เมื่อสองสามเดือนก่อนผมได้ไปเยือนเมือง Stratford upon Avon ที่เป็นเมืองบ้านเกิดของ William Shakespeare กวีเอกในโลกวรรณคดีภาษาอังกฤษยุค Elizabethan


พอไปถึงผมนึกถึงงานเก่าๆ ที่เคยเขียนเกี่ยวกับ Shakespeare เมื่อสิบปีก่อนไม่ได้ ที่ผมเคยแปล Sonnet ของเขาไว้เป็นภาษาอีสานผมแปล Sonnet 138 ของเชกสเปียร์ บรรยากาศจะเหมือน ๆ
กินฟิชแอนด์ชิปจิ้มแจ่วหน่อย

When my love swears that she’s made of truth,
I do believe her when I know she lies,
That she might think me some untutur’d youth,
Unlearned in the world’s false subtleties.

ยามนางผู้ฮักฮ้อง..........สาบาน
ว่าฮักอีหลีปาน.............คักแท้
ข้อยก็เชื่อนงคราญ.........ทั้งเหมิด
เต็มเอิกฮู้อยู่แม้...............มาตรแม้นนางตั๋ว

นางหัวนางคึดฮ้อง...........โง่หลาย
ผู้บ่าวส่ำน้อยนาย...............หนึ่งนี้
อ่อนประสบการณ์ภาย........ในโลก
คงถูกข้อยตั๋วตี้...............แต่งร้อยเล่ห์ฉงน

Thus, vainly thinking that she thinks me young,
Although she knows my days are past the best,
Simply, I credit her false speaking tongue,
On both sides, thus is simple truth suppress’d.

ผลศูนย์เปล่าประโยชน์อ้าง.............เอาเอง
ว่าเด็กว่าอ่อนละเลง.............บทอ้อง
ไผเขาก็คึดเกรง..............ใจอยู่
เติบใหญ่บ่แม่นน้อง...............เด็กไร้เดียงสา

แต่ว่าข้อยก็เข้า...............ใจนาง
ย่องยกเล่ห์ลิ้นวาง..........เล่ห์ร้อย
เฮาสองต่างตั๋วทาง..........ที่ถนัด
ฮู้ว่าตั๋วแต่ข้อย.............คึดแกล้งโง่เป็น

But wherefore she says not she’s unjust?
And wherefore say I not that I am old?
O’ love’s best habit is in seeming trust,
And age in love loves not to have years told.

เป็นหยังนางบ่อ้าง………บอกมา
บอกว่าตั๋วคักพา………..เฮ็ดแกล้ง
ข้อยก็บ่บอกตา………….ซังขนาด
ว่าเฒ่าว่าฮู้แสร้ง………..โง่ให้นางหัว

ตัวความฮักประจักษ์แล้ง……….จงปลง
แกล้งเฮ็ดจริงใจผจง…………จิตอ้าง
ผู้ฮู้จักฮักคง……………บ่อยาก บอกเนอ
ว่าเฒ่าอู้ทันสร้าง……….สิทธิ์ชี้ตีกระแส

Therefore I lie with her and she with me.
And in our faults by lies we flatter’d be.

แท้แล้วตั๋วซี้น้อง……………..นางงาม
นางก็ตั๋วข้อยตาม……………ตลกฮ้าย
ต่างเฮาต่างตั๋วยาม………..แสร้งตบ ตาเฮย
แล้วเฮ็ดว่าลืมคล้าย………….คู่ฮ้องย่องกัน