[CR] ลุยเดี่ยวเที่ยวทั่วโลก ฉบับ “ศรีลังกามีมากกว่าวัด” ตอนที่ 4 สุดปลายฟ้าศรีลังกาที่ World’s End

ตอนที่ 0 สารบัญการเดินทาง และก้าวย่างแรกในศรีลังกา
https://pantip.com/topic/36759102/

ตอนที่ 1 ครึ่งวันปั่นทั่วเมืองเมืองโบราณ Anuradhapura
https://pantip.com/topic/36765423

ตอนที่ 2 เป็นคนแสนดีแวะเมือง Kandy เข้าวัดเข้าวา
https://pantip.com/topic/36772330

ตอนที่ 3 Adam’s Peak มุ่งมั่นตั้งใจ ทำได้ไม่ได้อีกเรื่องนึง
https://pantip.com/topic/36779762

เมื่อวานตกลงราคาค่ารถที่จะไป Horton Plain เรียบร้อย โดยสรุปว่าเราจะนั่งตุ๊กๆ ไป ไม่เอารถจี๊ป เพราะรถจี๊ปแพงกว่าเยอะ  เราสะดุ้งตื่นมาตอนตี 3 เพราะปวดท้อง นอนต่อก็นอนไม่หลังเลยลุกขึ้นมาอาบน้ำ พอตีสี่ครึ่งก็ลงไปรถตุ๊กๆ ด้านล่าง ตุ๊กๆ ที่นี่ตรงเวลามาก!!!

ด้วยความที่กลัวหนาว (มีบทเรียนจากเมื่อวาน) เลยเตรียมใส่เสื้อหนาวมาพร้อม พอรถเริ่มวิ่งออกนอกเมืองเท่านั้นแหละ แม่เจ้า! พี่อยากได้เสื้อขนเป็ดขึ้นมาทันที มันจะหนาวอะไรแบบนี้!!! รถตุ๊กๆ แวะจอดให้เราซื้อน้ำตุนไว้เพราะที่ Horton Plain ราคาจะแพงกว่าแถวนี้ จากนั้นรถก็ขี่ไปเรื่อยๆ ไอ้ที่ตั้งใจว่าจะนอนต่อบนรถนี่หมดสิทธิ์เลย เพราะมันหนาวมาก แล้วพี่ตุ๊กๆ ก็เป็นไกด์ที่ดีเยี่ยม แนะนำหมดว่าซ้ายเป็นฟาร์มวัว ขวาเป็น #*@(^_$* แต่พี่คะ มันมืดมากค่ะ หนูมองไม่เห็นอะไรที่พี่บอกมาซะอย่าง ระหว่างที่รถขับขึ้นเขาเราก็เฝ้ามองรถที่ขับแซงเราไป มีแต่รถตู้ รถเก๋ง และรถจี๊ป ไม่มีใครเค้านั่งตุ๊กๆ ทรมานในยามเช้าแบบเราสินะ

จนเกือบ 6 โมงเช้ารถเราก็มาถึงทางเข้า เราต้องวิ่งลงไปต่อแถวเพื่อซื้อตั๋ว ซึ่งตอนนั้นยังไม่เปิดขาย ยืนรอหนาวๆ ไปจน 6 โมงตรง บูธขายตั๋วก็เปิดพอดี ราคาค่าเข้าที่นี่โหดมากๆ ต่างชาติรวมค่านู่นนี่นั่นเบ็ดเสร็จ 3900 รูปี คนศรีลังกา 600 รูปี (ตอนนั้นคันปากอยากถามว่าคนไทย คนพม่า ไม่มีราคาพิเศษเหรอ???)  พอรถเริ่มขี่เข้าไปในเขตอุทยานตุ๊กๆ เราก็แวะจอดให้ถ่ายรูปสองข้างทางจนพอใจ นั่งรถพระอาทิตย์ขึ้นจนหนำใจแล้วค่อยขี่ไปจอดที่ลานจอดรถ

กว่าเราจะได้เริ่มเดินจริงจังก็ 6.30 น. ตุ๊กๆ บอกให้เวลาเรา 3 ชั่วโมง แต่ที่อ่าน Lonely Planet มามันต้อง 4 ชั่วโมง แล้วยิ่งช่วงขาที่อวบอิ่มกลมกลึงเป็นมะขามป้อม 4 ชั่วโมงมันดูเหมือนจะน้อยไปด้วยซ้ำ!!! แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาต่อล้อต่อเถียง ไปสำรวจ Horton Plain กันดีกว่า

ตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้ามาในเขต Trekking มันเกิดอาการ “ตกหลุมรัก” เข้าอย่างจัง ที่นี่มันอาจดูไม่หวือหวา ไม่อลังการ ไม่ได้มีหมอกขาวโพลน ไม่อะไรเลยสำหรับใครหลายๆ คน แต่สำหรับเรามันมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก

เส้นทาง Trekking จะเป็นวงกลม จะเดินวนขวา หรือวนซ้ายสุดท้ายก็มาชนกันที่ทางแยกอยู่ดี เราลองเล็งๆ แล้วคนส่วนใหญ่จะเดินตรงไป ดังนั้นเราวนซ้ายดีกว่าจะได้มีคนน้อยๆ

เดินทางมาเรื่อยๆ จนถึงจุดที่จะเห็นหน้าผาของที่นี่ ที่ที่เค้าเรียกกันว่า Small World’s end จากจุดนี้สามารถถ่ายวิว 360 องศาได้เลย

แล้วถ้าปีนต่อขึ้นไปเรื่อยๆ (ซึ่งไม่ค่อยมีใครปีน) มันก็จะไปเจอทางแคบๆ แล้วก็พงไม้ทึบๆ ปลายทางมันก็จะวนออกมาที่ทางหลักเหมือนเดิม เดินต่อไปอีกหน่อยเราก็จะเจอกับ Highlight ที่นี่ World’s End

แต่จริงๆ แล้วเราชอบ Small World’s End มากกว่า มันอาจเป็นเพราะตอนที่ไปถึงคนยังไม่เยอะ มันเลยดูสงบ ดูผ่อนคลาย แต่ที่ World’s End คนจะเยอะๆ หน่อย เราอยู่แป๊บเดียวก็เดินออกมาแล้วเดินทางไปหาน้ำตกต่อ (น้ำตกอีกแล้ว???)

ถ้าใครเลือกเดินวนซ้ายแบบเราข้อดีคือ จะไปถึง Small World’s End ได้เร็วมาก และจังหวะที่ไปถึงคนก็ยังไม่ค่อยเยอะด้วย แต่ข้อเสียคือจาก World’s End ไปน้ำตกทางมนัจะเดินลำบากกว่า

จากน้ำตกเราเดินกลับมาถึงตรงทางเข้าที่ตรวจตั๋วใช้เวลาไป 4 ชั่วโมงพอดี

มาถึงตุ๊กๆ ก็ไม่ได้บ่นอะไรเรา แต่พูดลอยๆ ว่าถ้าเป็นคนอื่นกลับมาสายแบบนี้เค้าคิดชั่วโมงละ 500 รูปี ส่วนเราก็ทำหูทวนลมแล้วถามกลับไปว่าถ้าไปไร่ชา Macwood คิดท่าไหร่ เค้าว่าต้องเพิ่มอีก 1,000 รูปี เพราะมันอยู่คนละทิศกับที่นี่ แต่ถ้าจะไปน้ำตกด้วย (อีก 2-3 แห่ง) จะคิด 5000 รูปี เราเลยเอาแค่ไร่ชานั่นแหละ เพราะอยากไปแค่นั้น สุดท้ายคุยไปคุยมาตุ๊กๆ ลดราคาเหลือ 4,000 รูปีสำหรับไปทุกที่ พอออกมาจาก Horton Plain ก็จะเห็นเจ้าถิ่นนั่งเป็นนายแบบนางแบบให้ถ่ายรูป

พอขี่รถออกมาจะผ่านฟาร์มต่างๆ ที่คนขี่รถตุ๊กๆ แนะนำเราเมื่อเช้า (ฟ้ามืดๆ) ที่เรามองไม่เห็นอะไรเลย แต่ตอนนี้ฟ้าสว่างแล้ว เราเลยเห็นกังหันลมที่ใช้ผลิตกระแสไฟฟ้า


ระหว่างทางที่จะไปเราแวะกินข้าวก่อน แรกๆ ก็แวะร้านพื้นบ้าน แต่คือไม่มีข้าวขาย เราเลยไปต่อ จนไปถึงที่พักรถทัวร์เป็นบุฟเฟ่คิดเรา 790 รูปี!!! แพงกว่าอาหารไฮโซในโรงแรมหรูของชั้นเมื่อวานนี้อีก แล้วคือชีวิตไม่ได้ต้องการบุฟเฟ่เพราะมีเวลาไม่มาก แต่คือตอนนั้นไม่มีทางเลือก กินก็ได้ พอตอนจ่ายตังบอกคิดเราแค่ 600 รูปีพอ อ้าวเฮ้ย! สรุปราคาที่แท้จริงมันอยู่ตรงไหน????

กินเสร็จระหว่างทางมีขายผักเยอะมาก ใหญ่และสีสันสวยงามมาก คนขับหันมาถามตลอดว่าจะซื้อมั๊ย? เราก็ปฏิเสธตลอด คือ เราเดินทางจะให้เอาผักไปเก็บไว้ไหน? แล้วคือเป็นคนไม่กินผักจะซื้อไปเป็นที่ระลึกก็คงไม่เหมาะเท่าไหร่ เอาเป็นว่าเราไปน้ำตกกันเถอะค่ะ แต่ก่อนไปถึงน้ำตกคนขับก็ใจดีแวะให้ถ่ายนู่นนี่นั่นได้ตามต้องการ

น้ำตกที่แรกค่ะ อย่าถามว่าแต่ละที่ชื่อะไร จำไม่ได้เลยค่ะ รู้แต่ที่แรกมันอยู่ไกลมาก ไกลจนเกือบมองไม่เห็นว่าเป็นน้ำตก ต้องซูมสุดๆ ถึงจะมองเห็นสายน้ำ

ส่วนน้ำตกต่อมาตรงข้ามกับอันแรกโดยสิ้นเชิง น้ำตกนี้อยู่ริมถนนเลยค่ะ สามารถถ่ายรูปได้จากถนนเลย แต่ถ้าใครต้องการเข้าไปก็ต้องเสียค่าเข้าเพิ่มเติมค่ะ

และน้ำตกอันสุดท้าย อันนี้จะอยู่ใน Resort ทำตัวว่ามากินอาหาร จิบกาแฟก็เข้าไปถ่ายรูปได้ฟรีๆ แล้วค่ะ น้ำตกอันนี้ถือว่ายิ่งใหญ่สุดเท่าที่ไปมาทั้งวัน

เสร็จจากน้ำตกเราก็ไปไร่ชาค่ะ รถตุ๊กๆ พาเราไปที่แรกคือ ที่ที่เค้าอยากพาเราไป Bluefield Tea Gardens เค้าจะพาเราไปทัวร์ดูวิธีเก็บชา ฯลฯ

เสร็จแล้วก็จะให้เราชิมชา เราก็นั่งรอ ร๊อ รอ แต่ก็ไม่มีใครมาเสิร์ฟชาซะทีเลยเดินออกดีกว่า แต่ก่อนออกก็แวะไปดูร้านขายของฝาก ที่นี่มีชาหลายรูปแบบ Packaging น่ารักๆ เยอะมาก แต่เราไม่ได้ซื้อ เพราะตั้งใจจะไป Macwood แล้วไปซื้อที่นั่น

พอไปถึง Macwood ก็จะมาสเต็ปเดียวกัน ให้เราไปเดินดูวิธีผลิตชา ซึ่งเราขอข้ามตรงนั้นไป ไปที่ขั้นตอนชิมชาเลย ที่ Bluefield Tea Gardens ว่าคนเยอะแล้ว ที่นี่คนเยอะกว่า (มาก) แทบจะไม่มีที่ให้นั่ง พอได้นั่งก็ไม่มีคนมาบริการ ตุ๊กๆ เราเป็นคนเสิร์ฟเอง บริการเองทุกอย่าง ส่วนร้านของฝากที่นี่มีชาอยู่ไม่กี่แบบ แล้ว Packaging นี่คือมีหน้าตาเดียวเลย แต่ตอนนี้ยังไงก็ต้องซื้อเพราะมันคือไร่ชาสุดท้ายที่เราจะไปแล้ว พอได้ของเราก็ค่อยไปชมไร่ชากัน แต่เพราะว่าไปคนเดียว เลยไม่มีรูปสวยๆ เท่าไหร่ ตั้งกล้องเอง ถ่ายเอง

จบจากไร่ชาเราก็กลับมาในเมืองเพื่อแลกเงินที่เดิมก่อนกลับไปโรงแรม เรานัดให้ตุ๊กๆ มารับเราพรุ่งนี้ตอน 6 โมงเช้า ตุ๊กๆ ก็ถามว่าจะไปไหน เอาจริงๆ ตอนนั้นก็ยังตัดสินใจไม่ได้ คิดว่าคงจะไป Ella แล้วค่อยไปต่อที่ Galle เอาเป็นว่ามารับแต่เช้าแล้วทิ้งเราไว้ที่สถานีเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปตัดสินใจ