เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ 15 ปีก่อน ตอนนั้นเพื่อนสนิทเรามาชวนให้ไปทำบุญทอดผ้าป่ากันที่อุดรธานี เพราะมีผู้ใหญ่ไปเยอะมากจะมีแค่พี่สาวของเพื่อนชื่อตุ๊ก เพื่อนเราชื่อตาล น้องชายของเพื่อนเราชื่อต้อง และเรา 4 คนเท่านั้นที่เป็นเด็ก เพื่อนเราไม่มีคู่นั่งเลยลองชวนเรา พอดีเราเบื่อ ๆ อยากไปเที่ยวก็เลยตกลงไปด้วย คณะเดินทางเริ่มออกเดินทางคืนวันศุกร์ตอน 20.30 น. โดยรถบัส 2 ประตู 20 หน้าต่างเป็นรถรับส่งพนักงานโรงงานที่พ่อเพื่อนทำอยู่ในตอนนั้นเอง เรากับตาลได้นั่งคู่กันเพราะตาลไม่ชอบนั่งกับน้องชายที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากัน นั่งข้างกันทีไรเป็นต้องทะเลาะกันทุกที คืนนี้ตาลให้เรานั่งด้านในริมหน้าต่างส่วนตาลก็นั่งด้านนอกเวลาคุยกันตาลก็ต้องหันมาทางเรา พวกเราเดินทางมาได้แค่ไม่กี่นาทียังไม่ทันจะพ้นอำเภอที่พวกเราอยู่เลย อยู่ ๆ ตาลก็ตาโตอ้าปากค้างและนิ่งไปเฉย ๆ จนเราผิดสังเกตุ
เรา : "เป็นอะไร? พูดอยู่ก็เงียบไปเฉยเลย" พวกเรากำลังคุยเรื่องการบ้านกันอยู่"
ตาล : "แก...เป็นไปได้ไหมที่คนจะไปยืนตรงท้องร่องกลางถนน" ตาลรีบหันหน้ากลับ
เรา : "บ้า!!!นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ดึกป่านนี้ลงไปงูกัดตายพอดี" เราหัวเราะ แต่สีหน้าของตาลกลับกังวลขึ้น "แล้วเห็นเค้าแต่งตัวแบบไหน บางทีอาจจะเป็นคน
เมาข้ามถนนมั้ง" เราพยายามหาเหตุผล
ตาล : "ไม่ใช่คนเมาแน่นอน" ตาลส่ายหน้า "ใครจะมาใส่ชุดขาวห่มขาวแล้วใส่เสื้อครุมลูกไม้สีขาวตอนนี้" ตอนนั้นร่วงเวลาไปประมาณ 3 ทุ่มเอง
ตั้งแต่ตอนนั้นมาตาลจะไม่หันหน้ามาคุยกับเราแบบนั้นอีกเลย ก็หลับบ้างตื่นบ้างจนแม่ของตาลประกาศว่าอีกไปกี่กิโลเมตรก็จะถึงวัดแล้ว แต่จะให้แวะลงปั้มน้ำมันตรงนี้ก่อน เราก็ลงไปเข้าห้องน้ำ ยืดเส้นยืดสาย และเดินไปหาอะไรกินรองท้องแก้หิว ช่วงที่นั่งกินขนมรอเรียกขึ้นรถอยู่ที่ม้าหินใกล้ ๆ ตาลก็เล่าเรื่องนี้ให้พี่ตุ๊กฟังแถมยังบอกอีกว่า ถ้าเผลอหันไปมองทางหน้าต่างทีไรก็จะเจอคนเดิมยืนมองมาที่รถตลอดทาง ไม่นานแม่ของตาลซึ่งเป็นแม่งานก็ตะโกนเรียกให้ขึ้นรถและเดินทางต่อ
เมื่อขึ้นรถได้ตาลขอนั่งข้างในให้เรานั่งข้างนอกแทน ตาลให้เหตุผลว่าจะได้หันไปคุยกับเราได้โดยไม่ต้องหันไปมองนอกหน้าต่างอีก เรา 2 คนตกลงจะคุยกันไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะถึง ขณะที่คุยเล่นกันเพลิน ๆ รถก็ชะลอเตรียมจะเลี้ยวซ้ายเข้าซุ้มประตูวัด สายตาเราก็หันไปเจอคนลักษณะเดียวกันกับที่ตาลพูด คือใส่ชุดนุ่งขาวห่มขาวยืนมองตามรถที่กำลังแล่นผ่านไปช้า ๆ ด้วยความที่รถวิ่งช้าเราจึงพอเห็นรายละเอียดได้ชัดเจน ว่าคนนั้นเป็นผู้ชาย สีผมเป็นดอกเลา ผิวสีดำแดง เค้ายิ้มให้แล้วพยักหน้าให้เราทีนึงก่อนที่จะหายแว๊บไปจากตรงนั้น เราขนลุกซู่รีบเล่าให้ตาลฟังทันที แถมบอกลักษณะให้ตาลฟังตาลพยักหน้าบอกใช่ ๆ ตลอด พอไปถึงวัดก็เล่าให้พ่อกับแม่ของตาลฟังพวกท่านใจดีมากปลอบพวกเราว่า หลังทอดผ้าป่าแล้วให้อุทิศส่วนกุศลคนที่เรามองเห็นด้วยนะ พวกเรามาทำบุญใหญ่เค้าจึงตามมาด้วย
ปล. 1 เรื่องนี้ไม่ค่อยหลอนเท่าไรเพียงแต่เห็นคนเค้ามาแจกซองกฐินกันเลยนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้
ปล. 2 ถ้าพิมพ์ผิดยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ
ปล. 3 ถ้าไม่ชอบไม่ต้องเกรียนในคอมเม้นนะคะ ขอบคุณ
ประสบการณ์หลอนตอนไปทอดผ้าป่า
เรา : "เป็นอะไร? พูดอยู่ก็เงียบไปเฉยเลย" พวกเรากำลังคุยเรื่องการบ้านกันอยู่"
ตาล : "แก...เป็นไปได้ไหมที่คนจะไปยืนตรงท้องร่องกลางถนน" ตาลรีบหันหน้ากลับ
เรา : "บ้า!!!นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ดึกป่านนี้ลงไปงูกัดตายพอดี" เราหัวเราะ แต่สีหน้าของตาลกลับกังวลขึ้น "แล้วเห็นเค้าแต่งตัวแบบไหน บางทีอาจจะเป็นคน
เมาข้ามถนนมั้ง" เราพยายามหาเหตุผล
ตาล : "ไม่ใช่คนเมาแน่นอน" ตาลส่ายหน้า "ใครจะมาใส่ชุดขาวห่มขาวแล้วใส่เสื้อครุมลูกไม้สีขาวตอนนี้" ตอนนั้นร่วงเวลาไปประมาณ 3 ทุ่มเอง
ตั้งแต่ตอนนั้นมาตาลจะไม่หันหน้ามาคุยกับเราแบบนั้นอีกเลย ก็หลับบ้างตื่นบ้างจนแม่ของตาลประกาศว่าอีกไปกี่กิโลเมตรก็จะถึงวัดแล้ว แต่จะให้แวะลงปั้มน้ำมันตรงนี้ก่อน เราก็ลงไปเข้าห้องน้ำ ยืดเส้นยืดสาย และเดินไปหาอะไรกินรองท้องแก้หิว ช่วงที่นั่งกินขนมรอเรียกขึ้นรถอยู่ที่ม้าหินใกล้ ๆ ตาลก็เล่าเรื่องนี้ให้พี่ตุ๊กฟังแถมยังบอกอีกว่า ถ้าเผลอหันไปมองทางหน้าต่างทีไรก็จะเจอคนเดิมยืนมองมาที่รถตลอดทาง ไม่นานแม่ของตาลซึ่งเป็นแม่งานก็ตะโกนเรียกให้ขึ้นรถและเดินทางต่อ
เมื่อขึ้นรถได้ตาลขอนั่งข้างในให้เรานั่งข้างนอกแทน ตาลให้เหตุผลว่าจะได้หันไปคุยกับเราได้โดยไม่ต้องหันไปมองนอกหน้าต่างอีก เรา 2 คนตกลงจะคุยกันไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะถึง ขณะที่คุยเล่นกันเพลิน ๆ รถก็ชะลอเตรียมจะเลี้ยวซ้ายเข้าซุ้มประตูวัด สายตาเราก็หันไปเจอคนลักษณะเดียวกันกับที่ตาลพูด คือใส่ชุดนุ่งขาวห่มขาวยืนมองตามรถที่กำลังแล่นผ่านไปช้า ๆ ด้วยความที่รถวิ่งช้าเราจึงพอเห็นรายละเอียดได้ชัดเจน ว่าคนนั้นเป็นผู้ชาย สีผมเป็นดอกเลา ผิวสีดำแดง เค้ายิ้มให้แล้วพยักหน้าให้เราทีนึงก่อนที่จะหายแว๊บไปจากตรงนั้น เราขนลุกซู่รีบเล่าให้ตาลฟังทันที แถมบอกลักษณะให้ตาลฟังตาลพยักหน้าบอกใช่ ๆ ตลอด พอไปถึงวัดก็เล่าให้พ่อกับแม่ของตาลฟังพวกท่านใจดีมากปลอบพวกเราว่า หลังทอดผ้าป่าแล้วให้อุทิศส่วนกุศลคนที่เรามองเห็นด้วยนะ พวกเรามาทำบุญใหญ่เค้าจึงตามมาด้วย
ปล. 1 เรื่องนี้ไม่ค่อยหลอนเท่าไรเพียงแต่เห็นคนเค้ามาแจกซองกฐินกันเลยนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้
ปล. 2 ถ้าพิมพ์ผิดยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ
ปล. 3 ถ้าไม่ชอบไม่ต้องเกรียนในคอมเม้นนะคะ ขอบคุณ