[CR] ลุยเดี่ยวเที่ยวทั่วโลก ฉบับ “ศรีลังกามีมากกว่าวัด” ตอนที่ 5 ดิ่งลงใต้ไปชายทะเลที่ Galle

ตอนที่ 0 สารบัญการเดินทาง และก้าวย่างแรกในศรีลังกา
https://pantip.com/topic/36759102/

ตอนที่ 1 ครึ่งวันปั่นทั่วเมืองเมืองโบราณ Anuradhapura
https://pantip.com/topic/36765423

ตอนที่ 2 เป็นคนแสนดีแวะเมือง Kandy เข้าวัดเข้าวา
https://pantip.com/topic/36772330

ตอนที่ 3 Adam’s Peak มุ่งมั่นตั้งใจ ทำได้ไม่ได้อีกเรื่องนึง
https://pantip.com/topic/36779762

ตอนที่ 4 สุดปลายฟ้าศรีลังกาที่ World’s End
https://pantip.com/topic/36786308

เวลาท่องเที่ยวจะถือคติดว่ามีเวลาแต่ไม่มีตัง ดังนั้นต่อให้ต้องนั่งรถนานแค่ไหนก็ไม่ใช่ปัญหาถ้าตราบใดมันสามารถพาเราไปถึงเป้าหมายได้ (แต่ทริปนี้ต่อให้มีตังก็ไม่มีตั๋วขายอยู่ดีเพราะเป็นช่วงปีใหม่ อะไรๆ ก็โดนจองเต็มไปหมด) อีกอย่างคือถ้าไปรถ เราไม่ต้องวางแผนมาก ไปคิดเอาข้างหน้าว่าอยากไปไหนดี จากเมื่อคืนที่คิดหัวแทบแตกว่าจะ Ella หรือ Galle ดี สุดท้ายพอถึงท่ารถก็ตัดสินใจได้ว่าลงใต้ไปทะเลดีกว่า

ออกจากที่พักตั้งแต่ 6:30น. เพื่อมาที่สถานีขนส่ง เพราะไม่รู้ว่ารถมันมีกี่โมงบ้างเลยมาแต่เช้าไว้ก่อน จะได้ไม่พลาด พอมาถึงคราวนี้ก็ได้แต่รอๆๆๆ พอรถคันไหนคนขึ้นเยอะก็วิ่งไปถามว่า Galle มั๊ย? จนมีคนเดินมาบอกว่า “นั่งนี่แหละ..ไม่ต้องเดิน เดี๋ยวรถมาแล้วจะบอก” แต่ถามว่าเชื่อมั๊ย? ไม่ค่ะ ยังคงขยันถาม จนไปถามคนที่ฟังเราพูดไม่รู้เรื่องแล้วชี้ให้เราขึ้นรถคันนึงที่จอดอยู่แล้วมีฝรั่งนั่งอยู่ 5-6คน แล้วเราก็คิด (ไปเอง) ว่าฝรั่งก็ต้องไปชายทะเลเหมือนเรานั่นแหละ ขึ้นไปนั่งเลยดีกว่า นั่งอยู่พักใหญ่ๆ คนเดิมที่เคยบอกเราให้รอเค้าเรียกเดินมาเห็นเราแล้วกวักมือเรียกให้ลง บอกว่าคันนั้นไปแค่ Marata ไปไม่ถึง Galle จุดนั้นคืออ๊ายอาย รีบหอบกระเป๋าลงมาแล้วกลับมานั่งที่จุดเดิม จนเกือบ 7 โมงครึ่งรถที่จะไป Galle ถึงมีการเคลื่อนไหว แล้วผู้ชายคนเดิมก็มาเรียกให้เราขึ้นรถคันที่ถูกต้อง

จาก Nuwara Eliya ไป Galle มันคือการนั่งรถครึ่งประเทศ นั่งสบายๆ แค่ 7 ชั่วโมงเอง ราคาก็น่ารักๆ 380 รูปี ก่อนจะถึง Galle จะมีชายทะเลชื่อ Unawatuna Beach เราเห็นในแผนที่แล้วแบบว่า....อร๊ายยย อยากไปชายทะเลแบบนี้ (เพราะ Galle ติดทะเลแต่คงไม่มีหาด) เราเลยเจรจากับคนเก็บตังค์ (ซึ่งเก็บเงินแล้วไม่ยอมทอนเราซะที) ว่าเราจะลงที่นี่ เพราะรถมันผ่าน แต่คนเก็บตังค์บอกว่า “ไม่ผ่าน” เออ...ไม่ผ่านก็ไม่ผ่าน คิดไม่ออกว่าไม่ผ่านแล้วมันจะวิ่งเส้นไหนของมันฟระ? แต่ช่างมันเดี๋ยวนั่งถึง Galle แล้วค่อยหารถนั่งย้อนมาที่ชายหาดก็ได้

วิวระหว่างทาง

พอใกล้ๆ ถึงเราก็งงว่าทำไมมันก็วิ่งเรียบหาด แล้วข้างหน้าก็น่าจะเป็น Unawatuna Beach ไหนว่าไม่ผ่านไง? ยังไม่ทันจะเข้าไปคุยอีกรอบ ฝรั่ง 3 คนบนรถก็ขอลงตรงปากทาง Beach เราก็เลยรีบคว้ากระเป๋าลงด้วย แต่!!! ชั้นไม่ลืมว่าคนเก็บตังค์ยังไม่ได้ทอนเงินชั้น!!! ศักยภาพด้านความเค็มไม่เป็นรองทะเลที่กำลังจะไปค่ะ

พอลงแล้วเห็นโรงแรมแรกไฮโซน่านอนมาก ในใจก็คิดว่าเอาน่า...คืนเดียว...จ่ายแพงหน่อยไม่เป็นไร แต่เจ้ากรรม! วันส่งท้ายปีเก่าค่ะ โรงแรมเต็ม เค้าแนะนำให้เรามาปาร์ตี้ที่นี่ทั้งคืนไม่ต้องนอน พรุ่งนี้บ่าย 2 ค่อย Check-in เพราะพรุ่งนี้ว่าง! เป็นผู้จัดการโรงแรมที่รักษาลูกค้ามากๆ ค่ะ แต่ลูกค้าคนนี้ไม่ใช่สายปาร์ตี้เลยขอบาย เราเลยแบกกระเป๋าเดินไปเรื่อยๆ มันก็ไม่มีห้องว่าง เลยยอมนั่งตุ๊กๆ เข้าไปด้านในหาดว่าจะไปหาโรงแรมเรียบชายหาดซะคืน แต่ก่อนที่จะไปถึงเห็นร้านอาหารเยอะแยะเลยขอให้เค้าจอดกลางทางแล้วหาอะไรกินดีกว่า ถ้ามี Wifi จะได้จองโรงแรมสำหรับคืนนี้ไปในตัว

มาถึงร้านอาหารเราเดินไปเลือกที่นั่งที่มองเห็นชายหาด แต่.....ชายหาดมันดูรกมาก ร้านอาหารสร้างเพิงเป็นซุ้มๆ ออกมาบดบังบรรยากาศจนหมด ดูๆ แล้วก็ดูวุ่นวาย เต็มไปด้วย commercial เหมือนชายหาดเมืองไทย เลยตัดสินใจว่าจะตรงไปนอนที่ Galle ดีกว่า ว่าแล้วถามหา Wifi ปรากฏว่า “ที่นี่ไม่มี Wifi ค่ะ” ฮือๆๆ แล้วจะจองโรงแรมยังไงล่ะคะ? จากที่ถามมาสองสามโรงแรมมันเต็มค่ะ เพราะฉะนั้นถ้าไม่จองเกรงว่าคืนนี้ต้องนอนกลางดินกินกลางทราย สุดท้ายเลยยอมเปิด Data Roaming เพื่อจองห้อง พอได้ห้องก็สบายใจละ กินข้าวให้อิ่ม เดิมชายหาดหน่อยแล้วค่อยไปที่ Galle

จากชายหาดถึง Galle จ่ายไป 400 รูปี เราตรงไปที่โรงแรมที่เราจองคือ Inn64 แต่พอไปถึงเจ้าของเดินมาบอกว่า “ห้องเต็ม” เราก็โชว์บุกกิ้งให้ดู เค้าบอกว่ามันเต็มตั้งแต่สองวันก่อนแล้ว!!! อ้าวเฮ้ย...แล้วจะไปนอนที่ไหนล่ะทีนี้ เราเลยเดินถามมันเรื่อยๆ ถามทุกซอกทุกซอยจนมีคนแนะนำให้ไปนอนที่ Mamas Galle Fort Cooking Class ใช่ค่ะ! ที่นี่เป็นโรงเรียนสอนทำอาหาร แต่มันก็มีห้องว่างหนึ่งห้องเค้าเลยปล่อยให้เราเช่า หลังจากได้ที่ซุกหัวนอนแล้ว เราก็โทรไปเฉ่ง xxxx.com เลยค่ะ อุตส่าห์เสียตังเปิดโรมมิ่ง กลายเป็นว่าโรงแรมที่จองเต็ม!!!  ทางนั้นก็รับผิดชอบดีค่ะ จะช่วยหาโรงแรมให้ บลาๆ แต่คือเรามีโรงแรมแล้วไง คราวนี้เลยกลายเป็นแค่รับฟังคำขอโทษ แล้วจะจ่ายส่วนต่างของค่าที่พักให้ แต่...คุณค่ะ ที่พักที่ดิฉันอยู่ราคามันถูกกว่าไอ้ที่จองไว้อีกค่ะ อย่างนี้คือไม่ชดเชย? แต่คือขี้เกียจเถียงเพราะเป็น Roaming เสียดายตัง เลยปล่อยไปก่อน กลับไทยค่อยจัดการทีเดียว

หลังจากที่ต้องถ่อสังขารหาที่พักแล้ว เราก็อาบน้ำให้สบายใจแล้วออกไปกินอาหาร “ญี่ปุ่น” อ่านไม่ผิดค่ะ จุดนี้ต้องการอาหารภูมิภาคอื่นที่ไม่ใช่เอเชียใต้ค่ะ และที่ Galle ก็มีร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อ Tuna & The Crab อยู่ ร้านดูดี การคาดหวังเราย่อมสูงเป็นธรรมดา แต่มันคงสูงเกินไปเพราะมันไม่ได้รู้สึก “ว้าววว” อะไรเลย มีแต่ความรู้สึก “อ๊ากกก” ตอนที่เรียกเก็บเงิน หมดไป 7,000 รูปี
แล้วคืออาหารจานแพงที่สุดดันถ่ายแล้วเบลออออออ

ช่วงเวลาที่เดินกลับก็มีคนเดินออกมารอดูพลุ แต่คือจะดูพลุข้ามวันใหม่คนเดียวก็เหงาหงอยเกิ๊น เราเลยตัดสินใจกลับห้องไปนอนดีกว่า แต่ห้องมันอับและฝุ่นเยอะมากๆ นอนก็นอนไม่หลับ กว่าจะข่มตาลงก็เกือบตี 3

ตื่นเช้ามาด้วยเสียงสวดมนต์ขึ้นปีใหม่แล้วบังคับให้หลับต่อไม่ได้เลยอาบน้ำเก็บของแล้วออกมาเดินเล่นรอบๆ เมือง Galle ที่อยู่ภายใน Fort พอออกมาตามถนนคนก็เริ่มทักทาย Happy New Year! Happy New Year! แต่โมเม้นท์นั้นคือ “อ้าว...ปีใหม่แล้วเหรอ ทำไมไม่มี feel ของปีใหม่เลยหว่า?” เราก็เลยทักทายกลับแล้วเดินผ่านไป เราตั้งใจเริ่มที่ประภาคารก่อนแล้วเดินวนรอบกำแพงไปรอบๆ กางแผนที่แล้วเดินตามจุดที่คิดว่าเป็นจุดท่องเที่ยวที่สำคัญ
พอเดินเหนื่อยก็แวะกินไอติมกับน้ำ พักให้หายร้อนแล้วค่อยเดินต่อ

เดินจนประมาณ 10 โมงเราก็กลับไปเอากระเป๋าจากที่พัก ตอนนั้นที่พักเรามีคนต่างชาติมาเรียนทำอาหารศรีลังกา เห็นแล้วก็อยากเรียนบ้าง สองจิตสองใจว่าจะไปโคลอมโบเลย หรือจะอยู่ต่ออีกวัน คิดไปคิดมาคนที่มีพรสวรรค์ในการทำไข่เจียวสองกษัตยริย์ได้ (ข้างนึงไหม้อีกข้างไม่สุก) กับหุงข้าวแบบกึ่งสุกกึ่งดิบอย่างเรา ไม่น่าจะเรียนทำอาหารรอดเลยตัดสินใจไปโคลอมโบดีกว่า

จาก Fort สามารถนั่งตุ๊กๆ ไปยังสถานีรถบัสที่อยู่นอก Fort ได้ หรือจะเดินมันก็ไม่ได้ไกลมาก สำหรับเราเราเลือกที่จะเดินเพราะไม่ได้รีบร้อนอะไร ระหว่างทางก็ถามหารถ Express หรือถามเรื่องรถไฟ แต่พอเอาที่อยู่ของโรงแรมให้เค้าดู ทุกคนพูดเหมือนกันว่าให้ไปนั่งรถตู้ A/C ดีกว่า ถึงรถจะเป็นรถเล็กแต่มันแล่นผ่านที่หน้าโรงแรม เราไม่ต้องไปหาวิธีต่อรถให้วุ่นวาย เราเลยตัดสินใจไปท่ารถตู้ A/C แล้วนั่งรอ รอประมาณ 10 นาทีพอคนเต็มรถ รถก็ออก รถใช้เวลาแล่นประมาณ 3 ชั่วโมงก็มาถึงตัวเมืองโคลอมโบ คนขับก็ไม่รู้ว่าโรงแรมเราอยู่ช่วงไหน เราต้องเปิดแผนที่แล้วคอยดูเป็นระยะๆ เพื่อไม่ให้พลาด แต่ระยะการเบรคของศรีลังกามันยาวมากหรือไงไม่รู้ จอดเลยซะไกล เราต้องเดินย้อนกลับมา แต่พอมองๆ แถวนั้นก็ไม่เห็นมีตรงไหนที่เหมือนโรงแรมเลย สุดท้ายคือต้องเดินเข้าซอยไปหน่อยแล้วโรงแรมอยู่ชั้น 4 มีป้ายเล็กๆ แปะบอกเอาไว้

พอได้ห้องรู้สึกเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ จากเมื่อคืนที่นอนเป็นหมูคลุกฝุ่น ตอนนี้เปิดแอร์เย็นช่ำแปลงร่างเป็นหมูแช่แข็ง อาบน้ำ แล้วนอนกลิ้งเกลือกบนเตียงพร้อมหาว่าเราจะไปกินอะไรดีในวันนี้ คือมาถึงศรีลังกามันต้องจัด Sri Lanka Crab แล้วร้านที่แนะนำคือ Ministry of Crab ซึ่งอยู่ใน Zone 1 แต่ตอนนี้เราอยู่ประมาณ Zone 3-4 จะให้นั่งรถเข้าไปกินถึงนั่นก็ดูทุ่มเท เลยเลือกอีกร้านที่มีขายปูเหมือนกัน The Fat Crabอยู่ห่างจากโรงแรมไม่มาก เดินประมาณ 15 นาทีก็ถึง ออกจากโรงแรมประมาณ 5 โมง 45 นาที เดินเลียบชายหาดไปดูพระอาทิตย์ตก

แล้วค่อยเดินไปที่ร้านเพราะร้านเปิด 6 โมง ไม่อยากไปสายเพราะกลัวจะไม่มีที่นั่ง (เพราะไม่ได้จอง) พอไปถึงเรานี่คือลูกค้ารายแรก ได้นั่งโต๊ะริมระเบียงที่มองเห็นชายทะเลของศรีลังกา บรรยากาศดีมากๆ เป็นการกินข้าวใต้แสงทียน (คนเดียว) จะโรแมนติกไปไหน!!! ส่วน Menu ที่สั่งคือ Sri Lanka Style Crab คราวนี้มีให้เลือกด้วยว่าจะเอาแบบเป็น หรือแบบตาย ถ้าเป็นก็ 4000 รูปี ถ้าตายแล้ว 3,500 รูปี คนอย่างเรากินแต่ของตายเท่านั้น จัดไปเอาแค่ 3,500 รูปีนั่งแหละ แต่พนักงานเสิร์ฟบอกว่าตอนนี้เหลือแต่แบบเป็น!!! อ้าว....แล้วพูดแบบมีทางเลือกให้ชั้นทำไม? ก็เลยต้องกินแบบเป็นพร้อมสั่งกุ้งพันแฮมมาอีกจาน ระหว่างที่รออาหารเห็นเค้าเอาปูมาเสิร์ฟโต๊ะข้างๆ ตัวใหญ่มากๆ คิดเป็นตุเป็นตะว่าจะกินไหวมั๊ย เครียดอยู่พักนึงจนปูเรามาเสิร์ฟ เอ๊ะ! ทำไมเล็กกว่าโต๊ะนั้นตั้งเยอะ แต่ก็ช่างมันก้มหน้าก้มตากินให้เสร็จแล้วเดินกลับโรงแรมไปนอน พรุ่งนี้เช้าเราจะชิวๆ ในโคลอมโบก่อนเดินทางกลับ