ประสบการณ์การคบใครเป็นเเฟน

จริงๆเเล้วมันควรที่จะต้องคุยกันก่อนสักปีหรือสองปี เพื่อศึกษาดูใจกันก่อนว่าเรานิสัยตรงกันบ้างไหม มันจะได้ทะเลาะกันน้อยลง ยิ่งคบไวไปมันก็เท่ากับเราอาจเลิกกันเร็วขึ้น ความยุติธรรมมันไม่มีในโลกหรอก มีเเต่คนที่เจ็บน้อยสุดคือคนที่ไม่เห็นค่าของคนอื่น อีกไม่กี่เดือนก็คบ2ปีเเล้ว เราไม่ค่อยมีความสุขกับชีวิตเเบบนี้เลย  เรารักเเฟนเเต่ว่าเเฟนไม่เคยรักเราเลย ปากบอกว่ารักเเต่การกระทำมันสวนทางกันมาก เขาไม่เคยหึงเราเลยตั้งเเต่คบกันมายันจะ2ปี เขาไม่ค่อยเป็นห่วงเราเเม้เเต่น้อย ขนาดเมาเหล้าเค้ายังทิ้งเราเลย ปล่อยเราไว้เเบบนั้น ไม่กลัวว่าเราจะเป็นอันตรายอะไรเลย  ขนาดเเฟนเก่าของเขามาว่าเรายังไม่ทำอะไรเลยบอกว่า ช่างเขาปล่อยไปถ้าเกิดเราไปยุ่งในที่นี้ไม่ได้ไปหาเรื่องเเค่จะไปถามว่าทำไมต้องว่าเราเเบบนั้น เเฟนเราก็บอกกับเราว่าจะบอกเลิกเรา  วันเกิดเราเขาก็ไม่เคยอวยพร เราอาจเป็นผู้หญิงที่เเย่ที่สุดคนหนึ่ง ที่ต้องการอะไรจากเเฟนของตัวเองมากเกินไป เราอาจเป็นคนเอาเเต่ใจ เเต่เราก็ให้อิสระเเฟนของเรา อยากดูเกมดูหนังก็ดูไปไม่ได้ห้ามเเต่ก็ให้เวลาเราสัก1ชม เราร้องให้ทุกครั้งที่เรางี่เง่าไม่ว่าเรื่องนั้นเราจะผิดหรือไม่ผิดเราก็เป็นฝ่ายไปง้อเขาตลอดเราไม่ได้อยากให้เขาง้อเราตลอดเเค่อยากให้ง้อตอนเขาเป็นฝ่ายผิดบ้างเเต่มันไม่มีเลยสักครั้ง เราก็ไม่อยากเลิกกับเเฟนเราก็เลยต้องค่อยร้องให้เเบบนี้อยู่เรื่อยไป เราร้องจนบางทีเราเหนื่อยอยากเลิก เเต่เราเลิกไม่ได้เพราะเราทำใจไม่ได้  ทุกครั้งที่เราเลิกกับเเฟนไปเราเป็นคนที่ไปขอคบทุกรอบ เพราะเเฟนเคยบอกกับเราว่า ถ้าเขาเลิกกับเราไปเขาจะ2-3วันก็ลืมเเล้ว เราเลิกต้องไปขอเขาคบเพราะว่าเรายังรักอยู่ เราไม่รู้จะทำอย่างไรกับปัญหาเเบบนี้เเล้ว เลิกไปเราก็ทำใจไม่ได้เราคงเป็นคนที่เเย่มากๆที่ต้องการความรักจากเเฟนเราเอง