เรื่องนี้เกิดขึ้นช่วงเดือนกันยายน 2557 ผมบวชเณรหน้าไฟให้คุณตาที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งในจังหวัดนครราชสีมา หมู่บ้านแห่งนี้เป็นบ้านเก่าแก่ที่มีมานานแล้ว แถวๆ นี้ยังมีร่องรอยของซากปราสาทหินให้เห็นอยู่บ้าง ทำให้ทราบว่าที่แห่งนี้มีความเก่า และดูขลังๆ ไงมะรู้ ในวันนั้นมีเณร 10 กว่ารูป มีเณรผู้ใหญ่ 3 รูป นอกนั้นเป็นเด็กๆ ในหมู่บ้านมาบวชให้ พวกเราต้องนอนที่วัด ซึ่งเป็นวัดเก่า ที่ดูโทรมๆ แต่มีศาลาการเปรียญหลังใหม่ เพิ่งสร้างเสร็จ หลวงพ่อให้เณรไปนอนรวมกันที่ศาลาหลังนั้น แล้วผมก็ฝันไปว่า มีคนแต่งตัวคล้ายๆ พ่อแก่ ชุดสีขาว ถือไม้เท้ามาเดินๆ ด้อมๆ มองๆ ผมอยู่ละแวกนั้น แล้วผมก็ตื่นขึ้นมา เอามือถือมาดูนาฬิกา ตอนนั้นเป็นเวลา 5 ทุ่มเศษๆ แล้วเปิดไฟฉายไปรอบๆ ตัว ไม่พบว่ามีใครนอนอยู่ด้วยเลย พวกเขาหายไปไหนกันหมด ทำไมทิ้งให้ผมอยู่คนเดียวแบบนี้ ตอนนั้นเริ่มๆ หลอนแล้วครับ ม้วนเก็บเสื่อ ถือหมอนได้ ก็ส่องไฟฉายจากมือถือ เดินไปที่กุฏิหลวงพ่อ อย่างรีบเร่ง รู้สึกเย็นสันหลังวาบๆ
หลวงพี่ กับพี่เณรยังไม่นอน ผมก็ถามเลย หลวงพี่บอกว่า หลวงพ่อให้เณรมานอนรวมกันที่ห้องเก็บของ เพราะพรุ่งนี้เช้าจะมีพ่อขาวแม่ขาวมาทำบุญ มากันเช้ามืด เห็นพวกเณรนอนเรียงรายกันอยู่จะไม่ดี ... ผมก็ไม่ได้ถามหาอะไรมาก เพราะง่วงแล้ว จึงขอตัวเข้าไปนอน ที่ห้องเก็บของนั้น ต้องเปิดหน้าต่างไว้ให้ลมถ่ายเท เพราะตอนแรกมันอับมาก ในนั้นก็ไม่ได้เก็บอะไรมาก นอกจากพวกเสื่อ หมอนผ้าห่ม เป็นต้น ผมไปนอนติดหน้าต่าง ตรงนั้นเป็นเขตกำแพงวัด ด้านหลังเป็นทุ่งนา และมีต้นตาลอยู่ มองเห็นดาวและ เงาต้นตาลได้ชัดเจน สักครู่ผมก็ได้ยินเสียงคล้ายๆ เสียงคนเป่านกหวีดยาวๆ กึ่งๆ ผสมกับเสียงขลุ่ย มันเป็นเสียงแว่วๆ ที่ได้ยินชัดมากๆ ตัดกับเสียงจิ้งหรีดเรไรที่ร้องระงม สลับกันไปมา ใจผมก็เริ่มคิด และสงสัยในเสียงนั้นตามที่เคยได้ยินเขาเล่าต่อๆ กันมา ขนเริ่มลุกซู่ ใจสั่นระรัว เสียงนั้นก็ยังไม่หาย เลยลองถามพี่เณร "พี่เณรๆ ได้ยินเสียงอะไรไหม" พี่เณรบอกว่า "เสียงอะไรเหรอ ไม่ได้ยิน" แต่ผมก็ยังได้ยินถนัด และเริ่มชัดมากขึ้น ผมเริ่มจะกลัวจนแทบทนไม่ไหวอยู่แล้ว จึงได้แต่ลองทำสมาธิ ภาวนาแผ่เมตตา แผ่บุญกุศลให้พวกเขา เผื่อจะทำให้เสียงมันหายไปได้บ้าง ผมเริ่มหายใจเข้าออก ยาวๆ อยู่นาน จนตั้งสติได้ รวบรวมความกล้า มองไปที่หน้าต่างอีกครั้ง สังเกตดูหลังต้นตาล จึงทราบถึงที่มาของเสียง วี้ดๆ นั้น เพราะเห็น ....
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ตอนนั้น ไซนัสอักเสบ กำเริบ.... ถถถ โคตรหลอนเลยผม เหงื่อแตก ใจสั่น ไปทำไม
เสียงแว่วๆ คล้ายๆ เสียงนกหวีด ที่วัดเก่า
หลวงพี่ กับพี่เณรยังไม่นอน ผมก็ถามเลย หลวงพี่บอกว่า หลวงพ่อให้เณรมานอนรวมกันที่ห้องเก็บของ เพราะพรุ่งนี้เช้าจะมีพ่อขาวแม่ขาวมาทำบุญ มากันเช้ามืด เห็นพวกเณรนอนเรียงรายกันอยู่จะไม่ดี ... ผมก็ไม่ได้ถามหาอะไรมาก เพราะง่วงแล้ว จึงขอตัวเข้าไปนอน ที่ห้องเก็บของนั้น ต้องเปิดหน้าต่างไว้ให้ลมถ่ายเท เพราะตอนแรกมันอับมาก ในนั้นก็ไม่ได้เก็บอะไรมาก นอกจากพวกเสื่อ หมอนผ้าห่ม เป็นต้น ผมไปนอนติดหน้าต่าง ตรงนั้นเป็นเขตกำแพงวัด ด้านหลังเป็นทุ่งนา และมีต้นตาลอยู่ มองเห็นดาวและ เงาต้นตาลได้ชัดเจน สักครู่ผมก็ได้ยินเสียงคล้ายๆ เสียงคนเป่านกหวีดยาวๆ กึ่งๆ ผสมกับเสียงขลุ่ย มันเป็นเสียงแว่วๆ ที่ได้ยินชัดมากๆ ตัดกับเสียงจิ้งหรีดเรไรที่ร้องระงม สลับกันไปมา ใจผมก็เริ่มคิด และสงสัยในเสียงนั้นตามที่เคยได้ยินเขาเล่าต่อๆ กันมา ขนเริ่มลุกซู่ ใจสั่นระรัว เสียงนั้นก็ยังไม่หาย เลยลองถามพี่เณร "พี่เณรๆ ได้ยินเสียงอะไรไหม" พี่เณรบอกว่า "เสียงอะไรเหรอ ไม่ได้ยิน" แต่ผมก็ยังได้ยินถนัด และเริ่มชัดมากขึ้น ผมเริ่มจะกลัวจนแทบทนไม่ไหวอยู่แล้ว จึงได้แต่ลองทำสมาธิ ภาวนาแผ่เมตตา แผ่บุญกุศลให้พวกเขา เผื่อจะทำให้เสียงมันหายไปได้บ้าง ผมเริ่มหายใจเข้าออก ยาวๆ อยู่นาน จนตั้งสติได้ รวบรวมความกล้า มองไปที่หน้าต่างอีกครั้ง สังเกตดูหลังต้นตาล จึงทราบถึงที่มาของเสียง วี้ดๆ นั้น เพราะเห็น ....
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้