สวัสดีค่ะ เรามีประสบการณ์ความรักกับรุ่นพี่คนนึง เรื่องราวเกิดขึ้นตอนอยู่ม.2 แต่ตอนนี้เราอยู่ม.6 เรายังจำมันได้ขึ้นใจ และเก็บไว้เป็นบทเรียน
ขอแทนตัวรุ่นพี่ผู้ชายว่า พี่ ด นะคะ
ตอนนั้นเราอยู่ม.2 มีวันนึงเรายืนคุยกับเพื่อนสนิทคนนึฃที่แท้งน้ำ คุยไปคุยมาก็วนเข้ามาเรื่องรุ่นพี่ผู้ชาย555 เราก็หลุดพูดออกมาว่า พี่ ด น่ารักเนาะ (พี่เค้าอยู่ม.5)เพื่อนเราบอกว่า เห้ย เค้าชอบ เราเลยรีบเถียงกลับไปเลยว่า เค้าก็ชอบ เราเถียงกันอยู่นานมาก จนในที่สุดเพื่อนเราก็เลิกเถียง555 (เราเป็นคนชอบเอาชนะมากๆ เพื่อนถึงกับยอม) มาวันกีฬาสี เรากะเพื่อนเดินผ่านพี่เค้า พี่เค้าจะวิ่งไปเข้าเต้น พอพี่เค้าผ่านไปปุ้ป เรากับเพื่อนก็หันมากรี้ดใส่กันและพูดพร้อมกันว่า พี่เค้าน่ารักเนาะ เรากะเพื่อนแอบปลื้มพี่เค้ามาพักนึง จนวันนึงเพื่อนเรามันมีแฟน เป็นรุ่นพี่อยู่ม.5 ซึ่งพี่คนนี้เป็นเพื่อนกะพี่ ด ไปจีบกันตอนไม่รู้ ทำไมตรูไม่รู้ฟ้ะ?55 แต่ก็นั่นแหละเป็นความโชคดีของเราที่จะไม่มีศัตรูคอยขัดขวาง อิอิ เวลาที่เราเจอพี่เค้าเราจะรีบไปหลบทันที เพราะเรากลัวเก็บอารเขิลไม่อยู่ 555 เราเป็นคนขี้อายมาก (นึกถึงเรื่องนี้ทีไร ขำตัวเองทุกที นึกย้อนกลับไปตรูทำไปได้ไง555) แต่ถ้าเจอพี่เค้าโดยบังเอิญเราก็จะนิ่งเลย ทำตัวให้นิ่งที่สุด ทั้งที่เขิลจนใจสั่นมากๆ เราเป็นอย่างนี้อยู่นาน จนวันนึง เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ตอนนั้นเราเข้าแถวใต้ถุนอาคารตอนกลางวันตามปกติ เรานั่งหลังสุดของแถว เพราะเรามาช้ากว่าเพื่อน --" ต้องนั่งเข้าแถวตามห้อง ห้องเรามีอยู่ประมาณ 20 คน ส่วนห้องพี่เค้ามีประมาณเกือบๆ30 คน เช่นกันพี่เค้าก็มาช้าเค้าได้นั่งท้ายแถวสุด เพราะฉะนั้นเราจะอยู่เยื้องๆกัน เราเขิลมากกกก นั่งนิ่งเป็นหุ่นเลยก็ว่าได้55 เราก็ฟังครูเค้า จนเราได้ยินเสียงมีคนเรียกชื่อเรา เราก็หันไป ปรากฏว่าเสียงนั้นมากจากเพื่อนของพี่ ด พี่คนนี้นั่งอยู่ข้างหน้าพี่ ด พอเราหันไปเห็นพี่ ด เรารีบหันกลับเลยทันที เพื่อนพี่เค้าก็เรียกชื่อเราอีก คราวนี้เราตั้งสติ ทำจิตใจให้นิ่ง เก็บอาการเขิล แล้วตอบว่า ห้ะ พี่เค้าก็บอกว่า พี่ ด ชอบ เราก็หึ้ เราเห็นหน้าพี่ ด มองเราและส่งยิ้มให้ เราก็หึ้ แบบตกใจมาก (เราทำเสียงหึ้เบาๆพร้อมกับหน้าเหว๋อๆ) เรารีบหันกลับทันที เราเขิลมากๆเลย มือเย็นไปหมด ใจสั่นมาก เราไม่เคยคิดเลยจริงๆ เราดีใจมากๆ พอเลิกเรียนกลับมาบ้าน เราจดไดอารีทันที บันทึกเหตุการณ์นี้ไว้ เรานอนหลับไม่หลับ คิดถึงพี่เค้าอยู่ตลอดเวลา พอมาอีกวันนึง ตอนกลับบ้าน เรานั่งรอรถรับส่งหน้าโรงเรียน นั่งอยู่คนเดียว ไม่ได้มีอะไร พอสักแปป พี่ ด เค้าก็มาจอดรถหน้าโรงเรียน คุยกับเพื่อนเราคนละห้อง แต่เราอยู่หน้าโรงเรียนคนละฝั่งกะพี่เค้า คราวนี้แหละเราตายแน่ เราเขิลสุดๆ ทำตัวไม่ถูก ตอนนั้นเราอยู่คนเดียวด้วย เรานึกขึ้นได้ รีบหยิบไดอารีขึ้นมาเขียนๆๆๆความรู้สึกตอนนั้น มือสั่น ทเขียนไม่เป็นตัวหนังสือ พอเขียนได้สัก 6-7 ประโยค รถรับส่งก็มาพอดี เรารีบเดินขึ้นรถรับส่ง เรานั่งหลังเพราะข้างหน้าเต็ม พอเราก้าวขาขึ้นรถปุ้ป เพื่อนเราที่คุยอยู่กับ พี่ ด ก็ตะโกนเรียกชื่อเรา เราก็หันไป เพื่อนเราก็บอกว่า พี่ ด ขอเบอร์หน่อย คราวนี้แหละ โอยยย หัวใจเราแทบหยุดเต้น (เว่อร์ไปป้ะ555) เราเขิลมากกกกกกกกกกกกกกกก แต่เราไม่ได้ตอบอะไร เราก็ได้แต่ยิ้ม เพื่อนเราก็บอกได้มั้ย เราก็ไม่ตอบ รถก็ออก พอกลับมาบ้าน เราก็ตามเคย รีบจดไดอารี คืนวานว่านอนแทบไม่หลับแล้ว แต่คืนนี้ยิ่งกว่า เรารู้สึกว่าโลกเป็นสีชมพู เอาแต่เขิลกับตัวเอง
...เอาไว้แค่นี้ก่อนะคะ เดี๋ยวมาเล่าต่อ
ปล.ถ้าไม่สุภาพ และผิดพลาดตรงไหน ขออภัยด้วยนะคะ^^
หลอกให้รักหรือคิดไปเอง
ขอแทนตัวรุ่นพี่ผู้ชายว่า พี่ ด นะคะ
ตอนนั้นเราอยู่ม.2 มีวันนึงเรายืนคุยกับเพื่อนสนิทคนนึฃที่แท้งน้ำ คุยไปคุยมาก็วนเข้ามาเรื่องรุ่นพี่ผู้ชาย555 เราก็หลุดพูดออกมาว่า พี่ ด น่ารักเนาะ (พี่เค้าอยู่ม.5)เพื่อนเราบอกว่า เห้ย เค้าชอบ เราเลยรีบเถียงกลับไปเลยว่า เค้าก็ชอบ เราเถียงกันอยู่นานมาก จนในที่สุดเพื่อนเราก็เลิกเถียง555 (เราเป็นคนชอบเอาชนะมากๆ เพื่อนถึงกับยอม) มาวันกีฬาสี เรากะเพื่อนเดินผ่านพี่เค้า พี่เค้าจะวิ่งไปเข้าเต้น พอพี่เค้าผ่านไปปุ้ป เรากับเพื่อนก็หันมากรี้ดใส่กันและพูดพร้อมกันว่า พี่เค้าน่ารักเนาะ เรากะเพื่อนแอบปลื้มพี่เค้ามาพักนึง จนวันนึงเพื่อนเรามันมีแฟน เป็นรุ่นพี่อยู่ม.5 ซึ่งพี่คนนี้เป็นเพื่อนกะพี่ ด ไปจีบกันตอนไม่รู้ ทำไมตรูไม่รู้ฟ้ะ?55 แต่ก็นั่นแหละเป็นความโชคดีของเราที่จะไม่มีศัตรูคอยขัดขวาง อิอิ เวลาที่เราเจอพี่เค้าเราจะรีบไปหลบทันที เพราะเรากลัวเก็บอารเขิลไม่อยู่ 555 เราเป็นคนขี้อายมาก (นึกถึงเรื่องนี้ทีไร ขำตัวเองทุกที นึกย้อนกลับไปตรูทำไปได้ไง555) แต่ถ้าเจอพี่เค้าโดยบังเอิญเราก็จะนิ่งเลย ทำตัวให้นิ่งที่สุด ทั้งที่เขิลจนใจสั่นมากๆ เราเป็นอย่างนี้อยู่นาน จนวันนึง เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ตอนนั้นเราเข้าแถวใต้ถุนอาคารตอนกลางวันตามปกติ เรานั่งหลังสุดของแถว เพราะเรามาช้ากว่าเพื่อน --" ต้องนั่งเข้าแถวตามห้อง ห้องเรามีอยู่ประมาณ 20 คน ส่วนห้องพี่เค้ามีประมาณเกือบๆ30 คน เช่นกันพี่เค้าก็มาช้าเค้าได้นั่งท้ายแถวสุด เพราะฉะนั้นเราจะอยู่เยื้องๆกัน เราเขิลมากกกก นั่งนิ่งเป็นหุ่นเลยก็ว่าได้55 เราก็ฟังครูเค้า จนเราได้ยินเสียงมีคนเรียกชื่อเรา เราก็หันไป ปรากฏว่าเสียงนั้นมากจากเพื่อนของพี่ ด พี่คนนี้นั่งอยู่ข้างหน้าพี่ ด พอเราหันไปเห็นพี่ ด เรารีบหันกลับเลยทันที เพื่อนพี่เค้าก็เรียกชื่อเราอีก คราวนี้เราตั้งสติ ทำจิตใจให้นิ่ง เก็บอาการเขิล แล้วตอบว่า ห้ะ พี่เค้าก็บอกว่า พี่ ด ชอบ เราก็หึ้ เราเห็นหน้าพี่ ด มองเราและส่งยิ้มให้ เราก็หึ้ แบบตกใจมาก (เราทำเสียงหึ้เบาๆพร้อมกับหน้าเหว๋อๆ) เรารีบหันกลับทันที เราเขิลมากๆเลย มือเย็นไปหมด ใจสั่นมาก เราไม่เคยคิดเลยจริงๆ เราดีใจมากๆ พอเลิกเรียนกลับมาบ้าน เราจดไดอารีทันที บันทึกเหตุการณ์นี้ไว้ เรานอนหลับไม่หลับ คิดถึงพี่เค้าอยู่ตลอดเวลา พอมาอีกวันนึง ตอนกลับบ้าน เรานั่งรอรถรับส่งหน้าโรงเรียน นั่งอยู่คนเดียว ไม่ได้มีอะไร พอสักแปป พี่ ด เค้าก็มาจอดรถหน้าโรงเรียน คุยกับเพื่อนเราคนละห้อง แต่เราอยู่หน้าโรงเรียนคนละฝั่งกะพี่เค้า คราวนี้แหละเราตายแน่ เราเขิลสุดๆ ทำตัวไม่ถูก ตอนนั้นเราอยู่คนเดียวด้วย เรานึกขึ้นได้ รีบหยิบไดอารีขึ้นมาเขียนๆๆๆความรู้สึกตอนนั้น มือสั่น ทเขียนไม่เป็นตัวหนังสือ พอเขียนได้สัก 6-7 ประโยค รถรับส่งก็มาพอดี เรารีบเดินขึ้นรถรับส่ง เรานั่งหลังเพราะข้างหน้าเต็ม พอเราก้าวขาขึ้นรถปุ้ป เพื่อนเราที่คุยอยู่กับ พี่ ด ก็ตะโกนเรียกชื่อเรา เราก็หันไป เพื่อนเราก็บอกว่า พี่ ด ขอเบอร์หน่อย คราวนี้แหละ โอยยย หัวใจเราแทบหยุดเต้น (เว่อร์ไปป้ะ555) เราเขิลมากกกกกกกกกกกกกกกก แต่เราไม่ได้ตอบอะไร เราก็ได้แต่ยิ้ม เพื่อนเราก็บอกได้มั้ย เราก็ไม่ตอบ รถก็ออก พอกลับมาบ้าน เราก็ตามเคย รีบจดไดอารี คืนวานว่านอนแทบไม่หลับแล้ว แต่คืนนี้ยิ่งกว่า เรารู้สึกว่าโลกเป็นสีชมพู เอาแต่เขิลกับตัวเอง
...เอาไว้แค่นี้ก่อนะคะ เดี๋ยวมาเล่าต่อ
ปล.ถ้าไม่สุภาพ และผิดพลาดตรงไหน ขออภัยด้วยนะคะ^^