เรารู้สึกตัวเองกำลังเป็นโรคซึมเศร้า?

สวัสดีค่ะ นี่เป็นการตั้งกระทู้คำถามแรกของเรา เข้าเรื่องเลยนะคะ
.
.
.
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า ปกติเราเป็นคนที่ร่าเริง สนุกสนาน เฮฮา บ้าบอมากๆ เป็นคนอารมณ์ดี เราไม่ค่อยมีความเครียดหรือเก็บอะไรที่เครียดมาใส่สมอง แต่พักหลังๆเรารู้สึกว่าเรามีปัญหา ทั้งปัญหาทางบ้าน ความรัก เรื่องเรียน การเงิน และหลายๆอย่าง มันถาโถมเข้ามาในจังหวะเดียว จนทำให้เราแทบรับมือไม่ไหว แต่เราไม่เคยเล่าให้ใครฟังได้แต่เก็บปัญหาที่ต้องเจอไว้เดียว เพราะเราคิดเสมอว่า เราจะจัดการได้และไม่ต้องการให้คนอื่นต้องมาคิดมากเรื่องแบบนี้ด้วย จนวันหนึ่งเราเริ่มนอนไม่หลับ อยากนอนนะไม่นอนไม่ได้ ตามันหลับแต่หัวสมองมันไม่หลับ มันคิดอะไรไม่รู้ตลอด แล้วพอๆนอนๆอยู่น้ำตาเราก็ชอบไหลเอง เรารู้ตัวนะว่าน้ำตาไหล เราเศร้า เราเหนื่อย เราอยากกอดใครสักคน แล้วบอกกะเขาว่าเราไม่โอเคเลยตอนนี้ ในหัวเราตอนนั้นคิดแต่อยากพัก อยากหายเหนื่อย อยากนอนไปยาวๆโดยไม่ต้องตื่นมารับรู้อะไรอีก ข้าวเราก็ไม่อยากกิน เวลาไปเรียนเราก็ไม่รู้เรื่อง สมาธิเราสั้นกว่าปกติ เรากลายเป็นช้าๆคิดอะไรช้า ทำอะไรก็ช้า งงไปหมด ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราไม่เคยเป็นแบบนี้ และเมื่อคืนเหตุรณ์แบบนี้ก็เกิดขึ้นเอง เรานอนอยู่และแฟนก็นอนข้างๆ จู่ๆอาการแบบนี้ก็มา แฟนเราถามเราว่า "เป็นอะไร? " เราบอกเราเหนื่อย แต่เราไม่รู้ว่าเหนื่อยอะไร มันเหนื่อยไปหมดอยากพัก แล้วเราก็ร้องไห้ แฟนเรากลับบอกเราว่า "เหนื่อยเพรสะมีพี่อยู่ใช่มั้ย" (คือเมื่อ2-3วันก่อนเราเพิ่งทะเลาะกัน)  เราเลยบอกมันไม่ใช่เพรสะพี่อย่างเดียวมันหลายๆอย่าง แล้วเขาก็บอกให้เรานอน นอนไปเถอะ ไม่ต้องคิดอะไร ยังไงมันเหนื่อยเพราะพี่อยู่แล้ว วันหลังพี่จะไม่ยุ่งอะไรอีก นอนไปเถอะ แล้วแฟนเราก็หันหลังใส่เรา ณ ตอนนั้นน้ำตาไหลแบบไม่หยุด ในหัวคิดแต่ว่าทำไมถึงไม่กอดเรา ทำไมไม่ปลอบเรา ทำไมต้องพูดแบบนั้นใส่เรา เราเหนื่อย เราแค่ต้องการกำลังใจ ต้องการใครสักคนกอดเราแล้วบอกกับเราว่า "ไม่เป็นไร" แค่นี้ทำไมทำให้เราไม่ได้ ทำไมต้องพูดแบบนั้น ตอนนั้นเราอยากหลับไปแบบไม่ต้องตื่นอีกเลย เราไม่อยากตื่นมาพบเจอกับความดำดิ่งของอะไรไม่รู้ที่มันไม่มีความสุขเอาซะเลย เราอยากกอดแม่ แต่เราไม่อยากเล่าให้แม่เราฟัง เรากลัวแม่เป็นห่วงเรา เราอยากพบจิตแพทย์ เราอยากเล่าอาการของเราให้หมอฟัง เราจะได้แก้ปัญหาได้ เราเศร้าได้ แต่เราไม่อยากเป็นโรคซึมเศร้า เพราะมันน่ากลัวกว่าความเศร้าเยอะ  
.
.
.
.
สิ่งที่เราต้องการถามทุกคนก็คือ เรามีความเสี่ยงหรือเปล่าตอนนี้?  หรือแค่เพราะเราเครียดมากไปเฉยๆ?  และถ้าแบบนั้นเราควรแก้ปัญหาแบบไหน?  โทรไปปรึกษาเบอร์ไหนดี ถ้าเราไม่ต้องการไปโรงพยาบาล
.
.
.
แนะนำเราได้ แต่รบกวนอย่าให้คำรุนแรงนะคะ เราอยากอ่านข้อเสนอแนะที่ดี ไม่ใช่ทำให้เราแย่ไปกว่าเดิม