันมานาน(แฟนเป็นผู้หญิงนะครับ) เอาเป็นว่าหลัก 5 ปีขึ้นไป ในช่วงปีสองปีแรกที่คบกัน ทุกอย่างมันดู ok มาก
แต่พอเริ่มขึ้นปีที่ 3 เหมือนว่าเราทั้งคู่เริ่มทำงาน มีเรื่องเครียดต่างๆมากมาย เริ่มทะเลาะกันจนเกือบจะเลิก แต่ก็ผ่านมามันมาได้
แต่ผมยอมรับเลยครับว่าตั้งแต่ทะเลาะกันแรงๆ(ถึงขั้นเธอพูดคำหยาบใส่รัวๆ แต่ผมไม่เคยพูดหยาบกลับคืนเลย) ตั้งแต่นั้นมา
ผมกลับมีความรู้สึกว่า อยู่ที่ทำงาน โดนเจ้านายด่าทุกๆวัน ยังเบากว่าโดนแฟนด่าเลยครับ มันทำให้ผมไม่อยากกลับไปเจอเธอเลย
แล้วมันก็รู้สึกแบบนั้นมาเรื่อยๆในส่วนลึกของจิตใจผม แต่ผมก็พยายามทำดีทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ ไม่นอกใจ ไม่ไปเที่ยวกับเพื่อน(นานๆ ปีนึงจะไปกินกับเพื่อนสักครั้งสองครั้ง)พยายามพาเธอไปเที่ยวนู่นไปนี่
ด้วยความหวังที่ว่า "เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น" แต่มันก็สวนทางกับสิ่งที่ผมหวังมาโดยตลอด ผมเข้ามาอ่านในพันทิพ หลายๆคนบอกให้ลองนึกย้อนกลับไปว่าตัวเองเปลี่ยนไปไหม จากวันแรกที่คบกัน
ผมก็ทบทวนแบบไม่เข้าข้างตัวเอง ว่าผมแทบไม่เปลี่ยนแปลงเลย ทุกๆอย่างที่เคยทำให้ในปีแรกๆผมก็ยังทำอยู่ เอาใจ ตามใจสารพัด คนรอบข้างผมยังชอบบ่นผมบ่อยๆว่า เห้ย ติดแฟนมากไปมั้ยเนี่ย ผมก็หัวเราะขำๆไป
จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ หลังๆเริ่มทะเลาะกันหนักขึ้น เรื่องเล็กๆน้อยๆ ที่ผมทำไม่ถูกใจเธอ ก็จะโดนต่อว่าสารพัด ผมก็พยายามมองในมุมเธอว่า เธอคงหวังดี อยากให้เราเป็นคนดีขึ้น มาโดยตลอด ผมก็พยายามปรับปรุงๆ
หลายครั้งตั้งแต่ปีที่ 3 ขึ้นมา เวลาทะเลาะกันหนักๆผมจะถูกเธอบอกเลิกตลอด แต่ผมก็เฉยๆไม่พูดอะไรต่อ แล้วอีกวันสองวันก็คุยกันได้ใหม่ แต่เข้าใจความร็สึกของคนที่โดนต่อว่า และบอกเลิกบ่อยๆไหมครับ ว่ามันเจ็บแค่ไหน แม้ภายนอกมันจะดูเฉยๆไม่มีน้ำตาแล้วก็ตาม
และมันก็มีเหตุการณ์แบบนี้วนลูปมาตลอด ปีนึงต้องเจอสักครั้งนึง(ไม่เคยมีเหตุการณ์เรื่องมือที่สามเลยนะครับ)
จนมาครั้งล่าสุด มันเหมือนระเบิดเวลาที่ถูกตั้งไว้ในตัวผม มันถึงจุดที่เดือดแล้ว ผมจึงพูดว่า เราควรต่างคนต่างไปกันดีไหม เพราะหลายๆอย่างเราเข้ากันไม่ได้เลยนะ คบไปแบบนี้ มันต่างคนต่างเสียเวลาเปล่าๆ ทำร้ายความรู้สึกกันไปเปล่าๆ
ถ้าเป็นคู่อื่นคงร้องไห้ใช่ไหมครับ แต่นี่ผมกลับโดนต่อว่า ยกเหตุผลมาต่างๆนาๆ สุดท้ายก็ไม่ได้เลิกกันอยู่ดี เพราะเหตุผลของผมมีไม่เพียงพอกับการบอกเลิกในครั้งนี้
ผมยอมรับว่าผมอาจจะเห็นแก่ตัว ไม่รับผิดชอบต่อเวลาที่ผ่านด้วยกันมา แต่ผมคิดมานาน และเห็นแล้วว่า คบกันต่อไปยังไงมันก็ไม่รอด มันเหมือนเราสองคนปรับเข้าหากันไม่ได้สักที
แบบนี้ควรต้องทำยังไงต่อไปดีครับ?
เมื่อแฟนไม่ยอมเลิก ควรจะทำอย่างไรต่อไปครับ?
ผมคิด เรียบเรียง เป็นเวลาหลายสัปดาห์ก่อนที่จะมาตั้งกระทู้นี้ ว่าจะพิมพ์ออกมายังไงดี
คือผมกับแฟนคบกันมานาน(แฟนเป็นผู้หญิงนะครับ) เอาเป็นว่าหลัก 5 ปีขึ้นไป ในช่วงปีสองปีแรกที่คบกัน ทุกอย่างมันดู ok มาก
แต่พอเริ่มขึ้นปีที่ 3 เหมือนว่าเราทั้งคู่เริ่มทำงาน มีเรื่องเครียดต่างๆมากมาย เริ่มทะเลาะกันจนเกือบจะเลิก แต่ก็ผ่านมามันมาได้
แต่ผมยอมรับเลยครับว่าตั้งแต่ทะเลาะกันแรงๆ(ถึงขั้นเธอพูดคำหยาบใส่รัวๆ แต่ผมไม่เคยพูดหยาบกลับคืนเลย) ตั้งแต่นั้นมา
ผมกลับมีความรู้สึกว่า อยู่ที่ทำงาน โดนเจ้านายด่าทุกๆวัน ยังเบากว่าโดนแฟนด่าเลยครับ มันทำให้ผมไม่อยากกลับไปเจอเธอเลย
แล้วมันก็รู้สึกแบบนั้นมาเรื่อยๆในส่วนลึกของจิตใจผม แต่ผมก็พยายามทำดีทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ ไม่นอกใจ ไม่ไปเที่ยวกับเพื่อน(นานๆ ปีนึงจะไปกินกับเพื่อนสักครั้งสองครั้ง)พยายามพาเธอไปเที่ยวนู่นไปนี่
ด้วยความหวังที่ว่า "เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น" แต่มันก็สวนทางกับสิ่งที่ผมหวังมาโดยตลอด ผมเข้ามาอ่านในพันทิพ หลายๆคนบอกให้ลองนึกย้อนกลับไปว่าตัวเองเปลี่ยนไปไหม จากวันแรกที่คบกัน
ผมก็ทบทวนแบบไม่เข้าข้างตัวเอง ว่าผมแทบไม่เปลี่ยนแปลงเลย ทุกๆอย่างที่เคยทำให้ในปีแรกๆผมก็ยังทำอยู่ เอาใจ ตามใจสารพัด คนรอบข้างผมยังชอบบ่นผมบ่อยๆว่า เห้ย ติดแฟนมากไปมั้ยเนี่ย ผมก็หัวเราะขำๆไป
จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ หลังๆเริ่มทะเลาะกันหนักขึ้น เรื่องเล็กๆน้อยๆ ที่ผมทำไม่ถูกใจเธอ ก็จะโดนต่อว่าสารพัด ผมก็พยายามมองในมุมเธอว่า เธอคงหวังดี อยากให้เราเป็นคนดีขึ้น มาโดยตลอด ผมก็พยายามปรับปรุงๆ
หลายครั้งตั้งแต่ปีที่ 3 ขึ้นมา เวลาทะเลาะกันหนักๆผมจะถูกเธอบอกเลิกตลอด แต่ผมก็เฉยๆไม่พูดอะไรต่อ แล้วอีกวันสองวันก็คุยกันได้ใหม่ แต่เข้าใจความร็สึกของคนที่โดนต่อว่า และบอกเลิกบ่อยๆไหมครับ ว่ามันเจ็บแค่ไหน แม้ภายนอกมันจะดูเฉยๆไม่มีน้ำตาแล้วก็ตาม
และมันก็มีเหตุการณ์แบบนี้วนลูปมาตลอด ปีนึงต้องเจอสักครั้งนึง(ไม่เคยมีเหตุการณ์เรื่องมือที่สามเลยนะครับ)
จนมาครั้งล่าสุด มันเหมือนระเบิดเวลาที่ถูกตั้งไว้ในตัวผม มันถึงจุดที่เดือดแล้ว ผมจึงพูดว่า เราควรต่างคนต่างไปกันดีไหม เพราะหลายๆอย่างเราเข้ากันไม่ได้เลยนะ คบไปแบบนี้ มันต่างคนต่างเสียเวลาเปล่าๆ ทำร้ายความรู้สึกกันไปเปล่าๆ
ถ้าเป็นคู่อื่นคงร้องไห้ใช่ไหมครับ แต่นี่ผมกลับโดนต่อว่า ยกเหตุผลมาต่างๆนาๆ สุดท้ายก็ไม่ได้เลิกกันอยู่ดี เพราะเหตุผลของผมมีไม่เพียงพอกับการบอกเลิกในครั้งนี้
ผมยอมรับว่าผมอาจจะเห็นแก่ตัว ไม่รับผิดชอบต่อเวลาที่ผ่านด้วยกันมา แต่ผมคิดมานาน และเห็นแล้วว่า คบกันต่อไปยังไงมันก็ไม่รอด มันเหมือนเราสองคนปรับเข้าหากันไม่ได้สักที
แบบนี้ควรต้องทำยังไงต่อไปดีครับ?