มีใครคิดฟุ้งซ่านทั้งคืนโดยไม่หลับบ้างมั้ยคะ

เพื่อนๆ สาวๆ หรือชาวจิตตะ ช่วยเราหน่อย เราขอมาขอวิธีการจัดการตัวเอง ช่วงก่อนจะเป็นประจำเดือนทีไร รู้สึกได้เลยว่าอารมณ์เปลี่ยนเยอะมาก แต่ก่อนชอบหงุดหงิดหิวนั่นนี่ ซึ่งตอนนั้นเรามองว่าปกติ แต่ช่วงหลั

เราเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าว ;(อยากรู้อ่ะค่ะ มีเรื่องไม่น่าร้องไห้ บางครั้งก็ร้องไห้ออกมาเฉยๆ ดีใจก็น้ำตาไหล ใครพูดอะไรมากไม่ได้ กระทบจิตใจก็คิดมาก คิดเยอะด้วย นอนไม่หลับ แบบขี้น้อยใจมากด้วย เวลาไม่พอใจอะ

ตามหัวข้อเลยค่ะ คือเราสงสัยว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ อยู่ดีๆก็อยากร้องไห้ คิดไปต่างๆนาๆ คิดไปว่าสามีจะทิ้ง เบื่อลูก ไม่อยากเลี้ยง กลัวการอยู่คนเดียว เบลอๆ ไม่หิวข้าว อยากแต่ร้องไห้ นอนก็ไม่ค่อยหลับ คิด

ตอนนี้เลิกกับแฟนที่คบกันมา 7 ปี เลิกกันได้ 8 วันแล้วจิตใจฟุ้งซ่านไม่เป็นอันทำอะไรเลย นอนก็ไม่ค่อยหลับอยู่กับเพื่อนไม่เป็นอะไรนะคะสนุกสนาน แต่พออยู่คนเดียวเท่านั้นแหละจะร้องไห้ตลอด ช่วงนี้สอบ final ด้ว

แบบคิดนู่นนี่นั่นคิดมากหลายเรื่องเลย บางทีคิดไปถึงเรื่องปมตัวเองก็ร้องไห้ซะงั้น

การที่เป็นคนอ่อนไหวกับคำพูดถึงใช้ชีวิตในสังคมลำบากจังคะToT แค่เค้าติบ่อยๆบางทีก็เก็บไปร้องไห้ ชอบคิดมากจนนอนไม่หลับทั้งๆที่อีกคนไม่ได้คิดอะไรเยอะเลย แค่โดนใส่อารมณ์ก็พอทำให้รู้สึกซึมไปนานเลย พอจะเถียง

เวลาเราอยู่คนเดียวเราจะเป็นคนที่ฟุ้งซ่าน คิดมาก นอนไม่หลับ บางทีคิดมากจนร้องไห้ บางทีก็คิดสั้นในความรู้สึกมันเหมือนว่าเราไม่มีใคร เราอยู่ตัวคนเดียว บางทีก็ชอบเปิดเพลงเศร้าๆตอกย้ำความรู้สึกตัวเอง อาการ

เรามีนิสัยแคร์คำพูดคน เก็บเอามาคิดบ่อย พยายามไม่สนใจแล้วแท้ๆ แต่ก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง คีย์สำคัญที่มาตั้งกระทู้เพราะสุดจริงๆ เพราะการแคร์คำพูดคนมันดันเกิดกับคนในครอบครัวเราเอง ตอนนี้เรากำลังเลี้ยงลูก ข

คือเราชอบคิดมากก่อนนอนคือคิดตลอดจนแทบไม่ได้นอนพยายามไม่คิดแต่มันก็ชอบคิดมาเองแบบเราชอบคิดว่าไม่มีแม่เราจะอยู่ยังไงแล้วเราก็ร้องเลยแบบไม่หยุดแล้วแม่เราจะไปชลบุรีพนก็เลยรีบบอกเค้าไปว่าไม่อยากให้ไปแล้วก็

อาการตอนนี้ เป็นประมาณนี้ จะมีอาการรู้สึกเกลียดในใจ เมื่อได้ฟังคนในครอบครัวพูดมาก  และสบถคำด้านลบออกมา และมีอาการไม่อยากอยู่จุดๆนี้ รู้สึกอยากอยู่ที่เงียบๆคนเดียว คิดมาก