ต้นกำเนิดความเบี่ยงเบนทางเพศ ep.4

วันนี้ผมจะมาเล่าจุดเริ่มต้นการเบี่ยงเบนทางเพศของผมเอง 555 ดูภูมิใจเนอะ ผมไม่รู้หรอกนะว่าผมเป็นแบบนี้ได้ยังไง เป็นเมื่อไหร่ รู้อีกทีผมก็เป็นไปแล้ว ช่วงแรกๆผมยังไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นเกย์นะ ผมว่าผมเริ่มจากเป็นไบ เวลาผมดูหนัง...เอ่อ นั่นแหละ เห็นผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อยผมก็มีอารมณ์นะ แต่ผมก็รู้สึกดีกับผู้ชายเหมือนกัน ต้องเป็นผู้ชายที่ตรงสเปคเท่านั้นนะ พอดีเรื่องมาก  ผมเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงสามคน ตอนเข้ามหาลัย ผมกับแฟนอยู่คนละคณะกัน ได้เจอกันไม่บ่อยเท่าเมื่อก่อน คณะที่ผมเรียนจะมีผู้ชายคนนึง หน้าตาดี ตี๋ๆจีนๆ ตัวขาวๆ สูงกว่าผมหน่อยนึงอยู่รุ่นเดียวกับผม พอผมเห็นเค้า มันก็เหมือนสปาร์กอะครับ ผมก็ไม่รู้ตัวหรอกว่าผมชอบเค้า แต่แค่รู้สึกว่าถ้ามีใครเข้าใกล้เค้าเกินความจำเป็นเนี่ย อยากจะเดินเข้าไปจิกหัวเค้าอะครับ555 เวลาทำงานอะไรมันก็เหมือนพรหมลิขิตอะครับ ผมอยู่กลุ่มเดียวกับเค้าตลอด ขนาดเป็นคู่ก็อยู่ด้วยกัน ปกติเวลาไปกลับมหาลัยอะครับ ผมก็เดินทางเอง รถเมล์บ้าง แท็กซี่บ้าง รีบมากๆก็พี่วินเบอร์7 ผมขับรถเป็นนะครับ แต่ใบขับขี่ขาดไปนานแล้ว ขี้เกียจไปสอบใหม่ วันนึงผมกับคนๆนี้อะ ก็นั่งทำงานกันอยู่ที่มหาลัยแล้วฝนตก แบบหนักมาก เค้าเลยถามผมว่าผมกลับไง ผมก็บอกว่าไม่รถเมล์ก็แท็กซี่ เค้าเลยบอกว่าเดี๋ยววันนี้เค้าไปส่ง..หลังจากวันนี้ มันก็มีวันสองวันสามตามมาเรื่อยๆ จนกลายเป็นเค้าไปรับไปส่งผมแทบจะทุกวัน ถ้าเค้าไม่ติดเรียน[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อิจฉาละสิ บางวันถ้าฝนตกหนักหรืองานเยอะ เค้าก็จะมานอนที่ห้องผม [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้โซฟานะทุกคน อย่าเพิ่งรีบร้อน พออยู่ด้วยกันนานๆเข้า ผมก็ได้รู้อาชีพของทางบ้านมัน บ้านมันต้องทำโรงงานอ้อยแน่ๆ ผู้ชายอะไรขี้อ่อยขนาดนี้วะ คือมันขี้อ่อยมากๆ แต่มันก็ดูน่ารักอะ พอเริ่มสอบ ผมกับแฟนก็ไม่ค่อยได้เจอกัน เค้าบอกว่าเค้ายุ่ง ต้องอ่านหนังสือ พอบอกจะไปหาก็ปฏิเสธ วันนึงก่อนจะสอบ ผมกับไอตี๋ตัวขาวนี่นัดกันจะไปติวหนังสือแถวสยามร้อน เหมือนในละครเลย ผมเจอแฟนผมนั่งกุ๊กกิ๊กอยู่กับผู้ชาย ผมลองโทรไป เธอก็ดูโทรศัพท์แว้บนึงแล้วไปคุยต่อ คือ โอ้โห..มันละครมากๆ ผมเลยจัดเลย เดินเข้าไปในร้านที่เธอนั่งอยู่ แล้วเคลียร์กันตรงนั้นเลย ไม่พูดถึงมันแล้วกันนะ สรุปคือเราเลิกกันครับ พอเลิกกันผมก็ไม่คบใครอีกเลยเป็นปีปี จนพ่อกับแม่เริ่มแซวแบบ ไข่ตายหมดแล้วอะไรแบบนี้ วันนึงไอตี๋คนนั้นมันมาขอนอนห้องผม ผมก็เออออไป ก็ไม่ได้ถามว่าทำไม ก็คิดว่าเพื่อนกันมาขอนอนด้วยก็ไม่แปลก "คุน นอนเตียงกับคุนด้วยได้มั้ย" ผมก็แบบ...??... เออๆได้ๆ.. ผมอาบน้ำนอนอยู่บนเตียง ไอคนนั้นมันก็เดินออกมาจากห้องน้ำ กับผ้าขนหนู ผืนนึง..มันขี้อ่อยบอกแล้ว...แล้วมันก็ใส่เสื้อผ้า ในห้องนอน ผมก็ไม่ได้อยากมองนะ แต่มันเหลือบไปเห็น เขินยังไงไม่รู้ แล้วมันก็มานอนข้างผม ผมก็หันหลังให้มัน พยายามไม่คิดอะไรนะแต่แบบตอนนั้นใจมันเต้นแบบตุบๆๆๆๆๆจนจุกอะ ผมคิดว่าผมเป็นบ้า เป็นโรคอะไรซักอย่าง
"คุน"
"อะไร"
"คุนชอบผู้หญิงหรือชอบผู้ชาย"
เอ๋อเลย...เสียวสันหลังมากวินาทีนั้น ร้อยวันพันปีไม่เคยถาม อยู่ๆก็มาถาม
"ถามไมวะ อยากเป็นเมียเราอ๋อ" ผมก็ตอบไปแบบกวนตีนๆ
"....[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราอยากเป็นผัวคุน"
วะดะฟะ บูมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!
"อะ..อะไรเนี่ย นอนไป เราว่านายเพลียแล้วแหละ"
"แต่เรายัง"
"...."
"เราจีบคุนได้มั้ยอะ"
และผมก็นอนไม่หลับทั้งคืน ตื่นมานี่คือซอมบี้อะ ไม่อยากใช้คำว่าหมีแพนด้า มันน่ารักเกินไปเมื่อเทียบกับผมตอนนั้น หลังจากนั้นมันก็รุกจีบผมหนักมาก จนผมเริ่มสับสน ผมเริ่มเฉยๆกับผู้หญิง แล้วรู้สึกดีกับคนๆนี้จริงๆ วันนึงเค้ามาขอผมเป็นแฟน ผมก็บอกเค้าไปว่าผมขอเวลาสักพักนะ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ช่วงนั้นผมยังรับไม่ได้ที่ตัวเองเป็นเกย์ ผมคิดอยู่นานมากกกก เป็นเดือน จนตัดสินใจไปบอกพ่อกับแม่...ผมซื้อของกินอะไรเข้าบ้านไป แล้วก็กินข้าวกันกับพ่อแม่แล้วก็พี่สาว ผมกินได้ไม่เยอะหรอก ตัวมันร้อนวาวๆไปทั้งตัวเลย ใจก็เต้นแรงตลอดเวลา ปกติผมเป็นคนที่ค่อนข้างร่าเริงนะ แต่พอวันนี้ผมก็ซึมๆหน้าเครียดๆ พ่อเห็นพ่อก็เลยทักถามว่าผมเป็นอะไร ทำไมถึงเงียบ ทำไมวันนี้ไม่ค่อยร่าเริงเลย เครียดอะไรก็ให้บอกพ่อได้ พ่อพร้อมที่จะช่วยผมเสมอ ผมรีบก้มหน้าเลยตอนน้ำตากำลังจะไหลออกมา ผมพยายามจะกลั้นเสียงสะอื้นตัวเองแต่มันก็ทำไม่ได้ ผมก้มหน้าร้องไห้ออกมาหนักมาก จนคนข้างๆตกใจว่าผมเป็นอะไร
"คุน...เป็นอะไรลูก ร้องไห้ทำไม? มีปัญหาอะไรรึเปล่า บอกม๊าได้นะครับ"
"หลวนคุน..เป็นอะไร ใครทำอะไรแก" พ่อผมถาม
"ป๊า...ม๊า.. คุนขอโทษ..." เค้าก็คงงงกันแหละครับ อยู่ๆผมก็มาร้องไห้แล้วมาขอโทษพวกเค้าแบบนี้
"ขอโทษอะไร แกไปทำอะไรมา แกอย่าบอกป๊านะว่าแกไปทำใครท้อง" ผมส่ายหัวเบาๆ ผมยังไม่เงยหน้าสบตาใครเลยตอนนี้
"ป๊า...ม๊า...ถ้าคุนเปลี่ยนไป ป๊ากับม๊าจะเกลียดคุนมั้ย" ผมค่อยเงยหน้าขึ้นมามองหน้าพ่อที่นั่งอยู่ข้างๆผมช้าๆ
"?"
"ป๊า ม๊า...คุน.."
"..."
"คุนเป็นเกย์"
เพล้งงง!!!!! พ่อผมปัดจานข้าวบนโต๊ะตกพื้นแตก ผมตกใจสะดุ้ง พี่สาวกับแม่ผมก็นั่งมองผมแบบตกใจไม่น้อยเลย พ่อผมดึงคอเสื้อผมให้ยืนแล้วตบผมจนลงไปนั่งกับพื้น แล้วด่าผมต่างๆนานา พ่อผมกำลังจะเดินขึ้นไปข้างบน ผมก็ยืนขึ้นดึงแขนพ่อเอาไว้ แต่พ่อก็สะบัดแขนอย่างแรงแล้วเดินขึ้นไปเลย ผมจำความรู้สึกวันนั้นได้เลยว่าผมไม่มีแรงยืนเลย ขามันไม่มีแรง แล้วผมก็ทรุดลงไปนั่งกับพื้น แม่กับพี่สาวผมรีบวิ่งมาดูผมแล้วก็กอดผม แล้วก็ร้องไห้ ผมเข้าใจความหมายของคำว่าแตกหักชัดเจนเลยวันนั้น ผมเหมือนจะเป็นบ้า ผมขาดเรียนไปสองวัน เอาแต่ร้องไห้อยู่ในคอนโด จนผมคิดว่าถ้าผมทำแบบนี้ แล้วผลการเรียนผมแย่ลงมันอาจจะทำให้พ่อกับแม่ลำบากใจไปอีกก็ได้ ผมเลยแบกร่างไม่มีวิญญาณนี้ไปเรียน ผมไม่คุยกับไอตี๋นั้นเลยนะตั้งแต่เกิดเรื่อง พอเห็นหน้ามันเสียงจานแตกวันนั้นมันก็ดังขึ้นมา เหมือนเป็นโรคประสาทอะครับ ผมตั้งใจเรียน อ่านหนังสือทั้งวันทั้งคืนกะให้ลืมๆมันไปอะครับ พอวันเกรดออก ผมก็เอาเอมาได้หลายตัวอยู่ ผมนั่งแท็กซี่มาที่บ้านพร้อมซองเอกสารกับพวงมาลัยสองพวง พอผมลงมาจากรถ ผมเห็นพ่อนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่หน้าบ้าน พอผมเดินเข้าไปใกล้พ่อเรื่อยๆ พ่อก็ซัดหนังสือพิมพ์ที่อ่านอยู่ เดินเข้าบ้านไป แล้วก็ปิดประตูใส่หน้าผม พ่อลงกลอนประตูข้างใน ถึงผมมีกุญแจผมก็เข้าไปไม่ได้ ผมอยากจะวิ่งไปให้รถชนตายตรงนั้นเลยครับ เผื่อจะมีใครวิ่งออกมาดูผมบ้าง ...ผมเดินมาตรงที่พ่ออ่านหนังสือพิมพ์เมื่อกี๊ ผมวางซองเอกสาร ซึ่งก็คือเกรดปีนี้ของผมเองกับพวงมาลัยไว้บนโต๊ะหน้าบ้านแล้วเดินออกมา เป็นเดือนๆที่ผมไม่ได้กลับบ้าน เป็นเดือนๆที่ผมไม่ได้คุยกับพ่อกับแม่ ผมได้แต่คอยถามสารทุกข์สุขดิบของพ่อกับแม่จากพี่สาว พี่สาวผมก็คอยปลอบผมทุกวันๆ มาหาผมที่ห้องบ้าง พาไปกินข้าวบ้างเที่ยวบ้าง ให้ผมได้ผ่อนคลาย [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้พี่สาวผมบอกว่าพ่อกับแม่เปิดประตูออกมาแล้วหยิบของที่ผมวางไว้ไปกอดแล้วร้องไห้ ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกที่เลวมากอะตอนนั้น ผมมีเวลาพักผ่อนหลายวันหลังสอบเสร็จ ผมก็ตัดสินใจกลับบ้านอีกครั้ง ผมเปิดประตูเข้าไปเห็นแม่อยู่บ้านคนเดียว ผมถามว่าพ่อไปไหน แม่บอกว่าพ่อไม่สบาย แม่กำลังจะไปเช็ดตัวให้ ผมเลยขอแม่ทำเอง ผมเปิดประตูห้องเข้าไป "ป๊า..ดีขึ้นแล้วยัง คุนมาเช็ดตัวให้" "ไม่ต้อง ออกไป ฉันทำเองได้" ผมเดินเข้าไปใกล้เตียงที่พ่อนอนแล้วก็จับแขนพ่อเบาๆ เอาผ้าชุบน้ำเช็ดแขนให้พ่อ พ่อผมดึงมือหนี ผมก็จับมือพ่อกลับมากดไว้ติดเตียงเลย แล้วเช็ดต่อ ตอนแรกพ่อผมก็ดิ้นๆนะ แต่หลังๆคงเหนื่อยเลยยอมให้ผมเช็ดตัวต่อ "คุนขอโทษนะป๊า คุนรู้ว่าป๊ารับไม่ได้ที่คุนเป็นแบบนี้ คุนก็เกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้เหมือนกัน ป๊าจะเกลียดคุนก็ได้นะ แต่ป๊าอย่าทำแบบนี้กับคุนได้มั้ย คุนรักป๊านะ คุนอยากให้ป๊าคนเดิมของคุนกลับมา ถึงบางอย่างคุนจะเปลี่ยนไป แต่คุนก็ยังรักป๊า ยังเป็นลูกของป๊าเหมือนเดิมนะครับ คุนขอโทษนะ ที่ไม่ได้เอาของพวกนั้นมาให้ถึงมือป๊า คุนไม่ขอให้ป๊าเปิดใจรับคุนคนใหม่นะ แต่ให้ป๊ารักคุนเหมือนเดิมก็พอ ขอโทษนะครับ" จากนั้นผมก็เช็ดตัวพ่อไปเรื่อยๆ พอเสร็จก็ลุกขึ้นยืนแล้วถืออุปกรณ์ออกไป "ยังไงแกมันก็ลูกฉัน ต่อให้ฉันจะรับไม่ได้ยังไง แกก็ลูกฉัน ยังไงฉันก็เกลียดแกไม่ลงอยู่ดีไอคุน อย่าให้มันเกินไปแล้วกัน" มันเป็นคำพูดที่ผมจำขึ้นใจเลย ผมสบายใจขึ้นมานิดหน่อยแต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังไม่ได้ตอบตกลงกับไอตี๋นั่นอยู่ดี ผมคิดว่ามันคงมีคนใหม่ไปแล้วนานซะขนาดนี้ แต่ไม่ มันยังรอคำตอบจากผมอยู่ นิยายชัดๆ ผมแค่คิดว่า คนๆนี้เค้าดูรักผมจริงๆ ผมเลยตัดสินใจตกลงเป็นแฟนกับเค้า และคบกันมาจนถึงทุกวันนี้ เราไม่ได้ทำอะไรแบบเปิดเผยมาก ก็เหมือนคนปกติทั่วไป ไม่จูงมือ ไม่หอมแก้ม ไม่ทำอะไรแบบที่มันไม่เหมาะในที่สาธารณะอะ เค้ากับผมมีอะไรคล้ายกันเยอะเลย ชอบอะไรนิสัยต่างๆก็คล้ายกัน ผมเลยคิดว่า นี่แหละ..คู่ของผม ผมพาเค้าไปเปิดตัวเรียบร้อยแล้วครับ ผมมั่นใจในตัวเค้าอะ ชีวิตผมผ่านเรื่องดราม่ามาเหมือนในหนังเลย ตอนนี้มันก็ค่อยๆดีขึ้นเรื่อยๆเลยแหละครับ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สำหรับใครที่ยังไม่บอกพ่อกับแม่ ลองหาจังหวะดูนะครับ ปล่อยไว้ให้ท่านมารู้เองไม่น่าจะดีเท่าไหร่ เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ ยาวชหฮ่าๆๆ