สวัสดีเพื่อนๆชาว pantip ทุกคนนะคะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลย เราไปเจอเรื่องเจ็บปวดใจมา (สำหรับเรานะเราเสียความรู้สึกมากเลยค่ะ) จึงอยากแชร์ให้เพื่อนๆช่วยแสดงความคิดเห็นกับสิ่งที่เราเจอหน่อยว่าเพื่อนๆรู้สึกยังไง เริ่มเลยนะคะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า...เราขอหัวหน้าเราลาป่วย และลาครั้งนี้เป็นการลาป่วยครั้งที่ 2 ตั้งแต่ที่เราเข้ามาอยู่บริษัทนี้นะ ครั้งแรกเราปวดฟันจนหน้าบวม ถ่ายรูปส่งให้เค้าดูด้วย เลยขอไปหาหมอ แต่เค้าบอกว่า ช่วงนี้ทุกคนยุ่งมาก ไหนจะต้องเก็บเอกสารเพื่อย้ายตึก ไหนจะต้องปิดงบอีก ถ้ามาไหวช่วยเข้ามาหน่อยได้มั้ย ตอนนั้นเราเกรงใจหัวหน้าเราเลยตอบไปว่า "ค่ะๆ เดี๋ยวช่วงบ่ายเข้าไปค่ะ" จนมาครั้งนี้เราไม่สบาย ปวดหัวและปวดเมื่อยตามตัวมีไข้นิดๆ เราเลยไลน์ไปขอลาป่วยกับหัวหน้าแต่สิ่งที่เค้าตอบกลับเรามา ไม่งงมาก อึ้งมาก นี่คือบทสนทนาที่เราคุยกับหัวหน้าเรา
เรา : พี่... วันนี้ขอลานะคะ ไม่สบายค่ะ ปวดหัวปวดตัวไปหมดมีไข้ด้วย ขออนุญาติลานะคะ
หัวหน้า : อ้าว....พี่มีงานด่วนให้ทำ สต็อกก็ยังไม่ส่ง
หัวหน้า : สรุปว่าจะทำงานต่อด้วยกันไหวป่าวคะ
เราอึ้งและเสียความรู้สึกมาก เรางงมาก ทำไมเราถึงลาป่วยไม่ได้ ย้อนดูตัวเองเราลาบ่อยหรอ นี่ครั้งที่สองเองนะ ทำไมพี่เค้าไม่ถามเราเลยว่าเราอาการเป็นอย่างไร มาถึงก็ห่วงแต่งานเลย เราลืมบอกไปก่อนหน้าวันทื่เราจะป่วย เราก็รู้สึกเหมือนจะไม่สบายแล่ะแต่ก็นั่งทำงานต่อไปจนเย็นๆเค้าเดินมาบอกเราว่าให้ทำสต๊อกให้เสร็จพรุ่งนี้พี่มีงานด่วนให้ทำ เราก็ไม่ได้พูดอะไรตอบแค่ว่า ค่ะ เราก็นั่งทำสต๊อกจนเสร็จและกดส่ง เมล์ ให้เค้าก่อนกลับบ้าน แต่พอเรากดส่งเสร็จเราก็ปิดเครื่องเลย โดยไม่ได้ตรวจสอบอีกทีว่า เมล์ ไปรึป่าว พอวันรุ่งขึ้นมาทำงาน กดเปิด E mail ปรากฎว่ามันเพิ่ง send ไป เซ็งตัวเองมากเลย
เราจะบอกว่าจากที่เราได้ทำงานกับหัวหน้ามา เค้าเป็นคนบ้างานมาก คืองานสำคัญที่สุดในชีวิตเค้า เรากลับมาคิดทบทวนตั้งแต่ทำงานมา 9 ปี ไม่เคยเจอหัวหน้าที่ไหนเป็นแบบนี้เลย เค้าไม่สนชีวิตเราเลยว่าจะเป็นยังไง เวลาสั่งงานก็จะเอาให้ได้ดั่งใจ เค้าไม่เป็นเรื่องระบบเลย แม้กระทั่ง Excel ก็ยังไม่ได้เลยอ่ะ แผนกอื่นก็ไม่ค่อยมีใครอยากจะดิวงานกับเค้าด้วยเลย เพราะเข้าเป็นคนเข้าใจยากมาก ยืนคุยกับคนในแผนกด้วยกัน ถ้าเค้าเห็นเค้าก็จะมาแทรกเรื่องงานทันที
สุดท้ายเราตัดสินใจเดินเข้าไปบอกเค้าว่าเรา ขอลาออก เค้าก็ถามว่า เป็นเพราะเรื่องเมื่อวานเหรอ เราก็เลยถามเค้าว่า ก็ประโยคสุดท้ายที่พี่ถามไงคะ วันนี้หนูเลยมาบอก ว่าหนูก็ขอลาออก หนูลาป่วยไม่ได้เลยหรอค่ะ ชีวิตหนูป่วยไม่ได้หรอ เค้าตอบว่า ป่วยได้ แต่พี่มีงานด่วนและมันสำคัญมากพี่ปี้ดมากที่เราลาป่วย พี่ต้องมานั่งรื้อทำเองหมด เราเลยถามว่า แล้วคนป่วยมันรู้ได้ด้วยหรอคะว่าพรุ่งนี้จะป่วยจะไม่ไหว แล้วหนูป่วยจริงอ่ะ แล้วคือมาไม่ไหว เค้าตอบว่า ก็บอกพี่สิว่ามาไม่ไหว เราก็อึ้ง และก็ตอบเค้าว่า แล้วพี่ตอบกลับแบบนั้นอ่ะ ถามแบบนั้น มันหมายความว่าไงคะ คือชีวิตหนูเมันไม่สำคัญเลยใช่มั้ยคะ เค้าก็เงียบไป และตอบว่า เรารู้ใช่มั้ยว่าสำหรับพี่ งาน สำคัญที่สุดในชีวิต และงานที่พี่จะเราทำมันสำคัญมาก พี่ก็ต้องการให้มันเสร็จแต่เรามาลาแบบนี้ งานพี่ก็ไม่เสร็จ พี่ขอโทษละกัน ถ้ามันทำให้เรารู้สึกแบบนั้น เราก็เลยตอบไปว่า สิ่งที่พี่ตอบกลับมาแบบนั้น มันทำให้หนูรู้สึกต่อพี่เปลี่ยนไปแล้ว หากทำงานต่อไปวันนึงถ้าพี่มีอารมณ์โมโห หรือถ้าหนูจะขอลางาน พี่ก็จะเป็นแบบนี้อีก หนูขอลาออก ดีกว่าค่ะ เค้าก็เหมือนจะฉุนนิดๆ เค้าก็เลยตอบว่า นี่พี่พูดซอฟที่สุดแล้วนะ แต่ถ้าเรายืนยันที่จะลาออก พี่ก็แล้วแต่เราละกัน พี่ก็จะได้หาคนมาทำแทน เราก็เลยเดินไปเอาใบลาออกที่ HR มา เค้าก็ถามว่าทำไม เราก็เล่าไป เค้าบอกพี่เค้าใจเรามากๆเลยนะ หลายคนแล้วที่ลาออกเพราะเค้า มีแต่คนบอกว่าเรา อดทนกับเค้าได้มากเลยนะ แต่สุดท้ายก็มีวันนี้จนได้
อาจจะยาวหน่อยนะ แต่เราอยากรู้ว่าเพื่อนๆรู้สึกยังไง เราทำงานกับคนแบบนี้ไม่ได้จริงๆ เค้าสนแต่งาน ไม่สนลูกน้องเลยว่าจะเป็นยังไง
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ปล. ถ้าเราพิมพ์อะไรผิดไป ขอ อภัย ด้วยนะคะ
ขอหัวหน้าลาป่วย แต่คำตอบที่ได้รับมันช่างเจ็บปวดใจเหลือเกิน ถ้าเป็นคุณคุณจะรู้สึกอย่างไรและทำเช่นไร?
เรื่องมันมีอยู่ว่า...เราขอหัวหน้าเราลาป่วย และลาครั้งนี้เป็นการลาป่วยครั้งที่ 2 ตั้งแต่ที่เราเข้ามาอยู่บริษัทนี้นะ ครั้งแรกเราปวดฟันจนหน้าบวม ถ่ายรูปส่งให้เค้าดูด้วย เลยขอไปหาหมอ แต่เค้าบอกว่า ช่วงนี้ทุกคนยุ่งมาก ไหนจะต้องเก็บเอกสารเพื่อย้ายตึก ไหนจะต้องปิดงบอีก ถ้ามาไหวช่วยเข้ามาหน่อยได้มั้ย ตอนนั้นเราเกรงใจหัวหน้าเราเลยตอบไปว่า "ค่ะๆ เดี๋ยวช่วงบ่ายเข้าไปค่ะ" จนมาครั้งนี้เราไม่สบาย ปวดหัวและปวดเมื่อยตามตัวมีไข้นิดๆ เราเลยไลน์ไปขอลาป่วยกับหัวหน้าแต่สิ่งที่เค้าตอบกลับเรามา ไม่งงมาก อึ้งมาก นี่คือบทสนทนาที่เราคุยกับหัวหน้าเรา
เรา : พี่... วันนี้ขอลานะคะ ไม่สบายค่ะ ปวดหัวปวดตัวไปหมดมีไข้ด้วย ขออนุญาติลานะคะ
หัวหน้า : อ้าว....พี่มีงานด่วนให้ทำ สต็อกก็ยังไม่ส่ง
หัวหน้า : สรุปว่าจะทำงานต่อด้วยกันไหวป่าวคะ
เราอึ้งและเสียความรู้สึกมาก เรางงมาก ทำไมเราถึงลาป่วยไม่ได้ ย้อนดูตัวเองเราลาบ่อยหรอ นี่ครั้งที่สองเองนะ ทำไมพี่เค้าไม่ถามเราเลยว่าเราอาการเป็นอย่างไร มาถึงก็ห่วงแต่งานเลย เราลืมบอกไปก่อนหน้าวันทื่เราจะป่วย เราก็รู้สึกเหมือนจะไม่สบายแล่ะแต่ก็นั่งทำงานต่อไปจนเย็นๆเค้าเดินมาบอกเราว่าให้ทำสต๊อกให้เสร็จพรุ่งนี้พี่มีงานด่วนให้ทำ เราก็ไม่ได้พูดอะไรตอบแค่ว่า ค่ะ เราก็นั่งทำสต๊อกจนเสร็จและกดส่ง เมล์ ให้เค้าก่อนกลับบ้าน แต่พอเรากดส่งเสร็จเราก็ปิดเครื่องเลย โดยไม่ได้ตรวจสอบอีกทีว่า เมล์ ไปรึป่าว พอวันรุ่งขึ้นมาทำงาน กดเปิด E mail ปรากฎว่ามันเพิ่ง send ไป เซ็งตัวเองมากเลย
เราจะบอกว่าจากที่เราได้ทำงานกับหัวหน้ามา เค้าเป็นคนบ้างานมาก คืองานสำคัญที่สุดในชีวิตเค้า เรากลับมาคิดทบทวนตั้งแต่ทำงานมา 9 ปี ไม่เคยเจอหัวหน้าที่ไหนเป็นแบบนี้เลย เค้าไม่สนชีวิตเราเลยว่าจะเป็นยังไง เวลาสั่งงานก็จะเอาให้ได้ดั่งใจ เค้าไม่เป็นเรื่องระบบเลย แม้กระทั่ง Excel ก็ยังไม่ได้เลยอ่ะ แผนกอื่นก็ไม่ค่อยมีใครอยากจะดิวงานกับเค้าด้วยเลย เพราะเข้าเป็นคนเข้าใจยากมาก ยืนคุยกับคนในแผนกด้วยกัน ถ้าเค้าเห็นเค้าก็จะมาแทรกเรื่องงานทันที
สุดท้ายเราตัดสินใจเดินเข้าไปบอกเค้าว่าเรา ขอลาออก เค้าก็ถามว่า เป็นเพราะเรื่องเมื่อวานเหรอ เราก็เลยถามเค้าว่า ก็ประโยคสุดท้ายที่พี่ถามไงคะ วันนี้หนูเลยมาบอก ว่าหนูก็ขอลาออก หนูลาป่วยไม่ได้เลยหรอค่ะ ชีวิตหนูป่วยไม่ได้หรอ เค้าตอบว่า ป่วยได้ แต่พี่มีงานด่วนและมันสำคัญมากพี่ปี้ดมากที่เราลาป่วย พี่ต้องมานั่งรื้อทำเองหมด เราเลยถามว่า แล้วคนป่วยมันรู้ได้ด้วยหรอคะว่าพรุ่งนี้จะป่วยจะไม่ไหว แล้วหนูป่วยจริงอ่ะ แล้วคือมาไม่ไหว เค้าตอบว่า ก็บอกพี่สิว่ามาไม่ไหว เราก็อึ้ง และก็ตอบเค้าว่า แล้วพี่ตอบกลับแบบนั้นอ่ะ ถามแบบนั้น มันหมายความว่าไงคะ คือชีวิตหนูเมันไม่สำคัญเลยใช่มั้ยคะ เค้าก็เงียบไป และตอบว่า เรารู้ใช่มั้ยว่าสำหรับพี่ งาน สำคัญที่สุดในชีวิต และงานที่พี่จะเราทำมันสำคัญมาก พี่ก็ต้องการให้มันเสร็จแต่เรามาลาแบบนี้ งานพี่ก็ไม่เสร็จ พี่ขอโทษละกัน ถ้ามันทำให้เรารู้สึกแบบนั้น เราก็เลยตอบไปว่า สิ่งที่พี่ตอบกลับมาแบบนั้น มันทำให้หนูรู้สึกต่อพี่เปลี่ยนไปแล้ว หากทำงานต่อไปวันนึงถ้าพี่มีอารมณ์โมโห หรือถ้าหนูจะขอลางาน พี่ก็จะเป็นแบบนี้อีก หนูขอลาออก ดีกว่าค่ะ เค้าก็เหมือนจะฉุนนิดๆ เค้าก็เลยตอบว่า นี่พี่พูดซอฟที่สุดแล้วนะ แต่ถ้าเรายืนยันที่จะลาออก พี่ก็แล้วแต่เราละกัน พี่ก็จะได้หาคนมาทำแทน เราก็เลยเดินไปเอาใบลาออกที่ HR มา เค้าก็ถามว่าทำไม เราก็เล่าไป เค้าบอกพี่เค้าใจเรามากๆเลยนะ หลายคนแล้วที่ลาออกเพราะเค้า มีแต่คนบอกว่าเรา อดทนกับเค้าได้มากเลยนะ แต่สุดท้ายก็มีวันนี้จนได้
อาจจะยาวหน่อยนะ แต่เราอยากรู้ว่าเพื่อนๆรู้สึกยังไง เราทำงานกับคนแบบนี้ไม่ได้จริงๆ เค้าสนแต่งาน ไม่สนลูกน้องเลยว่าจะเป็นยังไง
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ปล. ถ้าเราพิมพ์อะไรผิดไป ขอ อภัย ด้วยนะคะ